آخرین گزارش یک محکوم به اخراج

رابرت تیت، خبرنگار روزنامه بریتانیایی گاردین که آخر هفته گذشته، بدون هیچ توضیحی از سوی مقامات جمهوری اسلامی، از ایران اخراج شد، در آخرین گزارش خود از تهران، که دو صفحه کامل گاردین را به خود اختصاص داده، می‌نویسد: با وجود تمام محدودیت‌هایی که حکومت ایران برای مردم ایجاد می‌کند، زندگی عادی در پشت درهای بسته در ایران ادامه دارد.

تیت در گزارش خود از رقص و پایکوبی زنان و مردان در یک اتوبوس می‌نویسد که برای یک گردش فرهنگی از تهران به همدان می‌روند. او می‌گوید به سبب مقررات اسلامی که رقصیدن در ملاء عام را ممنوع کرده، مسافران پرده‌ها را کشیده و اتوبوس را تبدیل به یک دیسکوتک سیار کرده‌اند.

این صحنه، به نوشته تیت، جدا از آن‌که علاقه ایرانی‌ها به رقصیدن را نشان می‌دهد، نمونه‌ای از زندگی جامعه امروزی ایران در پشت درها و پرده‌های بسته است.

نویسنده گاردین ادامه می‌دهد برای کسانی که از بیرون به ایران نگاه می‌کنند، جامعه ایران، جامعه‌ای کاملاً مذهبی است که مردمی مکتبی و انقلابی دارد. اما این تصویر، همچنان نقاب، بسیاری از شگفتی‌های جامعه ایران را پنهان کرده. رابرت تیت می‌گوید تصویری که مقامات جمهوری اسلامی از ایران ارائه می‌دهند، با ایرانی که او شناخته، از زمین تا آسمان تفاوت دارد.

او که نزدیک به سه سال در ایران زندگی کرده و همسر ایرانی دارد، می‌نویسد هرگز نکات مثبت زندگی در ایران از جمله غذای لذیذ، رقص، مناظر طبیعی زیبا، آثار تاریخی شگفت‌آور و زنانی که زیبایی‌شان چشم را خیره می‌کند را فراموش نخواهد کرد.

تیت در ادامه آخرین گزارش خود از تهران می‌نویسد مردم ایران آرزوی کمی آزادی اجتماعی را دارند؛ آزادی‌ای که حکومت اسلامی از آن‌ها دریغ کرده. به نوشته او، فرهنگ ایران آن قدر غنی و گسترده است که نمی‌توان آن را در داخل مذهب پنهان کرد.

تیت سپس به انتقاد از سیاست‌های محمود احمدی‌نژاد رییس‌جمهوری اسلامی ایران می‌پردازد و می‌نویسد که در دوران ریاست او، آزادی نسبی‌ای که در زمان محمد ‌خاتمی ایجاد شده بود، از بین رفت؛ روزنامه‌های منتقد دولت تعطیل شدند و روزنامه‌نگاران به اتهاماتی از قبیل نشر اکاذیب و توهین به مقدسات اسلامی به زندان افتادند. به نوشته تیت انتقاد کردن در ایران خطرناک است و تحمل دولت روز به روز کمتر می‌شود.

رابرت تیت می‌نویسد ایجاد این شرایط بسیار تأسف‌بار است؛ چون احمدی‌نژاد با حرف‌‌هایی که می‌زند و نوعی که این حرف‌ها را می‌زند، سوژه ایده‌آلی برای روزنامه‌نگاران است. تیت با این برداشت بعضی مطبوعات خارجی که افکار رییس‌ جمهوری اسلامی را شیطانی و دیوانه‌وار می‌خوانند، مخالف است.

او از قول سعید حجاریان، سیاستمدار اصلاح‌طلب، می‌نویسد که اعتقادات احمدی‌نژاد و شیوه حکومت او ریشه عمیقی در سنت‌های جوامع مذهبی و روستایی ایران دارد. به گفته او این سنت‌ها برای میلیون‌ها ایرانی که مثل خانواده احمدی‌نژاد در دوران تحولات اجتماعی و اقتصادی شاه، از روستاهای کوچک به شهرها مهاجرت کردند، عزیز و محترم است.

تیت با تشریح محدودیت‌هایی که حکومت در داخل کشور ایجاد کرده، می‌نویسد که این شرایط کار را برای خبرنگاران خارجی در ایران بسیار دشوار کرده است. او در مورد اخراج خودش از ایران می‌نویسد که وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی که ناظر بر فعالیت خبرنگاران خارجی است، هیچ دلیلی برای تمدید نکردن اجازه اقامت و کار او ارائه نکرده اما یک مقام وزارت امور خارجه به او گفته که گزارش‌های او درباره آقای احمدی‌نژاد، از نظر مقامات دولتی منفی بوده است.