اين كه دوستداران چنگيز، فيلمي در ستايش او بسازند، يا بعد از سقوط يك نظام حكومتي، به بازخواني شخصيت تاريخي مؤسس نظام حكومتي دوره‌اي دورتر بپردازند، عجيب نيست، عجيب اين است كه گزارش‌گر سينمايي، خود را در جاي تاريخ‌دان بگذارد، و با تكيه به توصيف‌هاي هموطنان چنگيز، به بازسازي تصوير دگرگونه‌اي از او بپردازد. مشابه اين داستان را ما در تاريخ دوره‌ي نزديك‌تر خودمان هم داريم: نادر. ما او را يكي از نجات‌دهندگان ايران در دوره‌ي عسرت بعد از صفويه مي‌دانيم. اما آيا تصوير واقعي نادر همين تصوير حك شده در حافظه‌ي تاريخي ماست؟ پس چرا، يارانش او را كشتند؟ ... آيا مي‌توانيم به صرف چند من تحقيقات ده شاهي جديدالمورخين، بگوييم كل تاريخ‌نگاري هنديان درباره‌ي نادر، معرف چهره‌اي از او نيست، و فقط ما مي‌دانيم نادر كيست؟ در مورد چنگيز هم، كاري به اين ندارم چرا مائوئيست‌ها و استالينيست‌ها، اجازه‌ي ستايش از او را نمي‌دادند. يا چرا ترك‌هاي عثماني، نوادگان تاريخي چنگيز خان، او را رئوف مي‌بينيد (لابد از تخم و تركه‌ي او هستند، مگر فرزندان فتحعلي‌شاه، مقرند كه شاه قاجار لاابالي زن‌باره بود؟!) به من بگوييد: تاريخ جهان‌گشاي جويني، نگارش يك تاريخ‌نويس تا بند ناف آلوده به ماترك دربار خاقان، ياوه نوشته بود؟ اگر خود چنگيزخان فرد رئوفي بود، آيا ممكن بود لشكريانش، به چنين صفاهت‌ها و ددمنشي‌ها روي آورند؟ آيا تاريخ ايران، به تنهايي، سند سياه‌كاري چنگيزخان نيست؟ مگر چه پيش آمده كه سينماگر خودشيفته‌ي ما، تا مرفق، زبانش را به ستايش از يك فيلم رسواي چنگيزستايانه آلوده مي‌كند؟

جناب دهقان نژاد شما ظاهرن به قسمت آخر كلام آقاي جاهد توجه نكرده ايد:
"اما هنوز این پرسش مهم باقی است که دستاورد چنگیز و امپراتوری مغول برای جهان چه بوده؟ آیا آن‌ها توانستند نقش سازنده و مؤثری در تمدن و فرهنگ جهانی ایفا کنند؟ یا جز خشونت، جنگ، کشتار و خون‌ریزی، نقش دیگری در تاریخ جهان نداشتند؟
باید دید سرگئی بودورف در قسمت‌های بعدی تریلوژی خود به این پرسش‌ها چگونه پاسخ می‌دهد."
اول اينكه با اين سوال اساسي تمام ستايش هاي فيلم را زير سوال برده است. و دوم اينكه ايشان تنها تحليل فني خود را از اين فيلم ارائه كرده و چون متخصص تاريخ نبوده نظر مشخصي در مورد صحت مواد تاريخي فيلم بيان نكرده است.

از آقاي جاهد هم ممنونم به خاطر معرفي اين فيلم جالب.

اگر مغولان مردماني متمدن بودند، چيني ها ديوار چين را براي جلوگيري از تهاجم وغارتگريها و كشت وكشتارهايشان، نمي ساختند. دكتر ذبيح الله صفا دركتاب تاريخ ادبيات درايران كه نه تنها نظري به نويسندگان وشعرا و شعر وادب فارسي دارد بلكه از نظر جامعه شناسي هر برهه از تاريخ ايران بعداز اسلام، بررسيهاي نسبتا جامعي را دربردارد. دكتر صفا با ذكر شواهد تاريخي نشان ميدهد كه بهنگام هجوم مغولان به ايران، سربازان وسرداران ترك درارتش ايران مشغول به خدمت بوده وبا ادعاي هم خون بودن بامغولها، سلاحهايشان رادرمقابل آنها به زمين گذاشته وتسليم شدند!! آنها دليل آوردند كه ما بابرادران هم خون خودمان نمي جنگيم!! بر همين اساس، چنگيز وچهارپسرش به راحتي وارد خاك ايران شده وچنان قتل عام وكشت وكشتاري از مردم بيگناه و بدون سلاح به راه انداختند كه تاريخ نظيرش را بيادندارد. درآن دوران، مردم ايران به ذليلترين موجودات اين كره خاكي بدل شدند. همان احساسي را كه يهوديان نسبت به نازيها وهيتلردارند، همان احساس راهم ايرانيان نسبت به مغولان وچنگيز مغول دارند. گواينكه نازيها وهيتلر هيچگاه از خون حيوانات تغذيه نكرده ودست به كشت وكشتار سگ وگربه وپرنده وچرنده هم نزدند. مايه بسي تعجب است كه نويسنده ايراني اين مقاله از تاريخ وگذشته ميهن خود تا چه اندازه بي اطلاع بوده و اينطور ادامه ميدهد كه ‹‹...مطالعات اخیر درباره‌ی چنگیز، خصوصاً دستاوردهای نمایشگاه چنگیزخان و میراث او در موزه‌ی استانبول به مناسبت هشتصدمین سالگرد تأسیس امپراتوری مغول، نشان می‌دهد که چنگیزخان، بر خلاف تصاویری که از او در ذهن‌ها وجود دارد، مردی خون‌آشام و دیوسیرت نبود؛ بلکه رهبری نرم‌خو و اهل مدارا و پای‌بند قانون بود که به زنان احترام می‌گذاشت...›› واقعا كه!!!!! خون آشام نبود؟! پس چرا در جايجاي تاريخ ذكر ميكنند كه مغولان از خون اسبانشان تغذيه ميكردند؟! ديو سيرت نبود؟! پس چگونه بود كه مغولان مردم بي سلاح وبيدفاع وبيگناه شهرها را قتل عام كرده وسپس بظاهر از شهرها خارج شده ودراطراف چندروزي كمين ميكردند تاباقيمانده مردم از نهانگاههاي خودشان بيرون آيند ودوباره به قتل وعام آنها بپردازند وانقدر به اين كارادامه دهند تا مطمئن شوند كه ديگر كسي زنده نمانده باشد. رهبري نرمخو بود؟ معني نرمخوئي راهم متوجه شديم!! مايه تأسف است كه نويسنده اين مقاله تا اين اندازه از تاريخ ميهن خود بي خبراست كه بزرگترين آدمكش تاريخ را به عنوان يك قهرمان جا ميزند!!

به نظرم نویسنده نیز به این هیولای خونخوار تاریخ ایران سمپاتی دارد! آیا مطالب تاریخی بسیار زیادی که اشاره به سفاکی و خون ریزی این زرد پوست وحشی در ایران دارند را قبول ندارید؟ اگر نه پس یک نقد ارائه کنید! این که شاعر خل و دیوانه ای در چین از این وحشی خونخوار اسطوره ساخته دلیل کافی نیست!

فیلم بسیار جالبی بود اما در مورد ادعاهای شما باید بگم که هر کسی که به کشورش حمله می شود سعی می کند از مهاجم خونآشام بسازد و این نحوه تفکر به هیچ وجه درست نیست
فیلم جالب بود مثل 300

به نظرم حمله به آقای جاهد منصفانه نیست. ایشان به تحلیل این فیلم از زاویه سینمایی پرداخته اند و این که کارگردان چگونه روایت خود را تصویر کرده است. در هیچ جای مقاله آقای جاهد طرفداری از چنگیز دیده نمی شود. اگر چیزی هست از زبان فیلم است. در ضمن به بخش انتهای مقاله نیز توجه کنید.
در کل این فیلم نشان می دهد چگونه فرهنگ های دیگر سعی می کنند حتا شخصیت های بسیار منفی خود را نیز مثبت تضویر کنند. اتفاقی که به یاری جادوی سینما شاید برای مخاطب عام پذیرفتنی باشد. سئوال مهم اینجاست ما چند فیلم تاریخی مهم و قابل اعتنا برای ارائه در بازار جهانی داریم؟ از کدام شخصیت خود توانسته ایم فیلمی با زبان سینما بسازیم که فردی در آمریکا، چین و افریقای جنوبی نیز آن را جذاب و باور پذیر بداند؟
تلاش دیگران باید ما را به تحرک بیشتر وادارد.
ب//

به دوستانی که بر اين مقاله خرده گرفتند توصيه می کنم حتما فيلم را ببينند و بعد نظرشان را در مورد اعتبار تاريخی و ارزش های سينمايی آن (دو مقوله کاملا از هم جدا) در اين جا بنويسند. جدا از اين دلم می خواهد روزی روايت ايرانی از زندگی و کارهای چنگيز خان را بر پرده سينما ببينم. شايد روايت سينماگر ايرانی در تضاد با روايت آقای بودوروف باشد چرا که از دل تجربه تاريخی ديگری برمی آيد. گمان من بر اين است که بهرام بيضايی، احتمالا شايسته ترين فرد برای ساختن چنين اثری است. پس به اميد آن روز.

جناب آقاي جاهد،
آناني كه بقول شمابراين مقاله خرده گرفته اند، واقعا به نظر شما انتقاد وارد كرده اند ونه فيلم سينمائي چنگيز مغول. بجاست تا مقاله خودتان را يكبار ديگر مرور كنيد وپاسخي درمورد اينكه نوشته بوديد ‹‹...مطالعات اخیر درباره‌ی چنگیز، خصوصاً دستاوردهای نمایشگاه چنگیزخان و میراث او در موزه‌ی استانبول به مناسبت هشتصدمین سالگرد تأسیس امپراتوری مغول، نشان می‌دهد که چنگیزخان، بر خلاف تصاویری که از او در ذهن‌ها وجود دارد، مردی خون‌آشام و دیوسیرت نبود؛ بلکه رهبری نرم‌خو و اهل مدارا و پای‌بند قانون بود که به زنان احترام می‌گذاشت...›› ارائه كنيد. مگر اين نظر شما نيست؟ واين نظر تنها نظر يك نويسنده نيست بلكه يك نظر محققانه تاريخييست. ضمنا بگذاريد به اطلاع شما برسانم كه بشهادت محققان تركيه كه متوليان فرهنگ وادب زبات تركي هستند، مغولان وتركان ماوراءالنهر تا قرن 13 ميلادي اصلا خط نوشتاري نداشتند و آقاي جان مان سخت دچاراشتباه شده اند كه آنهارا از نظر تاريخ نويسي ضعيف قلمدادكرده اند چون آنها اصولا خواندن ونوشتن نميدانستند تا دست به تاريخ نويسي بزنند.

با ساختن فيلمي كه مرجعش كتاب شعر عده اي وحشي باشد، چهره ي واقعي و وحشي چنگيز را نميتوان زيبا ساخت.

آقای کبيری عزيز

برخلاف نظر شما من در هيچ جای اين مقاله سعی نکردم از چنگيزخان يک قهرمان بسازم بلکه تنها به مطالعات اخير در باره چنگيز اشاره کردم. تصوير حماسی از چنگيز را بودوروف در اين فيلم ارائه کرده و نه من.
به علاوه اينکه ابهام در مورد شخصيت تاريخی چنگيز و اعمال او وجود داردحرف تنها من نيست. من قبلا روايت ديگری از شخصيت چنگيز را در همين سايت زمانه منتشر کرده ام. اين هم لينک آن مطلب:

http://www.radiozamaneh.com/morenews/2006/12/post_370.html

فراموش نکنيد تاريخ هيچ جا ثابت نشده و نظر قطعی در مورد تاريخ(رويدادها و شخصيت ها) وجود ندارد بلکه تنها روايت های متعددی در مورد تاريخ وجود دارد که برای مطالعه در زمينه تاريخ بهتر است همه آن روايت ها مد نظر قرار گيرد نه فقط يک روايت مشخص و يک نظريه غالب. اکنون مطالعات پسامدرن در زمينه تاريخ، حتی روايت های کلان(Grand narratives or Meta narratives)تاريخی را زير سوال برده است.
شما هم بهتر است به جای مايه گذاشتن از احساسات ميهنی برای منکوب کردن آدم ها، تاريخ را با همه روايت های آن بخوانيد.

به احتمال زياد در باره قتل و كشتار حمله مغول اغراق خيلي زيادي شده است و اگر نشده باشد و انها اغلب مردان و ... را كشته باشند آنوقت ما كاملا از تبار مغولها هستيم! يعني اغلب ايرانيان تبار مغولي قوي و غالب دارند و آنوقت ارتباط نسل بعد از مغول به ايران باستان خيلي بي ربط مي شود. شخصا تصور مي كنم اغراق بسيار زيادي شده باشد. در همان حد كه در تواريخ اين منطقه نوشته اند كه يك شهيد مظلوم قبل از شهادتش سيصد هزار نفر از دشمنانش را در كمتر از نصف روز كشته! نشانه ديگر اغراق بسيار زياد حجم وسيع خرابي است كه به مغولها منتسب شده. اگر مغولها آمده بودند كه بمانند آنوقت چرا بايد آنهمه خرابي به بار بياورند؟

نگاه متفاوت داشتن ولو برای مدتی کوتاه، به شخصیت های تاریخی برای صیقل دادن خلق و خوی های تند و "سازش ناپذیر" نه تنها اشکال ندارد بلکه مفید هم می باشد. متاسفانه بسیاری از شخصیت های تاریخی و ملی ما هم از داشتن پرونده "خشونت و جنایت" مبری نیستند. مثلا اردشیر بابکان که به "ذوالاکتاف" معروف بود در مقایسه با چنگیزخان قطعا در حق به "تعداد کمتری" جنایت ورزیده است. اما در حق اعراب یمنی ظلمی کرده که شاید بتوان گفت در حد جنایات مغولها در ایران بوده است. در باره او اگر فیلمی ساخته شود که هفتاد سال پادشاه بوده از هنگامی که در شکم مادر بوده تا موقع مرگش. آیا بنظر دوستانی که نظراتشان در بالا آمده اگر نویسنده و سناریو نویسی ایرانی بخواهد او را در داستان زندگی اش توصیف کند فقط باید شمشیر بدست بالای سر مردانی که زنده زنده با کتف های سوراخی که با ریسمان به دار آویخته شده اند نشان دهد؟ یعنی این پادشاه "هفتاد ساله" نمی تواند من باب مثال یک کمی هم از نعمت تلطف روحی بهر برده باشد؟ اگز این طور است کدام پادشاه و یا سردار ایرانی یا غیر ایرانی سراغ دارید که نسبت به مردم عادی "ولو تعداشان مثلا از ده دوازده هزار نفر بیشتر نبوده باشد" جنایت و سفاکی نکرده است؟ و اگر می گوئید: باشد، آنها هم مثل چنگیزند پس نسبیت "خوب" و "بد" را و اینکه آدمی می تواند هم "خوب" باشد و هم "بد" هم از "لطافت روحی" بهره داشته باشد و هم "تند خو و بی انصاف" باشد، چه می شود؟ گو اینکه در مملکتی که بزرگترین شاعر معاصرش به بزرگترین حماسه سرای میهنی اش "چنان" گفته باشد معلوم است که افراد "عادی" و "مدعی" اش تاب تحمل حتی شنیدن یک ورسیون "متفاوت" از یک شخصیت بزرگ "تاریخی" را نداشته باشند.

آقاي جاهد عزيز،
يكم- از مدارك تاريخي مورد نظرتان كمك گرفته وثابت كنيد كه چيني ها ديوار بزرگ چين را براي جلوگيري از هجوم كدام اقوام ساخته بودند؟
دوم- ثابت كنيد كه چينيهابا طيب خاطر مغولهارا به داخل مملكتشان راه دادند ومغولها هم درمقابل كلي به پيشرفت فرهنگ چين كمك كردند.
سوم- ثابت كنيد كه چنگيزخان مغول صرفا براي تفريح و گردش به ايران آن زمان آمده بود و ايرانيان ورودش را خيرمقدم گفتند و به افتخار ورودش تمام شهرها را آذين بسته وچراغاني كردند و اوهم متقابلا همه بزرگان ايراني را مورد مرحمت قرارداد ومردم ايران درزمان او دررفاه وآسايش زندگي كردند. لطفا با آوردن شواهد مورد ادعايتان اينها را ثابت كنيد.
چهارم- ثابت كنيد كه تمام تاريخ نويساني كه درباره كشت وكشتاروقساوت مغولان دست به تاريخ نويسي زده بودند، اعم از ايراني وچيني وغيره، همه دروغگو ومهمل باف بودند.
پنجم- كمي هم درباره خدمات علمي وفرهنگي هونها وآتيلا به مردم اروپاي آن زمان صحبت كنيد. حتما خبرداريد كه آنها از ته مانده هاي مغولان بودند.
بي صبرانه منتظر روشنگريهايتان هستم.
بفرمائيد. اين گوي و اينهم ميدان.

آقای کبيری عزيز

شما تمام تصورات ذهنی تان را داريد به من نسبت می دهيد. من نمی دانم شما چگونه از حرف های من در اين مقاله چنين برداشت های عجيب و غريب و وحشتناکی کرديد که حالا از من می خواهيد که آنها را برايتان ثابت کنم و حريف ميدان طلبيده ايد.
اين مقاله هيچ ربطی به آن پنج مورد درخواست شما ندارد. اما اگر دوست داريد در اين مورد چيزی بنويسيد يا اگر قبلا نوشته ايد، شخصا مشتاق خواندن نظرات شما هستم.

آقا ما ایرانیا واقعا با مزه ایم.کلی خندیدم.به قول آقای امیر احمدی ایرانیا 1200 ساله دارن دنبال یزید می گردن که تلافی امام حسین رو ازش بگیرن.حالا با یه نقد فیلم و شنیدن اسم مغولها همه چنان خون جلو چششونو گرفته که یکی ندونه فکر می کنه مغولا پشت سر چنگیز خان دارن تو اتوبان های تهران بکوب میان طرف میدون آزادی.بابا اینقد همه چیزو جدی نگیرید.

جناب آقاي جاهد،
شما مرا به روايتهاي متفاوت تاريخي حواله داده و از اين راه خيلي ماهرانه خواسته ايد تا چنگيز مغول را از آنهمه جنايات هولناك تبرئه كنيد.. هر چه كه درباره محاسن او بگويند و بنويسند، ويرا از گناه ارتكاب به آن جنايتهاي هولناك جنگي مبرا نميكند. و اين رجوع دادن شما بدان معناست كه سالها بعد، كساني جنايتهاي آقاي خلخالي را مورد بررسي قرارداده و در ذم وي بنويسند و درمقابل ‹‹آقاي جاهد نامي›› از گرد راه رسيده و آنها را به مطالعه روايات ديگري از ساير مورخين درباره او رجوع بدهد كه با استناد به اشعار لطيف خلخالي، آن دژ خيم را داراي طبعي نازك دانسته و ماهرانه بخواهد تا وي را از آن همه جنايات دهشتناك و آدمكشي تبرئه كند. يا هم اكنون كسي ادعا كند برخلاف آنچه تاريخ نويسان گفته اند، نرون دست به هلاكت مخالفانش نميزد چون فردي شاعر پيشه بود وطبعي ظريف درنواختن گيتار(ماندولين) هم داشت. علت به آتش كشيدن رم به دستور وي آن بود كه ميخواست طبع شعري خودش را در مقابل ويرانگي شهر وزجر وبي خانماني مردم تحريك كرده و درباره آن شعر وتصنيف بسرايد!! اينهم روايت ديگري از ديد تاريخ نويسان پسامدرن.
آقاي جاهد عزيز،
جنايت، جنايت است. خواه توسط شاپور ذوالاكتاف صورت گرفته باشد يا آغا محمد خان قاجار يا آدولف هيتلر. اين طرز استدلال با هدف صورت مسأله راپاك كردن است. پسامدرن و پيشامدرن وعهد حجر وعهد دقيانوس ندارد. عمل نسل كشي چه از سوي اسكندرمقدوني و چنگيز مغول صورت گرفته باشد چه از سوي تيمور لنگ يا آدلف آيشمن يا عمرالبشير يا صدام حسين، يك جنايت سازمان يافته است كه هم از سوي پسا مدرن هاي معاهده رم و دادگاه بين المللي جنائي قابل رسيدگي ومجازات است و هم ازسوي پيشا مدرنهاي ايراني وچيني وهندي وغيره. من دراينجا اين بحث راخاتمه يافته تلقي ميكنم واميدوارم كه منظور شما فقط بررسي فيلم بوده باشد. والسلام

خودتونو بذارید جای مردم اروپا ، دارید زندگیتونو می کنید که یه سری عرب به نام دین جدید به شما حمله میکنن !! همیشه همینطور بوده ، از نظر مسلمانان جنگ برای گسترش دین بسیار کار با ارزشی است در حالی که از نظر اون مردم بدبختی که بهشون حمله شده فقط یه تجاوز !
بنظر من سپاه اسلام که به ایران حمله کرد با سپاه چنگیز و اسکندر و هیتلر فرقی نداره
پس چنگیز برای مغول ها قهرمانه واسه ما جلاد
صلاح الدین ایوبی واسه مسلمانان قهرمانه واسه مردم اروپا جلاد !

من تنها به یک نکته اشاره کنم:
آفای جاهد نقل قول میکنند که: «به اعتقاد جان مان، مغول‌ها از نظر تاریخ‌نگاری بسیار ضعیف بوده»

ممکن است آنها خود از لحاظ تاریخنگاری ضعیف بودند باشند ولی در واقع مهمترین موضوعات برای آنها تاریخ پدرانشان و طالع بینی بوده است. به همین دلیل بود که پس از فتل عام ایرانیان و فتح ایران، وفتی دوران استقرار و حکومت فرا رسید از میان همه‌ی علوم تنها تاریخنگاری و طالع‌بینی از روی ستارگان (و درنتیجه نجوم) در ایران و توسط ایرانیان توسعه بیشتری یافت. گفته‌ی مان دقیق نیست.

در ضمن آقای جاهد، میدانید که این مطالعات پسامدرن را اگر بخواهید برای هیتلر در اروپا بکار ببندید چه معنایی دارد؟!
چنگیز، هیتلر ایرانیان است، حال چه مغولها یا بقیه‌ی ملل از او خوششان بیاید چه نیاید.
شما به وضوح به «مطالعات اخیر درباره‌ی چنگیز» اشاره کرده‌اید و این نتیجه گیری خود شما و نه کس دیگری است که:
«چنگیزخان، بر خلاف تصاویری که از او در ذهن‌ها وجود دارد، مردی خون‌آشام و دیوسیرت نبود؛ بلکه رهبری نرم‌خو و اهل مدارا و پای‌بند قانون بود که به زنان احترام می‌گذاشت و ارزش‌های اخلاقی و خانوادگی را ارج می‌نهاده است.»
هیتلر هم به زنان احترام میگذاشت و اهل قانون بود و اخلاقیاتی داشت .

آقای جاهد،

جالب است که نام فایل این مقاله‌ی شما
post_300.html
است. ۳۰۰ چیزی را به ذهن شما می‌آورد؟ فیلم قشنگی بود، اینطور نیست؟! مثل یک چاقوی زیبا ولی تیز که قلب یک انسان بیگناه را میشکافد. میتوانم بپرسم چرا شما دارید از آن چاقوی زیبا تنها به صرف چاقو بودنش تعریف میکنید؟ این موضوع در میان کارشناسان اشکالی ندارد ولی وقتی جعلیات تاریخی به صورت فیلم بمیان مردم نا آگاه میآید و کسی هم از آن تعریف هم میکند، میتوان گفت که تبلیغات کارگر افتاده و جعلیات به ذهنها نشسته است. بالاتر از آن اینکه شما از نقد فنی هم بالاتر رفته‌اید و پا در صحنه‌ی نقد تاریخی گذاشته‌اید.

دوست گرامی، پشت این فیلمها اهداف سیاسی نهفته است، اگر نمیدانید، کمی اینترنت را بگردید تا بفهمید چرا.

آقایان که هنوز نمیدانند که امپراطوری چنگیز خان چه تمدنی از خود بجا گذاشته کافیست به چین سفری داشته باشند و یا هم لااقل یکبار دیگر بازی های المپیک 2008 بیجینگ را ببینند. همچنان شما حق دارید تا این ابر مرد را خونخوار و یاغی بخوانید طوریکه تیمور جهانگشا را میخوانید چرا که شما همیشه از اینها شکست خورده اید. امپراطوری شما را نابود کرده... سرزمین شما را ویران و به آتش کشیده.... دختران خوشکل شما را با خود برده و همبستر با خود ساخته..و....
درد داره دل تان... اینم تقصیر خودتان است اگر شاهان شما تسلیم این مرد میشد کار به اینجا ها نمیرسید. تازه همین کامپیوتری که تو بد بخت استفاده میکنی 90 درصد از اختراعات نواده های این ابرمرد است(جاپان). تو چه تمدن داری؟؟؟ تمدن شما فقط عمامه بستن است و بس... تو خودت به چه تمدنت دل خوش کردی بد بخت...؟؟؟؟