چگونه رفتن: بخش اول

امین راد

گوش دهید و دریافت کنیدپپ

درود بر شما. تو سری برنامه رفتن یا نرفتن تلاش کردیم از علل تمایل به مهاجرت و عواقب مثبت و منفی اون بگیم. اما از این هفته سعی خواهیم داشت برای کسایی که دیگه مطمئنن می‌خوان بزنن به آب، راه های مهاجرت رو نشون بدیم و کمک کنیم به انتخاب بهترین راه. به همین منظور با خانم مهلقا شاهید کارشناس امور مهاجرت در تورنتو تماس گرفتم و قرار شد تا همراه ایشان روش‌های مختلف مهاجرت به کانادا رو مورد بررسی قرار بدیم. در بخش اول از خانم شاهید خواستیم ابتدا این روش‌ها رو به صورت تیتروار برای ما بیان کنند.

مهلقا شاهید: اصولا ما سه روش مهاجرت داریم در کانادا. یک روش فامیلی است که این فقط شامل همسر می‌شود و فرزندان و پدرمادرها و پدربزرگ مادربزرگ‌ها. خواهر و برادر شامل نمی‌شوند. متاسفانه همه فکر می‌کنند هنوز این روش رو کانادا پیشنهاد می‌کند، ولی متاسفانه سال‌ها است که دیگر خواهربرادرها نمی‌توانند همدیگر را ساپورت کنند و بیاورند. فقط بچه ها می‌توانند پدرمادرهایشان را بیاورند، پدرمادرها می‌توانند بچه های زیر سن ۲۲ و یا بالای ۲۲ اگر که در حال تحصیل باشند همواره.

راه دیگر که ما به آن می‌گوییم اسکیلد ورکر یا کارگران تخصصی شامل افرادی می‌شود که تحصیل کرده هستند. اگر کسی لیسانس و به بالا داشته باشد و زبان انگلیسی خوبی هم داشته باشد می‌تواند از این کتگوری وارد شود. این یک کته‌گوری(شاخه) است که این روزها خیلی خیلی زیاد متقاضی داریم، ما بیشترین ریت اینوستور را در دنیا پس از چین داریم. حدود سنی این نوع مهاجران همه از ۲۵ است الی ۴۰، چون جوان تحصیلکرده در ایران زیاد داریم و این بر مبنای امتیازبندی است. امتیازها الان ۶۷ است.

کته‌گوری دگری که داریم، بیزنس است که خودش سه شاخه می‌شود. یک رشته را می‌گویند سرمایه گذاری یا اینوستور. باید یک سرمایه گذاری اینجا کنند با دولت، پولشان را بگذارند به حساب دولت به مدت پنج سال بدون بهره و پس از پنج سال دولت این را به آنها برمی‌گرداند، حداقل بین ۴۵۰ تا ۸۰۰ هزار دلار کانادایی باید ارزش این دارایی هایشان باشد و باید در سمت مدیریت در آن تجارت خودشان باشند.

زیر کته‌گوری بیزنس یک نوع دیگری داریم با نام ایجاد اشتغال؛ شرایط پیشین را باید داشته باشند، مدیر باشند، صاحب بیزنس باشند، داراییشان کمتر است باید ۳۰۰ هزار دلار به بالا باشد. این کتگوری نیاز به سرمایه گذاری ندارد با دولت کانادا، ولی باید وقتی به اینجا می‌آیند، بتوانند یک بیزنسی را ایجاد کنند، حدودا ۱۵۰ هزار دلار برای این بیزنس سرمایه گذاری کنند، بیزنس خودشان است و یک سال این بیزنس را بگردانند، آخر سال دوباره مدارکشان را به دولت کانادا ارائه دهند و امیگرنتی‌شان را از شکل شرطی دربیاورند.

کتگوری دیگری داریم زیر همین بیزنس به آن می‌گوییم خوداشتغالی. کسانی هستند که خودشان می‌توانند برای خودشان کار ایجاد کنند، مانند هنرمندان و ورزشکاران.

- خانم شاهید پناهندگی تو این دسته بندی قرار نمی‌گیره؟

مهلقا شاهید: اصولا کانادا پناهنده از کشورهایی که در حال جنگ هستند، خیلی خوب قبول می‌کند. رفیوجی یک معنای خاص خودش را دارد. کسی می‌تواند بیاید اینجا اعلام پناهندگی کند که واقعا در کشور خودش جانش در معرض خطر مرگ باشد و ما الان شرایط اینگونه در ایران نداریم، مگر کسانی که خب ماجراهای سیاسی دارند، یک طوری فرار می‌کنند، خودشان می‌آیند و داستان های خودشان را دارند. لابد یک مدارکی را ارائه می‌دهند که به عنوان پناهنده قبول می‌شوند.

ویزای دانشجویی چطور؟

مهلقا شاهید: ویزای دانشجویی قانون ندارد و امتیازبندی ندارد. اینها باید به سفارت کانادا در تهران بروند و سفارت کانادا متاسفانه با شرایط سیاسی تغییر موضع می‌دهد. مهاجرت فقط همان سه کته‌گوری را داریم و به بقیه می‌گوییم ویزای موقت مانند ویزای دانشجویی، ویزای کار، ویزیتور ویزا که اصلا این روش را وارد دسته بندی مهاجرت نمی‌کنیم. تنها روش دیگر مهاجرت پناهندگی است که شما بعدا به آن اشاره کردید.