ابی همیشه خلیج فارس را زنده می‌کند

اردوان روزبه

آمدن ابی، خواننده‌ای برای چهار‌دهه موسیقی ایران به کوالالاکپور بهانه دیدار ایرانی‌هایی بود که اینجای دنیا نزدیک خط استوا منزل کرده‌اند. یکی دانشجو، یکی کارمند و یا بازرگان و یکی هم پناه آورده است.

جمعه پانزدهم آگوست، ساختمان بزرگ PWTC با سالن‌های بزرگش پر از ایرانی است. این ساختمان درست روبه‌روی The Mall، یکی از اولین مراکز خرید شهر کوالالامپور است که ایرانی‌ها خوب آن را می‌شناسند.

اما امشب ایرانی‌ها خود را با شتاب به سالن سه هزار نفری این عمارت می‌رسانند. ابراهیم حامدی، خواننده ایرانی که حالا در آستانه 60 سالگی قرار دارد، بنا هست برای اولین بار در شهر کوالالامپور بخواند. همه‌ی آن‌ها که می‌آیند او را خوب می‌شناسند: ابی.

سالن را به آسانی می‌توان پیدا کرد. خطی که از آدم‌ها تشکیل شده می‌تواند تو را به انتهای صف بلندی برساند که محل برگزاری ختم می‌شود. ابی، خواننده چهار دهه ایران، امشب برای سه ساعت برنامه خواهد داشت.

نزدیک به 2600 بلیت فروخته شده است. برگزار کننده‌ی این کنسرت برای این برنامه ماه‌هاست که تلاش کرده. فرید، مدیر این برنامه اشاره می‌کند:

«کنسرت خیلی خوبی بود، شیک برگزار شد و همه راضی بودند. برای اجرای چنین کنسرتی دو ماه و نیم تا سه ماه زمان لازم است کا‌ر‌های مجوز انجام شود.

برای سه هزار نفر بلیت چاپ کرده بودیم که 2380 تا فروشمان بود و دویست و خرده‌ای هم برای میهمانان خاص بوده که تقریبن 2600 نفر بودند. به هر حال هر کنسرتی یک تجربه‌ای برای خودش به وجود می‌آورد.»

او در همین میان با مقایسه‌ای اشاره‌ به مشکلات برگزاری کنسرت قبلی «شهرام شب‌پره» در ایام عید می‌کند:
«در کنسرت قبلی، ایام عید بود و یک سری از ایران آمده بودند و خیلی جمعیت بیشتر بود و خود شهرام هم چون دوست داشت با مردم شادی کند، مشکلاتی به وجود آمده بود.»

عکس‌ها دامون، رادیو زمانه

در بین آدم‌ها که می‌گردم، فقط ایرانی‌ها نیستند. چینی و مالایی و یا میهمانانی از دیگر کشورها هم به چشم می‌خوردند. جوانی که کانادایی است، می‌تواند برای من یکی از ترانه‌های ابی را با لهجه‌ی شیرین بچه‌گانه‌ای بخواند.

راستی برای مردم ابی کیست؟ حرف من امشب در این کنسرت این است. برای ایرانی‌ها ابی کیست؟ یک خواننده‌ی لوس‌آنجلسی و یا یک معترض؟
نگار دختر شانزده‌ساله شلوغی است که به سوالم جواب می‌دهد:

ابراهیم حامدی کیه؟

ابی.

چه قدر می‌شناسی‌اش؟

با او بزرگ شدم.

چند ساله هستی؟

16 سالم تمام شده.

یعنی ابی خواننده دوره توست؟

نه ولی من عاشقشم و آهنگ‌هاش رو گوش می‌دم.

چه آهنگی‌اش رو دوست داری؟

همه‌ی آهنگ‌هاش رو.

ابی برای تو چه طور خواننده‌ایه؟

مثل امروزی‌ها سوسول نیست و با همینش خیلی می‌شه حال کرد.

رضا، ایرانی دیگری است که سوالم را بی‌جواب نمی‌گذارد:

امشب چه خبره؟

ابی آمده و ایرانی‌هایی که در مالزی هستند، خیلی خوشحال و ذوق‌زده‌اند که او را ببینند؛ چون این‌جا کنسرت زیاد نبوده و حالا به علت این‌که ایرانی‌ها زیاد شده‌اند، ابی هم آمده است.

اما آدم‌هایی که در این صف بلند می‌بینم از چند نسل هستند. با نشانه‌های ظاهری متفاوت. از آدم‌های مانتویی و با روسری تا دخترهایی که با آخرین مدل‌های لباس مسلح هستند.

صفا یکی از منتظر‌های باز شدن در است.
چرا ابی؟

ابی همیشه یکی از ستاره‌های من بوده است. برای همین الان خیلی هیجان‌زده هستم؛ چون بعد از سال‌ها یکی از ستاره‌هایم را از نزدیک می‌بینم.

به سن و سال تو می‌خورد که ابی از ستاره‌های جوانی تو نباشد ...

چرا در سال‌های نوجوانی با او زندگی کردم. ابی برای سه نسل ستاره به حساب می‌آید. ابی بعد از انقلاب، پیشرفت چشمگیر داشت. در مقایسه با کسانی چون شهرام شب‌پره که در همان جای خودشان ماندند، ابی خیلی پیشرفت کرد. امشب اتفاق مهمی است. بر خلاف شهرام شب‌پره، کنسرت تمیزی هم هست.

سمیرا دختر است که جواب این سوالم را می‌دهد:

ابی قبل از انقلاب یا ابی بعد از انقلاب؟

من آهنگ‌های قبل از انقلابش را خیلی دوست دارم. یک سری از آهنگ‌های بعد از انقلابش را هم دوست دارم؛ اما نه همه‌ی آن‌ها را.

چه فرقی بین‌شان قائل هستی؟

فکر می‌کنم بر روی آهنگ‌های قدیمی و قبل از انقلاب بیشتر کار شده و وقت بیشتری گذاشته هم بر روی شعر و هم آهنگ‌هایش. ولی بعد از انقلاب حالا شاید به خاطر مشکلات مادی که خواننده‌های ایرانی در آمریکا دارند و زیاد بودجه برای ساخت آهنگ‌های بهتر ندارند، مشکل پیش می‌آید.

تو ابی را در چه تیپی می‌دانی؟

کلاس A

کنسرت به موقع شروع می‌شود. مردی که به روی سن می‌آید، اول به نظرم مسن‌تر از آن می‌رسد که بتواند یک برنامه زنده را سه ساعت اجرا کند؛ اما بی‌شک این فکر زیاد طول نمی‌کشد.

ابراهیم حامدی متولد تهران سال 1328 ثابت می‌کند که می‌تواند با صدایش آن‌هایی را که دوستش دارند هنوز تکان دهد. این معرفی را خودش می‌کند: ابراهیم حامدی 59 ساله متولد تهران و حتا شماره شناسنامه‌اش را هم می‌گوید و بعد هم جمله مشهورش را:
ماشااااا الله!

با شروع برنامه ابی برای همه دور و نزدیک نشسته‌ها اظهار علاقه می‌کند. چه آن‌هایی که بر روی صندلی VIP در دوردست خیلی محترمانه و آرام نشسته‌اند و چه بچه‌هایی که در قسمت جلوی سن می‌زنند و می‌خوانند و همراهی‌اش می‌کنند.

او همه را بلند می‌کند. صندلی خالی زیاد است. بیشتر جلوی سن آمده‌اند و گاردهای حفاظتی بیشتر مجبورند از نرده‌ها مراقبت کنند تا فشار جمعیت آن‌ها را نشکند.

رضا برایم می‌گوید که امشب این‌جا چه خبر است...

این‌جا کنسرت ابی برای اولین بار در مالزی اجرا می‌شود و اغلب ایرانی هایی که مسافر هستند و دانشجو، آمده‌اند برای دیدن ابی. شاید هیچ وقت همچین اتفاقی در مالزی نیفتد.

الان چیزی که من می‌بینم بیش از دو هزار نفر هستند. ابی خواننده‌ای است که برای چند نسل می‌خواند. نسل جوان و میانسال و کمی قدیمی‌تر. او سه نسل را ساپورت می‌کند و می‌خواند و همه هم او را دوست دارند.

نظر خودت؟

من فکر می‌کنم که دیگر خواننده‌ای مثل او نخواهیم داشت و برای ما بهترین فرصت است که برای یک بار هم که شده در زندگی‌مان بتوانیم در این کنسرت شرکت کنیم. حالا حالاها فکر نمی‌کنم خواننده‌ای مثل ابی پیدا شود.

به نظر شما کی یک خواننده پیر می‌شود؟

به نظر من صدا جاودانه است. هیچ‌وقت پیر نمی‌شود. همان‌طور که سه نسل آن‌ را گوش می‌کنند و لذت می‌برند.

حالا جمعیت داد می‌زند: خلیج‌فارس.

پیرمردی را می‌بینم که با آهنگ خلیج اشک می‌ریزد. می‌پرسم:

خلیج فارس یعنی کجا؟

خلیج فارس یعنی خلیج همیشگی فارس.

چه احساسی دارید؟

احساس خیلی خوبی دارم. آنقدر احساس خوبی دارم که نمی‌توانم بگویم.

از مرد میانه‌سال دیگری می‌پرسم خلیج فارس یعنی کجا؟

خلیج فارس، یعنی کشور امارات! (می‌خندد)شوخی کردم خلیج فارس همیشه با ایران است.

پسر جوان کنارشان هم می‌گوید:پرشین گلف. این وطنم است. گوشه و کنار که نگاه می‌کنم می‌بینم که آدمهای نسل اولی کم هم نیستند. میترا کسی است که وقتی از ابی می‌پرسم می‌گوید:
ابی عشق من، زندگی من، گذشته من و همه چیز منه.

ابی برای تو یعنی خاطره؟

من با آهنگ‌های ابی خاطره‌های قشنگی دارم. همه‌ی جوانی من و عشق من با آهنگ‌های ابی بوده است.

فکر می‌کنی این حس برای همه اون‌هایی که دوستش دارند هست؟

تقریبن می‌توانم بگویم برای همه‌ی هم‌سن‌های من و حتا جوان‌ترها ابی خاطره است.

جوانی دیگر هم می‌گوید:
ابی صدای خاصی دارد. من خواننده‌های دیگر را هم دوست دارم منتها صدای ابی آن قدر شیرین و دلنشین است که در خوب بودن آن شکی نیست.

ابی برای شما کیه؟

سمبل خلیج فارس.

ابی روی سن به افتخار همه می‌نوشد و ابایی هم ندارد. راستش می‌بینیم که کسی هم دلگیر نمی‌شود حتا آدم‌های ظاهرالصلاح که در جمع هستند.

اعلام یک تنفس یک‌ربعه با چراغ روشن باعث می‌شود که دوست و آشناها یک‌دیگر را ببینند و چاق سلامتی کنند. احوال‌پرسی و از این جا و آنجا. مثل این‌که ایرانی‌های مالزی هم کمتر فرصت می‌کنند دیدار کنند.

در این کنسرت بر خلاف کنسرت قبلی که در همین مکان بود، بیشتر ایرانی‌ها مقیم بودند. در حالی‌که در کنسرت شهرام شب‌پره، میهمانان نوروزی بر دیگران غلبه می‌کردند.

کنسرت در بخش دوم هم با شور ادامه پیدا می‌کند. به نظر، شرکت‌کنندگان خستگی را در این یک ربع در کرده‌اند و آماده‌اند تا برنامه را ادامه دهند.

من عاشق ابی هستم. این‌را پسری می‌گوید که می‌بیند دستم میکروفن است.

چرا؟

آهنگ‌هایش به دلم نشسته و حس می‌کنم که مردمی است. دوستشان دارم. ابی، داریوش و گوگوش و سرآمد این‌ها هم هایده.

کم‌کم این کنسرت رو به پایان می‌رود. خیلی‌ها دوست دارند با این خواننده عکس بگیرند؛ اما نمی‌شود. پس دست بر شانه‌ی هم عکس‌ها را به یادگاری می‌گیرند.

بعد از تعطیلی گوشه و کنار سالن ایرانی جمع است و از خاطرات‌شان و از آهنگ‌های ابی برای هم می‌گویند. مالایی‌هایی هم می‌بینم که این جمع را همراهی می‌کنند برایشان این نشاط از ایرانی‌هایی که کمتر می‌خندند، هیجان‌انگیز است.

بیرون تاکسی نیست. موج ایرانی است که می‌آید و می‌رود. جلوی در سالن کسی برای من از روز آشنایی‌اش با دختری در 35 سال پیش می‌گوید که در کاباره کوچینی تهران بوده و ابی خاطره آن روز را دوباره برایش زنده کرده است. می‌گوید آن دختر حالا مادر سه دخترم است اما امشب هر دو به یاد آن شب کوچینی بودیم.