| خانه > ورزش زمانه > گزارش > درخشش زنان و نگاه انتقادی بنیادگرایان مذهبی | |||
درخشش زنان و نگاه انتقادی بنیادگرایان مذهبیایرج ادیب‌زادهadibzadeh@radiozamaneh.com
چین و کره جنوبی همچنان به درو کردن مدال‌های طلا در شانزدهمین دوره‌ی بازی‌های آسیایی گوانگجو چین ادامه می‌دهند. نخستین دوپینگی بازی‌ها شناخته شدند و تاجیکستان، قطر، عربستان سعودی و قرقیزستان هم نخستین مدال‌های طلای خود را از این بازی‌ها به‌دست آوردند.
در دهمین روز بازی‌ها چینی‌ها در بالای تابلوی مدال‌ها با ۱۵۳ مدال طلا و در مجموع ۳۰۲ مدال، پیشتازند. کره جنوبی با ۵۸ مدال طلا و در مجموع ۱۷۴ مدال، در رده‌ی دوم است. ژاپن با ۳۱ مدال طلا و در مجموع ۱۵۶ مدال، در رده‌ی سوم قرار دارد. کاروان ورزشی ایران با دو مدال طلای دیگر- - روز دوشنبه در کشتی فرنگی توسط طالب نعمت‌پور در ۸۴ کیلوگرم و بابک قربانی در ۹۶ کیلوگرم صاحب ۱۲ مدال طلا شد که یک طلا بیشتر از چهارسال پیش در بازی‌های آسیایی قطر است. ایران تا روز دوشنبه در رده‌ی چهارم تابلوی مدال‌ها قرار داشت. اما روز سه شنبه در فاصله چهار روز به پایان بازی‌ها تایوانی‌ها با گرفتن چهار مدال طلا جای چهارم را تسخیر کردند و ایران به مکان پنجم رفت، با تنها چهار مدال نقره‌ی کمتر ار تایوان.
ایرانی‌ها همه‌ی مدال‌های طلای خود را از ورزش‌های انفرادی گرفتند که سهم کشتی فرنگی با چهار مدال طلا بیشتر از ورزش‌های دیگر است. این بهترین نتیجه بعد از ۳۶ سال است. ضمن این که حمید سوریان برنده‌ی پنج مدال طلای جهانی در این رقابت‌ها به فینال هم نرسید و حذف شد. در ورزش‌های گروهی، تیم فوتبال امید ایران در رده‌ی زیر ۲۳ ساله‌ها، به دور نیمه پایانی رسیده و روز سه‌شنبه با شکست از ژاپن دو بر یک از رسیدن به فینال باز ماند. تیم فوتبال امید ایران روز پنجشنبه برای مدال برنز با بازنده‌ی دیدار دیگر نیمه پایانی امارات بازی می‌کند. دو قدرت شرق آسیا در فوتبال ژاپن و کره جنوبی در فینال برای مدال طلا مبارزه می‌کنند. تیم‌های بسکتبال و والیبال مردان ایران هم به مرحله‌ی پایانی رسیده‌اند. والیبال ایران با پیروزی بر تیم قدرتمند چین فاتح سه دوره‌ی بازی‌های آسیایی به یک چهارم رسید و پیش‌بینی می‌شود مردان والیبال ایران در فینال با کره‌ی جنوبی جدی‌ترین رقیب ایران روبه‌رو شوند.
در ورزش بسکتبال، ایران تنها برابر ژاپن شکست خورده، اما با پیروزی بر چین تایپه به یک چهارم پایانی راه یافته است. درخشش زنان ورزشکار ایران اگرچه راه را برای توجه بیشتر به ورزش زنان ایران باز می‌کند، اما با واکنش تند مقام‌های مذهبی روبه‌رو شده است. در این بازی‌ها خدیجه آزادپور، نخستین مدال طلای زنان ایران را در تاریخ بازی‌های آسیایی پس از انقلاب در ورزش رزمی ساندا، با شکست دادن حریفانی از کره جنوبی و ژاپن به دست آورده است. تا حال حاضر خدیجه آزادپور با این موفقیت تاریخی مهم‌ترین چهره‌ی ورزشی کاروان ایران است. دختران ورزشکار ایران با عبور از ممنوعیت‌های آغاز انقلاب اسلامی و با وجود نبودن امکانات کافی و پوشش‌های دست‌وپاگیر تا روز دهم بازی‌ها ۱۴ مدال گرفتند: یک طلا، هفت نقره و شش برنز. این مدال‌ها در بالابردن جایگاه ایران در جدول تابلوی مدال‌ها نقش زیادی داشته است.
با این همه حجت‌الاسلام سید محمد غروی، عضو شورای مرکزی جامعه‌ی مدرسین قم با انتقاد از صدا و سیما به دلیل پخش تصاویر مربوط به حضور زنان ایرانی در بازی‌های آسیایی گوانگجو از مسئولان ورزشی خواست که زنان ایران را به مسابقه‌های جهانی نفرستند. او گفت: «در مورد حضور بانوان در مسابقه‌های جهانی باید تجدید نظر شود.» در جریان بازی‌های المپیک پکن هم امام جمعه‌ی مشهد نسبت به این‌که پرچمدار کاروان ایران یک زن ورزشکار، هما حسینی بود، اعتراض کرده و گفته بود: «این که زن را جلودار می‌کنید، سرپیچی از فرمان معصومان است.» اما این گونه نگاه‌ها به زنان ورزشکار ایران تنها به روحانیون ساکن قم و مشهد مربوط نمی‌شود. در زمینه‌ی پرداخت جوایز نقدی هم خد یجه آزادپور با یک تبعیض جنسیتی از سوی مسئولان سازمان تربیت بدنی روبه‌رو شد.
علی سعیدلو، رئیس سازمان تربیت بدنی که قول داده بود به هر ورزشکار ایرانی که مدال طلا بگیرد ۱۵۰ سکه‌ی طلا جایزه می‌دهد، به خدیجه آزادپور که کسی انتظار چنین درخشش و گرفتن مدال طلا را از او نداشت، به نوشته‌ی سایت ورزشی نیمه دولتی «تابناک» فقط ۵۰ سکه‌ی طلا داده است. سرانجام این که واژگون شدن اتومبیل برقی در دهکده‌ای که سه ملی‌پوش زن کاراته‌ی ایران را از رستوران به محل استراحت‌شان می‌برد، باعث شد که پگاه زنگنه یکی از اعضای تیم ملی کاراته‌ی زنان ایران با آسیب‌دیدگی روبه‌رو شود و نتواند در رقابت‌ها شرکت کند. پزشکان به او گفتند باید شش ماه از تمرین و شرکت در مسابقه‌ها دور باشد. سیاست جمهوری اسلامی بازی تدارکاتی تیم ملی فوتبال ایران را بر هم زد. ۴۶ روز دیگر، ۷ ژانویه ۲۰۱۱، جام ملت‌های فوتبال آسیا در قطر آغاز می‌شود که مهم‌ترین رویداد توپ گرد در این قاره است.
ایران، ژاپن و عربستان هرکدام سه بار این جام را برده‌اند. این سه کشور به همراه کره‌ی جنوبی از مدعیان اصلی فتح جام در این دوره‌اند. مربی ایتالیایی و سرشناس ژاپن، آلبرتو زاکرونی ۵۷ ساله این جام ملت‌های آسیا را فرصتی مهم برای تغییر در تاکتیک، فرهنگ فوتبال و تکنیک بازیکنان ژاپنی توصیف کرده و آن را سکوی پرش به جام جهانی فوتبال ۲۰۱۴ دانسته است. مدعیان دیگر هم در حال بازی‌های تدارکاتی و دوستانه برای آمادگی بهتر هستند. تیم فوتبال ایران که خود را برای جدی‌ترین مسابقه‌ی تدارکاتی، رویارویی با تیم ملی نیجریه از قدرت‌های فوتبال آفریقا، آماده کرده بود، ناگهان با لغو این بازی روبه‌رو شد.
کشف یک کشتی که از بندرعباس بارگیری و در ۱۳ کانتینر آن گلوله‌های توپ، خمپاره و سایر سلاح‌ها با برچسب مواد ساختمانی جاسازی شده بود، باعث تیره‌شدن روابط سیاسی نیجریه با ایران و در نتیجه لغو بازی دوستانه‌ی فوتبال دو کشور شد. برای این بازی دوستانه به مدت ۱۸ روز لیگ فوتبال ایران تعطیل شده بود. افشین قطبی که از برهم خوردن این بازی تدارکاتی با نیجریه ناراحت بود، اعلام کرد: «ما با خودمان بازی می‌کنیم.»
بازیکنان دعوت شده‌ی تیم ملی با دو پیراهن باهم بازی تمرینی کردند که البته کمتر از ۵۰ نفر تماشاگر داشت که بیشتر روزنامه‌نگار بودند. فریدون شیبانی، روزنامه‌نگار و کارشناس جهانی فوتبال در هلند باور دارد، با توجه به اهمیت دیدارهای تدارکاتی لغو این بازی تدارکاتی تیم فوتبال ایران در فاصله‌ی کمی به جام آسیا تیم ایران را با مشکلاتی روبه‌رو می‌کند. مسئله‌ای که الان مثل روز روشن است، این است که بازی‌های تدارکاتی با حریف‌های مطرح که بتوانند محک خوبی باشند، اصلی مثل تمرین و شاید هم مهم‌تر از تمرین است. چون در مسابقات نیمه جدی و یا به عبارت دیگر دوستانه، تیم‌ها به درستی محک می‌خورند. این‌که نقطه‌ی ضعف‌شان کجاست، نقطه‌ی قدرت‌شان کجا می‌تواند باشد و چه بازیکنی می‌تواند آن نقطه‌ی قدرت را بالا ببرد. اینها مسائلی هستند که بازی‌های تدارکاتی می‌سازد. شما در درجه‌ی اول به ژاپن و کره اشاره کردید. ژاپن و کره اصلاً یک برنامه‌ریزی خاصی روی فوتبال آسیا دارند که شامل جام ملت‌های آسیا و حتی بازی‌های آسیایی و مسابقات دیگر باشگاهی و ملی دو کشور می‌شود. اینها تمام برنامه‌ریزی‌شان برای جام جهانی بعدی است و همین دوراندیشی و تدارک باعث شده است که این دو کشور همیشه در جام‌های جهانی ۲۰ سال اخیر حضور داشته باشند و در این حضور هم موفق باشند. همیشه هم تیم قدرتمند و مطرحی داشته‌اند. در کشورهایی مثل عربستان و دیگر کشورهای حوزه‌ی خلیج فارس، مسابقه‌های متعدد تدارکاتی می‌گذارند تا تیمی محک بخورد و برای مربی شناخته شود. با آن آنالیزاتورهای پرقدرت و مربی‌های گران‌قیمتی که دارند تلاش می‌کنند تا تیم‌شان بتواند با نهایت قدرت خود به مسابقات آسیایی و در رأس آن جام ملت‌های آسیا بیاید. در این حالت ما می‌بینیم که به فرض یکی از مدعیان عربستان سعودی است که در دو روز پی‌درپی با دو تیم آفریقایی بازی می‌کند؛ مثل اوگاندا و غنا. این شرایط دو مساوی بدون گل نشان می‌دهد که تیم عربستان سعودی از نظر دفاعی دارای قابلیت‌هایی است و از نظر خط حمله با مشکلاتی در برابر دو تیم مطرح و خوب آفریقا روبه‌رو است. این بازی‌های تدارکاتی در این مدت می‌تواند به این تیم فرصت دهد که به قدرت خط حمله‌ی خود اضافه کند، بازیکنان مناسب‌تر را محک زند و به تیم آورد و نتیجه‌ی خوبی بگیرد. ولی ما «با خودمان» بازی می‌کنیم. با خودمان بازی‌کردن هم البته اصطلاحی است که آقای قطبی از خودش درآورده. با خود بازی کردن همان جلسات تمرینی روزانه است که در بخشی از آن تیم‌ها به دو گروه تقسیم می‌شوند و باهم بازی می‌کنند. مسابقات تدارکاتی الان آن قدر مهم شده است که مثلا ما می‌بینیم تیم هلند وقتی می‌خواهد به جام جهانی ۲۰۱۰ برود، با تیم ایتالیا بازی می‌کند و در آن بازیکنی را مثل فان پرسی برای جام جهانی از دست می‌دهد. همین هلند اما به هرحال فرصت دارد که مهره‌چینی کند و مهره‌های دیگر را آزمایش کند و در جام جهانی تا مقام نایب قهرمانی هم بیاید. این تیم حتی اگر نتواند از وجود فان پرسی به طور کامل استفاده کند و یا بازیکنان مصدوم زیادی داشته باشد، اما یک تیم آب‌دیده می‌شود. ما که به جام ملت‌های آسیا می‌رویم، در آنجا با مشکلاتی روبه‌رو می‌شویم و دیگر برای‌مان عادت شده که بگوییم داور یا هوا روی بچه‌ها تأثیر گذاشته بود و غیره. یعنی فقط انگار این مسائل فقط برای تیم ملی ایران اتفاق می‌افتد و هزاران بهانه دیگر. ما هم فقط و فقط باید دنبال حوادث فوتبال باشیم و تیمی که هنوزهم رکوردار سه بار قهرمانی در جام آسیاست – مثل کره‌ی جنوبی و عربستان - در شرایطی قرار می‌گیرد که حتی مقام‌های سوم و یا چهارم دوره‌های گذشته نیز که آخرین آن در سال ۲۰۰۴ بوده، برای ما یک مقام رؤیایی شده است. ما الان در یک گروه بسیار خوب و مناسبی قرار گرفته‌ایم. تیم‌هایی هستند که کم و بیش با مشکلات ما هم روبه‌رو هستند، ولی همین هم هنوز ما را دل نگران می‌کند که مبادا برای اولین‌بار نتوانیم حتی از مرحله‌ی مقدماتی و مرحله‌ی گروهی به دوره‌ی بعد برویم. افشین قطبی گفته است: «استعفای خودش را بعد از جام ملت‌های آسیا به فدراسیون داده است.» شما این مسئله را دلیل همین بی‌برنامگی کنونی فوتبال ایران می‌دانید؟ بی‌برنامگی کنونی فوتبال که روی همه چیز تأثیر گذاشته است، اما این هم به نوعی از آن حرف‌های کلیشه‌ای است که گفته می‌شود. ما چطور می‌توانیم تصور کنیم تیمی که تا جام ملت‌های آسیا با آقای قطبی قرارداد داشته و هیچ نتیجه‌ای هم نگرفته، یک قرارداد دیگر نیز تا جام جهانی با ایشان ببندند! حتی آن مربی‌هایی که خیلی موفق‌تر هم عمل کرده‌اند و تیم را به میان چهار تیم اول این جام برده‌اند نیز چنین اهمیتی نداشته‌اند. پس آن اگر تیم موفق نشود، در هر شرایطی پایان کار آقای قطبی است. اگر این تیم با ابر و باد و مه و خورشید و فلک در این مسابقات موفق شود و حتی اگر قهرمان هم نشود و به فینال هم برسد، ایشان با این حرفی که زده، در واقع استعفا داده است. حالا همه باید دنبالش باشند که حتماً برگرد و این جایگاه فقط برای توست. پس این حرفها کلیشه‌ای بوده و ایشان در صورتی می‌توانست این حرف را بزند که تیم را قهرمان می‌کرد و می‌گفت دیگر از اینجا با من نیست و برای جام جهانی یک مربی دیگر بیاورید. من به این حرفها یک‌مقدار نمایشنامه‌ای نگاه می‌کنم و نه واقعی. 
نظرات بیان شده در این نوشته الزاماً نظرات سایت زمانه نیست.
|
لینکدونی
آخرین مطالب
|
||
 |
