گویندگان خوش‌صدا در برنامه‌ی «گل‌ها»

محمود خوشنام

پیش از این گفته‌ایم که یکی از هدف‌های اساسی برنامه‌ی «گل‌ها»، برجسته‌ ساختن ارزش‌های محتوایی و زیبایی‌های صوری ادبیات کلاسیک و عرفانی ایران بود.

موسیقی سنتی از آنجا که همیشه در پیوند با شعر زیسته است، می‌توانست در این برجسته‌سازی نقشی مهم ایفا کند. البته برای توفیق در این کار، باید خود را از نظر کیفی تا سطح فاخر شعر کلاسیک بالا می‌کشید؛ ولی جدا از موسیقی، چیز دیگری که می‌توانست در برجسته‌سازی و تقویت نیروی تأثیرگذاری شعر نقشی مؤثر برعهده گیرد، طرز ادا یا دکلماسیون درست شعر بود.

آذر پژوهش در استودیوی رادیو ایران

شعر باید همان‌گونه که ذاتش اقتضا می‌کند ادا شود. اهمیت خوب خواندن شعر، کم‌تر از خوب سروده‌شدن آن نیست. با توجه به این نکته‌هاست که بنیانگذار و مسئولان برنامه‌ی «گل‌ها» از همان آغاز گویندگان خوش‌صدا و آگاه به فوت و فن شعرخوانی را به‌کار گرفتند و از این راه بر جذابیت برنامه‌ها افزودند.

در یکی از برنامه‌های پیش از «روشنک»، نخستین گوینده‌ی زن در برنامه‌ی «گل‌ها» یاد کردیم. اینک از چندتن از دیگر که پس از او به‌ این برنامه پیوستند یاد می‌کنیم.

«آذر پژوهش» در سال ۱۳۱۹ در تهران زاده شده، ولی کار در رادیو را از رضاییه آغاز کرده است. او به مناسبتی به دیدار عموی خود به این شهر رفته بوده که صدایش مورد توجه رییس رادیو رضاییه، از که از دوستان عمویش بوده، قرار می‌گیرد و از آن پس به خبرخوانی در رادیو می‌پردازد.

«آذر پژوهش» در اواخر سال ۱۳۳۷ به تهران بازمی‌گردد و پای در رادیو ایران می‌نهد و به گویندگی و برنامه‌سازی می‌پردازد.

فخری نیکزاد

«داود پیرنیا» گه‌گاه که او را در رادیو می‌دیده، از او می‌خواهد چند شعر را برای برنامه‌ی «گل‌ها» دکلمه کند. او نیز چنین می‌کند و همین دکلمه‌‌های گه‌گاهی سرآغازی می‌شود برای کار مستمر او، به‌عنوان گوینده‌ی برنامه‌ی «گل‌ها».

بهار آمد و خواهم که تا در این هنگام
سرود گویم و با گل گذارم این ایام
ز روی یار ربایم به مهربانی بوس
ز دست دوست ستانم به شادمانی جام

«فیروزه امیرمعز» نیز در تهران زاده شده است. وی در نوجوانی از سوی «محمدعلی زرندی»، دوبلور و هنرپیشه‌ی معروف که از خویشاوندان او بوده، به کار در دوبلاژ فیلم دعوت می‌شود. انتقال محل کار پدر و سفر آنها به اهواز، فرصت دیگری را پیش پای فیروزه می‌گذارد. آشنایی با مدیر رادیو اهواز پای او را به رادیو شهر باز می‌کند و دو سه سالی برای او سابقه‌ی کاری فراهم می‌آورد.

در بازگشت به تهران، پس از مدتی کار در دوبلاژ می‌تواند با صبر و حوصله، در سال ۱۳۴۲ به‌عنوان گوینده‌ی رادیو ایران استخدام شود.

در پاییز سال ۱۳۴۳، «داود پیرنیا»، مدیر برنامه‌ی «گل‌ها»، او را به حضور می‌طلبد و تقاضای همکاری می‌کند. بدین‌گونه گوینده‌ی خوش‌ صدای دیگری به جمع اندک گویندگان زن برنامه می‌پیوندد.

دانی بهشت چیست که داریم انتظار
جز ماهتاب و باده و آغوش یار نیست
فصل بهار فصل جنون است و این سه ماه
هرکس که مست نیست، یقین هوشیار نیست

«فخری نیکزاد‌»، گوینده‌ی دیگر برنامه‌ی «گل‌ها» نیز در تهران تولد یافته است. وی در نوروز سال ۱۳۴۷ در دو آزمون گویندگی برای رادیو و تلویزیون شرکت می‌کند و نخستین گویندگی را در برنامه‌ی «شهر کتاب» در معرفی کتاب در تلویزیون برگزار می‌کند. بعد در برنامه‌ی «هفت شهر عشق» که اختصاص به شعر و موسیقی عرفانی داشته، کار گویندگی را برعهده می‌گیرد.

آذر پژوهش

«فخری نیکزاد» با ادغام رادیو و تلویزیون در یکدیگر، به دعوت «هوشنگ ابتهاج» به همکاری با برنامه‌ی «گل‌های تازه»، که جایگزین گل‌های پیرنیایی شده بود، می‌پردازد و این همکاری تا پایان کار «گل‌های تازه» ادامه می‌یابد.

دیوانه‌ی محبت جانانه‌ام هنوز
دست از دلم بدار که دیوانه‌ام هنوز
عمری به گرد شمع جمال تو گشته‌ام
آتش نخورده بر پر پروانه‌ام هنوز