| خانه > حسین علوی > همسایه‌های ایران > «با کناره‌گیری هند، پروژه صلح معنایی ندارد» | |||
«با کناره‌گیری هند، پروژه صلح معنایی ندارد»حسین علویهمانگونه که در خبرها شنیدیم، محمود احمدینژاد، رییس جمهور اسلامی ایران و هیات همراه او در سفر خود به سه کشور آسیایی پاکستان، سریلانکا و هند، از پاکستان دیدار و با مقامات این کشور گفت‌وگو کرد. بنابه گزارش‌ها، محور اصلی این گفت‌وگوها را قرارداد بزرگ صدور گاز از ایران به پاکستان و هند، به‌نام «خط لوله‌ی صلح»، تشکیل می‌دهد. در گفت‌وگویی با دکتر مصطفی دانش، کارشناس مسایل آسیا و خاورمیانه، روابط سیاسی واقتصادی ایران و پاکستان، به‌ویژه پس از انتخابات پارلمانی ژانویه گذشته در پاکستان و تاثیر اولویت‌های سیاسی بر این قرارداد اقتصادی را در میان گذاشتم:
ببینید، در این اواخر، دولت ایران در یک مشکل اساسی قرار گرفته، و آن خطر حمله‌ی آمریکا به ایران است. ایران سعی می‌کند با کشورهای همسایه، به‌خصوص با ترکیه، عربستان سعودی و پاکستان، روابط بسیار خوبی را برقرار کند تا بتواند ایزوله بودن ایران را برطرف بکند. و به نظر من بر این اساس است که ایران سعی می‌کند به پاکستان امتیازاتی بدهد، چه در سابق به آقای مشرف و چه اکنون به رهبری حزب مردم که در واقع قدرت سیاسی را به‌دست گرفته است. ولو این که حتا هند هم در آن شرکت نکند، ایران خواهان آن است که این قرارداد را با پاکستان امضا بکند و طبیعتاً گاز زیادی را در اختیار پاکستان قرار می‌دهد که پاکستان حاضر است این گاز را با قیمت نازل از ایران بخرد و با قیمت بین‌المللی به جهان عرضه بکند. خب، این به نفع پاکستان است و پاکستان، چه آقای مشرف و چه دولت کنونی پاکستان، در این راه، قدم‌های اساسی برخواهند داشت و بدشان نمی‌آید که گاز ایران را ارزان بخرند و با قیمت جهانی عرضه کنند و سود عظیمی داشته باشند.
همان‌طور که اشاره کردید مناسبات آمریکا با ایران از یک‌طرف و از طرف دیگر رابطه‌ی پاکستان و هندوستان بر این مساله سایه افکنده است. فکر می‌کنید در شرایط کنونی مساله‌ی «خط لوله‌ی صلح»، به‌ویژه کناره‌گرفتن تاکنونی هند، بیشتر یک مساله‌ی اقتصادی است و یا این که مسایل سیاسی بیشترین تاثیر را داشته است؟ آن‌چه مسلم است پاکستان احتیاج زیادی به منابع انرژی دارد. پس موقعی که یک چنین قراردادی را با ایران ببندد، در واقع سود عظیمی خواهد برد و ایران سعی می‌کند که پاکستان را، به‌عنوان هم‌پیمان آمریکا، در این شرایط خطرناکی که برای ایران وجود دارد با خودش هم‌عقیده بکند و به طرف خودش بکشاند و گفتم، این سیاست فقط مختص با پاکستان نیست. باید به این مطلب اشاره بکنیم که این پروژه‌ی صلح که بین هندوستان، پاکستان و ایران باید انجام می‌شد، درواقع اسمش را گذاشته‌اند «پروژه‌ی صلح»، به‌خاطر این که اختلافات چندین ده ساله‌ی هندوستان و پاکستان از بین برود. پس زمانی که هندوستان دیگر حاضر نیست در این پروژه شرکت بکند، دیگر این پروژه معنایی ندارد. ولی ایران و به‌خصوص سپاه پاسداران با تمام قوا، کوشش می‌کنند که این پروژه را با پاکستان پیاده و عملی بکنند، برای این‌که مصالح سیاسی مطرح است و مساله‌ی خطری که از طرف آمریکا برای ایران وجود دارد. در واقع ترکیه که اصلاً گاز ندارد، با گاز عظیمی که از ایران به ترکیه می‌رود، حتا در تضاد با قراردادی که بین ایران و ترکیه وجود دارد، این گاز را در سراسر جهان به شرکت‌های مختلف گاز، به قیمت بسیار بسیار گران می‌فروشد. رابطه‌ی پاکستان با هند از یک‌طرف و از طرف دیگر با ایران، به میزان زیادی به ثبات سیاسی در این کشور مربوط است. فکر می‌کنید پس ازانتخابات ژانویه، حزب مردم و حزب مسلم لیگ شاخه نواز و موتلفین دیگر، آیا قادر خواهند بود این ثبات و اتحاد سیاسی لازم را در پاکستان به‌وجود بیاورند؟ آن‌چه مسلم است دولت مشرف قادر نبود بر بحرانی که در پاکستان به‌وجود آمده بود، چیره شود. من همیشه معتقد بودم که یک حکومت مردمی و حکومتی که منتخب مردم است، می‌تواند توده‌ی وسیع مردم را به خودش جلب بکند و همین‌طور که دیدیم در انتخابات ژانویه حزب مردم و حزب نواز شریف موفق شدند، اکثریت زیادی را به‌دست بیاورند و در این انتخابات، رادیکال‌های مسلمان شکست خوردند. طبیعتاً جهتی که امروز وجود دارد و راهی که در مقابل دولت منتخب مردم وجود دارد، این است که بتواند مبارزه‌ی اساسی علیه رادیکال‌ها بکند و خود انتخابات نشان داده است که دولت آینده قادر خواهد بود بر این بحران چیره شود و ثبات سیاسی را در پاکستان به‌وجود بیاورد. 
نظرات بیان شده در این نوشته الزاماً نظرات سایت زمانه نیست.
|
لینکدونی
آخرین مطالب
موضوعات
آرشیو ماهانه
|
||
 |
