قرآن خدا یا قرآن محمد؟
این روزها در باره نظرات آقای سروش در رابطه با مبدا قرآن بحثهایی مطرح گردیده است.اگر چه پاره ای از نظرات غیر منصفانه از طرف افرادی که خود شاید از قرآن هیچ ندانند هم اظهار شده است، لیکن باید این موضوع را به فال نیک گرفت که موضوعاتی چنین اساسی هم در سطح عوام و خواص هر دو مطرح تا بلکه یکی از ریشه های تعصبات خشک که موجب بسیاری از گرفتاریهای ملتها میباشد خشکانده شود. بهتر است همه ی اهل فن وارد این موضوع شوند وبا زبانی ساده و قابل فهم برای عموم، موضوع را در سطح جامعه مطرح تا همه بهره مند شوند و اظهار نظر نمایند. چه گاهی نظرات بدیع و اکتشافات و اختراعات جدید از میان مردم عادی برمیخیزند . البته در این میان باید مواظب متعصبین حرفه ای هم بود که گاهی نوچه ها و گاردهای خصوصی خود را که اخیرا تبدیل به حقوق بگیران از بودجه عمومی هم شده اند برای سرکوب افکار به خیابانها بکشانند.
سال گذشته در مقاله ای تحت عنوان دینداری و بیدینی در همین وبلاگ اشاره کردم که شاید در دوران قدیم تنها راه وادار کردن مردم به تصحیح آداب زندگی و دست برداشتن از اخلاق و رفتار ناپسند ، انتساب دستورالعملها ی اخلاقی به خدایان بوده است . و اینکه شاید منشا بسیاری از ادیان و حتی آنچه ما امروزه به عنوان خرافه میشناسیم همین بوده است . همچنین عرض کردم که اگر بگوییم محمدبن عبدالله خود مبتکر و واضع دین خود بوده ، نه از مقام و منزلت خدای محمد می کاهد و نه از اهمیت و بزرگی محمد .چرا که در دین او خود محمد و هر چه از اوست متعلق به خدای محمد است .آنچه میخواهم امروز به آن اضافه کنم اینستکه چند روز پیش در مجلس ختمی زمانیکه قاری شروع به خواندن سوره الرحمن کرد و گفت " الرحمن. علم القرآن." به یاد این مباحث افتادم و با خود گفتم در اینجا خود محمد میگوید که خدا قرآن را یاد داد. شاید همین جواب ساده ای باشد برای افرادی مانند آقای سبحانی وبه ایشان عرض کنیم که محمد با استفاده از آنچه خدا در وجود او گذاشته به آنچه گفته علم یافته. و این توانایی در تمام انسانها وجود دارد. فقط کافیست خود را آزاد ببینند و از حواس خود استفاده کنند . با مراجعه به چند ترجمه قرآن دیدم علم القرآن را محدود کرده اند به آموزش خواندن آن . که بنظرم خیلی تنگ نظرانه آمد. اگر چه آموزش خواندن هم در آنزمان مهم بوده ولی فکر میکنم مفهوم این آیه گسترده تر از آن باشد.اگر کلمه ی قرآن را هم منحصرا به همین کتابی که ما آنرا قرآن می نامیم اتلاق کنیم، میتواند منظورش هر آنچه در آن هست باشد . بحث علمی آنرا واگذار میکنم به متخصصین مربوطه. با این توضیح که بعضی خود را متخصص این امور میدانند ولی گاهی تعصبشان بر عقلشان چیره میشود.

وَلاَ تَقُولُواْ لِمَنْ أَلْقَى إِلَيْكُمُ السَّلاَمَ لَسْتَ مُؤْمِناً
در اوائلِ انقلاب، نسلِ رنجديده ای به نامِ «عدل علوی و عشقِ مولوی» از اين زندان به آن زندان پاس‌کاری شدند! و با فتوایِ آیه الله خمینی که آقای دکتر سروش ایشان را «آفتابِ ديروز و کيميایِ امروز» لقب داده اند ـ در ابتلایِ سالِ ۶۷ به دار کشيده شدند.
با قدردانی از روشنگری‌هایِ آقایِ دکتر سروش که گاه و بيگاه آب در لانهِ مورچگان می‌ريزند، از آنجا که «ارزش و اهمیتِ پُرسش بالاتر از پاسخ است»، اجازه می‌خواهم بپرسم:
آیا در کنارِ مباحثِ ارزنده ای چون «بشر و بشیر» و طوطی و زنبور»، آنهمه زندگی که در دورانِ رونقِ آقای دکتر سروش و دوستانشان در اوائلِ انقلاب از ميان رفت نیز، جایِ تأمّل دارد؟ آیا «فتوایِ قتلِ‌‌عامِ زندانیانِ سیاسی»، برتر از سئوال است؟
با کمال احترام: همنشین بهار

این مباحثه ها و بازیهای ماهرانه زرگری چه دردی را از ملت درمان میکند؟؟؟ اقای سروش هم خود یک "روحانی" بدون مزین به پیش نام عوام گول زن "ایت الله" و لباس وعمامه است. بجای بحث در مورد پیامبران چرا به پیام ساده و بدون احتیاج به تفسیرانها توجه نمی شود که "خداوند رب (اقای) ما و شما است و این راه درست است." محمد در قران با اخلاق عظیم خود متمایزشده نه اینکه چقدر "روحانی" بوده و نه اینکه تا چه حد از بیرون و یا درون با خداوند مقرب بوده است!! این مخترعین در دین و متفکرین بوده که دین را مشکل و مشکلترساخته و بجای تشویق مردم به خواندن قران و بکارانداختن عقل و شعور خود انها را به پیروی از این بشر و ان بشروا داشته و به ترویج تفرقه در دین می پردازند. جوانان در ایران که هیچ اگر در زمان محمد هم این "روحانیون" و "متخصصین" دینی مثل سروش وجود می داشتند دین اسلامی شاید اکنون وجود نداشت ولی" مکرونیرنگ این اقایان اگر کوهی را هم بر جا کند نیر نزد خدا اشکاراست" (سوره ابراهیم ایه ۴۶)

درود بر شرف دكتر سروش و زبان زيبا گوي اش. وقتي عقل با منتهاي زيبايي كلام همنشين شود ، انسان جز ستايش خداوندي كه به خلق چنين بنده اي پرداخته چه مي تواند بگويد؟ در ميان اين همه جاهل ، اين يك سروش آزادي و انسانيت غنيمتي ست و موهبتي. سپاس!

اقای سروش چرا مص مص می کند؟چرا به نعل و میخ می زند ؟حرف روشن است حکومت فقها یک تفسیر و یک برداشت مستبدانه از دین است .ربطی به اصالت و عدم اصالت دین ندارد.اوهمخدا را می خواهد هم خرمارا و این نمی شود

ba salam be doste azizeman aghay soroosh khodavand to ra az share in rohani namaian dar aman negah dare.

دکتر سروش بی راه نمی گوید
گوشی اگر هست گوش دهد و بینائی اگر یافت می شود ببیند
تماما حجت بالغه ای است که برارکان دین نبوی وارد است

دوستان چيزي كه من از سخنان آقاي سروش برداشت ميكنم اين است كه ايشان نسبت به وحي و ديگر عناصر ماورائي شك آورده اند. كه اين نيز بر هر عقل تجربه گرايي بديهي است وليكن بهر شكل ممكن مي خواهد توجيهي بر رفتار نبوي و دلائل و براهين براي توجيه دنيا بياورد از طرفي اينقدر با اين عالم ماورائي رشد و فكر نموده است كه نمي تواند به يكباره از راه رفته بازگردد و از طرفي چشم تجربه گرا و عقل استدلال گرش به او اجازه باقي ماندن در وادي ماورائيان را به او نمي دهد . البته كه ايشان استاد و متفكري ارزشمند هستند وليكن از قديم گفتند شتر سواري دولا دولا نمي شود .من فقط مي توانم به ايشان بگويم بايد با خودمان رو راست باشيم آقاي دكتر.

آنهایی که بدون خواندن یک خط از کتاب های موجود درباره مسائل این چنینی اظهار نظر می کنند مانند این است که انسان به چیزی پشت کند و آن را بخواهد با سنگ بزند
به قول دکتر شریعتی کسانی از من انتقاد می کنند که اصلا کتابهای من را نخوانده اند سخنان عرافانه موثر تر از سخانان زاهدانه است