ترانه‌های گیلان، یاور کودکان بی‌سرپرست

محمد تاج‌دولتی

در کنار نهادها و سازمان‏های خیریه‏ی فراوانی که ایرانیان مهاجر، طی سال‏های مهاجرت ایجاد کرده و با جمع‏‏آوری کمک‏های مالی، به یاری ایرانیان نیازمند در داخل ایران می‏شتابند، افراد و گروه‏های دوست و آشنای بی‏شماری نیز هستند که بی هیچ تبلیغ و نشانه‏ی آشکاری به افراد و خانواده‏هایی که در ایران در شرایط نامناسب اقتصادی زندگی می‏کنند، کمک می‏رسانند.

با شیلا نهرور گفت‏ و گویی داشتم و از او در باره‏ی چگونگی خواننده شدنش پرسیدم:

از زمانی که یادم می‏آید، از بچگی، آواز می‏خواندم و موزیک و خواندن را خیلی دوست داشتم. ابتدا به طور رسمی، از طریق خانم اوهانجانیان که در بندر انزلی استاد پیانو بودند، بیشتر به سمت موسیقی کشیده شدم. اما با پستی‏ها و بلندی‏هایی که هرکدام از ما در زندگی داشته‏ایم، تمرکز من روی مسایل دیگری بوده است.

زمانی که احساس کردم وقت کافی دارم و می‏توانم در اوقات فراغتم وقت خوبی برای موسیقی بگذارم و از آن‏جا که به ریشه و پایه‏ی خودم برگشتم، احساس کردم بهتر است یک سری از آهنگ‏های جاودانه‏ و به یادماندنی گیلان را جمع‏آوری و بازخوانی کنم.

البته این کار بدون کمک و همکاری آقای امیر رهبر مقدور نبود. ایشان آهنگ‏ها را بازسازی کرد و بیشتر قسمت‏های موسیقی را نیز ایشان نواخته‏اند. الان هم این مجموعه، با کمال خوشبختی، به بازار عرضه شده است.

تا کنون مجموعا چه تعداد از ترانه‏های گیلانی را جمع‏آوری کرده‏اید؟

این مجموعه شامل هشت آهنگ است که همه‏ به زبان گیلکی خوانده شده‏اند.

برگردیم به سی‏دی‏ای که منتشر کرده‏اید و می‏خواهید درآمد حاصل از آن را به کودکان بی‏سرپرست گیلان اختصاص بدهید. این دلیل از کجا پیدا شد؟ چرا می‏خواهید این کار را بکنید؟

زمانی که دبیر بودم و کار فرهنگی می‏کردم، با مسائلی در روستاهای ایران مواجه شدم که اثر بسیار زیادی روی من گذاشت و فکر نمی‏کنم هیچ‏ وقت در زندگی‏ام آن‏ها را فراموش کنم.

وقتی کار این سی‏دی به اتمام رسید، انگیزه‏ای در من ایجاد شد که درآمد حاصل از آن را هرچه که هست، به فرزندان بی‏سرپرست گیلان اختصاص بدهم. چون افرادی را در گذشته می‏شناختم و می‏شناسم که علی‏رغم استعداد بسیار زیادی که دارند، به واسطه‏ی نداشتن پدر و یا مادر، با مشکلات مالی فراوانی دست به گریبان هستند.

فکر کردم شاید ما بتوانیم با دست به دست هم‏دیگر دادن و ارج نهادن به مسایل فرهنگی و هنری، بخش کوچکی از مشکلات آنان را به دوش بگیریم.

یعنی هزینه‏ی تهیه‏ی سی‏دی را خود شما تقبل کرده‏اید و تمام درآمد حاصل از فروش آن را به بچه‏های بی‏سرپرست گیلان اختصاص داده‏اید.

بله، همین‏طور است. چون هزینه‏ی انتشار سی‏دی خیلی زیاد است، من آن را شخصا بر عهده گرفتم. ولی حاصل فروش سی‏دی را که خوشبختانه تا الان با استقبال خیلی خوبی هم روبرو بوده است، به بچه‏های بی‏سرپرست گیلان اختصاص داده‏ام.

کسانی که خارج از کانادا هستند چگونه می‏توانند این سی‏دی را تهیه کنند؟

داریم روی راه‏اندازی وب‏سایتی به نام خودم کار می‏کنیم که به زودی در دست‏رس خواهد بود و همه می‏توانند خیلی راحت از طریق این وب‏سایت سی‏دی را تهیه کنند.

به بچه‏های بی‏سرپرست گیلان برگردیم؛ آیا نهاد یا سازمانی را تشکیل داده‏اید؟ یا این که در ارتباطی کاملا خصوصی با دوستان و آشنایان این کار را انجام می‏دهید؟

نهاد چندان وسیعی نیست. همراه چند تن از دوستان دست به انجام این کار دست زده‏ایم و پول آن مستقیما برای این بچه‏ها ارسال خواهد شد و این‏جا هیچ ارگانی سود خاصی از این مساله نخواهد برد.

پیش از انتشار این سی‏دی و اختصاص درآمد حاصل از آن برای بچه‏های بی‏سرپرست نیز شما به این بچه‏ها کمک می‏کرده‏اید. آیا این کار فقط از طریق کمک‏های شخصی شما بوده است؟

بله، قبلا تا آن‏جایی که برایم از نظر مالی امکان داشت، این کار را می‏کردم. البته وسعت خیلی زیادی نداشت و سعی کردم آن را وسیع‏تر بکنم. الان هم این امید را دارم که به کمک دوستان، به خصوص ایرانیان، شاید بتوانیم این کمک را بزرگ‏تر و بزرگ‏تر کنیم.

از چند سال پیش این کار را شروع کرده‏اید؟

تقریبا از ۹ سال پیش، به صورت جدی‏تر شروع کردم.

آیا با این بچه‏ها در تماس هم هستید و پی‏گیری می‏کنید که به کجا می‏رسند؟ و وقتی بزرگ می‏شوند با شما در ارتباط هستند یا خیر؟

بله، با آن‏ها در تماس هستم. ولی ارتباط خیلی دوستانه‏ای است. از طریق نامه، کارت و یا افرادی که در ایران با آن‏ها رابطه‏ی رودر روی دارند، با این بچه‏ها در تماس‏ام و پی‏گیر مسایل‏شان هستم.

شیلا نهرور

آیا این انگیزه را در آن بچه‏ها هم ایجاد می‏کنید که وقتی بزرگ شدند و زندگی‏شان سرو سامانی گرفت، خود نیز در این راه وارد شوند؟

فکر می‏کنم، آن‏ها متوجه هستند که کمک کردن چه تغییراتی را در زندگی یک فرد ایجاد می‏کند و با توجه به شناختی که از شخصیت‏ این افراد دارم، تصور می‏کنم خود آن‏ها می‏توانند به نوعی در زندگی افراد دیگر مؤثر باشند.

شما چند سالی است در این‏جا می‏خوانید؟ در ضمن کارتان که از نظر هنری و در زمینه‏ی موسیقی فولکلوریک گیلان بسیار شنیدنی و جذاب است. چرا این کار را به صورت حرفه‏ای انجام نمی‏دهید؟

همان‏طور که گفتم، بیشتر تمرکز من روی مسائل آموزشی و بعد هم مادر بودن و دیگر مشغله‏ها‏ی زندگی بوده است. اما در مقطعی فکر کردم چقدر خوب است، کاری متفاوت را انجام بدهم.
تصور می‏کنم این کار تا حدودی فرق می‏کند.

اگر به تک تک آهنگ‏ها توجه کنید، موزیک و اشعاری که در آن به کار برده شده، مقداری متفاوت است. این است که منتظر بودم کاری نسبتا متفاوت را انجام بدهم.

وقتی هنرمندی یک سی‏دی منتشر می‏کند طبعا تمام آهنگ‏های آن را دوست دارد، اما در این سی‏دی کدام آهنگ را بیشتر از بقیه دوست دارید؟

اکثر این آهنگ‏ها خیلی جذاب است و در آن‏ها خیلی حرکت هست. اما آهنگ شماره‏ی ۸ این مجموعه با نام «جمعه‏ بازار» را بیشتر دوست دارم. چندین بار هم آن را اجرا کرده‏ام.

خواننده‏ی اصلی این ترانه چه کسی بوده است؟

زنده یاد، استاد آشورپور بودند که الان در جمع ما نیستند و من احترام بسیار زیادی برای ایشان قائل هستم. بسیاری از آهنگ‏های مجموعه از ایشان است و زمانی که در قید حیات بودند، از خود ایشان برای بازخوانی آن‏ها اجازه گرفتم.

ترانه‏های دیگری نیز مانند «گیلان» که از زیبایی گیلان می‏گوید، یا «گل پامچال» نیز در مجموعه وجود دارند که بسیار معروف‏اند و اکثر گیلانی‏ها با آن‏ها آشنا هستند.