دادگاه های اعترافاتی نوعی فراکنی است

اردوان روزبه

امروز «ادوار تحکیم» بیانیه¬ای را صادر کرده است که در این بیانیه به مناسبت یکصد و سه سالگی مشروطیت اعتراض این سازمان به‌عنوان یکی از فعالان کشوربه روند دادگاه¬ها ابراز شده بود، با این عنوان: «تایید این دولت با توسل به خون¬های به ناحق ریخته ممکن شده است. و اعترافات سند اثبات جرایم عوامل تهیه آن است». در همین مورد با حسن اسدی زیدآبادی مسئول کمیته حقوق بشر این سازمان گفت و گو کرده‌ام.

از جزئیات این بیانیه بگویید...

درواقع این بیانیه واکنشی است به دادگاهی که روز شنبه برگزار شد برای تعدادی از فعالان سیاسی و همچنین شهروندان معترض که یک دادگاه بی سابقه بود و در این بیانیه با عنوان «بیدادگاه» ما از آن یاد کردیم و اشاره شده است که هیچ کدام از موازین قانونی و حتی رویه‌های معمولی که استانداردهای ناقص قانون نظام حاکم هم آنها را تعریف کرده است، نیز در این دادگاه رعایت نشده است و ما تأکید داریم که این اعترافاتی که بویژه دارد پخش می شود، هیچ گونه ارزشی ندارد. تنها نکته‌ای که می شود به آن توجه کرد این است که این اعتراف‌گیری‌ها در واقع سندی است برای اینکه یک دادگاه صالح و مستقل، چه در زمان حاضر و چه در آینده، همین اعترافات را به عنوان سندی قرار دهد برای رسیدگی به جرایم و جنایت عوامل تهیه‌ی این اعترافات و کسانی که کرامت انسانی را این چنین زیر پا می گذارند، به علاوه‌ی قوانینی که موضوع‌های کشور است و جاری است.

سازمان شما هم در بین دستگیرشدگان افرادی دارد، ازجمله آقای احمد زیدآبادی و آقای عبداله مؤمنی. وضعیت این دو دستگیرشده‌ی سازمان شما چگونه است؟

در مورد بررسی حقوقی پرونده‌ی این‌ها، به نظر می رسد که هیچ سخنی نمی توان گفت. چون هیچ نوع دسترسی به پرونده‌ی آنها و روند حقوقی پرونده‌ی آنها برای ما و همین طور برای خانواده و وکلای آنها امکانپذیر نیست. از این جهت بازداشت‌ها را بیشتر یک نوع گروگان‌گیری سیاسی می‌دانیم و خیلی معتقد نیستیم که از روندهای قانونی می‌شود در مورد آن صحبت کرد. اما الان نگرانی اصلی ما در مورد آقای زیدآبادی و آقای مؤمنی مسئله‌ی حفظ جان آنها است و مسئله‌ی سلامتی آنها که به شدت ما را نگران کرده است. و خب در چند تماس تلفنی که موفق شده‌اند این عزیزان با خانواده‌هایشان داشته باشند، به طور مؤکداً تأکید کرده‌اند که این بازداشت های این دور بهرحال با تمام تجربیات زندان که در دفعات پیش داشتند، بهر حال این دو بزرگواران سوابقی دارند در زندان و برای دفعات مکرری بازداشت شده‌اند، ولی هر دو تأکید کرده‌اند که این دفعه بسیار متفاوت است. بنابراین ما به شدت نگران وضعیت آنها هستیم، به‌ویژه آقای زیدآبادی که به‌طور مشخص معلوم نیست که در کدامیک از بندهای زندان اوین نگهداری می‌شود.

وکلای شما توانسته‌اند تا حالا تماسی با موکلین‌شان داشته باشند؟

خب قبل از این بازداشت‌ها هر دو این عزیزان وکلایی بهرحال داشتند و وکلا هم مسئله را پیگیری کرده‌اند. اما به هیچ وجه امکان دسترسی به پرونده‌ی این‌ها نبوده است. و حتا در موردی دادگاه انقلاب در مورد پرونده‌ی آقای زید‌آبادی انکار کرده است که پرونده در اختیار آنها است و به نظر می‌رسد که به‌طور کلی خیلی مراتب و مراجع قضایی در این رابطه نقشی ندارند و یا لااقل هنوز پرونده‌ها به دست آنها نرسیده است و پرونده‌ها در جای دیگری در جریان است.

آیا فکر کسانی مثل آقای احمد زیدآبادی و آقای عبداله مؤمنی هم در پروسه‌ی اعتراف‌گیری‌ها قرار خواهند گرفت؟

به هر حال اطلاع خاصی که ما نداریم. ولی خوب این شیوه¬ای که وجود دارد قطعاً در مورد آن ها هم آزموده شده و یا آزموده خواهد شد. و به نظر می‌رسد که وقتی دستگاه قضایی و یا بخشی از دستگاه قضایی که این مسائل را پیگیری می‌کند توان درک واقعیت را ندارد، تلاش می‌کند که سناریویی که مدنظر خودش است را در واقعیت تحمیل بکند. و خب این هم شیوه و راهی ندارد، جز همین مسئله‌ی اعتراف‌گیری‌ها. ولی تا جایی که ما اطلاع داریم تا کنون اعترافی از سوی این‌ها اقرار نشده است، گرچه این احتمال بهرحال هست که این فشارها در جریان باشد.

یعنی شما می گویید که به‌هرحال ما به زودی بازهم دادگاه‌هایی را شاهد خواهیم بود که این بار امثال آقای زیدآبادی و یا آقای مؤمنی در این دادگاه‌ها به برخی از چیزها اقرار خواهند کرد؟

در این مورد نمی‌شود گفت. ولی طبعاً باید شاهد باشیم که این دوستان هم باید در همین روند حضور پیدا کنند. اما اینکه آیا اعترافاتی از آنها پخش بشود یا نه، فعلاً در این مورد دیگر نمی‌شود اظهارنظر کرد.

به‌هرحال درست این دادگاه در زمانی تشکیل می‌شودکه ما شاهد تنفیذ ریاست جمهوری ایران برای چهارسال دیگر هستیم. فکر می‌کنید که هدف و پروژه‌ی خاصی وجود دارد؟

حاکمیت و به‌ویژه بخشی که مسائل مربوط به انتخابات ۲۲ خرداد را به این شکل پیش برده و در آرای ملت دست‌کاری کرده است،‎ با این واقعیت مواجه است که مشروعیت دولت، مشروعیت مردمی، به شدت دچار تردید است و از چنین مشروعیتی بی‌بهره است. آنها سعی می کنند که به این شکل نظر افکارعمومی را جلب کنند. و با توسل به اینکه بگویند عوامل بیرونی و خارجی و یا یک نوع جرایم سیاسی درجریان بوده است، مسئله‌ی تقلب آشکار در انتخابات را به زیر سؤال ببرند. نقطه محوری که در اعترافات هم وجود داشت، همین مسئله‌ی انکار تقلب بود که البته نامزدهای معترض مجدداً تأکید کردند بر همین مسئله و حرف گذشته‌شان. به نظر می رسد که برای آغاز کار دولت جدید نیاز است به این که افکارعمومی را به شکلی متقاعد کنند. اما بازهم طبق معمول بدترین شیوه و غیرانسانی‌ترین شیوه را برای این هدف‌شان به‌کار می برند و طبعاً این نتیجه‌ی معکوسی خواهد داشت.

یعنی شما می‌خواهید بگویید که تشکیل این دادگاهها به نوعی فرافکنی هست؟

قطعاً همین طور است. یعنی این که این دادگاه، حتا فارغ از نتیجه‌ی آن، شکل و اصل برگزاری‌اش و پیش از آن اصل بازداشت‌ها برای فرافکنی است نسبت به مسئله‌ی تقلب. درحالی که گفته می‌شود رهبران آشوبها دستگیر شده¬اند و محاکمه می‌شوند، ما می-‌دانیم که همه‌ی این‌ها در یکی دو روز اول بازداشت شدند. یعنی زمانی که آشوبی به طور جدی و یا در واقع اعتراضات مردمی غیر مسالمت‌آمیزی در کشور در جریان نبوده و اتفاقاً پس از این بازداشت‌ها بوده که اعتراضات خیابانی شکل گرفته است. به همین دلیل ساده ما می‌دانیم که هیچ نوع اتهامی از این جنبه قابل انتساب نیست.