«می‌خواهند با احضار هشدار بدهند»

اردوان روزبه

به تازگی محمد مباشری، فعال سیاسی و دانشجوی دانشگاه صنعتی شریف که پیش از این به اتهام تبلیغ علیه نظام و توهین به رهبری به چهار ماه حبس تعلیقی و رجوع ماهیانه به نیروی انتظامی به مدت دو سال محکوم شده بود، بار دیگر به دادگاه انقلاب فراخوانده شد.

دادگاه در احضاریه‌ی خود، وی را متهم کرده که به شرط حبس تعلیقی عمل نکرده است و این در حالی است که شرط حبس تعلیقی نامبرده، رجوع ماهیانه به نیروی انتظامی بوده که به گفته‌ی خودش همواره به آن عمل کرده است. در ارتباط با این احضار با محمد مباشری گفت و گو کردم.

شما یکی از فعالین سیاسی هستید که چندی پیش به جرم توهین به رهبر ایران محکوم به چهار ماه حبس تعلیقی با دو سال تعلیق شده‌اید. اخیراً مطلع شدیم که دوباره به دادگاه انقلاب احضار شدید. آیا برای تفهیم اتهام تازه‌ای به دادگاه احضار شدید؟


چیزی که در احضاریه نوشته شده است این است که من شرط حبس تعلیقی را شکسته‌ام. شرط حبس تعلیقی هم این بوده که باید ماهیانه یک بار به نیروی انتظامی رجوع کنم و من عملاً در ماه‌های گذشته رجوع کرده‌ام. در احضاریه‌ای که برای من آمده، چیز دیگری نوشته نشده است. تاریخ احضار من پانزده خرداد آینده است.

فکر می‌کنید دلیل احضار شما، عدم مراجعه است؟

من در تمام ماه‌های گذشته مراجعه کرده‌ام. اما وقتی من به آقای دادخواه، وکیلم صحبت کردم، گفت دو احتمال می‌تواند وجود داشته باشد. یکی این است که نیروی انتظامی در گزارشات خودش به دادگاه اشتباه کرده باشد‌ که من باید در حضور بعدی‌ام چنین احتمالی را سوال کنم.
اما از سویی دیگر تعدادی از فعالان سیاسی می‌گویند که این‌ها هرازگاهی به خصوص ایام انتخابات که نزدیک می‌شود، یک‌سری احضاریه‌ها برای خیلی‌ها ارسال می‌کنند تا شاید هدف‌شان، ایجاد تحت فشار روانی باشد.

چون من پیش از این مواردی را دیده‌ام و چند بار دادگاه رفته‌ام. به عنوان مثال آن‌ها می‌دانند که من ساکن تهرانم. اما نامه برای من می‌آید در روز سه‌شنبه که مثلاً روز پنجشنبه به دادگاه انقلاب استهبان رجوع کنید‌ که هزار کیلومتر آن‌طرف‌تر است. این‌ها موقعی که می‌دانند فردی که در شهر دیگری شاغل است و برای دو روز بعد احضاریه می‌دهند؛ من فکر می‌کنم این اتفاق نشان می‌دهد که یا خیلی بی‌برنامه هستند یا این که می‌خواهند یک نوع فشار روانی وارد کنند.

در زمانی که رییس ستاد انتخاباتی آقای مصطفی معین در انتخابات دوره‌ی نهم در استهبان بودید، اتهام شما توهین به رهبری و تبلیغ علیه نظام بود؟

من سه پرونده‌ی جداگانه داشتم. یکی از پرونده‌های من تهدید بسیج بوده است. جالب است و همه می‌گویند که بسیج ما را تهدید می‌کند، اتهام من این بود که من بسیج را تهدید کرده‌ام.
نکته این بود که من در دادگاه عمومی در استهبان تبرئه شده‌ام‌ که مجدد بسیج از من به دادگاه شیراز شکایت کرد. در دادگاه شیراز من به ۲۰۰ هزار تومان جریمه‌ی مالی محکوم شدم و نوشته شده بود که نامبرده متواری است و در جلسه‌ی دادگاه حضور داشته و گفته است که اعتراف کرده و شهود وی هم به ضررش اعتراف کرده‌اند.

گفتیم این خیلی جالب است که ما هم متواری هستیم، هم در جلسه‌ی دادگاه بودیم، هم خودمان و شهودمان بر ضد خودمان اقدام کردیم.

بعد در پرونده‌ی دیگری، بسیج از من به خاطر توهین به رهبری شکایت کرده بود. در این مورد که مربوط به ستاد انتخاباتی معین می‌شد، اتهام تبلیغ علیه نظام بود، من محکوم نشدم که به جریان سخنرانی برمی‌گشت که آقای لقمانیان داشت و تراکت‌هایی که ما نوشته بودیم و صحبت‌هایی که کرده بودیم.

بحث‌هایی با بسیجی‌ها داشتم که به همین خاطر از من به دلیل توهین به رهبری شکایت کردند.
چیزی که در حکم من نوشته شده بود این بود که‌ «چهار ماه حبس قطعی و از آن‌جا که نامبرده دو تن از برادرانش در جنگ شهید شده‌اند و برادر شهید است و پدر و مادرش مسن و از کار افتاده هستند، حبس قطعی را به حبس تعلیقی تبدیل» کرده بودند. به علاوه ۳۰۰ هزار تومان جریمه‌ی نقدی و رجوع ماهیانه به نیروی انتظامی.

از طرفی دیگر کار به این‌جا ختم نشد، یک بار که من برای پیام نور گزینش نشده بودم و بعد که اعتراض کردم، چرا انتخاب نشدم؛ ابتدا گفتند که ما درسی نداریم‌ که شما بدهید. در حالی که من پیش از آن در همان دانشگاه درس می‌دادم.

مجدداً که من اعتراض کردم، رییس پیام نور وقت گفت که سپاه، اطلاعات و تعدادی از اعضای حزب‌الله می‌گویند که نباید این فرد در این‌جا تدریس کند. از شما شاکی هستند و من نمی‌توانم کاری بکنم.

من گفتم که به امام جمعه و سپاه و غیره که ربطی ندارد. اما اطلاعات یک نهاد قانونی مرتبط با این مسایل است که ظاهراً من باید مشکلم را با آن‌ها حل کنم. زمانی که من به اطلاعات گفتم و در واقع اعتراض کردم که چرا من را تایید نمی‌کنید، نهایت به من گفتند که ما در این منطقه و این‌جا به هیچ وجه شما را تایید نمی‌کنیم. یعنی به من گفتند که شما باید از این منطقه بروید و در این جا جایی ندارید.