همبستگی با جنبش مردم ایران در هلند

لیدا حسینی‌نژاد

یکی از کاربران در توییتر نوشته بود که جمعیت زیادی در اطراف مسجد قبا جمع شد‌ه‌اند و نیروهای امنیتی زیادی در محل هستند و در حال متفرق کردن مردم، و میرحسین موسوی هم هنوز نیامده است.

با رهام، عضو کانون دانشجویان ایرانی در هلند و از برگزارکنندگان این برنامه در این خصوص گفت‌ و گو کرده‌ام.

رهام جان قرار است که در برنامه‌ی شما نسیم خاکسار و قادر عبدالله هم شرکت بکنند. ایده‌ی این برنامه از جانب آن‌ها بوده یا این‌که شما از آن‌ها دعوت کردید که بیایند و نقش آن‌ها در برنامه‌ای که شما دارید، چیست؟

در واقع قادر عبدالله و نسیم خاکسار فراخوانی برای این برنامه دادند و سازماندهی این برنامه به ‌عهده‌ی کانون دانشجویان ایرانی در هلند است.

یعنی قادر عبدالله و نسیم خاکسار خواستند که به یاد کشته‌شدگان برنامه‌ای بگذارند یا این‌که فراخوان‌شان چیزی فراتر از این است؟

همین این است، و هم این‌که می‌خواستیم در همبستگی با جنبش مردم ایران برای دموکراسی با برگزاری این برنامه همبستگی‌مان را به مردم ایران ادا بکنیم. در واقع دو موضوع دارد. البته همه‌ را تحت عنوان یک موضوع هم می‌شود بیان کرد. این‌که این برنامه در همبستگی با جنبش مردم ایران برای دموکراسی هست و با خانواده‌ی قربانیان و کسانی که در ایران کشته و زخمی و دستگیر شدند در درگیریی‌های اخیر، ما با این برنامه اعلام همبستگی کرده‌ایم.

شما هفته‌ی پیش هم مشابه این برنامه را داشتید. یعنی نسیم خاکسار و قادر عبدالله هم در برنامه‌ی شما شرکت داشتند. تفاوت این برنامه‌ با هفته‌ی پیش در چیست؟

هفته‌ی پیش که یک‌‌شنبه بود. در واقع ما از یک‌ماه قبل، قبل از این‌که این سرکوب‌ها و این حرکت و اصلاً رأی‌گیری در ایران صورت بگیرد، می‌خواستیم برنامه‌ای برای بزرگداشت نسیم خاکسار برگزار بکنیم و در آن برنامه به او لوح تقدیر بدهیم.

منتها تاریخ این برنامه هفته‌ی پیش بود که با نسیم خاکسار قرار گذاشته بودیم. تاریخی بود که هم نسیم می‌توانست بیاید و هم ما. این برنامه اصلاً سوای این حرکت‌هایی بود که در ایران انجام شد، سوای این داستان‌‌‌هایی بود که اتفاق افتاد.

اما وقتی تاریخ برنامه روشن شد، بعداً دیدیم که جریانات رأی‌گیری قبل از برنامه‌ی ما اتفاق افتاد و ما به این فکر افتادیم که بهتر است در آن برنامه ‌هم قسمت اعظم برنامه را به این رویدادهایی که در ایران اتفاق افتاده، اختصاص بدهیم. در واقع این برنامه فقط برنامه‌ای بود که ببینیم چه کار خواهیم کرد و چه کار می‌توانیم بکنیم. نقش ما در خارج از کشور چه هست و چه گونه می‌توانیم صدای مردم ایران را به جهانیان برسانیم. در واقع واقعیت این است که پیامدهای برنامه آن نبود.

منتها چون دیدیم این اتفاق‌ها افتاده، نمی‌توانیم نسبت به مسایل و سرکوب‌هایی که در ایران اتفاق می‌افتد، بی‌تفاوت باشیم. پس با خود نسیم مشورت کردیم و با پیشنهاد خود نسیم و خودمان قرار شد که قسمت اعظم برنامه را به این مسأله اختصاص بدهیم که قادر عبدالله هم در آن برنامه میهمان بود و من از او خواهش کردم بیاید و اگر صحبت و پیشنهادی دارد، پیشنهادش را بدهد.

قادر عبدالله و نسیم این پیشنهاد را دادند که باهم یک حرکت دسته‌جمعی و حرکت هماهنگ را برای همبستگی با قربانیان و سرکوب‌شدگان ایران انجام بدهیم. و آن‌ها در آن برنامه پیشنهاد برنامه‌ی سه‌شنبه پیش‌‌ و این برنامه‌ را دادند.

سه‌شنبه‌ی پیش تظاهرات مقابل پارلمان هلند بود؟

دقیقاً.

استقبال از این برنامه چه طور بود؟

خیلی خوب بود. باورکردنی نیست. کاش بودی و می‌دیدی و کاش مردم دیگر هم بودند و می‌دیدند. می‌دیدید چه قدر از این برنامه استقبال می‌کنند. فقط جای تأسف دارد که برای این موضوعات دورهم جمع می‌شویم، ولی همین همبستگی ما در خارج از کشور را با مردم ایران و با مشکلاتی که مردم ایران دارند و فجایعی که در ایران صورت می‌گیرد نشان می‌دهد.

خیلی ساده بگویم استقبال خیلی بالاست و مردم واقعاً (هرکاری می‌توانند می‌کنند) برای این‌که بگویند به یاد مردم ایران هستند. و به‌ویژه "ندا" که الان سمبل این سرکوب‌ها و کشتارها شده، یادبودهای قشنگ، لطیف، زیبا و خیلی محکم آورده‌اند و دارند همبستگی خودشان را با مردم ایران نشان می‌دهند. خیلی زیباست.

می‌توانی به چند نمونه از کارهایی که مردم کردند یا قرار است در برنامه‌تان به اجرا دربیاید، اشاره کنی؟

چند نمونه‌اش را برایت می‌گویم. آقایی آمد و شعری را که در مورد ندا و این سرکوب‌ها گفته بود، خواند. بعد از آن قرار است یک‌سری بچه‌های جوان که یک گروه کر تشکیل داده‌اند راجع به همین موضوع بخوانند. قرار است هر کسی هرچی دارد بیاورد و از قبل تعیین شده نبود که چه برنامه‌هایی خواهیم داشت.

گفتیم هر کسی از مردم هرچه دلش می‌خواهد، چه هنری، فرهنگی و حتا غذا و خوراکی با هر چیزی که فکر می‌کند می‌تواند اعلام همبستگی‌اش را نشان بدهد با خودش بیاورد که خیلی‌ها غذا آوردند و خیلی‌ها حلوا و خرما آوردند. به هر حال هر کسی نسبت به دلش و نسبت به احساسی که داشته، کاری کرده است.

خیلی‌ها نقاشی کردند. خیلی از پوسترها را مردم آوردند که روی آن‌ها خودشان کار کردند. پوستر معروف ندا، خیلی شعارهای قشنگ یا حتا کلمات زیبا. بیشتر کارهای خودجوشی را انجام دادند و آوردند و خواهند آورد.

از چه قشری شرکت کردند؟ جوان‌ها هستند، بیشتر ایرانی هستند یا غیرایرانی‌ها هم شرکت کرده‌اند؟

نه، واقعیتش این است که میان آن‌ها غیرایرانی خیلی کم دیدم. ولی از قشر دانشجو اینجا زیاد هستند. همان‌طور آن‌هایی که نسل اول (مهاجران ایرانی) به هلند هستند، آمد‌ه‌اند. آدم‌های میان‌سال آمده‌اند، آدم‌های خیلی پیری آمده‌اند که باور نمی‌کنی.

با ویلچر و عصا راه می‌روند، ولی آمده‌اند. به هر حال خواستند بگویند ما هستیم و در کنار مردم ایران هستیم و واقعاً دلشان برای مردم ایران می‌تپد. به هر حال می‌توانم بگویم از هر قشری آمده‌اند. ولی بیشتر جمعیتی که آمده‌اند دانشجو‌ها، جوان‌ها و میان‌سال‌ها هستند.

برای این‌که این پیام مردم را به دنیای این‌طرف برسانید، سعی نکردید که هلندی‌ها را هم در این برنامه شرکت بدهید‌، یا این‌که در برنامه‌های بعدی خواهد بود؟

چرا، الان این کار را کردیم. منتها خود هلندی‌ها هم شاید نمی‌دانند باید چه موضعی بگیرند. یعنی این هم هست. ولی چرا، از آن‌ها دعوت کردیم. واقعیت این است که هنوز شروع برنامه است و خیلی زود است قضاوت بکنیم که هلندی‌ها می‌آیند یا نمی‌آیند. ولی تا الان که شروع برنامه است، تعداد هلندی‌ها کم است. اگر ممکن باشد، چرا نه. چون ما در کشور هلند زندگی می‌کنیم، به نظر من هلندی‌ها هم باید از موضوع مطلع بشوند.

آیا قرار است در پایان برنامه‌تان‌، به تصمیم خاصی در جهت ایجاد یک تشکل یا یک کمیته برای حرکت‌های بعدی برسید؟

نه. منظور از این برنامه همبستگی با جنبش ایران و خانواده‌های قربانیان، کشته‌شدگان، زخمی‌شدگان و دستگیرشدگان است. ما هیچ تشکلی نمی‌خواهیم بعد از این برنامه تشکیل بدهیم. مگر این‌که بعداً کانون بازهم تصمیم بگیرد در حرکتی شرکت بکند یا حرکتی را سازماندهی بکند یا به (جریان‌هایی) که این حرکت‌ها را می‌کنند بپیوندد. ولی تا الان نه.