تاریخ انتشار: ۳۰ خرداد ۱۳۸۷ • چاپ کنید    
گفت و گو با حوری سدلر، بنیان‌گذار بنیاد ایرانی آمریکایی مبارزه با سرطان

زنان ایرانی بیش از آمریکایی‌ها قربانی سرطان می‌شوند

آزاده اسدی
Azadeh@radiozamaneh.com

از عمر بنیاد ایرانی - آمریکایی مبارزه با سرطان در بورلی‌هیلز در آمریکا یک سال می‌گذرد. بعد از تحقیقاتی که مشخص کرد زنان خاورمیانه‌ای به اندازه زنان آمریکایی سرطان نمی‌گیرند؛ ولی میزان مرگ و میر خاورمیانه‌ای‌ها بیشتر است، این مرکز راه‌اندازی شد.

«بنیاد سوزان کومن» برای مبارزه با سرطان پستان، ۱۰ سال پیش در آمریکا شکل گرفت.
این مرکز در حال تحقیق در مورد سرطان بین زنان خاورمیانه است که ۷۰ درصد آن‌ها با مرگ روبه‌رو می‌شوند. برای این پژوهش، به دپارتمان سلامت و بهداشت دانشگاه UCLA بودجه‌ای تعلق گرفت که حوری سدلر هم در آن حضور داشت. همین موضوع ایده تشکیل کلینیک اختصاصی برای ایرانیان مقیم آمریکا (PACI) را به او داد.

دکتر حوری سدلر (Hoori Sadler) که پژوهش‌گری شناخته‌شده در زمینه سرطان پستان است، بنیان‌گذار این مؤسسه است. دکتر سدلر معتقد است بخشی از راه‌های درمان سرطان، دارو و درمان است و بخشی حمایت اطرافیان و آگاهی از بیماری.

کلینیک پاکی (Persian American Cancer Institute) نقش اطلاع‌رسانی و درمانی را برای ایرانیان مبتلا به این بیماری به عهده گرفته است.

Download it Here!

خانم سدلر می‌گوید: «آمار نشان می‌دهد که اگر روزی از میان ۱۶ نفر، یک نفر به سرطان مبتلا می‌شد، این روزها از بین هر سه نفر، یک تن دچار سرطان می‌شود.»

خانم سدلر در مورد این‌که خاورمیانه‌ای‌ها نمی‌دانند با سرطان چگونه روبه‌رو شوند، می‌گوید: «در فرهنگ ایرانی فراموش کرده‌ایم که با بیمار چه طور باید رفتار کرد. ترس از این مرض و وحشت بی‌نهایتی که از اسم سرطان سراغ آدم‌ها می‌آید، باعث می‌شود به موارد جانبی آن توجه نداشته باشیم. برای همین به محض این‌که یک خانواده می‌شنود که سرطان در تن یکی از آن‌ها نشسته، اولین چیزی که به ذهن‌شان می‌آید، مرگ است.»


حوری سدلر، هنگام شیمی‌درمانی

حوری سدلر خودش یک نجات‌یافته از سرطان پستان است و شاید به همین دلیل است که خیلی راحت بیماران مبتلا به سرطان را درک می‌کند.

او در این مورد می‌گوید: «لحظه‌ای را که به من گفتند سرطان دارم، تا آخر عمرم فراموش نمی‌کنم و می‌دانم این خاطره مشترکی با بقیه بیماران است.»

او ادامه می‌دهد: «ابتدا اصلاً نمی‌خواهی موضوع را قبول کنی. دومین چیزی که به ذهن می‌رسد این است که مگر من چه کار کرده بودم؟ و بعد به این فکر می‌کنی که دیگر همه چیز تمام شد؛ در حالی که تازه می‌خواستم زندگی کنم.»

کلینیک پاکی از بیماران مبتلا به سرطان با شعار «تشخیص به موقع، زندگی دوباره» حمایت می‌کند. برگزاری سمینار و اطلاع‌رسانی در این زمینه به مردم، به خصوص بیماران و تبادل تجربیات مبتلایان به یکدیگر بخشی از فعالیت این مؤسسه مبارزه با سرطان است.

دکتر سدلر تأکید می‌کند که بیماران مبتلا به سرطان باید سراغ چندین پزشک بروند: «امکان دارد یک دکتر اشتباه کند و این شما هستید که باید اول ترس و وحشت را کنار بگذارید و بعد یک مقدار هم اطلاعات و آگاهی در مورد بیماری به دست آورید.»

اما شروع فعالیت پاکی چه طور بود؟ خانم سدلر بعد از این‌که به این نتیجه می‌رسد که باید برای خاورمیانه‌ای‌ها یک بیمارستان مجزا راه‌اندازی شود، متوجه سرطان خودش می‌شود. در دوران شیمی‌درمانی خودش است که کلینیک پاکی راه‌اندازی می‌شود.


حوری سدلر، پس از پایان دوران شیمی‌درمانی

دانشجویان جوان در UCLA با گروهی به نام ISG نمایش لباسی را برگزار کردند که لباس‌های طراحی و اجرا شده توسط دانشجویان دانشگاه خودشان را برای جذب بودجه و حمایت از پاکی، تن مانکن‌ها نشان می‌داد. این شروعی بود برای بردن نام پاکی بین ایرانیان و آمریکایی‌ها. امسال دومین شوی لباس این گروه باز هم برای حمایت از پاکی برگزار شد که بیژن پاکزاد طراح لباس معروف هم برای تشویق طراحان مد جوان، در آن حضور داشت.

خانم سدلر می‌گوید: «خواسته‌های ما با غربی‌ها فرق می‌کند. روبه‌رو شدن ما هم با مرض فرق دارد. حتی اسم این مرض برای ما تابوست و از آن وحشت داریم. برای همین، باید کلینیک اختصاصی خودمان را داشته باشیم.»

او که مدام بر تفاوت فرهنگی بین بیماران خاورمیانه و آمریکایی اشاره دارد، در مورد تفاوت برخورد با ابتلا به سرطان بین یک ایرانی و یک آمریکایی می‌گوید: «یک بیمار آمریکایی تست‌هایش را خیلی زود انجام می‌دهد. اگر مریض هم نباشد، به دکتر مراجعه می‌کند که خودش را تست و امتحان کند. چون به او گفته شده به این سن که رسید، باید با پزشک مواجه شود یا اگر در خانواده سرطان وجود داشته، باید به این موضوع بیشتر توجه داشته باشد.

اما بیمار ایرانی وقتی ماجرا را بفهمد، آن را از همه پنهان می‌کند. نمی‌خواهد پدر و مادر و همسرش ناراحت شوند. از خودش می‌ترسد؛ از ظاهرش در اجتماع می‌ترسد و از این‌که مردم چه طور با او روبه‌رو شوند، نگران است.»

حوری سدلر معتقد است بخشی از این فرهنگ به گذشته و فرهنگ عامیانه ما برمی‌گردد: «علتش شاید این باشد که در فرهنگ‌مان، سرطان با نفرین و کارهای بد گذشته فرد ارتباط پیدا کرده است. در حالی که باید روبه‌روی آن بایستی و با آن بجنگی. وقتی می‌ترسی، چه طور با چنین مرضی می‌توانی بجنگی؟»


حوری سدلر در مراسم نمایش مد سال 2007 با دانشجویان UCLA

این پژوهش‌گر و نجات‌یافته از سرطان در مورد واکنش و استقبال ایرانی‌ها از داشتن یک کلینیک اختصاصی سرطان در آمریکا فقط برای ملت ایران می‌گوید: «یک عده نوجوان ۱۵ ساله در سانفرانسیسکو با هم جمع شدند و به جای این‌که جشن تولد بگیرند، از همه خواستند به جای هدیه، برای مؤسسه پاکی، چک بنویسید تا کمکی بشود برای کسانی که سرطان دارند.»

او هم‌چنین از کنسرت انوشیروان روحانی و عهدیه در روز ۲۱ ماه ژوئن می‌گوید که اطلاعات مربوط به پاکی را روی بروشورهای کنسرت چاپ کرده‌اند و در اختیار مردم می‌گذراند: «همه این‌ها یعنی مردم ما می‌دانند که دیگر وقتش رسیده در کشوری که بچه‌هایشان به مدرسه می‌روند و از امکانات بهداشتی آن استفاده می‌کنند، کلینیک اختصاصی خودشان را داشته باشند. آنها می دانند که دیگر کمک فردی و تک تک فایده ندارد.»

Share/Save/Bookmark

سایت بنیاد ایرانی آمریکایی مبارزه با سرطان
نظرات بیان شده در این نوشته الزاماً نظرات سایت زمانه نیست.

نظر بدهید

(نظر شما پس از تایید دبیر وب‌سایت منتشر می‌شود.)
-لطفا به زبان فارسی کامنت بگذارید.
برای نوشتن به زبان فارسی می توانید از ادیتور زمانه استفاده کنید.
-کامنتهایی که حاوی اتهام، توهین و یا حمله شخصی باشد هرز محسوب می شود و منتشر نخواهد شد.


(نشانی ایمیل‌تان نزد ما مانده، منتشر نمی‌شود)