آثار عباس کيارستمی در موزه هنرهای مدرن نيويورک

پرويز جاهد

برای شنیدن فایل صوتی «اینجا» را کلیک کنید.

مجموعه‌ای از آثار عباس کيارستمی، فيلم‌ساز سرشناس ايرانی از اول تا بيست و ششم مارس در موزه هنر مدرن نيويورک به نمايش در می‌آيد. اين برنامه که با عنوان «عباس کيارستمی: تصويرساز» برگزار می شود، بزرگداشت اين هنرمند برجسته ايرانی است که با همکاری موزه هنر مدرن نيويورک(MOMA)، مرکز هنر معاصر P.S.1، و بنياد هنر ايران(The Iranian art Foundation) ترتيب يافته‌است و نمايش کليه آثار کيارستمی از نخستين فيلم او يعنی «نان و کوچه» تا آخرين کار او يعنی فيلم کوتاه «فرش» را دربر می‌گيرد.

عباس کيارستمی

کيارستمی که خود در مراسم افتتاح اين مجموعه در نيويورک شرکت می‌کند، در گفتگويی با راديو زمانه در باره اهميت اين برنامه می‌گويد:

«اهميت‌اش در اين است که اين مجموعه کارهايی است که من در طول سالها کردم؛ هم عکس، هم اينستاليشن، هم ويدئو آرت و هم فيلم‌ها. هر کاری که کردم اينجا هست به‌طوری که خودشان می‌گفتند: اين اولين‌بار است که از يک آرتيست زنده دنيا مجموعه کار گذاشته‌اند؛ درست يا غلطش به گردن خودشان. علاوه بر اين، هم‌زمان يک work shop هم دارم که در NYU است و در آن راجع به شيوه‌های کارکردن با حداقل امکانات حرف می‌زنم. دوستی می‌گفت که اين تنها جايی است که به دردشان نمی‌خورد چون آنها امکانات دارند و تو داری به آنها پيشنهاد می‌کنی که با حداقل امکانات کار کنند که در واقع بيشتر به درد کشورهايی مثل کشورهای خودمان می‌خورد که چگونه محدوديت‌ها بيشترند و امکانات کمتر و اين شيوه‌ها می‌تواند به نتايج بهتری در فيلمسازی برسد».

در اين مجموعه بسياری از فيلم‌هايی که کيارستمی در کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان ساخته است، برای اولين‌بار در آمريکا به نمايش درمی‌آيد. سايت موزه هنر مدرن نيويورک، عباس کيارستمی را چنين معرفی کرده است:

«جوهر فلسفی و اخلاقی آثار کيارستمی و خلوص زيبايی شناسانه آن‌ها بر انسانيت مردم عادی بنا شده است. سينمای کيارستمی درباره پرسش‌ها و پرسيدن است. فيلم‌های او غالبا پرسش يا خواستی را مطرح می کنند. به عنوان مثال فيلم «خانه دوست کجاست؟» حتی اين پرسش را در عنوان خود نيز دارد. شخصيت‌های کيارستمی غالبا نابازيگرند و پرسش‌هايشان از خود، از هم‌ديگر و از کارگردان پايان ندارد. در سينمای کيارستمی، کارگردان خود نيز فيلم‌ها، ژانرها، تعريف‌ها، محدوده‌ها(مستند؟ داستانی؟) و فضای فيلميک(چه چيزی در درون/برون سينماست؟) را به باد پرسش می‌گيرد. به‌علاوه يک پرسش دائمی در باره اقتدار کارگردان و صحت آنچه که روی پرده ظاهر می‌شود نيز وجود دارد. سينمای کيارستمی سينمای سياحت و کشف است و... فيلم‌های او کيفيت شاعرانه قدرتمندی دارند».