Oct 2007

ما وبلاگ را هم جدی نمی‌گیریم

به درخواست غزل، وبلاگ‌نویس «فارنهایت ۱۹۷۹» به سراغ علی اوحدی، نویسنده‌ی وبلاگ «نامه‌های ایرانی» رفتیم. او در گفت‌وگو با زمانه چنین می‌گوید: «ما وبلاگ را هم مثل همه چیزهای دیگرمان توی زندگی جدی نمی‌گیریم، برنامه برایش نداریم. یک چیزی هست که پنج‌ دقیقه درستش کنیم، یک چیزهایی هم بگوییم. برنامه‌ریزی و هدف توی‌اش نیست و به این دلیل از این رسانه که به این خوبی می‌تواند یک کلامش، جنجالی به‌پا کند و یک رژیم نامتعادل وغیرمنطقی را بلرزند استفاده نمی‌شود.»

واکاوی لایه‌های پنهان تربیت ایدئولوژیک

ماه رمضان امسال مجموعه‌ای تلویزیونی از شبکه یک سیمای ایران پخش شد که آرام آرام به یکی از پرمخاطب‌ترین مجموعه‌های پخش شده در این ماه بدل شد. سريال تلويزيونی "اغما" در عین در مرکز توجه قرار گرفتن از سوی عموم بینندگان، باعث برانگیخته شدن اعتراض پرستاران، نمایندگان مجلس و کسانی شد که ادعا می‌کردند این سریال مروج خرافه و عقاید مذهبی نادرست است. تمام این موارد بر ضرورت بررسی دوباره نشانه شناسی مفهومی این مجموعه و اهداف سازندگان آن صحه می‌نهد.

تلفنی که هر وقت بخواهید، به سراغش می‌روید

این بار نویسنده وبلاگ «فارنهایت 1979» میهمان زمانه است. او در مورد وبلاگ می‌گوید: «این هر روز نوشتن و خواندن مثل این که شما توی یک جزیره هستید؛ ولی در عین حال پست هر روز برایتان نامه بیاورد و نامه ببرد. حس خوبی است. فرقش با تلفن این است که شما هر وقت که کسی بهتان زنگ می‌زند، گوشی تلفن را بر می‌دارید؛ ولی این را هر وقت بخواهید می‌روید سراغش.»

راديو زمانه، راديوي جوانان روشنفکر

ف. م. سخن: انتقاد گزارشگران فولکس گرانت، از ديد اروپايي صحيح است. اين نگاه اما همه جانبه نيست. اگر قرار باشد اين برنامه تنها در خارج از کشور درست شود، و به گوش افراد خارج از کشور برسد، بله، شايد بتوان از تمام خط قرمزها عبور کرد. اما وقتي بخشي از برنامه ها در ايران درست مي شود، وقتي گزارشگر و برنامه ساز در ايران حضور دارد، اين بينش، عوارض نامطلوبي به دنبال خواهد داشت.

برهوت نشانه‌ها

صفحات حوادث روزنامه‌ها و سایت‌های اینترنتی پر است از وقایع الاتفاقیه. طوری که دیگر انگار هیچ اتفاق تازه‌ای نمی‌افتد و فقط تکرار وانموده‌های مرگ و جنایت را می‌بینیم و می‌خوانیم. در این وضعیت حاد، تولید خبر یعنی تکرار فاجعه و وانمایش و فرسایش جان و جهان سوژه. آنچه در رسانه‌های داخل به چشم می‌آید و به گوش شنیده می‌شود سراسر در گرداب نیستی و مرگ می‌گردد که بگرد تا بگردیم!

وبلاگ‌های یزدی

این بار می‌خواهیم به شهر بادگیرها، شهر زیبای یزد برویم و به وبلاگ‌های آن شهر سرک بکشیم. شاید کمتر شهری را بشود پیدا کرد مثل یزد که این همه وبلاگ‌نویس داشته باشد. برای همین هم شاید باشد که اولین جشنواره وبلاگ‌نویسی در استان یزد برپا شد. بیشتر بلاگرهای یزد، خبرنگار هستند و همین باعث می‌شود که ما وقتی داریم وبلاگ‌های بر و بچه‌های یزدی را می‌خوانیم، از اتفاقات داخلی مطبوعات یزد هم باخبر شویم.

«وبلاگ می‌نویسم تا دودستی به هویت آمریکایی‌ام بچسبم»

من نمی‌خواهم به مسائل ایران عادت کنم؛ گرچه عادت کرده‌ام. اما در عین حال نمی‌خواهم که از این مسائل بیزار هم باشم. من نمی‌خواهم در دام پروسه رفتار منفعلانه - پرخاش‌گرانه‌ای بیفتم که این فرهنگ را فرا گرفته است. وبلاگ مرا هوشیار نگه می‌دارد. وبلاگ مرا از ابتلا به افسردگی که ایرانیان به آن مبتلا هستند و از گم شدن در مشکلات آنان حفظ می‌کند. وبلاگ اما هم‌چنین مرا بیگانه نگه می‌دارد.

خوانندگان، زندان‌بانان من هستند

من این را می‌دانم که احتمالاً تعقیب می‌شوم، تحت نظرم و حرف‌هایم استراق سمع می‌شود؛ چون در ایران زندگی می‌کنم. نه فقط به خاطر زندگی در ایران، بلکه به خاطر این که من اهل یک کشور متخاصم هستم. من در یکی از اضلاع «محور شرارت» زندگی می‌کنم؛ در حالی که شهروند شیطان بزرگ هستم.

بازتاب سخنرانی احمدی‌نژاد در وبلاگ‌های ایرانی و خارجی

سخنرانی رییس‌جمهور اسلامی ایران در دانشگاه کلمبیا و حواشی آن، همچنان از سوی رسانه‌ها و محافل سیاسی داخل و خارج از کشور مورد توجه قرار دارد. مروری کرده‌ايم بر آن چه وبلاگ‌نويسان، ايرانی، آمریکایی و اسراییلی در مورد این سخنرانی و حواشی آن نوشته‌اند.