«ورزش اول کشور، فوتسال است»

فرنگیس محبی

در هفته‌های اخیر، موفقیت‌های در کارنامه‌ی فوتبال ایران به ثبت رسید. حضور ایران در جام جهانی ۲۰۰۹ نیجریه با قهرمانی تیم نوجوانان ایران در آسیا، به سرمربی‏گری علی دوستی تضمین شد. این مقام برای اولین بار است که نصیب ایران می‌شود.

حسین شمس که قبلاً سرمربی‏گری تیم‏های ملی کویت و بحرین را هم عهده‏دار بوده، ابتدا از بدشانسی تیم ملی ایران در رویارویی با ایتالیا می‏گوید:

تیم ملی فوتسال ایران در مسابقات جام جهانی برزیل ۲۰۰۸، بعد از این که در مقابل تیم اوکراین با نتیجه‏ی پنج بر چهار پیروز شد، می‏توانست با پیروزی با اختلاف یک گل بر تیم ملی ایتالیا، به مرحله‏ی نیمه‏نهایی مسابقات صعود کند.

در این بازی با توجه به این‌که سه تا از بازیکنان کلید‏ی‏مان را به دلیل محرومیت و مصدومیت در اختیار نداشتیم، از تمام توانایی‏های تیم نتوانستیم استفاده کنیم و با این که بازی را پنج بر چهار از تیم ملی ایتالیا (نایب قهرمان جام جهانی دوره‏ی قبل) جلو افتادیم، متاسفانه در ۵۰ ثانیه‏ی آخر، به دلیل خستگی مفرط و تمام شدن انرژی بچه‏ها، تمرکز لازم را در دفاع از دست دادیم و منجر به این شد که بازی را با تساوی به پایان رساندیم.

این نتیجه باعث شد که تیم ملی ایتالیا، فقط با ۱ گل برتری نسبت به ایران، به مرحله‏ی نیمه‏نهایی راه پیدا کند و تیم ملی ایران با توجه به شایستگی فراوانی که داشت، نتوانست به مرحله‏ی نیمه‏نهایی راه پیدا کند.

حسین شمس، مربی تیم فوتسال

در برگشت به ایران، متوجه شدیم چون بچه‏ها تمامی تلاششان را برای این منظور به کار برده بودند، مردم ایران کاملاً راضی بودند.

اگر ملاک را رضایت‏مندی مردم قرار بدهیم، تیم ملی ایران ماموریتش را به‌خوبی به‏پایان رسانده و مورد استقبال ویژه‏ی مردم و مسوولین قرار گرفتیم. امروزه در تمامی اماکنی که حضور پیدا می‏کنیم، خبر از محبت و خوشحالی مردم نسبت به نتایج تیم ملی فوتسال می‏رسد.

این اولین بار بود که تیم ملی فوتسال ایران بعد از ۱۶ سال، به یک‏چهارم نهایی جام جهانی فوتسال راه پیدا کرده بود. چطور تیم را به این آمادگی رساندید؟ چه عواملی تاثیرگذار بودند؟

۱۶ سال پیش، در سال ۱۹۹۲، تیم‏ ما توسط آقای مایلی‌کهن، به مقام چهارم دنیا دست پیدا کرده بود. البته آن موقع مسابقات با حضور ۱۶ تیم برگزار می‏شد و امسال با حضور ۲۰ تیم.

۱۶ سال بود که از راه‏یابی به مرحله‏ی یک‏چهارم نهایی محروم بودیم که امسال با همت بچه‏ها ـ‏‏ با پیروزی بر تیم چک‏ـ‏ به این مهم دست پیدا کردیم.

ما یک برنامه‏ی دو سال و نیمه را اجرا کردیم که منجر به ۲ بار قهرمانی تیم در آسیا، در سال ۲۰۰۷ در ژاپن و ۲۰۰۸ در تایلند، شد.

هم‏چنین بازی با تیم‏های بسیار خوب دنیا، مثل برزیل، اسپانیا، ایتالیا، پرتقال، روسیه و اکراین، باعث شد که اعتماد به نفس بچه‏ها افزایش پیدا کند.

موقعی هم که در جام جهانی در مقابل تیم‏های بزرگی مثل برزیل، اسپانیا و ایتالیا قرار گرفتند، بچه‏ها از اعتماد به نفس لازم برخوردار بودند و فکر می‏کنم، این نتیجه‏ی اعتماد به نفس بالای بچه‏ها و دعای خیر مردم بود که این نتایج به دست آمد.

آیا با درنظر گرفتن همین قابلیت‏های تیم‏، انتظار صعود به یک‏چهارم نهایی را قبل از این مسابقات داشتید؟

بله. با توجه به توانایی‏های بچه‏ها و توان‏مندیشان، انتظار داشتیم که بچه‏ها به مرحله‏ی یک‏چهارم نهایی صعود کنند. ولی این‌که در مرحله‏ی یک‏چهارم نهایی هم بتوانند نتایج خوبی بگیرند را ، واقعاً انتظارش را نداشتیم.

اما نتیجه‏ی خیلی نزدیک در مقابل برزیل که تمامی تیم‏ها را با اختلاف بیش از ۱۰ گل شکست داده بود، و ما یک بر صفر به این تیم باختیم که شاید بهترین نتیجه را در مقابل برزیل، تیم ما گرفت، چنین انتظاری را نداشتیم.

هم‏چنین پیروزی در مقابل اکراین، تساوی در مقابل ایتالیا و تساوی در مقابل اسپانیا در روز اول مسابقات، از نتایجی بود که شگفتی همه‏ی دنیا را به ارمغان داشت و باعث حفظ آبروی بچه‏های تیم ملی نزد همه‏ی ایرانیان و جهانیان شد.

مثل این‌که شما خودتان، در کنار بازی، از ناحیه‏ی پا مصدوم شدید.

بله. از ناحیه‏ی عضله‏ی پشت ساق پا دچار کشیدگی شدم که هم از شدت هیجان بود و هم عکس‏العمل ناگهانی من. بعد از به‏ثمر رسیدن گل چهارم که می‏خواستم شادی‏ام را ابراز کنم، باعث شد عضله جواب ندهد و دچار کشیدگی بشود.

بعد از گل چهارم، مجبور شدم بازی را به صورت نشسته از روی نیمکت تماشا کنم که برایم بسیار سخت بود. چون همه‏ی بازی‏ها را ایستاده تماشا می‏کنم.

سعی می‏کنم با راهنمایی کردن بچه‏ها به صورت ایستاده و انتقال دستورهای فنی، بچه‏ها را از اشتباهات در امان بدارم. ولی متاسفانه چند دقیقه‏ی آخر بازی را روی نیمکت نشستم و نتوانستم راهنمایی‏های لازم را بکنم.

بعضی از کارشناس‏ها اظهارنظر کردند که این باعث شد تیم مساوی کند، والا بازی را برده بود. البته این تعارفی است که در ارتباط با من می‏کنند و فکر می‏کنم، این تقدیر الهی بود که بچه‏های ما در این مقطع متوقف شوند و خودشان را برای مسابقات آینده، بیشتر از این مهیا کنند.

کاوه رضایی با زدن شش گل، آقای گل این رقابت‌ها نام گرفت (عکس: AFC)

چرا در فوتسال بهتر عمل می‏کنید، تا فوتبال؟

چون زمینه‏های فوتسال در ایران بسیار بیشتر است. ما فوتبال و فوتسال را از محلات و «گل‏های کوچک» شروع می‏کنیم و در تمامی مدارس دروازه‏های فوتسال وجود دارد.

زمینه‏های این کار در ایران بیشتر است، بنابراین در فوتسال بهتر عمل می‏کنیم؛ ضمن این‌که فوتسالیست‏های ما به مراتب قانع‏تر از فوتبالیست‏ها هستند. بیشتر از آن‏ها تمرین می‏کنند و توقع کمتری دارند. فکر می‏کنم، این باعث شده که تیم فوتسال، از فوتبال بهتر نتیجه بگیرد.

تیم ملی فوتسال ایران، بعد از این مسابقات، و رسیدن به مرحله‏ی یک‏چهارم نهایی، دو پله صعود کرد و در رده‏ی چهارم جهانی فوتسال قرار گرفت. این پیشرفت را شما مدیون چه عواملی می‏دانید؟

بیشتر از همه، این پیشرفت را مدیون زحمات مربی‏های باشگاه‏های ایران که کمک کردند و بازی‏کنان خوبی را تحویل دادند، می‏دانم.

بعد، برنامه‏ریزی بسیار خوب فدراسیون فوتبال و کمیته‏ی فوتسال و هم‏چنین تلاش بی‏امان بازی‏کنان در هنگام بازی، و استفاده از کمک‏های بسیار خوب در تیم ملی به نام‏های علی صانعی و امیر فراشی که خیلی کمک کردند، هم‏چنین دکتر تیم، آقای دکتر حقیقت، که بازی‏کنان را بسیار به سرعت به تیم برمی‏گرداند.

این‏ها باعث شدند که موفقیت به دست بیاید و ما دو پله صعود کنیم و از رده‏ی ششم جهانی به رده‏ی چهارم برسیم. در همه‏ی رشته‏های تیمی که در ایران وجود دارد، تا به حال چنین مقامی به‏دست نیامده.

فکر می‏کنم ورزش اول کشورمان در حال حاضر، از نظر کیفیت فوتسال است. از نظر کمیت هم، در حال حاضر، طبق آمار رسمی سازمان تربیت بدنی، ۱۲ میلیون فوتسالیست داریم که این از همه‏ی رشته‏ها بالاتر است و الان ادعا می‏کنم فوتسال رشته‏ی اول کشور ایران است و فکر می‏کنم این باعث شود در آینده نتایج درخشانی را نصیب ایران بکنیم.

در مسابقه‏ی فینال جام جهانی فوتسال، تیم ملی برزیل با پیروزی چهار بر سه بر اسپانیا، برای چهارمین بار متوالی قهرمان جهان شد.