اشکال در ایجاد شبهه بوده است
اردوان روزبه
ardavan.rozbeh@gmail.com
گفتگو را از «اینجا» بشنوید
با شروع سال تحصیلی جدید، چنین شنیده شد كه یكی از مدرسان دانشگاه فردوسی مشهد، ازاین دانشگاه اخراج شده است. شاید این موضوع می‌توانست ادامه همان جریان اخراج اساتید دانشگاه‌ها محسوب شود. ظاهرن، انعكاس این اخراج در مطبوعات و پیگیری‌های انجمن اسلامی این دانشگاه، باعث شده‌است كه موضوع به نحوی حل شود. اما آیا این پایان داستان خواهد بود؟
برای روشن شدن ماجرا، با دكتر جمشید قشنگ گفتگو کردم و از او خواستم كه جزییات بیشتری را در این زمینه بگوید:
«در حقیقت، این قضایا چند روز بیشتر طول نكشید. مسوولی كه از من توضیح خواسته بود، چند انتقاد مطرح كرده بود، شامل بحث‌های سیاسی و ایجاد شبهه در كلاس درس و ارتباط نزدیک با دانشجویان. در بحث اول پرسیدند كه موضع شما چیست؟ من گفتم كه دور از تعصب، چیزی را كه فكر می‌كنم برای دانشجویان لازم است، در ترم‌های گذشته مطرح كرده‌ام و در ترم‌های آینده نیز مطرح خواهم كرد.
مورد دیگری كه به آن انتقاد داشتند، این بود كه گفتند ارتباط شما با دانشجویان خیلی نزدیك است، و گه‌گاه كه از راهرو عبور می‌كنیم، می‌بینیم كه چندین نفر از دانشجویان در اتاق شما، پشت كامپیوتر نشسته‌اند. پاسخ من این بود كه تمام امكاناتی كه در اختیار مدرسین قرار دارد بخاطر دانشجویان است. حال اگر دانشجویی قصد دارد با استفاده از كامپیوتر مقاله‌ای بیابد یا مثلن انتخاب واحد كند، چه اشكالی دارد كه از این امكانات استفاده كند؟
پس از این‌كه من این مساله را عنوان كردم، فردا ظهر، رئیس دانشكده از قول رئیس دانشگاه به من گفت كه دیگر به دانشگاه نیاییم. اما در نهایت قرار بر این شد كه با یك تعهد شفاهی مبنی بر این كه من یك سال تحت نظر دانشكده ادبیات باشم، بدون این‌كه از مواضع خود صرفنظر كنم، به دانشكده بازگشتم و باید اذعان كرد كه لطف و پیگیری دانشجویان در این قضیه بی تاثیر نبوده‌است.
البته من خبری از پشت صحنه ندارم. از مرداد سال 1385، 13 ماه بود كه قرارداد من لغو شده‌بود و بعد از آن اتفاق قرارداد من، به صورت پیمانی، تمدید شد. اما نمی‌دانم چرا به من گفتند كه به دانشگاه نیایم و پس از چند روز، با تعهدی كه اساسن جنبه‌ی كاربردی ندارد، به من اجازه حضور در دانشگاه دادند».
شما به مساله ایجاد شبهه اشاره کردید. دقیق‌تر بفرمایید كه چه‌كاری انجام داده‌اید كه ایجاد شبهه می‌كند؟
پرسیدند كه چرا شما دائم در كلاس خود مسائل سیاسی مطرح می‌كنید؟ گفتم كه جزوه‌ها و واحدهای درسی من مشخص و موجود است و شما می‌توانید آن‌ها را بررسی كنید. گفتند كه ما می‌دانیم كه كلاس‌های شما علمی نیز هست و در دانشكده هم حضور دارید.
به آن‌ها گفتم كه آیا ممكن یك مثال از طرح مسائل سیاسی توسط من در كلاس بزنید. آن‌ها به بحث انقلاب مشروطه اشاره‌كردند كه وقتی بحث تدوین قانون اساسی شكل گرفت، یك اصلی در متمم قانون اساسی وجود داشت كه مطابق آن همه مردم در قانون برابر بودند. در آن زمان شیخ فضل الله نوری مخالفت می‌كند و مدعی می‌شود كه حكم مساوات در اسلام محال است و مثال می‌زند از قوانین فقهی متعددی كه در مورد مرد و زن، بالغ و نابالغ و مسلمان و كافر داریم.
من در كلاس درس از موارد فقهی كه هم اكنون نیز وجود دارد (مثلا در مورد دیه) از دانشجویان نظرسنجی كرده بودم. واین یكی از موارد ایجاد شبهه بود.
البته به نظر می‌رسید كه احتمالن در طی چند سال گذشته، مواردی از سوی دانشجویان به آن‌ها منتقل شده‌بود و آن‌ها مدعی بودند كه شما به برخی از شخصیت‌ها دید تمسخرآمیز دارید. از آن‌ها خواستم كه موارد آن را عنوان كنند یا از دانشجویان سوال كنند. مواردی كه من در كلاس مطرح می‌كردم، موارد مرتبط با بحث‌های پیش‌آمده در كلاس بود.
آیا این موضوع شما انعكاسی در رسانه‌های داخلی هم داشت؟
البته خبرهایی از سوی انجمن اسلامی دانشكده مهندسی و ایسنا منتشر شد و روزنامه خراسان نیز پیگیری کرد. به روزنامه خراسان گفتند كه مساله اداری بوده و از طرف رئیس دانشكده حل شده‌است. از طرف دانشگاه نیز تقاضا شد كه موضوع را دنبال نكنیم؛ حتی انجمن‌های اسلامی نیز بیانیه‌ای آماده كرده‌بودند كه برای جلوگیری از تنش و پس از خاتمه یافتن مساله، قرار بر این شد كه آن را چاپ نكنند.
نظرات بیان شده در این نوشته الزاماً نظرات سایت زمانه نیست.
|
