خانه > پرویز جاهد > بازار فيلم > از لندن تا ميامی | |||
از لندن تا ميامیتريلر انگليسی «جمعهی پاک طولانی» (The Long Good Friday) محصول ۱۹۸۰ به کارگردانی جان مکنزی که به عنوان يکی از بهترين فيلمهای گانگستری بريتانيا شناخته شده، دوباره ساخته میشود؛ با اين تفاوت که اين بار داستان آن به جای لندن در ميامی آمريکا اتفاق میافتد. پل دبليو آندرسون، کارگردان آمريکايی و سازندهی فيلمهای «افق حادثه» (Event Horizon) و «بيگانه عليه آدمکش» (Alien V Predator)، کارگردانی نسخهی جديد را به عهده دارد. پوستر فیلم «جمعهی پاک طولانی» در نسخهی قبلی اين فيلم بازيگرانی مثل باب هاسکينز، هلن ميرن و پير برازنان بازی میکردند و داستان آن مربوط به گانگستری به نام هارولد شند، ریيس يک دستهی بیرحم گانگستری بود که نقش او را باب هاسکينز ايفا میکرد. هارولد برای ايجاد رابطه با يک گروه مافيايی به آمريکا سفر میکند و در بازگشت به لندن میفهمد که عدهای ناشناس امپراتوری او را به خطر انداختهاند و دو تن از رفقای او را کشتهاند. هارولد سعی میکند رد قاتلين را پيدا کند اما موفق نمیشود. اوضاع وقتی پيچيدهتر میشود که دار و دستهی مافيايی آمريکايی در لندن از سوی گروه ناشناسی مورد حمله قرار میگيرند. چارلی (ادی کنستانتين)، ریيس گروه مافيايی از طريق ويکتوريا، دوست دختر هارولد، به او خبر می دهد که ۲۴ ساعت وقت دارد گروه ناشناس را به آنها معرفی کند وگرنه قرارداد آنها به هم میخورد. هارولد پی میبرد که جف، آدم دست راستش، وقتی او در سفر آمريکا بوده، وظيفهی حمل پولی را برای ارتش آزاديبخش ايرلند (IRA) به بلفاست به عهده گرفته اما اين پول به سرقت رفته و چند نفر از اعضای اين گروه کشته شدهاند و حالا IRA در صدد تلافیست. هارولد به قصد فريب IRA به آنها قول پول بيشتری را میدهد اما زمان تحويل پول، فرمانده تروريستها و چند نفر ديگر از گروه آنها را میکشد. سرانجام IRA او و دوست دخترش را دستگير کرده و با خود به سوی سرنوشت نامعلومی میبرند.
پل آندرسون میگويد قصد دارد آن را با توجه به فضای سياسی اجتماعی آمريکا بسازد: «میخواهم تضاد دنيای کثيف زيرزمينی را با دنيای پر زرق و برق مد نشان دهم». بازسازی اين فيلم که تاکنون پنجاه ميليون دلار برای ساخت آن برآورد شده است بر اساس الگوهای جديد فيلمهای گانگستری بريتانيا، مثل کارهای گایريچی و فيلمهايی مثل «حيوان سکسی» (Sexy Beast) و «کيک لايهای» (Layer Cake) صورت میگيرد. نيومن که اصولا مخالف بازسازی فيلمهای کلاسيک است می گويد: «دوباره سازی فيلمهای کلاسيکی مثل شاهين مالت اصلا مسألهای نيست؛ اما کارگردانهايی که اين فيلمها را دوباره میسازند کاملا بازندهاند. اگر آنها فيلم را خيلی تغيير دهند منتقدان میگويند که فيلم ارژينال بهتر بود؛ اما اگر نسخهی آنها به نسخهی اصلی خيلی نزديک باشد آنها میگويند که خوب چرا اصلا آن را دوباره ساختيد».
کلايد جيونز (Clyde Jeavons)، مسئول سابق آرشيو ملی فيلم و تلويزيون بريتانيا، در اين باره میگويد: «اين کار قطعا اشتباه است. اين نوع فيلمها با کيفيت فرهنگی خاص آن دوره گره خوردهاند که آمريکايیها آن را نمیفهمند و نمیتوانند بازسازی کنند». در سالهای اخير تعدادی از فيلمهای مشهور و موفق بريتانيايی، مثل «کارتر را بگيريد» (Get Carter)، ساختهی مايک هاجز، «شغل ايتاليايی» (Italian Job)، ساختهی پيتر کالينسن (با بازی مايکل کين)، «الفی» (Alfi) با بازی مايکل کين و «مرد حصيری» (Wicker Man) با بازی کريستوفر لی و ادوارد وودوارد به وسيلهی آمريکايیها بازسازی شدند اما هيچيک اهميت نسخهی اصلی را پيدا نکرده و با شکست مواجه شدند. منبع: تايمز لندن
نظرات بیان شده در این نوشته الزاماً نظرات سایت زمانه نیست.
|
لینکدونی
آخرین مطالب
موضوعات
آرشیو ماهانه
|