استدلال انتخابی با قرآن همین را میگوید که نویسنده محترم گفت اما نظر فراگیر چیز دیگر میگوید. در سوره توبه آیه 28-31 می فرماید:
با اهل کتاب که بخدا و روز واپسین ایمان ندارند و از منهیات الهی پرهیز نمیکنند و به دین حق گردن نمینهند آن قدر بجنگید تا با مذلت به دست خود جزیه بدهند * یهودیان عزرا را فرزند خدا میدانند و مسیحیان مسیح را ، این سخنی است که به زبان خود میگویند که برابر سخن کافران پیشین است. مرگ بر ایشان باد. به کجا میروند؟ * احبار و رهبان خود و مسیح فرزند مریم را به جای خدای واقعی خدای خود گرفته اند در حالی که دستور خدا بر آنان آن بود که خدای یکتا را بپذیرند که جز او خدائی نیست و او از شرک آنان منزه است * میخواهند فروغ الهی را به دهان خود فرو نشانند ولی خدا از پا نخواهد نشست تا فروغ خود فروزان تر کند و گر چه کافران نپسندند * اوست که پیام آور خود را به هدایت و دین حق فرستاد تا بر هر دین دیگر پیروز شود و گر چه بد دینان نپسندند.
(قرآن فارسی ، چاپ تهران ، به ترجمه سید جعفر کشفی).
در این چند آیه صحبت همزیستی مسالمت آمیز نیست بلکه صحبت از جنگ و به تسلیم واداشتن و جزیه پرداختن و تسلط نهائی کامل یک دین بر هر دین دیگر به میان است. یک نفر اسرائیلی کتابی نوشته و تمام مطالب که در قرآن و احادیث و فقه و کلام اسلام راجع به نوع برخورد مسلمانان با دیگران توصیه شده جمع کرده. من کتاب را خوانده ام مختصر بگویم برای مسلمان اسباب شرمساری است. مواضع قرآن و اسلام در این مسأله واضحاً با پارادایمهای تمدن امروز قابل توجیه نیست ولی این مشکلی برای یک مسلمان مؤمن نباید باشد مگر خدا باید خودش را با طرز فکر بنده هایش میزان کند؟
این هم اسم و مشخصات آن کتاب برای هر کس که بخواهد:

Yohanan Friedmann, Tolerance and coercion in Islam: interfaith relations in the Muslim tradition, Cambridge University Press, 2003

همین که گفتید "غالب آیاتی از قرآن" مسأله عوض میشود چون در واقع اعتراف کردید که آیات جور دیگر هم در قرآن هست. ظاهراً کسی بحث ندارد که تا وقتی حکومت پیغمبر درست جا نیفتاده بود آیات قرآن مسلمانان را به محبت و مودت با مردم دیگر دستور میداد ولی وقتی کار مستقر شد طبیعی است که دستور عوض شد. اون آیات غیر غالب مال این دوره است.

نقد شما قابل تامل است اميدوارم درنقدهاي بعدي درخصوص كلام اله بودن قران وكلام محمدبودن قران از سوي شما نقدي

صورت بگيردتا بانظرهاي مخالف مقاله قران محمدي آقاي گنجي آشنا شويم
تاشايد ازاين نقدهاي موافق ومخالف به حقيت بيشترنزديك شويم

قران یک متن بی تناقض نیست. در بسیاری موارد اگر بگویم نظر اسلام در مورد فلان موضوع این است می توان با آیات و روایات نشان داد که این نیست و آن است.البته شاید بتوان بعضی از این موارد را در سطحی بالاتر با هم سازگار کرد که البته این وظیفه اهل ایمان است.اما اگر بپزیریم قران محصول تاملات یک انسان در سدها سال پیش است,واین شخص می تواند در شرایط و حالات گوناگون نظریات متفاوتی داده باشد انگاه راحت تر می توان اسلام را فهمید.

قران چند پیامبر را مسلمان خوانده اما پیروان انها را مسلمان نمی دانسته مثلا هیچگاه بیان نکرده که یهودیان هم مسلمانند.فراموش نکنیم که پیامبر چه بر سر یهودیان مدینه آورد.گیریم که انها اندیشه های شومی در سر داشتند .از دم تیغ گذراندن آنها و به کنیزی گرفتن زن و فرزند ایشان آیا پاسخی مناسب بوده؟بعضی ها میگویند اگر زنان یهود را مسلمانان تصاحب نمی کردند آنها بدون شوهر و سرپرست قادر به ادامه حیات نبودند.اما باید ایا انها ترجیح می دادند به تنهایی زندگی کنند یا با قاتلان پدران و همسرانشان.تقسیم مایملک آنها چه معنایی دارد؟باغ فدک از همان غنایم است که به آل رسول رسید و ظاهرا یکی از وظایف امام زمان ما آن است که این باغ را باز پس گیرد!

شاید بوسیله این نقد ها بتوان کم کم به این نتیجه رسید که اصلا منشا حقوق بشر خود قران بوده و اصولا اسلام نه تنها هیچ ناسازگاری با دموکراسی و حقوق بشر ندارد بلکه بوجود اورنده حقوق بشر و دموکراسی است و از این جور نتایج قابل توجه وحیرت انگیز که رسیدن به ان فقط حیا(!!!!) میخواهد و بس

عزیزم شما آخر توجیه کن هستی. جزیه دادن غیرمسلمان اهل کتاب و نصف بودن دیه و داستانهای در مورد یهودیان و سوره بقره و غیره و غیره (همونهایی که آقای گنجی قبلا بهشون اشاره کرده) می گی قرآن وقتی از اهل کتاب زمانهای قبل از رسول اکرم صحبت می کنه بهشون می گه "مسلم" بعله بایدهم بگه، مشکل بعد از ظهور پیامبر جدیده که پیام حق رو کامل می کنه، چطوری اسلام می تونه حضور آیین های ناقص قبل از خودش رو (که اصولا محمد برای تکمیل اونها اومده و گرنه اصلا دلیلی برای ظهرو یک دین جدید وجود نداشت) رو قبول کنه؟ عزیز دل این حرفهایی که شما می زنی بیشتر به جهانبینی بودایی شبیه که تکثرگرایی رو ذات هستی می دونه و نه ادیان ابراهیمی که توحید و وحدت رو ذات هستی.

راستی این رو هم بگویم که رویکرد یهودیان با سایر مذاهب عین اسلامه و مسیحیان هم خیلی تکثر گرا نیستند، خلاصه منظور اینکه این تعصب رفتار با اهل غیر از دین شخص منحصر به مسلمان ها نیست، اما مسلمان ها مکانیزم های اجرایی جهت عمل به این تعصبات دارند(جزیه و منع ازدواج و غیره)

مواردی که اقای اکرمی اشاره کردند مصداق بارز وجود تناقضات شدید در قران است. اما از سوی دیگر این تناقضها بسیار طبیعی است زیرا محمد هم در طول آن 23 سال فرازها و فرودهای بسیار داشته و احساسات و روابط مختلفی با پیروان سایر ادیان داشته و این ایات منعکس کننده آن حالات مختلف هستند. بنابراین استلالات ایشان بیشتر به نظریه گنجی مبنی بر محمدی بودن قران کمک میکند.

يكي از مشكلاتي كه از ديرباز در بدفهمي آيات قرآن وجود داشته، اين است كه قرآن را در بستر تاريخي اش مطالعه نكرده اند و توجه به مخاطبان قرآن و شرايط خاص آنان نداشته اند. آن يهودياني كه در قرآن از قتل آنان سخن رفته است، بعد از آني است كه بر ضد مسلمانان توطئه كردند. پيامبر در دوره مكي به مشركان مي گفت: اگر نبوت من را قبول نداريد، برويد از يهوديان درباره من بپرسيد. در اين دوره يهوديان هوادار پيامبر بودند. وقتي پيامبر به مدينه آمد، با همه گروه هاي مدينه از جمله يهوديان پيمان دوستي و همكاري بست؛ اما يهوديان با همدستي با دشمنان پيامبر يعني مشركان مكه به پيامبر خيانت كردند و بر ضد پيامبر وارد جنگ شدند. به هر حال پيامبر به سيره عقلا عمل كرده است. كدام عاقلي با دشمن خود كه بر ضدش وارد جنگ شده است، نمي جنگد و تسليم آنان را نمي خواهد كه از پيامبر اسلام توقع است، چنين رفتار نكند.
آقاي گنجي هم به همين مشكل بدفهمي گرفتار آمده است. هرچند نوانديشي او ستودني است؛ اما يكسونگري او مذموم است. به ايشان توصيه مي كنم، بعد از نگارش هر مقاله اش، از موضع مخالف به مقاله اش بنگرد و بكوشد، موارد نقض را در قرآن و سنت پيدا كند، اين كار به جامع نگري و يافتن حقيقت كمك فراوان خواهد كرد.
نك: nekoonam.parsiblog.com

آقای اکرامی ای کاش نگرش همه مانندشمابود.بقول فروغی بسطامی:
کوتاه نظر غافل از آن سروِ بلند است
کاین جامه به اندازۀ هر کس نبریدند

نوع نگاه قرآن به ديگر اديان را نمي توان به اين صورت پيدا كرد؛ چرا كه آياتي هست كه به كثرت گرايي تمايل دارد و بعضي ديگر به عكس به انحصار گرايي. در اينجا نگاه را منحصر به متن كردن راه گشا نيست. بايد از ديگر عوامل نيز بهره جست. ديگر عوامل ميتوانند. پيروان اديان باشند يا كساني كه دين را خوب درك كرده اند. نمي توان گفت كه پيروان دين اسلام همه اش اشتباه كرده اند و دين را درست درك نكرده اند زيرا در اين صورت پروژه هدايت آدميان توسط خداوند شكست خورده به نظر مي رسد. اگر ما بخواهيم آسماني بودن دين را تاييد كنيم، بايد اين را هم بپذيريم كه اكثريت پيروان نمي توانند گمراه باشند. از نظر من نگاه اكثر دينداران به مخالفان را (در طول تاريخ اسلام) مي توان به مثابه نگاه خود آن دين گرفت. حال مي ماند تطابق آن با نگاه مدرن كه چرا نگاه انسان جديد با نگاه حقيقي اسلام (اگر به اين طريق به آن پي ببريم) كه نگاه خداوند است با نگاه انسان جديد فرق مي كند؟ من فكر مي كنم انسان در دوران مدرن راه را به اشتباه طي كرده است. انسان در دوران جديد بنا را بر حق طلبي گذاشته است. وقتي شما خواهان گرفتن حق خود شديد، دامنه اين حق بسيار فراگير مي شود. ديگر به حق انتخاب حكومت، و از آن كوچكتر مثلا حق انتخاب همسر توسط دختر (كه در گذشته ناديده گرفته مي شد) قناعت نمي كنيد؛ همان گونه كه انسان نيز قناعت نكرد. حق طلبي انسان جديد تا آن جا ادامه پيدا مي كند كه حق همجنسگرايان و ديگر اديان و... نيز (كه خود گنجي نيز با نگاه مدرن، مجبور به پذيرش مورد اول شد!) پيش مي آيد. اينجا جاي يك چيز خالي است آن چيزي كه رابطه حق و تكليف را با هم پيوند بدهد و انسان در عين محق بودن مكلف نيز بشود. پيشنهاد دكتر سروش در اين زمينه "شرم" بود. اگر انسان شرم داشته باشد مي تواند با نگاه حق طلبي در رذايل اخلاقي نيز گرفتار نشود. انسان با نگاه شرمنده به خود حق عوض كردن دين را از خود سلب مي كند. (به داستان كارگر مسيحي و مولوي توجه شود) نگاه دين اسلام به متفاوت ها را در پيروان آن اديان مي توان يافت.

آقای سید امیر اکرمی
با خواندن مقاله شما به این نتیجه می‌رسیم که شما روایت جدیدی از اسلام را مطرح کرده‌اید به نام (اسلام سید امیر اکرمی) شما نوشته‌اید که مسیحیان و یهودیان و ... هم مسلمانند و ... واقعا شما خوانندگان را چه می‌پندارید؟
آیا اسلام تخیلات شماست و یا واقعتیی که هرروز با آن روبروییم؟

عزیزان قرآن خودش میگه کتابی است حاوی محکمات و متشابهات و علی هم به ابن عباس گفت وقتی می خوای با خوارج بحث کنی با آنها بر اساس قرآن بحث نکن چرا که قابل تاویل هست؛ درآوردن یک دیدگاه کلی و نسبت دادن آن به قرآن بسیار سخت و دشوار است و نیاز به زحمت علمی فراوان دارد. بله میشه گفت قرآن معتقد به وجود خداست اما اینکه این خدا چگونه موجودی است از قرآن به سختی قابل استخراج است. بحث کردن در مورد نکاتی مثل نکاتی که صاحب مقاله بر آن است با آوردن دو آیه در رد و دو آیه در اثبات کاری ندارد و به جائی نمی رسد. حتی در مورد حرفهای جوادی آملی هم می توان چیزهائی پیدا کرد به نفع هر دو طرف بحث. خواستم بگم که در این بحثها قضاوت عجولانه بسیار مشاهده می شود. نوشته های آقای گنجی که نمونه اعلای آن است.

آقا نیما شما لطف کنید و حاصل قضاوت غیر عجولانه خود را بیان کنید وگرنه که ادعا کردن که آسان است.

جناب حریت احتمالا انسان شرمنده است که زن خود را آنقدر میزند تا فرمانبردار او شود و احتمالا شرم باعث می شود که از دین برگشتگان را کشت و ...
در مورد یهودیان بنی قریظه هم بگویم آنها وارد جنگ با پیامبر نشدند رجوع کنید به دانشنامه اسلام یا در ویکیپیدیا Banu Qurayza را جستجو کنید.اگر می خواهید بستر تاریخی را در نظر بگیرید حداقل آن را درست مطالعه کنید.
در واقع صحبت بر سر آن نیست که چرا پیامبر با انها وارد جنگ شد سخن این است که پیامبری که ابوسفیان را بخشید چرا با یک قبیله تسلیم شده اینچنین بیرحمانه برخورد کرذ.

دوستان،

سئوال من این است:
گیرم که نویسنده این مقاله و طرف دارانش با هزار فوت وفن به ما قبولاندند که قران مسیحیان و یهودیان را برمی تابد. تکلیف ادیان دیگر چیست؟ آیا آنها را هم تحمل می کند؟ آیا ادیانی که به وحدانیت اعتقاد ندارند را مستحق فنا و مجازات نمی داند؟ یا حتی آنها را که به خدایی یگانه -غیر از الله- اعتقاد دارند (مانند زرتشت).

جرم شرک به خدا در قران بسیار بزرگ است. همین نشان دهنده عدم انعطاف پذیری این کتاب در مقابل دگر اندیشان است.

بسیار عالی بود. منتظر بخش های بعدی هستیم.

به نظر من در یک نگاه کلی به قرآن با معیار خرد کتاب قران در چهار بخش کلی قابل توجه است : 1- انسان شناسی و جهان شناسی و علوم مرتبط ،در این بخش با یک مجموعه از افکار و آراء ابتدایی که همزمان با محمد برای مردم زمان شناخته شده وبه عبارت دیگر غیر قابل درک نیست روبرو هستیم
2- مجموعه قوانین : در این بخش محمد در طول مدت 23 سال رهبری پیروان خود بسته به شرایط زمان و مکان ناگزیر به اتخاذ تصمیماتی بوده که به طبع آن تناقضات نیز چیزی دور از ذهن به نظر نمی رسد
3- توصیه های اخلاقی : در این قسمت مجموعه ای از نظرات محمد را می توان دید که گاهی با عرف زمان خود او و در مواردی نیز با عرف و فرهنگ زمان ما ناسازگار است البته نمی توان نادیده گرفت که در مواردی نیز سازگاری دیده می شود
4 - مجموعه آیات معطوف به راز و نیاز ها وعبودیت که در این قسمت با فرض وجود خدا می توان سهمی نیز برای قرآن فرض نمود

با سلام

دوستان گرامی و آقای گنجی عزیر
(1)
به گمان بعد از این همه مقاله و یادداشت توسط خوانندگان هنوز یک نکته کلیدی گم است که باعث تکرار مکررات و سردرگمی فراوان شده است. مثلا بحث تناقض در آیات و دوستی که مثلا فکر می کند این حرف ها درباره پیروان سایر پیامبران بدعت است. منشا آن به سادگی قابل توضیح است. لطفا برای یک دقیقه قدرت "تجسم" خود را بکارگیرید و به چند جمله زیر توجه کنید:

حضرت محمد نیامد که دین جدید و یا رقیب- در مقابله با پیروان سایر پیامیران مثل حضرت موسی و حضرت عیسی و سایر پیامبران- بیاورد. او آمد اعراب مکه و حوالی آن را از "بت پرستی" رها کند. پیروان سایر ادیان قرن ها قبل به خدای یگانه ایمان آورده بودند. به عبارت دیگر حضرت محمد این همه خون دل خورد که قوم خود را به مرحله ای برساند که مثلا پیروان حضرت موسی چند هزار سال قبل به آن رسیده بودند- دست از گوساله پرستی برداشتن و به خدای یگانه ایمان داشتن. حال چطور می توان قبول کرد یک عده نیمه وحشی بت پرست دیروز مدعی موحدین چند هزار سال قبل شوند؟؟

دوستان فرق است بین شریعت و دین.
دوستان فرق است بین شریعت و دین.

دوستان فرق است بین شریعت و دین.

مثال دین مثل قوانین فدرال است در سطح یک کشور. مثال شریعت قوانین محلی است در سطح استان و یا شهر. می توان قوانین محلی متقاوت اما هم جهت با قوانین فدرال داشت

خب حالا علاقه مندان برای اطلاع بیشتر درباره دین و سریعت کامنت بعدی را بخوانند:

(2)

از منظر قرآن رسالت همه پیامبران زمانی-مکانی است. دلایل قرآنی آن هم زیاد است:

1) آیات مربوط به تنوع شریعت ومناسک (بر مبنای تنوع در آفرینش که خود رحمت است)

2) آیات مربوط به قومی بودن رسالت پیامبران

3) توالی رسالت پیامبران آن طور که بعضی تصور می کنند درست نیست. مثلا اگر رسالت حضرت عیسی (که سلام بر او باد) جهانی بود، می بایست برای مردم مخاطب حضرت محمد (که سلام بر او باد ) هم، آمده باشد. چرا خدا می گوید برای شما (مردم مکه وحوالی آن) قبلا هشدار دهنده و کتابی نفرستاده بودم؟

4) پاره آیه مربوط به خاتمیت بسیار پرسش برانگیز است. چرا که دو قسمت آیه به هم ربطی ندارد. ممکن است این خاتم به مفهوم مهر کردن باشد که با آیات مربوط به تایید دیگر پیامبران توسط پیامبر همخوانی دارد!

5) کلمات خدا بی نهایت است. آوردن آن در یک کتاب (شریعت) نه عملی است و نه سودمند. بشر در جستجو و کشف کلمات خداست. این جستجو هم پایانی ندارد. انسان هوشمند و جستجوگر آفریده شده است. آن روزی که همه اسرار آفرینش کشف شده باشد بشر به بیهودگی خواهد رسید. خدا هم از عدالت خواهد افتاد.

6)آیات مکرر که بیان می کند هر پیامبری به زبان قوم خودش آمده است.

و دلایل قرآنی دیگر..

چند دلیل عقلی:

1) اگر دانش خدا را به قرآن محدود کنیم، او را بسیار حقیر کرده ایم!

2) چرا باید خداوند برای بشر میلیون ها سال بعد پیامبر و کتابی بفرستد؟ عمر کره زمین حدود 5 بیلیون سال است. ممکن است میلیون ها سال دیگر از عمر زمین باقی باشد!

3) چطور می شود در یونیورس خود ما با تریلیون تریلیون .... ستاره، سیاره ای چون زمین نباشد. تکلیف آن ها چه می شود؟

4) اگر خدا بخواهد پیامبر آخرینی برای همه دنیا بفرستد چرا او را در یک جامعه بدوی بفرستد که سواد خواندن و نوشتن هم نداشتند. جایی که هزار سال قبل از آن در یونان دانشگاه داشتند!

5) دانش خدا ازلی است. خدا رشد و تکامل ندارد که بخواهد بر مبنای دانسته های جدید نظرش را عوض کند و دین جدید بیاورد! این یک نکته محوری بسیار مهم است که در این رابطه باید به آن توجه داشت!

حال بخواهیم دقیق تر حرف بزنیم باید بین "دین" و "شریعت" فرق بگذاریم. تنوع شریعت از اصول لایتغییر دین قیم است. کلمات خدا بر تجلی آن سبقت گرفته است. و آن کلمات که بیکرانه است ازلی است. این جاست که "بشو" مفهموم پیدا می کند. هر مفهومی.. هر آفرینشی... دانش و طرح و نقشه... آن از ازل در ام الکتاب آمده است.

این یک تعبیر دیگر هم دارد و آن این که خدا مثل روحانیان خود را سرخود و یلخی نمی داند. برای خودش قانون اساسی نوشته است و بر مبنای آن عمل می کند. مواردی در قرآن هست که می گوید اگر کلمات من بر من سبقت نگرفته بود، الان این کار را می کردم.

نگاه گنجی تمرکز بر بخشی از آیات قرآن دارد که رنگ و بوی نامهربانانه نسبت به مدعیان پیروی از سایر ادیان دارد.ولی نگاه اکرمی معطوف به آیات ملایم تر است. بگونه ای می توان گفت ایندو نوعی "کلام" و "ضدکلام" تبلیغی را در مقابل هم بکار می گیرند. در اینجا جای دو کار اساسی خالی است:1 ـ نوشتاری تحقیقی و همه جانبه در این زمینه 2 ـ اتخاذ ایستاری ایجابی در مقابل وضعیت موجود.