اتحاد جمهوریخواهان ایران پیوندی با جامعه و نسل جوان ایران ندارد!

محد تاج دولتی

گوش دهید و دریافت کنید

سومین همایش اتحاد جمهوریخواهان ایران اخیرا در شهر برلین برگزار شد. در این همایش یدی قربانی یکی از فعالان این جریان سیاسی که ساکن شهر تورنتوست و از آغاز شکل گیری این اتحاد کوشش های فراوانی برای معرفی و جلب توجه‌ایرانیان کانادا به خط مشی های اتحاد جمهوریخواهان ایران انجام داده، به عضویت شورای هماهنگی اتحاد جمهوریخواهان درآمد. یدی قربانی در گفت و گو با رادیو زمانه در باره وضعیت کنونی اتحاد جمهوریخواهان و موفقیت‌ها و عدم موفقیت‌های این جریان سیاسی می‌گوید.

موضوعات مهمی‌که در همایش اخیر اتحاد جمهوریخواهان مطرح شد چه بود؟

همایش سوم در مجموع با توجه به تنش‌هایی که در درون اتحاد وجود داشت، همایش موفقی بود. عمده ترین مسائلی که در همایش مورد بحث قرارگرفت، سند اقتصادی، سند ملی و قومی، استراتژی سیاسی جمهوریخواهان برای دو سال آینده و تشکیل فراکسیون ها در اتحاد بود و نیز تغییرات پیشنهادی در اساسنامه‌اتحاد در باره مسئله عضویت و حق عضویت که می‌تواند در آینده‌اتحاد جمهوریخواهان تاثیر داشته باشد که‌ایا بعنوان یک تشکل حزبی حرکت خواهد کرد یا یک اتحادیه یا جنبش سیاسی.

با توجه به تعداد شرکت کنندگان در همایش اخیر، به نظر می‌رسد که‌اتحاد جمهوریخواهان پیوسته دچار ریزش نیروهایی می‌شود که‌از حدود پنج سال پیش به‌این اتحاد پیوسته یا از آن حمایت کرده بودند. برای اینکه‌این روند تغییر کند و اتحاد جمهوریخواهان از پشتیبانی مردم در داخل و خارج از ایران برخوردار شود چه باید کرد؟

- ریزش نیرو در اتحاد جمهوریخواهان، مثل سایر نیروها، برمی‌گردد به ضرورت وجودی یک حزب یا جریان سیاسی. اتحاد جمهوریخواهان ایران جریانی ست که در خارج از کشور در ۵ سال پیش با وجود مسائل افغانستان و احتمال بازگشت ظاهر شاه و وضعیت عراق و تحولات منطقه شکل گرفت و به نوعی مقابله با سلطنت طلبان یا مشروطه خواهان بود. ولی پس از گذشت ۵ سال با تغییراتی که در منطقه و اوضاع سیاسی ایران پیش آمده و روندی که‌اصلاحات طی کرد، امروز باید تعریف جدیدی از اتحاد ارائه داد. این تعریف می‌تواند هم از ریزش نیرو جلوگیری کند و هم دورنمای بهتری را برای اتحاد نشان دهد.

در ۵ سال گذشته فعالیت شما در کانادا و آمریکای شمالی متمرکز بوده. با توجه به پراکندگی ایرانی ها در آمریکای شمالی و شناختی که‌از ایرانیان این منطقه‌از جهان دارید، چه‌اقدام مشخصی باید صورت بگیرد تا ایرانیان کانادا و آمریکا به‌اتحاد جلب شوند؟

اتحاد جمهوریخواهان به عنوان جریانی که نحله‌های مختلف فکری در آن هست و به خاطر نگرش سکولاری که دارد، در آمریکای شمالی، مشخصا در کانادا و بویژه در شهر تورنتو می‌تواند بستر بسیار خوبی برای جذب نیروهایی که جمهوریخواه و سکولار هستند داشته باشد. واقعیت این است که عمده نیروهایی که به کانادا می‌آیند یا در اینجا زندگی می‌کنند، شرایط زندگی شان با اروپا فرق می‌کند و با توجه به پس زمینه‌هایی که در ایران وجود دارد، نیروهای جمهوریخواه بستر مناسبی برای فعالیت دارند و یکی از کارهایی که ما می‌توانیم بکنیم ایجاد رسانه‌ه‌های امروزی است. نه‌اینکه‌اتحاد جمهوریخواهان خودش یک کانال حزبی داشته باشد بلکه نیروهایی که‌همسو و هم جهت با اتحاد هستند یا خودشان را دارای گرایش جمهوریخواهانه می‌دانند برای ایجاد رسانه‌ه‌ایی که بتوانند هدف های اتحاد را تقویت کنند کوشش کنند.

چه خطرهایی از درون و بیرون اتحاد جمهوریخواهان را تهدید می‌کند؟

- عمده ترین خطری که‌اتحاد جمهوریخواهان را از درون تهدید می‌کند، عدم تحمل یکدیگر است. یعنی علیرغم اینکه‌افرادی با گرایش های سیاسی مختلف یا با پیشینه سیاسی که‌از احزاب سنتی گذشته می‌آید، در درون اتحاد هستند و فعالیت می‌کنند. حداقل پیشینه سیاسی برخی از این افراد به ۳۵ سال می‌رسد ولی گاها می‌بینیم که مسئله مدارا و تسامح و گذشت نسبت به مسائلی که مربوط به گذشته‌است در بین ما خلل ایجاد می‌کند که می‌تواند در نگرش و کار سیاسی و تشکیلاتی بازتاب پیدا کند. با توجه به‌اینکه در این دوره‌از همایش مسئله فراکسیون ها مورد توجه قرار گرفت می‌توان امیدوار بود که در آینده کمتر با این اختلاف نظرها روبرو شویم.

اتحاد جمهوریخواهان پس از حدود ۵ سال فعالیت آیا پیوند ریشه‌ای و مناسبی با جامعه متحول امروز ایران و بویژه نسل جوان دارد یا نه؟

- نه. بطور مشخص می‌توانم بگویم که ما هیچ کاری در این رابطه نتوانسته‌ایم انجام دهیم. یعنی حتی بصورت عملی هم گامی‌برنداشته‌ایم. دوره‌ای برخی از دوستان مطرح کردند که بیائیم در انتخابات گذشته برای خودمان کاندیدای مستقل ریاست جمهوری معرفی کنیم.. یک نظر بر این بود که‌ایا اصلا در درون جامعه‌ایران ما را می‌شناسند؟ آیا مردم شناختی از ما دارند؟ برای اینکه کسی خودش را کاندید کند، باید برود داخل ایران، ثبت نام کند، صحبت کند، و این جریان سیاسی باید خودش را آنجا ثبت کند بعنوان حزبی که در خارج از کشور وجود دارد. حالا آنها ما را ثبت نام می‌کنند یا نه بحث دیگری است.. اما باید با واقعیت های عینی برخورد کرد. زمانی که‌ه‌یچ کانال ارتباطی با داخل نداریم، حتی ایجاد تشکیلات را در داخل قبول نداریم، به خاطر خطرهایی که می‌تواند از نظر تشکیلاتی داشته باشد. ما هنوز نتوانسته‌ایم بپذیریم که یک تشکیلات سیاسی هستیم. اگر زمانی بپذیریم که یک تشکیلات سیاسی هستیم شاید بتوانیم یک کار موثر انجام دهیم و تا زمانی که‌این طور فکر می‌کنیم راه زیادی را باید طی کنیم. ما حتی در خارج از کشور نتوانستیم موفق شویم که نیروهای همسو و هم جهت خود را متشکل کنیم. ما عمدتا اگر بخواهیم همین نوع فعالیت ها را با دادن اعلامیه‌ه‌ا و موضع گیری هایی که باعث ریزش نیروهای ما شده‌ ادامه دهیم بیشتر دچار مشکل خواهیم شد. اگر اتحاد جمهوریخواهان ایران بتواند تفکر جمهوریت و سکولاریسم را در جامعه مطرح کند، می‌تواند موفق شود.