Oct 2008


گفت و گو با حميدرضا صدر درباره فستيوال فیلم لندن
حمیدرضا صدر: سينمای ايران در حاشيه قرار گرفته است

حميدرضا صدر از منتقدان قديمی سينمای ايران است. از نسل اولين منتقدان بعد از انقلاب سينما در ايران که کارش را با نوشتن نقد فيلم در مجله «زن روز‌» و «سروش» شروع کرد و بعد به تيم نويسندگان مجله «فيلم» پيوست. صدر، فارغ‌التحصيل اقتصاد شهرسازی است. او عاشق فوتبال است و در اين زمينه کتابی به نام «روزی روزگاری فوتبال» منتشر کرده است. امسال هم صدر به لندن آمده و با او در‌باره فستيوال امسال و برنامه‌های آن گفت و گو کرده‌ام.



یادداشت‌های فستیوال فیلم لندن - ۱
فیلم در میدان و انقلاب فرانسوی

پنجاه و دومین دوره‌ی فستیوال فیلم لندن روز چهارشنبه ۱۵ اکتبر با نمایش فیلم فراست\ نیکسون ساخته‌ی ران هاوارد گشایش یافت. فراست\نیکسون، بازسازی مصاحبه‌ی جنجالی دیوید فراست مجری تلویزیونی و گوینده سرشناس انگلیسی با ریچارد نیکسون، رییس‌جمهور آمریکا است که در سال ۱۹۷۷ بعد از رسوایی واترگیت انجام شد. در این فیلم فرانک لانگلا در نقش ریچارد نیکسون و مایکل شین در نقش فراست ظاهر شده‌اند.



نگاهی به فیلم «ربوده شده»
«ربوده شده»، اکشن جذاب

فیلم «ربوده شده»، به کارگردانی پیر مورل و بازی لیم نی‌سن، مگی گریس و فمکه جانسن، اکشنی جذاب و دیدنی است. لیم نی‌سن در این فیلم در نقش برایان، مامور سابق سی‌آی‌ای بازی می‌کند که خانواده و زندگی زناشویی‌اش را وقف کار و خدمت به دولت آمریکا کرده است. تجربه‌های حرفه‌ای برایان به او ثابت کرده که این جهان، جهان امنی نیست و از این رو با سفر دختر‌ش به پاریس مخالفت می‌کند.



نگاهی به شماره تازه فیلم اینترنشنال
مطالعه فستیوال‌ها؛ محور مطالعات سینمایی

نشریه فیلم اینترنشنال (Film Int) نشریه‌ای سینمایی است که با رویکردی تئوریک، هر دو ماه یک بار در بریتانیا منتشر می‌شود و در هر شماره به موضوع مشخصی در حوزه سینما و فرهنگ می پردازد (با فصل‌نامه سینمایی فیلم اینترنشنال که در ایران منتشر می‌شود، اشتباه نشود) و سردبیر ثابت آن، دنیل لیندوال، دانشجوی دکترای مطالعات فیلم در دانشگاه لوند سوئد است. شماره چهارم از دوره ششم این نشریه به موضوع فستیوال‌های سینمایی اختصاص یافته است.



پل نيومن؛ بازيگری نابغه و انسانی محجوب

فيليپ فرنچ، ترجمه، پرويز جاهد: فيليپ فرنچ، منتقد قديمی و با سابقه انگليسی که معمولاً نوشته‌هايش در روزهای يک‌شنبه در روزنامه «اوبزرور» لندن به چاپ می‌رسد، مطلبی در مرگ پل نيومن، بازيگر آمريکايی که به تازگی درگذشت، نوشته است. مثل اغلب نوشته‌ها در‌باره نيومن، لحنی نوستالژيک دارد و با حسی از اندوه و دريغ توام است اما در عين حال ابعاد تازه‌ای از شخصيت او و شيوه بازيگری‌اش را روشن می‌سازد‌.



نگاهی به فیلم دریاچه بهشت، ساخته جیمز واتکینز
ما از بچه‌هایمان می‌ترسیم

ایدن لیک (دریاچه بهشت)، واقع‌گرایانه‌ترین فیلم ژانر وحشت است که تا‌کنون دیده‌ام. فیلمی که علیرغم داشتن بسیاری از عناصر ژانر وحشت از جمله ترس، تعلیق، شوک، خون، شکنجه و لحظات دلخراش، باز هم به سختی می توان آن را در این ژانر قرار داد چرا که رئالیستی بودن عناصر، فضاها، آدم‌ها و رویدادها، نداشتن عناصر متافیزیکی و قدرت‌های ماورالطبیعی، آن را از فیلم‌های متعارف ژانر وحشت متمایز می‌سازد. در آن از ارواح، زامبی‌ها، جن و پری، شیطان و نیروهای ماورالطبیعه دیگر در آن خبری نیست بلکه داستان آدم‌هایی واقعی است که رفتاری غیرعادی دارند.



برای پل نیومن که بازیگر خوب و انسان شریفی بود
یاغی زیبا

در دنیای پیچیده امروز نمی‌توان مدل زندگی نیومن و ارزش‌های اخلاقی او را به کسی توصیه کرد، اما در زمانه‌ای که بسیاری از هنرمندان آلوده به مواد مخدر، الکل یا زن‌بازی‌اند و هیچ قیدوبندی در زندگی نمی‌شناسند، از شیوه زندگی نیومن و مرام اخلاقی او می‌توان بسیار آموخت. او مرد نجیب و با نزاکتی بود و تمام عمرش پاک و با ادب و متانت زندگی کرد.