این حرف‌های بی‌معنی دیگر چیست؟ مگر کسی به‌زور به مردم تریاک می‌خوراند. مگر قرص خواب‌آور را زورکی در حلق کسی می‌چپانند؟ آیا شما مسئول گسترش اخلاق در جامعه هستید؟

بدبختی این است که عده‌ای می‌خواهند به‌زور معتادان را «نجات» دهند. به‌جای ساختن هیولا از قاچاقچی‌ها --که البته همه‌شان هم شکم کودکان را خالی نمی‌کنند-- به این فکر کنید که چرا فروش این مواد ممنوع است و این ممنوعیت چه‌قدر به کاهش مصرف کمک کرده است.

جالب است با نشاني هائي كه داديد همه فهميدند كه منظور از آن شخص اكبر مشكين است.
در سايت زمانه هنوز بدن سبز ياد خسرو شكيبائي سرد نشده شمشير مي كشند كه ايها الناس مفتون كسي شده ايد كه ال است و بل است و همه جا هم با اسم و رسم كامل. خب، آدم مي گويد اگر او زنده بود هم چنين بر او مي تاختند؟ آن وقت شما كسي كه چهل سال از مرگش كذشته است را ا.م مي ناميد.
من يكي كه از كار شمايان سر در نمي اورم.

خانم پارسی پور
این روزها کراک در ایران غوغا کرده است. تریاک به خاطرات پیوسته. بسیاری از قربانیان مواد مخدر در ایران امروزه قربانی کراک هستند. ضمنا با توجه به تجربیات و از آنجا که آمار دقیقی در دسترس نیست می توان گفت در ایران حد اقل از هر 5 نفر 2 نفر معتادند. این به نظر من آمار حداقل هست.

خانم پارسی پور،
وقتی نوشته هایتان را می خوانم فکر می کنم که در کنارتان نشسته ام و با شما گفتگو می کنم.
نوشته هایتان را می خوانم نه به خاطر آنکه قشنگ می نویسید که می نویسید، نه به خاطر آنکه چیزی یاد می گیرم، که یاد هم می گیرم، بلکه چون از گفتگو با شما لذت می برم.

خانوم پارسي پور مواد مخدر هم جزو مقدسات شده.
چه حوصله اي داريد راجع به اين موضوعات حرف ميزنيد.وقتي حكومت به چكمه مردم بند ميكنه نتيجه طبيعي اش اين ميشه يك عده هم از اون طرف پشت بام بيفتند.
يادتون رفته سر اين كه گفتيد از ديدن فيلم "پورنو" چندشتون ميشه چه كامنت هايي براتون گذاشتند؟

Madam sharnoosh paarsi-poor, you are living with middle class or upper class in U.S.A.,because you do not saw the drug addicted Americans on streets ,under bridges, parks ,and every where. If you walk inside people or if you ride a bicycle every-where ,you can see every day the addicted people who inject them self or solved the drug inside a spoon and smoke. I see every week sevral times the drug-addicted people in New York that they are using them drugs openly. The police cars pass from there,they see ,what do people ,but they act so that they saw nothing. I suppose police may not arrest the drug addicted in U.S.A. because the government does not want to help them. This is a democratic country and a democratic government. Four weeks ago , I saw unblievable incident in Manhattan=New York City a blond pretty European-American girl about 13 or 14 years old smoke drug ,a black boy about 18 to 20 and two other European girls about 16 years were with her, I became very sad and shook. I wrote the address of place,time and... for me. California cities are not better than New York. In small city in U.S.A., like New Jersey ,I saw people use drug on streets. Radiozamaneh.org is free to print it or not. I can write more ,but this place has not printer today, I must finish

روح من هموز زخمی از دست دادن دوستی است که که نه تنها دوستی دوست داشتنی و متفاوت که..سنگ صبور..هم احساس
و محرم اسرار زندگیم بود..که بخاطر خیلی از مسایل و فشارها ی موجود در جامعه ایران و خیانت و بی توجهی دوست پسر و عشق زندگیش.. زندگی را به هرویین باخت..ماه های آخر غمگنانه از او می خواستم ترک کند.. و او تنها خاموش و خاموش خاموش به من می نگریست..سکوتش برایم در آن زمان سنگین بودو لی حالا بعد از سالها معنای سکوتش را می فهمم..ولی اینرا هم فهمیده ام که باید برای زندگی و زنده بودن جنگید.. مثل یک گلادیاتور..وا دادن تقدیم پیروزی به دیگران است..

بخوردانهای سلطنتی در نقش برجسته های پارسه (تخت جمشید) داستان دیرینه ی بهره جویی از مواد توهم زا و تحرک زا و مانند آن را در ایران، و به میزانی بالا، بازگو می کنند!

بسیاری از ادویه ی خوشبو (و بعضاً مفید) که در غذاهای خوشمزه و معروف ایرانی و شرقی مصرف زیادی دارند، از مخدرات محسوب می شوند.

اگر مواد مخدر را از ایران دور کنی، بخش عمده ای از معتادان به آن (که بسیاری شان دست بر قضا تحصیلکرده و روشنفکر نیز هستند!) انگیزه ی دویدن و کار کردن و پول درآوردن را از دست خواهند و از بسیار قدیم هم چنین بوده است.

چرخ کشور ایران (و بعضی ملل دیگر) تا حد زیادی به "یُمن" وجود مخدرات می چرخد - متاسفانه!

در پاسخ به آقا یا خانم نامی،

اگر حرف شما را درست فهمیده باشم، منظور شما از "چرا فروش این مواد ممنوع است و این ممنوعیت چه‌قدر به کاهش مصرف کمک کرده است" احتمالاً این است که ممنوعیت مواد مخدر موضوعی بیشتر ساختگی و در جهت بالا بردن قیمت کالای جذاب اما "تابو" و تشویق بیشتر به مصرف آن در میان مردم به ویژه جوانان است که از حس لذتجویی، ماجراجویی و اکتشاف قوی تری نیز برخوردار هستند.

در این صورت، منهم با شما موافق هستم که اگر مصرف مواد مخدر آزاد باشد، ممکن است تا مدتی حالت افراطی پیدا کند اما سرانجام طرفداران آن به پوچی آن پی برده و استفاده از آن به طور تفریطی کاهش خواهد یافت. بعضی ها معتقدند به همین دلیل است که اربابان کالای مصرفی مخدر با نفوذ در دولتها و بهره جویی از گرایش اخلاقی بیشتر خانواده ها به ممنوعیت این مواد، با اعمال قوانین و جرائم سخت، در حقیقت به فروش کمتر در ظاهر امر قانع شده، اما به واقع درآمد بیشتر خود را تضمین می کنند.

نمونه ی تاریخی آن ممنوعیت الکل در دوران معروف به "ممنوعیت" در آمریکا در دهه ی سی میلادی است که باعث شد بهای مشروب الکلی قاچاق افزایش یابد. با انقلاب کوبا، بهای سیگار معروف هاوانا در آمریکا چندین برابر می شود و این روند هنوز هم پس از بیش از نیم قرن ادامه دارد. پس از انفلاب اسلامی در ایران خودمان، شاهد کمیاب شدن مواد نسبتاً ارزانی همچون حشیش و تریاک بوده ایم و البته افزایش تقریباً روزانه ی قیمت آنها، همانطور که در دوران جنگ ایران و عراق، اصولاً هر کالایی از کره و پنیر و شکر و نان گرفته تا سیگارت و پوشک بچه و بنزین خودرو هم کمیاب و گران بود یا امروز هم هست. (و البته این را هم بگوییم که بهای مواد اعتیادآور قوی دیگری همچون هروئین، پس از انقلاب در ایران هم کاهش یافت و هم خود آن مواد فراوان تر و آسان تر در دسترس همگان قرار گرفت!) در مورد مواد مخدر جدید یا نسبتاً جدید مانند کراک و شیشه و اکستسی و ... هم که دیگر هیج.

واقعیتهای گزارش شده در تاریخ معاصر نشان دهنده ی آن است که تا نیمه اول قرن بیستم، موادی از قبیل هروئین و مرفین (هر دو گرفته شده از تریاک و به منظور ترک اعتیاد!) به طور آزادانه و بدون نسخه در داروخانه های آمریکا فروخته می شده. تا اوایل قرن بیستم، بسیاری از مواد مخدر دیگر همچون حشیش، با همان اسم، به صورت شکلات و شیرینی و آزادانه در بسته بندی های زیبا فروخته می شده و حتی پزشگان آمریکایی مصرف آن را برای همگان (حتی کودکان!) به منظور رفع سر درد یا آرامش بخشیدن و مانند آن تجویز می کرده اند. سپاهیان اسکندر یا دیگران برای ادامه ی مسیرهای سخت و پایدرای در جنگهای طولانی از مصرف تریاک یاری می جسته اند. (این سنت امروزه هم در بیشتر میادین نبرد برقرار است.) در آمریکای جنوبی هنگام انجام کارهای سخت و طاقت فرسا و به منظور سرکوب خستگی مفرط، استفاده از برگ کوکائین هنوز هم در میان بعضی از کارگران متداول است. در بعضی مناطق دور افتاده ی همان قاره، بخشی از دستمزد ناچیز کارگران را با نوشیدنی الکلی پرداخت می کنند. در ساخت نوشابه ی کوکاکولای اولیه، تا سالها از عصاره ی حقیقی کوکائین استفاده می شد.

شواهد تاریخی در این گونه موارد بسیار است و به واقع، تنها راه "مبارزه" با گسترش بی رویه ی مواد مخدر، مصرف کنترل شده و با نظارت آن است نه ممنوعیت آن. (احتمالاً به همانگونه که دولت محلی در آمستردام هلند انجام می دهد.)

همانطور که در نظر دهی پیشین هم به آن اشاره کردم، بسیاری از ادویه ی مورد مصرف در آشپزی ایرانی یا غیر آن (زعفران، دارچین، کاری و غیره) همگی نوعی از مواد مخدر هستند که بطور رسمی و قانوی و اغلب هم افراطی مصرف می شوند.

این مصرف مواد مخدر نیست که ضرر دارد، زیاده روی در مصرف آن است، به ویژه در مورد آدمهایی که بدن آنان اصلاً با این مواد سازگاری نداشته و نسبت به آن واکنش منفی نشان می دهد.