مولوی‌پژوهان در مراسم رونمایی کتاب «انسانم آرزوست»

سعید شکیبا

مراسم جشن رونمایی کتاب «انسانم آرزوست» که به همت انتشارات نگاه و مجله‌ی بخارا در تهران برگزار شد، موضوع برنامه‌ی این هفته‌ی رادیو همایش است.

این کتاب که گزیده غزلیات شمس به انتخاب و شرح بها‌ءالدین خرمشاهی است، شامل 400 غزل است که در هفتصد صفحه به چاپ رسیده است.
این برنامه را از اینجا بشنوید. (مدت: 1 ساعت)

مراسم رونمایی کتاب «انسانم آرزوست»، عکسها از زمانه

در این مراسم که با حضور اساتیدی همچون: سیمین بهبهانی، جواد مجابی، رضا سیدحسینی ، کامران فانی، بهاءالدین خرمشاهی، غلامسحین سالمی، محمد استعلامی و جمشید مشایخی برگزار شد، سخنرانان در مورد مولانا، غزلیات شمس و شرح کتاب انسانم آرزوست به سخنرانی پرداختند.

در پایان این مراسم به سراغ اساتید و مولوی‌پژوهان حاضر در مراسم رفتم و با هر کدام از آنان گفتگوی مختصری در ارتباط با مولانا و شخصیت وی داشتم که با پاسخ‌های متفاوت و جذابی روبرو شدم. این گفتگوها را در انتهای برنامه خواهیم شنید.

در ابتدای این مراسم، بیتا رهاوی دو غزل از غزلیات مولانا را خواند که با استقبال حضار روبرو شد.

سپس علی دهباشی، مدیر مجله‌ی بخارا و مجری این مراسم گفت: مولوی‌پژوهی در ایران سابقه‌ی چندان طولانی ندارد. از 130 سال پیش كه منتخباتی از دیوان شمس را رضا قلی‌خان هدایت همراه شرح حالی از مولانا در تبریز منتشر كرد گام‌های ارزنده‌ای در شناساندن مثنوی و غزلیات شمس و دیگر آثار مولانا برداشته شده است.

در ادامه دهباشی خواهان ایستادن حضار و قرائت فاتحه به یاد زنده یادان جلال‌الدین همایی، بدیع‌الزمان فروزانفر، سید صادق گوهرین، محمدتقی جعفری، سید جلال الدین آشتیانی، عبدالحسین زرین كوب شد.

پوستر مراسم

سپس دکتر محمد بردبار، در سخنانی گفت برخی معتقد که با توجه به وسعت آثار و شخصیت مولانا، شمس در حاشیه شخصیت او قرار گرفته است. وی در ادامه افزود: زمانی که شمس به مولانا رسید، انسان بسیار پخته‌ای بود که در طول سفرها، دیدارها و مناظراتی که با استادان مختلف داشت، تجربیاتی کسب کرده بود و ذهنی سرشار از علوم اسلامی داشت.
آقای بردبار سپس به آثار مولانا اشاره کرد و گفت: بی شک تا زمانی که مساله طلب و نیاز در انسان بارور نباشد، او زندگی باروری نخواهد داشت.

محمد بردبار

وی با اشاره به برخی از افراد که مثنوی همواره در دست‌شان است، اما مطالعه‌ی این اثر راه حل رهایی بخش در زندگی آنها به همراه نداشته است گفت: مطالعه اینگونه آثار مولانا هیچ دستاوردی در برنخواهد داشت. بازکردن رمز و رموز آثار مولانا یک مجاهدت مقدس است .
آقای بردبار در پایان گفت: برترین جهادی که یک انسان می‌تواند بکند، این است که انسان مثنوی و غزلیات را به ذهن مردم نزدیک کند و اگر در فهم ریز کاریهای مثنوی و غزلیات مشکلی وجود دارد آن را کشف و در دسترس ادراک مردم قرار دهد.

محمد استعلامی

در ادامه‌ی این مراسم، پیام دکتر قمر آریان که به علت بیماری نتوانسته بود در مراسم حاضر شود قرائت شد و پس از آن محمد استعلامی و توفیق سبحانی هر کدام در سخنانی به شخصیت مولانا، غزلیات شمس و کتاب انسانم آرزوست پرداختند.
سپس جمشید مشایخی در سخنان کوتاهی گفت: من در تمام این 73 سال زندگی‌ام، بی دوست یعنی بی کتاب زندگی کرده ام. مولانا و حافظ دو تن از بزرگان این مرز و بوم هستند و من نیز به این دلیل، هم به وجودشان و هم به ایرانی بودنم، افتخار می‌کنم.

جمشید مشایخی، جواد مجابی و سیمین بهبهانی

وی افزود: مولانا متعلق به همه ایرانیان است، اما من به دلیل دانش اندکی که دارم کمتر از آثار وی یاد گرفته‌ام.
آقای مشایخی در پایان مراسم در پاسخ به این سئوال که علت کهنه نشدن غزلیات مولانا را در چه چیزی می‌بیند گفت: تنها دلیل این موضوع، رابطه‌ی مولانا با خداست. وقتی کسی به خدا وصل باشد، نه تنها اشعار و آثارش بلکه وجودش ماندگار و جاودانه است و هیچ وقت رنگ کهنگی به خود نمی‌گیرد.

بهاءالدین خرمشاهی، آخرین سخنران این مراسم بود.
وی در گفتگوی اختصاصی با رادیو زمانه، به بررسی معیارهای انتخاب 400 غزل از بین 3000 غزل شمس، ترکیب‌بندی کتاب، مدت‌زمان نگارش کتاب و دیگر مسائل حول موضوع «انسانم آرزوست» پرداخت. این گفتگو را از اینجا بخوانید.