انتخاب لندنی‌‌ها: مارکسیست، کمدین یا چهره ناشناس؟

فرنگیس محبی

با اینکه هنوز حدود ۳ ماه به برگزاری انتخابات برای تعیین شهردار آینده لندن باقی است، مبارزات انتخاباتی بر سر دستیابی به این مقام روز به روز گرم‌تر می‌شود و مناظره‌های متعددی که ۳ نامزد احزاب اصلی بریتانیا در تلویزیون و یا در سالن‌های شهرداری‌های مناطق مختلف لندن داشته‌اند، به قول معروف تنور انتخابات را داغ نگاه داشته. محور اصلی این مبارزات اقدامات کن لیوینگستون، شهردار فعلی از حزب کارگر در ۸ سال گذشته است. لیوینگستون که یکی از جنجالی‌‌ترین چهره‌های سیاسی بریتانیاست در مقام شهرداری لندن نیز که قاعدتاً باید دور از فعالیت‌های سیاسی و مکتبی باشد، سروصدای زیادی به پا کرده است.

لیوینگستون که از جناح چپ افراطی حزب کارگر است و علناً مواضع مارکسیستی دارد، در سال ۲۰۰۰ که نماینده مجلس عوام بود، چون برخلاف سیاست حزب کارگر، به عنوان نامزد مستقل در انتخابات شهرداری شرکت کرد، از حزب اخراج شد. اما با سابقه‌ای که به عنوان رئیس شورای منحل شده شهر لندن بزرگ داشت و با قول‌هائی که در مبارزات انتخاباتی داد، رأی مردم را به دست آورد و شهردار لندن شد. ۳ سال بعد که حزب متوجه شد لیوینگستون به احتمال زیاد مجدداً به این مقام انتخاب خواهد شد، او را به حزب بازگردانید و در سال ۲۰۰۴ لیوینگستون به عنوان نامزد حزب کارگر در انتخابات پیروز شد.

در این ۸ سال، لیوینگستون حکومتی فردی در شهرداری لندن برپا کرده. او اعتنائی به اعضای شورای شهر لندن که مطابق قانون باید ناظر بر اعمال و اقدامات او باشند ندارد و شهر لندن را از طریق چند دستیار نزدیک خود که همگی سوابق مارکسیستی دارند و عضو گروه چپگرائی به نام (اقدام سیوسیالیستی) هستند اداره می‌کند. شهردار لندن با بودجه‌ای معادل ۱۰ میلیارد پوند که از مالیات ساکنان لندن تأمین می‌شود، از سوی رسانه‌ها و سیاستمداران احزاب مختلف، از جمله حزب خود او، متهم به فساد، ریخت و پاش‌های فراوان و سوء‌استفاده از این بودجه برای رسیدن به هدف‌های سیاسی خود شده است. روابط کاری او با حکومت‌های چپگرا چون ونزوئلا و کوبا و قرادادهای شهرداری لندن با هوگوچاوز، رئیس‌جمهوری مارکسیست ونزوئلا، انتقادهای فراوانی را برانگیخته است.

کن لیوینگستون، شهردار فعلی لندن

پرسروصداترین اقدام لیوینگستون در شهرداری لندن، طرح ترافیک است که ابتدا منطقه مرکزی تجارتی لندن را در بر می‌گرفت اما بعدها گسترش یافت و هم اکنون مناطق بزرگ مسکونی را هم زیر پوشش خود دارد. هدف اصلی از این طرح، کاهش تراکم ترافیک در شهر بود و با این که بی‌تأثیر نبوده به هدف اعلام شده‌اش نرسیده و به گفته منتقدان شهردار لندن بیشتر تبدیل به منبع کسب درآمد برای شهرداری شده است. اضافه بر آن این طرح ضرر زیادی به کسب و کارهای مرکز شهر زده است. ناهید‌، که در مرکز لندن یک مغازه لباس فروشی را اداره می‌کند از طرح ترافیک شکایت دارد.

ناهید: کانجسشن (‌طرح ترافیک) می‌توانم بگویم که فروش‌مان را در حدود ۲۵ تا ۳۰ درصد پائین آورده، به خاطر اینکه مردم ماشین‌هایشان را در محدوده نمی‌آورند و از اینجا رد نمی‌شوند. خیلی از مشتری‌های ما مشتری‌هائی بودند که با ماشین از جلو مغازه رد می‌شدند و از داخل ماشین، ویترین مغازه را می‌دیدند و می‌آمدند خرید می‌کردند. ولی الان متاسفانه درصد فروش آمده پائین، بخاطر اینکه مردم نمی‌توانند ماشینش‌هایشان را بیاورند بیرون.

ضرر طرح ترافیک تنها برای تجارتخانه‌ها نبوده و کارگران هم که برای انجام کار خود مجبور به رفت و آمد به داخل شهر لندن هستند، با مشکل روبرو شده‌اند. عزت طالبی پیمانکار ساختمانی می‌گوید درآمدش آنقدر نیست که بتواند روزی ۸ پوند هزینه طرح ترافیک را بپردازد.

عزت: در کسب و کار ما که خیلی زیاد تاثیر گذاشته چون به هیچ عنوان ما نمی‌توانیم داخل کانجسشن چارج (محدوده طرح ترافیک) برویم یا اگر بخواهیم برویم باید روزی ۸ پوند بدهیم‌، مگر چقدر در می‌اوریم که بخواهیم روزی ۸ پوند هم بدهیم‌، چون یک سری لوازم کار هست که حتماً باید ماشین داشته باشیم، با اتوبوس یا با قطار اینها را که نمی‌توانیم ببریم. روزی ۸پوند هم که نداریم. کسانیکه پول دارند که راحت می‌توانند، یکساله اش را بگیرند. البته حالا نمیدانم قیمتش چقدر است‌، صد پوند یا هزار پوند. یکسال پولش را می‌دهند راحت می‌روند و می‌ایند. برای پولدارها خوب است ولی برای کارگر جماعت که مثل ما بی‌پول است، نه‌. فشار فقط روی بیچاره فقیرها‌ست‌، کسانی‌ که مشغول کارهای ساختمانی هستند و جزو قشر زحمتکش به شمار می‌روند، نمی‌توانند کارشان را درست انجام بدهند و درآمد زندگی‌شان را در‌بیاورند.

بوریس جانسون

آقای طالبی اضافه می‌کند که هرگز به کن لیوینگستون که به سبب اعتقاداتش به او کن قرمز می‌گویند و قرار بوده حامی طبقه کارگر باشد، رای نخواهد داد:

عزت: من به هر کسی رای می‌دهم، به آن دو نفر دیگر رای می‌دهم اما به لیوینگستن رای نمی‌دهم. چون کارهائی که کرده برای ما سودی نداشته‌، فقط ضرر بوده. این آقای لیوینگستن که خودش کمونیست بوده ، میگویند کمونیست‌ها از حق کارگرها دفاع می‌کنند، اما این برای کارگرها، بدتر از همه محافظه‌کارها و لیبرال‌ها.

از لحاظ امنیت چی فکر می‌کنید. امنیت شهر بهتر شده؟
عزت:والا هر روز می‌شنوی یک گوشه کنار یکی را کشتند. اتفاقاً من خودم سه روز پیش طرفهای محله وست‌ایلینگ بودم، یک جوانی را توی خیابان کشته بودند و رفته بودند. از روزی که این شهردار شده، امنیت درست حسابی هم نیست. اصلاً امنیت هم بهم خورده. چون هرروزدر یک گوشه شهر یکی کشته می‌شود حالا یا با اسلحه یا با چاقو یا با یک چیزی، بالاخره می‌زنند یک‌نفر را می‌کشند. امنیت شهر، واقعاً خراب شده. اینجا بدتر از نیویورک و خیلی کشورها شده.

***

برایان پدیک

با وجود تمام این انتقادها، برای اینکه لندن صاحب شهردار جدیدی شود، باید رقبای کن لیوینگستون کارنامه و برنامه‌هائی داشته باشند که مردم لندن مطمئن شوند عملکرد آنان بهتر از شهردار فعلی خواهد بود. یکی از رقیب‌های اصلی لیوینگستون، بوریس جانسون نماینده پارلمان از حزب محافظه کار است.

بوریس جانسون که اجدادش از روسیه به بریتانیا مهاجرت کرده‌اند، خود یکی از نمایندگان پرسروصدای مجلس عوام است و در گذشته مشکلاتی برای حزب محافظه‌کار آفریده است. او می گوید اگر شهردار لندن شود، طرح ترافیک را به حال سابق خود باز می‌گرداند، تعداد مأموران پلیس داخل شهر را اضافه می‌کند و از افزایش هزینه سفر با اتوبوس و قطار زیرزمینی که در ۸ سال گذشته مرتباً گران شده، جلوگیری خواهد کرد. اما گذشته‌، رفتار و شوخ طبعی آقای جانسون باعث شده خیلی‌ها او را جدی نگیرند و مخالفانش هم او را کمدین بخوانند. در مقابل برایان پدیک، نامزد حزب لیبرال دموکرات در این انتخابات شخصیتی کاملاً متفاوت دارد.

برایان پدیک، معاون پیشین پلیس لندن به خوبی با مشکل انتظامات و امنیت در پایتخت بریتانیا آشناست. او زمانی که رئیس پلیس یکی از مناطق بسیار بزرگ و پرجمعیت لندن بود توانست درصد جرم و جنایت در آنجا را به میزان چشمگیری پائین بیاورد. آقای پدیک هم قصد دارد طرح ترافیک را کوچکتر کند و در عین حال قول داده که برای مردم کم‌درآمد شهر، خانه‌سازی کند. اما مشکل برایان پدیک، ناشناخته بودن او در میان مردم است و تنها سه ماه فرصت دارد تا خود را به رای دهندگان در لندن معرفی کنند.

در این میان کن لیوینگستون برای جبران ضعف‌های خود در انتخابات رو به حامیان جدیدی آورده است. به طور کلی سیاستمداران متمایل به چپ افراطی در بریتانیا که سیاست‌هایشان در میان مردم عادی دیگر رنگ و بوی سابق را ندارد، برای جمع‌آوری رای به جامعه مسلمانان این کشور روی می‌آورند. بعنوان نمونه جورج گالووی، سیاستمدار اسکاتلندی که از حزب کارگر به خاطر حمایت بی چون و چرایش از صدام حسین و تشویق اعراب به جنگ با نیروهای بریتانیا در عراق اخراج شد و بعنوان نماینده مستقل فعالیت پارلمانی‌اش را در پیش گرفت، محله‌ای مسلمان نشین در شرق لندن را برای کسب مجدد کرسی پارلمان به زادگاهش اسکاتلند ترجیح داد.

کن لیوینگستن هم که با وجود اتهامات از قبیل فساد، نارضایتی مردم از عملکرد او در ترابری عمومی و گسترش دادن طرح ترافیک، شانسش برای انتخاب مجدد کم شده روی به جامعه مسلمانان آورده و حتی از گالووی هم فراتر رفته و علناً از اسلامگراهای تندرو حمایت می‌کند. حضور یک روحانی مسلمان که رسماً برای عملیات انتحاری تبلیغ می‌کند در شهرداری لندن به عنوان میهمانان شهردار، و موضع خصمانه لیوینگستون در برابر یک خبرنگار یهودی انتقادات فراوانی را از او به همراه داشته است.

در این رابطه شهردار لندن همچنین متهم شده که بر خلاف قانون از منابع و کارمندان شهرداری برای پیشبرد اهداف شخصی و سیاسی خود در انتخابات استفاده کرده است. به نوشته روزنامه تایمز، در ایمیلی که دفتر تبلیغات و مبارزات انتخاباتی کن لیوینگستن برای یکی از کارمندان شهرداری فرستاده از او سوال شده چطور تا‌کنون مقاله‌ای برای دو روزنامه مسلمانان با عنوان چرا آنان باید به کن لیوینگستن رای بدهند، هنوز آماده نیست. در حال حاضر این ایمیل به همراه مدارک دیگر بعنوان شکایتی رسمی از لیوینگستن به کمیسیون انتخابات ارائه شده. اما در هر حال این مردم لندن هستند که باید روز اول ماه مه شهردار خود را از بین یک مارکسیست، یک کمدین و یک مامور پلیس خشک و جدی انتخاب کنند.

Farangis mohebbi
London Mayor contest