پيش از آنکه موسيقی بميرد

پيش از آنکه موسيقی بميرد(Before Music Dies)، نام فيلمی مستند از اندرو شپتر (Andrew Shapter) عکاس نامدار آمريکایی است که در نخستين روز شصتمين دوره جشنواره فيلم ادينبورگ به نمايش درآمد. شپتر کسی است که 15 سال در صنعت موسيقی و برای MTV کار کرده و اين نخستين فيلم مستندی است که از او به نمايش درمی آيد.

اين فيلم مطالعه ای است در باره صنعت موسيقی آمريکایی در عصر ديجيتال و می خواهد به اين پرسش ها پاسخ دهد که چرا عمر فعاليت حرفه ای در زمينه موسيقی اينقدر کوتاه است؟ اينکه چرا شما همواره، همان ترانه های هميشگی را از راديو می شنويد؟ و اينکه آيا موسيقی راک واقعاَ مرده است و موسيقی پاپ ديگر بی معنی شده و چيز تازه ای برای ارائه ندارند. فيلم ترکيب زيبا و خلاقه ای از اجراهای زنده نوازندگان و خوانندگان ژانر های گوناگون موسيقی آمريکایی مثل راک، جز و بلوز است که با تدوين هوشمندانه ای در کنار تصاوير آرشيوی و گفتگو با موسيقی دانان و مفسران موسيقی قرار گرفته و آن را بسيار جذاب و ديدنی ساخته است.

فيلم شپتر نشان می دهد که چگونه تجارت و پول می تواند هنر را تحت الشعاع قرار داده و هنرمندان واقعی را به زانو درآورد. اما در فيلم از زبان اريک کلپتون آهنگسازو نوازنده برجسته راک می شنويم که هنوز می توان صداهای درخشان و خيره کننده ای چون صدای دويل برم هال را شنيد ولذت برد.

فيلمساز نيز در پايان نتيجه می گيرد که عليرغم تسلط سرمايه بر دنيای هنر، هنوز فيلم های درخشانی ساخته می شوند که بايد ديد و هنوز ترانه های زيبایی خوانده می شوند که بايد شنيد.