تازه‌های نشر: «خویشاوندی پنهان»

«خویشاوندی پنهان» نوشته آرامش دوستدار از سوی انتشارات فروغ و نشر دنا در کلن منتشر شده است.
این، چهارمین کتاب آقای دوستدار است.

«ملاحظات فلسفی در دین و علم»، «درخشش‌های تیره» و «امتناع تفکر در فرهنگ دینی» دیگر کتاب‌های وی هستند.

«خویشاوندی پنهان» شامل مجموعه مقالات و بررسی‌های نویسنده، در طول سال‌های گذشته است که برخی از آنها در نشریات مختلف نیز به چاپ رسیده‌اند و به کوشش بهرام محیی در این کتاب گردآوری شده‌اند.

کتاب، از جنبه موضوعی به چهار بخش «جستارها»، «مقاله‌ها و نقدهای فلسفی»، «یادداشت‌های فرهنگی – سیاسی» و «سنجش پندارها» تقسیم شده است.

نویسنده در نخستین جستار خود ـ که عنوان کتاب «خویشاوندی پنهان» نیز از آن برگرفته شده ـ به نقد وضعیت فرهنگی ایران پرداخته است.
در این بخش و در جستاری با عنوان «برآمدن دین یهود در سیاست سازمانی ـ دیوانی هخامنشیان»، دوستدار بدنبال این است که نشان ‌دهد نخستین «یهودیت» به صورتی که ما امروز می‌شناسیم، در نتیجه‌ آئین کشورداری هخامنشیان پدیدآمده است.

بخش مقاله‌ها و نقدهای فلسفی، افزون بر «آدم دیوانه کیست» که گزارشی از نویسنده بر سخنی از نیچه فیلسوف بزرگ آلمانی است، به سنجش ترجمه‌هایی از آثار فلسفی به زبان فارسی، دشواری‌های انتقال اندیشه‌ها از زبان اصلی به زبان ترجمه و توانایی‌های زبان ترجمه برای دریافت این اندیشه‌ها اختصاص دارد. در این جستار به ترجمه‌های «چنین گفت زرتشت» اثر نیچه و «سنجش خرد ناب» کانت به عنوان نمونه پرداخته شده است.

بخش سوم کتاب، شامل یادداشت‌های فرهنگی و سیاسی نویسنده است که در نخستین دهه‌ استقرار «جمهوری اسلامی» نوشته شده‌اند.
این مقالات، علاوه بر بررسی تاثیرات انقلاب اسلامی بر جامعه‌ ایران، برخی مفاهیم بنیادین سیاست مثل جدایی کشورداری از دین و پیوند میان فرهنگ و سیاست نیز پرداخته‌اند.

بخش آخر کتاب که «سنجش پنداشت‌ها»ست، علاوه بر نقدی درباره‌ آراء عبدالکریم سروش و پاسخی به نادر سعیدی جامعه‌شناس مقیم آمریکا از کتاب «درخشش‌های تیره»، نقدی گسترده درباره‌ دیدگاه‌های آنه‌ماری شیمل عارفه‌ آلمانی عرضه شده است.
این نقد در سال ۱۹۹۵ به مناسبت اعطای جایزه‌ صلح به آنه‌ماری شیمل، به زبان آلمانی نوشته شده بود.

آرامش دوستدار در ۱۳۱۰شمسی در تهران متولد شد. وی در ۱۳۳۶برای تحصیل فلسفه به آلمان رفت و از دانشگاه بن با درجه دکترا فارغ‌التحصیل شد.
موضوع رساله دکترای وی، «متافیزیک اخلاق در فلسفه اراده معطوف به قدرت نزد نیچه» بود.

آقای دوستدار پس از پایان تحصیلات به ایران بازگشت و از سال ۵۱ تا ۵۸ شمسی در دانشگاه تهران فلسفه درس داد.
وی اکنون در شهر کلن آلمان زندگی می‌کند.