«تسبیح»، نوشتۀ «هوشنگ مرادی کرمانی»

«. . . خدا پدر و مادر همۀ معلم‌های ریاضی را، از دم بیامرزد. اگر از دار و دنیا رفته‌اند، الهی نور به قبرشان ببارد و اگر زنده هستند و هنوز نفس می‌کشند، خداوند عمر و عزت‌شان را زیاد کند. هرچه با زبان خوش، با مهربانی و نصحیت و ملایمت، با توپ و تشر، توگوشی، پس‌گردنی، شلاق و خط‌کش خواستند سر مرا توی حساب و کتاب دربیاورند، نشد که نشد. حساب و هندسه تو کلۀ من نرفت که نرفت. زنگ‌های ریاضی می‌رفتم آخر کلاس، خودم را به موش‌مردگی می‌زدم و پشت و پناه شاگردهای بلند و بالا و گنده و پت‌وپهن قایم می‌شدم که از چشم‌زخم معلم و رفتن پای تخته در امان باشم. از اول تا آخر زنگ دلم عینهو سیر و سرکه می‌جوشید و هر وقت معلم یکی را صدا می‌زد که بیاید پای تخته، دلم هری می‌ریخت پایین و رنگم می‌پرید و عین گچ سفید می‌شد. . .»

«قصه‌های مجید» اولین بار در سال 1353، روزهای پنچشنبه، از ساعت ده و نیم تا یازده صبح، در رادیو ایران، توسط «پرویز بهادر»، و بعدها با صدای «علی تابش» اجرا می‌شد. «هوشنگ مرادی کرمانی» نویسندۀ این مجموعه، خود در بارۀ این قصه‌ها می‌گوید: «مجید، کودکی و نوجوانی مرا در خود دارد. شخصیت مجید با همۀ علاقه‌ها و ضعف‌ها و تنهایی‌ها و بی‌کسی‌ها بسیار شبیه شخصیت من است ولی همۀ قصه‌ها، قصۀ زندگی من نیست. . »

داستان «تسبیح» را از [اینجا] بشنوید!
آدرس ارسال کتاب برای معرفی در «جُنگ صدا»