«استعفای پیروانی تصمیم درستی بود»

ایرج ادیب‌زاده

یک‌شنبه دیروز، روز دو ماراتن در اروپا بود. در پاریس، میلان، روتردام، هزاران نفر در دوی ماراتن به مصافت ۴۲ کیلومتر و ۱۹۵ متر خیابان‌های این شهرها را به تصرف خود درآورده بودند. ضمن این‌که در هر سه این ماراتن‌ها دونده‌های زن و مرد اتیوپیایی یا کنیایی برنده‌ی اصلی بودند.

در ماراتن پاریس، تارس‌تولا اتیوپیایی با زمان ۲ ساعت و ۶ دقیقه‌ و ۴۱ ثانیه زود‌تر از همه از خط پایان گذشت. استپ بایسا یک اتیوپیایی دیگر با زمان ۲ ساعت و ۲۲ دقیقه در قسمت زنان برنده شد. در روتردام نفرات اول تا سوم کنیایی بودند و یک دختر ۲۰ ساله‌ی اهل اتیوپی با نام آوروکو در قسمت زنان پیروز شد. در میلان نیز باز دو کنیایی اول و دوم شدند و باز یک دونده‌ی زن اتیوپیایی ماراتن زنان را برد.

به این ترتیب دوندگان زن اتیوپیایی برنده‌ی هر سه دوی ماراتن در شهرهای پاریس، روتردام و میلان شدند.

در دنیایی توپ گرد ۵۹ روز به گشایش جام جهانی فوتبال ۲۰۱۰ در آفریقای جنوبی ۵۰۰ هزار بلیط باقی‌مانده از ۱۵ نوامبر برای فروش عرضه می‌شود. آخرین فرصت برای کسانی است که می‌خواهند در ورزشگاه‌های آفریقای جنوبی حاضر باشند. کارلوس آلبرتو پرییرای برزیلی، سرمربی آفریقای جنوبی که تیمش باید ۱۱ ژوئن در گشایش جام‌جهانی با مکزیک رو‌به‌رو شود. مردانش را برای اردوی تدارکاتی به برزیل برده است. آفریقای جنوبی روز ۲۸ اوریل با چین دیداری دوستانه دارد.

اما در فوتبال‌های مهم لیگ‌های اروپایی نگرانی و هیجان برای معرفی قهرمان امسال به روزهای اوج خود رسیده است.

در ایتالیا، رم به ۶ ماه فرمان‌روایی اینترمیلان در بالای جدول و پنج روز به پایان رقابت‌های امسل کالچو حالا پایتخت‌نشینان ایتالیا، امیدوار شدند که پس از سال‌ها قهرمان شوند. پیروزی ۲ بر یک رم برابر آتالانتا و تساوی ۲ بر ۲ اینتر برابر فیورنتینا، این مسابقات برای قهرمانی امسال حساس بود.

رم حالا ۶۸ امتیاز دارد، اینترمیلان تیم ژوزه مورینیو ۶۷ امتیازی است و آ ث میلان همشهری اینتر با ۶۴ امتیاز در جای سوم است.

در اسپانیا به نظر می‌رسد کسی نمی‌تواند بارسلون را متوقف کند. بارسا، برنده‌ی آسان ۲ بر صفر روی زمین رئال مادرید، رقیب بزرگش، گامی جدی برای قهرمانی امسال برداشت.

در انگلیس همه چیز به سود آبی‌های لندنی چلسی بود. در روزی که با برد ۳ بر صفر مقابل آستون ویلا به فینال جام حذفی رسیدند، منچستر یونایتد نیز نتوانست از غیبت چلسی استفاده کند و به صدر جدول بازگردد و به وسیله‌ی بلک‌برن در اولترافورد بدون گل متوقف شد. چلسی با یک بازی کمتر ۷۴ امتیاز دارد و منچستر یونایتد ۷۳ امتیازی است.

در فرانسه مارسی با پیروزی ۱-۴ مقابل نیس صدرنشین شد و بوردو، مدافع قهرمانی در زمین پاریسن‌ژرمن شکست خورد. مارسی در فاصله‌ی پنج روز به پایان رقابت‌های امسال با ۶۲ امتیاز پیش‌تاز است، اوسر ۶۰ امتیازی، لیون ۵۷ امتیازی و بوردو با دو بازی کمتر ۵۶ امتیازی است.

در آلمان نیز بایرن‌مونیخ به تنهایی و با دو امتیاز بیشتر از شالکه، پیش‌تاز است.

اما در فوتبال ایران، تیم امید به بازی‌چه‌ی اختلافات فدراسیون فوتبال و کمیته‌ی ملی المپیک تبدیل شده است. مربی آن، غلام پیروانی استعفا داده است و ۷ ماه به رقابت‌های انتخابی بازی‌های ۲۰۱۲ لندن، هیچ برنامه‌ای برای آمادگی تیم ملی امید برای حضور در این رقابت‌ها وجود ندارد. این در حالی است که تیم ملی فوتبال ایران که ۴ بار پیش از به قدرت رسیدن جمهوری اسلامی در ایران به بازی‌های المپیک راه یافته بود در ۳۱ سال اخیر همچنان در آرزوی راه‌یابی به المپیک به سر می‌برد.

سری به تهران می‌زنیم و از آقای مرتضی شمس، روزنامه‌نگار و کارشناس فوتبال از وضعیت کنونی تیم ملی فوتبال امید ایران می‌پرسم.

متاسفانه همان‌طور که شما فرمودید تیم ملی امید امسال و بعد از نزدیک به ۳۷ سال این بارقه‌ی امید را ایجاد کرده بود که شاید به المپیک راه پیدا کند، بار دیگر دچار تنش شد و قبل از این‌که رشد کند از بین رفت. اجازه بدهید دلیل این از هم گسیختگی در تیم امید را توضیح دهم. آقای افشارزاده به عنوان دبیرکل کمیته‌ی ملی المپیک ایران و آقای مهندس کفاشیان، رییس فدراسیون فوتبال از چهره‌های شناخته‌شده‌ی ورزش ما هستند.

سال‌ها است که اکثر قریب به اتفاق ورزشی‌ها در داخل کشور نیز می‌دانند که این دو نفر به شدت با یکدیگر اختلاف نظر و سلیقه دارند. به همین دلیل معمولا طی سال‌های گذشته دیده می‌شد که این‌ها به صورت غیرعلنی علیه یکدیگر موضع می‌گرفتند و معمولا حرف‌های یکدیگر را رد می‌کردند. تا این‌که وقتی آقای افشارزاده برای چندمین بار به عنوان دبیر کلی کمیته‌ی ملی المپیک انتخاب شدند و آقای کفاشیان تنها کاندیدای پست ریاست فدارسیون فوتبال شد این‌ها وجه اشتراکی پیدا کردند و آن هدایت تیم ملی امید فوتبال کشور بود.

زیرا تمام مسائل فوتبال به فوتبال مطرح می‌شود و تمام مسائل المپیک به کمیته‌ی ملی المپیک مربوط می‌شود. در واقع تیم ملی المپیک فرزندی با دو پدر است. هم کمیته‌ی ملی المپیک باید این تیم را به لحاظ مالی ساپورت کند و هم فدراسیون فوتبال باید از لحاظ فنی این تیم را راهبری کند. این قضیه باعث شد که از همان روز اول بر سر انتخاب غلام پیروانی، مربی شهرستانی و خوش‌سابقه‌ای که ثابت کرده است با جوانان خوب می‌تواند کار کند، از همان لحظه‌ی اول اختلافات شروع شود.

تیم ملی امید ایران

طی این ۷ و ۸ ماه گذشته به کررات شاهد موضع‌گیری‌هایی بودیم. فدراسیون فوتبال از غلام پیروانی که منصوب خودش بود حمایت می‌کرد و بهرام افشارزاده دبیر کل کمیته‌ی ملی المپیک از ضعف دانش فنی ایشان برای راه‌یابی تیم ملی به مسابقات المپیک لندن صحبت می‌کرد. همین‌ تنش‌ها و چالش‌هایی که در صحبت‌های این‌ها پیش می‌آمد کار را به جایی رساند که بارها سوژه‌ی مطبوعاتی‌ها شدند و به این مسئله پرداختند.

اما من احساس می‌کنم تیم ملی فوتبال امید هدفی برای جنگ‌های درونی این دو شخص شد. درنهایت کار به جایی رسید که کمیته‌ی ملی المپیک در موضع گیری عجیب و غریب اعلام کرد که با تیم ملی امید کاری ندارد و تمام هدایت و راهبری آن را به فدراسیون فوتبال واگذار می‌کند. ولی آقای غلام پیروانی که مربی پخته‌ای است و در واقع آن‌قدر جوان نیست که خام این حرف‌ها شود، موضع درستی گرفت و با اعلام رسمی استعفا خود و کادر فنی‌اش عملا خودش را از این تیم کنار کشید تا با اخراج قریب‌الوقوع از سوی فدراسیون فوتبال مواجه نشود. بار دیگر موجی از یاس و نا امیدی برای فوتبال کشور به وجود آورد و انگار حضور در رقابت‌های المپیک ۲۰۱۲ لندن به همان آرزوی‌های از دست رفته این ۴۰ سال گذشته پیوست.

آقای شمس آخرین بار که تیم امید به بازی‌های المپیک راه پیدا کرد، در آخرین سال‌های پیش از انقلاب بود. در حال حاضر هفت ماه به رقابت‌های مقدماتی برای تیم امید باقی است، الان وضعیت این تیم چگونه است؟

اگر چه تیم امید تیم متشکلی بود و زیر نظر غلام پیروانی خوب کار می‌کرد اما این تیم مشکلات بسیار عدیده‌ای داشت. از جمله من شاهد بودم که اقای پیروانی چندین بار تقاضای بازی‌های تدارکاتی مناسب کرد و درخواست ایشان در تلاطم درگیری کمیته‌ی ملی المپیک و فدراسیون فوتبال غرق شد. کسی به این درخواست‌ها رسیدگی نکرد و تیم امید نتوانست بازی‌های تدارکاتی خوبی انجام دهد. از همه بدتر شدت گرفتن بازی‌های لیگ فوتبال کشور زیرا همان‌طور که می‌دانید اکثر بازیکن‌های امید در تیم‌های لیگ برتر فوتبال کشورمان بازی می‌کنند، با عدم حضورشان در تمرینات عملا تمرینات نصف و نیمه‌ای را برای تیم امید خلق می‌کردند.

غلامحسین پیروانی، سرمربی مستعفی تیم ملی امید ایران

برای مثال آقای پیروانی در آخرین شکواییه‌ی خودشان، در یک مصاحبه‌ی رسمی گفتند من امروز تیم امید را با ۱۲ بازیکن تمرین داده‌ام در صورتی که ایشان ۳۵ بازیکن را دعوت کرده بود و گفته بودند هیچ وقت بیش از ۱۵ نفر در یک مقطع زمانی کنار هم نبوده‌اند. اگر تمام این قطعات پازل را کنار هم بچینیم می‌بینیم، ناکامی بیشتر از امید برازنده‌ی این تیم است چرا که قربانی اختلافات درونی ورزش کشور ما شده است.

این طور که شما می‌گویید وضعیت تیم امید در بلاتکلیفی است. آیا برای مربی‌گری این تیم کسی را در نظر گرفته‌اند؟

بنا بر همان روندی که در فدراسیون فوتبال حاکم است، بعید می‌دانم به این زودی‌ها بشود برای این تیم کاری کرد زیرا هیچ گزینه‌ی داخلی جسارت و جرات پذیرفتن این سمت را ندارد و در مورد گزینه‌های خارجی مثلا برای انتخاب سرمربی کشورمان همین الان که افشین قطبی در مرخصی به سر می‌برد، نایب رییس و دیگر نماینده‌های فوتبال کشور گرداگرد جهان می‌گردند تا مربی برای تیم ملی بزرگسالان پیدا کنند.

من احساس می‌کنم این روند ادامه داشته باشد و تیم امید نیز نتواند به این زودی‌ها صاحب مربی طراز اول شود. مگر این‌که یک گزینه‌ی درجه دو یا سه اروپایی را بتوانند جایگزین کنند و حقی که برای مردم وجود دارد که می‌خواهند تیم ملی کشورشان را در المپیک ببینند، به دلیل این اهمال‌کاری‌ها تضییع می‌شود.