وعده‌هایی توخالی پس از ۱۷ اعتصاب

اين گفتگو را از «اینجا» بشنويد.

چند روزی است که کارگران شرکت هفت‌تپه در استان خوزستان، در ارتباط با مطالبلت صنفی خود، دست به تجمعی در برابر فرمانداری شهرستان شوش زده‌اند. ابوالفضل عابدینی، روزنامه‌نگار در این استان، درمورد چگونگی و تعداد کارگران شرکت‌کننده در این تجمع به رادیو زمانه می‌گوید:

روز اول تجمع، حدود دو هزار کارگر و در روز دوم و سوم حدود سه هزار کارگر حضور داشتند. با تهديدی که دیروز، نیروهای امنیتی و فرماندار داشتند، تعداد کارگران در مقابل فرمانداری تا حدود ۱۵۰۰ نفر کاهش یافته. همین تعداد نیز مقابل شرکت تجمع کرده بودند که با توجه به سخنان فرماندار و گارد ضدشورشی که روانه شهرستان شوش شد، انتظار آن می رفت.

اما، روزهای آینده هم این تجمع برگزار خواهد شد. البته با توجه به روز شهادت امام اول شیعیان، قرار نبود که فردا تجمع انجام شود. اما بعد از این که کارگران در آخرین ساعات تجمع امروز متوجه شدند که کارگران بخش حمل و نقل، قرار است ، فردا برای تخلیه انبار شکر و قطعات یدکی حضور پیدا کنند، تصمیم گرفتند که فردا هم به تجمع ادامه داده و از تخليه انبارها جلوگیری کنند.

آیا کارگرانی هم در جریان تجمع چند روز اخیر بازداشت شده‌اند؟

در جریان تجمع خیر؛ اما بعد از تجمع تهدیدهایی را انجام داده‌اند و پریشب چهار نفر از کارگران بازداشت شدند که خوشبختانه پس از ساعاتی آزاد گشتند وهم اکنون بیشتر تهدیدها به صورت تلفنی است یا نیروهای امنیتی به درب خانه‌ها مراجعه می‌کنند.

از یکی از کارگران شرکت‌کننده در تجمع می‌پرسم که مطالبات کارگران و انتظارات آن‌ها از این تجمع چیست؟

خواسته‌های کارگران در این تجمع، یکی این است که دولت، ۸۵ میلیاردی را که شرکت بدهکاراست، ببخشد. زیرا بدهی‌ها مربوط به خود دولت است؛ سازمان آب و سازمان برق و سازمان بیمه. یکی دیگر از خواسته‌های کارگران این است که شرکت جیره غیرنقدی، پول بن، پول پاداش و امثال آن‌ها را پرداخت نماید. لباس و وسایلی که قبلاً به کارگران داده می‌شد نیز، مدتی است که داده نمی‌شود. حقوق کارگران نیز باید به موقع پرداخت شود.

آیا بین نمایندگان کارگران و هیأت مدیره شرکت و فرماندار شوش، مذاکره‌ای برای حل و فصل این خواسته‌های کارگران صورت گرفته است؟ و آیا آن ها وعده‌ای داده‌اند؟

بله. چندین بار گفتگو کرده‌اند و هیچ نتیجه‌ای از این گفتگوها حاصل نشده است. حتی اهمیتی نیز به سخنان کارگرانی که با هیأت مدیره شرکت صحبت می‌کردند، ندادند. زیرا فکر می‌کردند که همه چیز در دست خودشان است و نظر دیگران برای آن‌ها قابل قبول نبود.

ولی ظاهراً فرماندار شوش یک بار اعلام نموده است که چنان چه اعتصاب را کارگران تمام کنند، هیأت مدیره به خواسته‌هایشان رسیدگی خواهد نمود. نتیجه این وعده چه شد؟

این وعده‌ها، وعده‌هایی توخالی است. ما از این وعده‌ها زیاد شنیده‌ایم . فرماندار پس از ۱۷ اعتصاب چنین وعده‌ای داده است. تا ۱۷ بار پیش از این، هیأت مدیران با ما صحبت می‌کردند و وعده می‌دادند که ما این کارها را برای شما انجام می‌دهیم؛ اما بعد از آن هیچ خبری از تحقق وعده‌ها نیست. این مدیرعامل آخر نیز یک روز قبل از پرداخت حقوق، یا چیزی که پرداخت نموده است، به تهران می‌رود و تا زمانی که فشار به او وارد نشود، به شرکت باز نمی‌گردد.

به این ترتیب فکر می‌کنید که این اعتراضات و تجمع کارگران تا چه زمانی ادامه خواهد داشت؟ و کارگران چه راه حلی برای رسیدن به خواسته‌هایشان در نظر دارند؟

تجمع کارگران تا زمانی که بتوانند نتیجه بگیرند، ادامه می‌یابد و انتظار دارند تا یکی از مسئولین عالی‌رتبه، مانند وزیر یا استاندار یا نماینده مجلس حضور یابد و قول صد درصد بدهد که این مشکلات کاملاً حل شود. پس از این که شرکت، مشکلات کارگران را حل کند و حقوق آن‌ها را بپردازد و نظر آنان را تأمین کند، کارگران به سر کار خود خواهند رفت.