وبلاگ تراپی؛ آثار خود روان درمانگری وبلاگ

سهند شمس اﺳﺤـٰقی

وبلاگ آفاق: از رسانه وبلاگ بسیار سخنها رفته است. چه آنکه آنرا رسانه تلقی می کنند و فتح بابی در ژورنالیسم، چه آنکه آنرا در حد دفتر یادداشتهای شخصی می نگرند، چه آنکه حسبیه نویسی و یا اتو بیوگرافی در زمان، برای انسانهای نه آنچنان سرشناس؛ بهر جهت با در نظر گرفتن طیف رنگارنگی از تعاریف ارائه شده از وبلاگ، که بواسطه شناخت جنبه های متفاوت آن بر تعداد ش افزوده می شود می توان یک تعریف دیگر - البته خود سرانه - بر مجموعه این تعاریف افزود، آنهم اطلاق وبلاگ درمانی (وبلاگ تراپی) است.

بدین معنا که دارندگان این صفحات با بیان شرحی از روزمره گی های خویش که دامنه وسیعی از خاطرات، شادیها، اندوه ها و یا شرح احوال خویش در زمان را شامل می شود، ضمن وقوف بر جنبه همه گیری و همه خوانی این صفحات با بیان شرح احوال خویش برای آشنایان و رهگذران ناشناسای اینترنتی به نوعی به فرافکنی ذهنی در جهت کاهش استرس های روانی روزمره خویش می پردازند. به نوعی که می توان آنرا از جهاتی به هم دلی ها و هم سخنی هایی تشبیه کرد که نگارنده برای مخاطبی می نویسد که می تواند هیچ گاه ندیده باشد اما این یقین را دارد که در برابر نوشته هایش چشمهایی برای خواندن هست؛ به نوعی درد دل با مخاطب غایب؛ که نگارنده می کوشد خود را به تصویر کشد و بودن خویش را بیان کند.

در جوامعی همانند ایران که ساخت سنی جوانی را داراست و چالشهای اجتماعی اعم از تحصیل، اشتغال و مضایقات آزادی های دوران جوانی بواسطه نوع نگاه حکومت و ...، در برشهای زمانی به کمین نسل جوان نشسته است، طبعاً می توان ادعا کرد عرصه وبلاگ نویسی می تواند مفرّی به جهت تعدیل این استرسها باشد.

ادعای فوق زمانی قوّت می یابد که نگاهی به آمار و ارقام نظرسنجی های منتشر شده از سوی سازمانهای مربوطه همچون سازمان ملی جوانان بیندازیم که نرخ استرسهای اجتماعی و متعاقب آن ناامیدی و یاس در میان جامعه جوان ایران را نسبتاً خطرناک برآورد می کنند. طبعاً چنین نگاهی متوجه ایران نشده و نمی شود و می توان ادعای جهانشمول بودن آن را نیز مطرح کرد.

و در پایان آنکه با قبول ادله آورده شده می توان فصلی در باب آثار درمانگری اینترنت نیز گشود؟ چه آنکه اخیراً مجله نیو ساینتیست نتایج تحقیقات پانزده ساله روانشناسان بر عواقب استفاده از اینترنت را طی ۸ عنوان بیماری همچون – جستجوی خود، خود افشا گری وبلاگی-اینترنت گردی از همه جا و ... در سایت خود منتشر کرده است.

البته جدا از جنبه های روان درمانگری وبلاگ نویسی، مشهود است که چنین رویه و سلوکی الزاماً اختصاص به دارندگان عمومی وبلاگها ندارد و افراد شناخته شده در سطوح مختلف فرهنگی، اجتماعی سیاسی هر از گاهی به سراغ این نوع از «خود تشریحی خود خواسته وبلاگی» می روند.

لینک مطلب