از روزشمار یک انقلاب تا اختلالات جنسی در ایران

لیدا حسینی‌نژاد

«کارکنان سازمان انرژی اتمی ایران، در بیانیه‌ای که امروز در روزنامه اطلاعات درج شد اعلام کردند که نیروگاه‌های اتمی به مردم ایران تحمیل شده است. کارکنان سازمان انرژی اتمی که از پاییز گذشته تاکنون همچنان در اعتصاب به سر می‌برند در بیانیه خود ضمن ضد ملی خواندن قراردادهای ساخت نیروگاه‌های اتمی در کشور، خواستار تجدید نظر حکومت آینده ملی در این قراردادها شده‌اند و می‌نویسند که فروشندگان سوخت اتمی، تفاله‌های اتمی خود را برای انبار کردن به ایران تحمیل می‌کنند.»

تعجب نکنید! این خبرِ امروز نیست بلکه مربوط به سی سال پیش است. البته دقیق‌تر بگویم، چهارشنبه بیستم دی‌ماه ۱۳۵۷ برابر دهم ژانویه ۱۹۷۹ میلادی که در بخشی از «روزشمار یک انقلاب» که ابراهیم نبوی و سعید بشیرتاش تهیه می‌کنند، آمده است.

در بخش دیگری از این برنامه می‌خوانیم:

«روزنامه اطلاعات بیستم دی‌ماه ۱۳۵۷ با درج تیتر «خانواده شهدای مجاهدین خلق در روزنامه اطلاعات»، عکس سی تن از کشته‌شدگان سازمان مجاهدین خلق را در صفحه اول خود چاپ کرد. روزنامه اطلاعات در همین صفحه می‌نویسد: در این اجتماع، خانواده‌های شهید سازمان مجاهدین خلق ایران خواستار آزادی فوری و بی‌قید و شرط کلیه زندانیان سیاسی کشور شدند و از مجاهدینی که در سال‌های سیاه اختناق جانشان را صادقانه در راه عشق و ایمان به وطن فدا کردند تجلیل شد.»

در «روز شمار یک انقلاب» به بازگویی خبرهای سی سال قبل در روزنامه‌های وقت، کیهان و اطلاعات و نشریات دیگر پرداخته می‌شود. با نزدیک شدن به سالگرد پیروزی انقلاب این مجموعه برنامه در سایت زمانه جزو پر‌خوانندگان سایت قرار گرفته است.

در برنامه دیگری از «روزشمار یک انقلاب» درباره خبر دیده شدن عکس امام در ماه در روز یست و سوم دی‌ماه ۱۳۵۷ می‌خوانیم که پس از غروب خورشید و پدیدار شدن ماه، میلیون‌ها ایرانی موفق به دیدن تصویر آیت‌الله خمینی در کره ماه شدند.

هیجان دیدن عکس آیت‌الله خمینی در ماه باعث شد که مردم شهرهای ایران تا پاسی از نیمه شب بیدار بوده و در خیابان‌ها و پشت ‌بام‌ها به تماشای تصویر رهبر انقلابی خود در کره ماه بپردازند.

مردم با دادن شعارهایی چون «مردم چه وقت خوابه ـ عکس امام تو ماهه» و «به کوری چشم شاه ـ عکس امام تو ماهه»، یکدیگر را به بیداری در طول شب و نگاه کردن به تصویر آیت‌الله خمینی در تنها قمر کره خاکی دعوت می‌کردند. این برنامه هم مورد توجه خوانندگان سایت زمانه قرار گرفته بوده است.

از خبرهای سی سال پیش به خبرهای امروز بر‌می‌گردیم. در بخش خبر و سیاست زمانه، مسایل مربوط به غزه همچنان دنبال می‌شود. در این رابطه می‌توانیم به مقاله‌ای از آبراهام بورگ، رییس سابق مجلس اسرائیل اشاره کنیم.

این مقاله با عنوان «‌پل پیروزی غزه» در لس‌آنجلس تایمز منتشر شده بوده که توسط شهرزاد سامانی برای سایت زمانه ترجمه شده است. آبراهام بورگ در بخشی از این مقاله می‌نویسد:

«من درک می‌کنم اضطراب در کشور، به ترس و نفرت در دو طرف دامن می‌زند و این چرخه بیش از پیش به خون‌آلوده شده است. من درک می‌کنم که من و هم‌نسلانم موفق نشدیم صلح را به ارمغان بیاوریم.»

و بعد ادامه می‌دهد: «غزه برای اسرائیل بیش از یک نوار جغرافیایی است؛ غزه برای ما از لحاظ روانی یک واقعیت ملی است. از بسیاری از جهات، فرزندان ما در اسرائیل، فرزندان غزه‌اند. برای این‌که به آن‌ها امید بدهیم باید ریشه‌های عمیق جنگ را درک کرده باشیم.»

برخی از کامنت‌گذاران هم بر این نظر هستند که آقای بورگ الان که در دوران بازنشستگی است طرفدار صلح شده است.

از دیگر مطالب در این زمینه گفت و گوهای مریم محمدی با دکتر هوشنگ امیراحمدی، دکتر سعید محمودی و دکتر هوشنگ حسن‏یاری با موضوع نقش ایران در جنگ غزه و بحث حقوقی جنگ غزه است.

در میان کامنت‌های این گفت و گوها مخاطبان به نادیده گرفتن نقش حمایت آمریکا از اسرئیل و تأکید رسانه‌های غربی بر معرفی ایران به عنوان تنها کمک‌رسان به حماس اشاره کرده‌اند.

«مشکل جنسی، دلیل اصلی طلاق زنان نیست» عنوان برنامه‌ای است که رضا جمالی در هفته گذشته تهیه کرده و گفت و گویی داشته با دکتر مهدیس کامکار، روان‌پزشک و متخصص در حوزه‌ی زنان و کودکان که مورد استقبال شنوندگان و خوانندگان این برنامه قرار گرفته است.

از دیدگاه دکتر مهدیس کامکار در ایران در حوزه‌‌ی زنان مشکل جنسی نمی‌تواند دلیل عمده طلاق باشد و هرگز نیز نبوده است. او در ارتباط با نسبت آمار طلاق‌‌ها در ایران به مشکلات جنسی می‌گوید:

«به خاطر این‌که انگ بد زن طلاق گرفته در اجتماع ما بسیار بد‌تر از این حرف‌‌ها است که زن‌‌ها به دلیل پاسخ نگرفتن نیاز جنسی‌‌شان مثل بقیه‌ نیازهایشان طلاق بگیرند.»

و اما در بخش موسیقی زمانه مینو صابری در هفته گذشته گفت و گویی با استاد اکبر گلپایگانی معروف به «گلپا» داشت. در این گفت و گو گلپا از آغاز فعالیت حرفه‌ای خود می‌گوید.

او در ابتدای این گفت و گو می‌گوید: «من از سه، چهار سالگی حس کردم که می‌خوانم. پدر من یک خواننده معروف بود و صدای بسیار زیبایی داشت. آن‌زمان که رادیو تلویزیون به این شکل نبود، پدرم شب‌های ماه‌ رمضان مناجات می‌کردند و دستگاه‌های موسیقی را هم خیلی خوب می‌شناختند و آن‌قدر خوب می‌خواند که در محله‌مان (تکیه زرگرها) به «حسین بلبل» معروف بود، با این‌که مکه رفته بود و حاجی بود مردم نمی‌گفتند حاج حسین می‌گفتند حسین بلبل.»

گلپا معتقد است که «موسیقی، تنها ردیف نیست!» و ادامه می‌دهد: «خیلی چیزهای دیگر هم هست. مرحوم حسین تهرانی همیشه می‌گفت اول آدم باشید بعد بروید دنبال هنر، بعد موسیقیى‌دان شوید. این حالا یکی از حرف‌هاست از این‌ها آن زمان زیاد بود.»

گلپا در این گفت و گوی پرخواننده و پر کامنت از تعلیم‌ دیدن در محضر «استاد نورعلی‌خان برومند» هم می‌گوید.