آیا آمریکا برای مذاکره با ایران جدی است؟

برای شنیدن فایل صوتی «اینجا» را کلیک کنید.

نقش کنفرانس اخیر بغداد، که در آن نمایندگان ایران و آمریکا نیز به گفت‌وگوی غیرمستقیم پرداختند، و احتمال ادامه جدی‌تر این گفت‌وگوها، همچنان مورد بحث و گمانه‌زنی است. دکتر منصور فرهنگ، استاد روابط بین‌الملل در آمریکا و نماینده پیشین ایران در سازمان ملل متحد، به رادیو زمانه می‌گوید که در این زمینه، در درون دولتِ جرج بوش، دو سیاست متفاوت به وجود آمده است.

منصور فرهنگ در مورد ارزیابی از نتایج کنفرانس بغداد می گوید:
«... وقتی دیپلمات‌ها می‌گویند که یک نشستی "سازنده" بوده، مقصودشان این است که این گفت‌وگوی خاص، دستاورد ملموس و مشخصی به دست نداده ولی جو گفت‌وگو این امیدواری را می‌دهد که ادامه بحث و تماس بتواند طرفین دعوا یا طرفین جدال را به توافق نزدیک بکند. بنابر این، وقتی طرفین بعد از این نشست، که هیچ نوع گفت‌وگوی دو جانبه‌ای نداشته ولی به‌طور غیرمستقیم پیام‌هایی برای همدیگر می‌دادند، این امیدواری هست.

وتی مسأله را کلی‌تر بخواهیم نگاه بکنیم، در این دو هفته اخیر بعضی گزارش‌ها و تحلیل‌ها از افرادی که سوابق اطلاعاتی بسیار خوبی داشته اند، این واقعیت را نشان می‌دهد که در درون دولت بوش، بین وزارت خارجه، خصوصا به رهبری "کوندالیزا رایس" از یک طرف، و مشاور امنیتی او در رابطه با خاورمیانه، آقای الیت ایبرون، و همچنین دیک چینی از طرف دیگر، اختلاف نظر وجود دارد که کوندالیزا رایس و وزارت خارجه خواهان ادامه تماس‌های دیپلماتیک با ایران و به‌طور کلی حل و فصل مناقشه طرفین از طریق دیپلماسی هستند، در حالی‌که مشاوران امنیتی کاخ سفید خصوصا اتیت ایبرون که سوابق بسیار تند و رادیکالی علیه ایران دارد. او هنوز خواستار ادامه تقابل و تهدید است. ولی این امید هست که جرج بوش تمایل بیشتری به طرف موضع کوندالیزا رایس دارد و فقط روزها و هفته‌های آینده خواهد بود که تا چه اندازه روی موضع خودش ایستادگی می‌کند.

اما نکته اساسی‌تر از نظر بنده این است که تماس بین ایران و آمریکا، اگر واقعا بخواهد بارآور باشد و به مناقشات 28 ساله خاتمه بدهد، نمی‌تواند محدود به مسأله عراق و مناقشات هسته ای ایران باشد. این مذاکره باید فراگیر باشد و تحریم‌های اقتصادی علیه ایران را روی میز مذاکره بگذارد، حساب‌ها و دارایی‌های ایران در بانک‌های آمریکا و بسیاری از مسایل دیگر. بنابر این، ما باید امیدوار باشیم که این تماس‌ها بتواند یک بحث و گفت‌وگوی فراگیر راجع به اختلافات طرفین باشد که این کابوس جنگ از روی جامعه ما برداشته شود ...».