«ما صد درصد مخالف دخالت نظامی در ایران هستیم»

اين گفتگو را از «اينجا» بشنويد.

روزهای یکشنبه و دوشنبه‌ی این هفته، در شهر کورن آلمان، نشستی از نمایندگان گروه‌های فعال جبهه ملی ایران در اروپا برگزار شد. بنا به اعلام برگزارکنندگان، هدف اصلی این نشست، که «کنگره جبهه ملی ایران و اروپا» نام گرفت، تلاش برای انسجام سیاسی و تشکیلاتی این گروه‌ها در خارج از کشور بوده است.

در این زمینه گفتگویی داشتیم با کمال ارس، از فعالان جبهه ملی و از برگزارکنندگان این نشست. در ابتدا از او درباره دستور کار این کنگره پرسیدم:

این گروه‌ها از کشورهای مختلف اروپایی آمده بودند و تقریباً از دو سال پیش، با یکدیگر همکاری می‌کردند. دراین کنگره، در درجه اول، اسناد سازمانی و تشکیلاتی را که در طی این دو سال تهیه کرده بودند، باید ثبیت می‌کردند تا از این طریق به خود رسمیت بدهند و از حالت موقت بیرون بیایند و این تنها یکی از اهداف کنگره بود.

هدف دوم این کنگره، ایجاد یک اتحاد است که بتواند به مبارزات داخل ایران، به ویژه به مبارزات جبهه ملی ایران، کمک‌رسانی کند و به عنوان یک سازمان رسمی در خارج از کشور، به همراه دیگر جریان‌ها و احزاب و گروه‌های مختلف، علیه حکومت دیکتاتوری جمهوری اسلامی در ایران، مبارزه نماید.

به این ترتیب آیا جبهه ملی در خارج از کشور یک تشکل در اروپا خواهد داشت و یک تشکل در آمریکا؟ یا این که کل جبهه ملی در خارج از کشور، یک تشکل واحد خواهد داشت؟

در حال حاضر جبهه ملی ایران در اروپا رسمیت یافته است؛ اگر چه ما با دوستانمان در آمریکا نیز در تماسیم. نمایندگان آن‌ها نیز در کنگره‌ی ما شرکت کرده بودند. به زودی (فکر می کنم در ماه مارس) آن‌ها نیز در آمریکا کنگره‌ای برگزار خواهند کرد و پس از کنگره‌ی آن‌ها، ما باید به کمک هم یک سازمان را تشکیل دهیم و به طور کلی جبهه ملی ایران، در خارج از کشور تشکیل شود.

آیا از سازمان‌ها و احزاب سیاسی دیگر نیز در این کنگره نمایندگانی شرکت داشته‌اند؟

کمال ارس: بله. برای مثال از طرف اتحاد جمهوری خواهان، نماینده‌ای حضور داشت. ما پیام‌هایی داشتیم از ایران: از استاد علی برومند، دبیر شورای عالی جبهه ملی ایران، از آقای داوود هرميداس باوند سخنگوی جبهه ملی ایران، از آقای کوروش زعيم از دفتر مردم‌داری (روابط عمومی) جبهه ملی ایران، پیامی داشتیم؛ از آقای صیف دبیر کل حزب ملت ایران و پیام‌های دیگری از این دست.


آیا فعالان سیاسی‌ای که در حال حاضر، زیر نام جبهه ملی ایران فعالیت می‌کنند، بر این نظر هستند که جبهه، به معنای واقعی آن، که زمانی نقش تاریخی نیز ایفا نموده است، دوباره شکل خواهد گرفت؟ یعنی اتحادی از نیروهای سیاسی زیر نام جبهه ملی ایران هدف مورد نظر فعالان است؟

این سؤالی بسیار حساس و مهم است. من تقریباً می‌توانم بگویم: نه! به چه علت؟ به این علت که اگر به مفاد منشوری که جبهه ملی ایران، چندی پیش منتشر کرده است، مراجعه کنیم، می‌بینیم که این منشور بیشتر برنامه‌ی یک حزب است که می‌خواهد دولت را به دست بگیرد و تشکیل دهد؛ نه جبهه‌ای که از سازمان‌های مختلف سیاسی تشکیل شده است.

بنابراین هم‌اکنون، تحولی در جبهه ملی ایران در حال وقوع است: هم تحول مضمونی، محتوایی، برنامه‌ای و هم تحول تشکیلاتی. چون جبهه ملی ایران تشخیص داده است که شرایط ایران بسیار بسیار خطرناک و حساس است و در چنین شرایطی لازم است که یک آلترناتیوی در داخل کشور به وجود بیاید. این برای کشور و ملت ایران بسیار بهتر و زیبنده‌تر است تا این که یک چلبی یا یک کرزایی برای ایران ببرند. البته پیامد چنین تفکری این است که ما صد درصد مخالف دخالت نظامی بیگانگان در ایران هستیم. ما هر جنگی را علیه ایران، صد درصد محکوم می‌‌کنیم.

اگر بیگانگان دلشان برای ایران و دموکراسی در ایران سوخته است، باید به اپوزیسیون ایران در داخل و خارج کشور کمک کنند تا ایرانیان خودشان (که اکثریت بزرگی از ملت را تشکیل می‌دهند و مخالف این رژیم هستند) رژیم را رفته رفته برکنار کنند و حکومتی را که امنیت ملی، حاکمیت ملی و استقرار ایران را تأمین می‌کند، جایگزین آن کنند.

آیا این بدان معناست که فعالان جبهه ملی در خارج از ایران همان سیاست‌هایی را دنبال می‌کنند که فعالان جبهه ملی در داخل بر آن سعی دارند؟

همین طور است. ما در واقع پشت جبهه‌ی جبهه ملی ایران هستیم. ما تا به حال نیز، همیشه، از فعالیت‌های جبهه ملی ایران حمایت کرده‌ایم و از این به بعد هم، به عناوین مختلف، از این فعالیت‌ها حمایت خواهیم کرد. یکی از این حمایت ها، همکاری با دیگر سازمان‌های موجود در خارج است. یکی دیگر نیز، فعالیت در مجامع بین‌المللی، برای فشار به دولت ایران، در به رسمیت شناخته شدن حقوق بشر در ایران، برای یک انتخابات آزاد در ایران است که به واسطه آن، مردم بتوانند نمایندگان واقعی خود را به مجلس بفرستند.

بنابراین می‌توان از آن چه شما فرمودید، این طور استنباط نمود که نظر فعالان جبهه ملی در داخل و خارج این است که جبهه ملی ایران، به عنوان یک تشکل واحد و یک حزب سیاسی واحد، با بقیه جریان‌ها و احزاب سیاسی همسو بتواند اتحاد گسترده‌ای را تشکیل دهد.

این حرف شما تا حدودی درست است ولی به عقیده‌ی من، همسویی با اتحاد تفاوت دارد. سازمان‌هایی هستند مانند اتحاد جمهوری‌خواهان و یا سازمان‌های مشروطه‌خواهان، که ما نمی‌توانیم با آن‌ها متحد شویم؛ اما می‌توانیم فعالیت‌ها و مبارزات خود را با آن‌ها همسو نماییم. همسویی، یک نوع همکاری در پروژه‌های مبارزاتی است و اتحاد محسوب نمی‌شود. اتحاد، یک نزدیکی و تداخل سازمانی است که ما آن را در حال حاضر به هیچ وجه نمی‌پذیریم.