پدر عروس رییس‌جمهور و رابطه دعا و مدال‌آوری

لیدا حسینی‌نژاد

در هفتاد و سومین برنامه فلاشر، ابتدا نگاهی به «خط خطی‌های ذهن» محمد اسماعیل حق‌پرست می‌اندازیم که به سخنان اسفندیار رحیم‌مشایی و نتایج احتمالی آن پرداخته است. سپس سری به «مهار بیابان‌زدایی» محمد درویش می‌زنیم که از انتقال آب از کرج به تهران و هدر رفتن آن در شبکه آب‌رسانی تهران نوشته است. دست آخر هم با «تلخ‌نوشته‌های یک مشهدی» همراه می‌شویم که از رابطه دعا و مدال آوردن گفته است.

آقای رییس‌جمهور عذر پدر عروسش را می‌خواهد؟

محمد اسماعیل حق‌پرست در «خط خطی‌های ذهن» خود از معاون رییس‌جمهور که معتقد است که «مردم اسراییل و آمریکا دوست ملت ایران هستند» و موضع دیگران، از جمله رییس‌جمهور می‌گوید:

رییس‌جمهور عدالت‌ورزمان همین دیشب از اولین خواستگاه گاف آقای معاون گردشگری - ترکیه - برگشته است و خستگی در نکرده، باید گاف جدید آقای معاون را که از قضا پدر عروس‌خانم خانواده رییس‌جمهور مهروز هم هست، یک‌جورایی ماست‌مالی کند.

آقای معاون که از قضا بسیار زیبا‌پسند هم هستند و بر این اعتقادند که «خوشگل‌ها با هم دعوا نمی‌کنند؛ اما سر خوشگل‌ها دعوا می‌شود! ایران یکی از این خوشگل‌هاست.» گفته ما با مردم غاصب اسراییل دوستیم.

البته ایشون فقط آقای معاون نیستند و رییس سازمان میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی، رییس شورای عالی ایرانیان خارج از کشور، رییس مرکز عالی جهانی شدن و نیز از سوی رییس‌جمهور، مأمور نظارت بر سیاست‌ها و عملکرد وزارت‌خانه‌هایی مانند نفت و نیرو رو نیز بر دوش حمل می‌کنند.

البته آش آن قدر شور شده که فاطمه خانم رجبی در آخرین نوشته‌اش، این بار به اسفندیار رحیم‌مشایی بتازد و از او انتقاد کند که در چه جایگاهی است که به خود اجازه می‌دهد در هر زمینه‌ای اظهار نظر کندً؟ البته نمی‌دانم چرا چنین سؤالی را درباره خودش مطرح نمی‌کند!

البته فاطمه خانم فرمودند که گفته‌های رحیم‌‌مشایی این نتیجه را به دست می‌دهد که او در قد و قواره دولت اصلاحات است و باید در در رکاب «محمد خاتمی» در آمریکا با تآیید هولوکاست، مشروعیت اسراییل را دنبال کند.

آقایان مجلس هشتم نیز بعد از اعتراف به فریب خوردنشان در جلسه رآی اعتماد به آقای وزیر کشور که از قضا گفته‌اند مدرکشان هم جعلی است، بیانیه تند و تیزی را بر علیه آقای معاون نوشته‌اند و محترمانه از این دو آقا خواسته‌اند که استعفا بدهید!

در هر صورت آقای رییس‌جمهور باید به همین زودی‌ها سکوتش را بشکند و در رابطه با این دو عضو عزیز کابینه تصمیم‌گیری کند!

هر چند که رییس‌جمهور آقای معاون را در آخرین کنفرانس خبری‌اش در دست راست خود نشانده بود باید منتظر جواب این سؤال ماند که آیا آقای رییس‌جمهور، عذر پدر عروس خانمش را می‌خواهد یا نه!؟

آمارهای تکان‌دهنده‌ی رسول زرگر را جدی بگیریم یا ...

محمد درویش در «مهار بیابان‌زایی» مطلبی در مورد مصرف آب در تهران و انتقال آب از پشت سد کرج به تهران دارد. او می‌نویسد:

رسول زرگر شاید یکی از طولانی‌ترین دوره‌های مدیریت پس از انقلاب را در وزارت نیرو عهده‌دار بوده و از این منظر می‌توان به او لقب «مردی برای تمام فصول» را داد! چرا که برایش فرقی نمی‌کند، رییسش متعلق به اردوگاه راست میانه است، یا چپ تندرو، اصلاح‌طلب یا اصول‌گرا، مشارکتی یا آبادگر! او هم‌چنان آن قدر استعداد دارد که بتواند معاون هر وزیری که تولیت وزارتخانه‌ی نیرو را بر عهده می‌گیرد، باشد.

از این نازک‌اندیشی طنازانه که بگذریم! می‌رسیم به گفته‌های چند ماه پیش جناب زرگر در باب حجم باورنکردنی هدررفت آب شرب از شبکه‌های لوله‌کشی شهر تهران.

معاون مادام‌العمر وزیر نیرو در امور آب با اشاره به این که مصرف متوسط آب در تهران یک میلیارد متر مکعب است، گفت: ۳۰ درصد هدررفت این مقدار مصرف در حدود ۳۰۰ میلیون متر مکعب می‌شود که معادل حجم آب انتقالی سد کرج به تهران است.

حال از آن‌جا که اخیراً بحث انتقال کامل آب از پشت سد کرج به تهران بسیار داغ شده و تنش‌ها و مخالفت‌های زیادی را نیز در سطح مدیران و مردم شهرستان کرج به دنبال داشته است، این پرسش قابل طرح است که آیا بهتر نیست به جای انتقال آب از آن سوی غرب و شرق و شمال کشور برای تهران، نخست بکوشیم تا میزان هدررفت از سامانه‌ی آب‌رسانی پایتخت را به صفر برسانیم!؟

آیا واقعاً این موضوع پیچیده‌ای است!؟

تو رو به جدّت دعا کن بچه‌ها یک گل بزنند ...

مسعود مشهدی در وبلاگش «تلخ‌نوشته‌های یک مشهدی» می‌نویسد:

ابطحی تعریف می‌کنه وقتی با جمعی از مقامات در استادیوم ازادی مسابقه فوتبال ایران و آلمان رو نگاه می‌کردن، اواخر بازی که آلمان دو هیچ از ایران جلو بوده، مهرعلیزاده خیلی افسرده دست به دعا می‌شه و به ابطحی می‌گه «تو سیدی؛ تو رو به جدّت دعا کن بچه‌ها یک گل بزنند!»

این از رییس سازمان تربیت بدنی اصلاح‌طلبش! حالا هم اقای علی‌آبادی فرمودن برای بچه‌ها دعا می‌کنیم تا مدال بیارن! اینم از اصول‌گراش!

وقتی طرز تفکر مدیران رده بالای مملکت اینه که با دعا می‌شه گل زد یا مدال آورد، ای خاک به سر ورزش ما و ای خاک بر سر خود ما که همچین مدیرانی داریم!

هشت میلیارد تومن پول بی‌زبون این مردم رو خرج کردن؛ حالا اقای کفاشیان میگه بد باختیم! چشم بسته غیب گفتی آقای کفاشیان. چون اگه نمی‌گفتی، ما فکر میک‌ردیم بد بردیم!

شما‌ها به جز حرافی و گیر دادن به ریش ورزشکارا چه کاری بلدین آخه؟ اون اقای علی‌آبادی تا میاد اظهار نظر ورزشی کنه مضحکه خاص و عام می‌شه که!

آقا جان اون آقای مایکل که تو آمریکا بهش می‌گن دلفین و تا حالا هفت تا مدال طلای شنای المپیک رو گرفته، کسی براش دعا نکرد! خودش هم دعای توسل نخوند برای مدال گرفتن! نه حضرت رقیه، نه زینب، نه حضرت مهدی، هیچ کس کمکش نکرد!

تازه یک شب هم مست بوده، رانندگی می‌کرده که دستگیرش کردن!

برای مدال باید زحمت کشید... باید مدیریت داشت ... باید تخصص داشت تا دیگه احتیاجی نباشه دست به دامن خدا و پیغمبر و سید و جد و آباد کسی ببرین!

آقا جان اگه به دعای گربه سیاه بارون میومد که تا حالا باید سیل این مملکت رو برده بود که! ول کنین این اراجیف رو ...