| خانه > جنگ صدا > وبلاگ خوانی > دستهایم . . . | |||
دستهایم . . .
چندان به تهران نمی‌آید. اما سالی یک‌بار هم که به تهران می‌آید، گیرم می‌آورد. من هر بار سر به سرش می‌گذارم و دستهایم را پشت سرم پنهان می‌کنم و می‌گویم: «نشون نمی‌دم». هر جا که باشد ـ وسط «ونک» یا توی «پارک دانشجو» ـ فرقی نمی‌کند. به زور بغلم می‌کند و با آن لب‌های گنده‌اش می‌بوسدم. دستهایم را جلو می‌آورم. اما طاقت نمی‌آورم به چشمان نمناکش نگاه کنم. . . فایل شنیداری این نوشتار را از [اینجا] بشنوید! وبلاگ «بامداد» را هم در [اینجا] بخوانید! 
نظرات بیان شده در این نوشته الزاماً نظرات سایت زمانه نیست.
|
لینکدونی
آخرین مطالب
موضوعات
|
||
 |
