بزرگداشت امبرتو اکو، نويسنده‌ی معاصر ايتاليايی

سعید شکیبا

برنامه‌ی این هفته‌ی رادیو همایش، به امبرتو اکو، نویسنده‌ی معاصر ایتالیایی اختصاص یافته است.
این همایش را از اینجا بشنوید. (مدت برنامه: یک ساعت)

امبرتو اکو در پنجم ژانویه‌ی 1932 در ایتالیا به دنیا آمد. دوره‌ی کودکی او همزمان با جنگ جهانی دوم بود که بعدها باعث شد، دومین رمانش را با عنوان آونگ فوکو، بر اساس آن دوره شکل دهد.

اکو در حالی وارد دانشگاه تورین شد که پدرش مصرانه از او می‌خواست رشته‌ی وکالت را دنبال کند. اما وی بر خلاف میل پدر، چنان که گویی در طالع بسیاری از نویسندگان بزرگ نوشته شده باشد، تحصیل حقوق را کنار گذاشت و در رشته‌ی فلسفه و ادبیات سده‌های میانه ثبت نام کرد. وی در سال 1954 با نوشتن پایان‌نامه‌ی خود در مورد توماس آکویناس و کسب درجه‌ی دکترای فلسفه فارغ‌التحصیل شد. پس از آن به عنوان دبیر برنامه‌های فرهنگی در (تلویزیون دولتی ایتالیا) در میلان به فعالیت مشغول شد و، به این ترتیب، به عرصه‌ی رسانه‌ها و ژورنالیسم پا گذاشت.

اکو در سال 1967 با عنوان پروفسور نشانه‌شناس در دانشگاه پلی‌تکنیک به میلان مراجعت کرد و در همان سال کتاب نوشته‌های جویس: از مقاله تا فینیگانزویک را منتشر کرد.

او در سال 1971 به عنوان اولین استاد حوزه‌ی نشانه‌شناسی در بولونیا، قدیمی‌ترین دانشگاه اروپا، به کار پرداخت. اکو در سال 1974، بانی برگزاری اولین کنگره‌ی «اتحادیه‌ی بین‌المللی مطالعات نشانه‌شناسی» شد و در سخن‌رانی پایانی این کنگره، در جمله‌ای که اکنون دیگر سر زبان‌ها افتاده است، این حوزه را به اختصار چنین تعریف کرد: «نشانه‌شناسی، نگرشی علمی و شیوه‌ای تحلیلی برای مشاهده‌ی پدیده‌ها در سایر علوم است.»

اکو هم‌اینک در میلان زندگی می‌کند و در دانشگاه بولونیا مشغول به تدریس است.

در همایش بزرگداشت امبرتو اکو، که در خانه‌ی هنرمندان ایران برگزار شد، روبرتو توسکانو، آنتونیا شرکاء، محمد صنعتی و علی دهباشی درباره‌ی وجوه گوناگون شخصیت اکو به سخنرانی پرداختند.

در پایان نیز سه متن از آثار اکو توسط ناهید طباطبایی، مهرنوش بهبودی و شیدا دیانی خوانده شد.