بسیار پر معناست ! ساده لوحی مفرط در کنار میز چایی عصرانه !

بسیار زیبا ومعنا دار
با سپاس

زندگی و مرگ در کنار هم

No Comment

چه زیبا! چه غمگین!
دلم برای جوون هامون سوخت.

امیدوارم مبارزات بدون خشونت جنبش سبز به نتیجه برسد.امین. و چکمه بزرگ دیکتاتوری وخشونت برای همیشه از کشورمان و از ذهن و فکرمان رخت بربندد.امین

آدم تصور میکند که «٣٠ سال تجربه تلخ» میباید «برای جبران اشتباهات انجام شده» کافی باشد, اما متأسفانه در این پنج, شیشماه گذشته شاهد این بوده ایم که خیلی ها هنوز در آن چهارچوب فکری «خواب آلوده» خود به سر میبرند.
چه کسی میگوید که میباید «اسارت, تجاوز و اعدام» را بی چون و چرا قبول کرده و فقط در «خیال و رویا» آنچه که «دنیاي آزاد» است را برای خود آرزو کنیم...!؟؟
کجاست آن عشق به میهن, عشق به ملت و عشق به آزادی؟؟؟

THIS IS THE MYSTERY OF LIFE IN IRAN.

سلام مانای عزیز، ممنون از کارهای قشنگت. این کار آخر منو یاد دوستانی میاندازه که تمایل دارند از درون به اصلاح سیستم بپردازند. نمی دونم برداشت درستی داشتم یا نه؟!

ان هذا ما کنتم به تمترون :) + حدید 26 + سوره قدر + قصص 71 و 72 + یوسف 88 + ولفجر

آسمان "خالی" و "اثیری" است، اما آیا چکمه هم؟

lمبارزه بدون خشونت اگر همراه با آگاهی واقعی دین و کنار گذاشتن خرافات باشد بسیار موثر خواهد بو.با تشکر فراوان از شما آقای نیستانی -

خیالی خوش !

ظرافت کار «مانا» آنجاست که ...
که شخص در حال چای خوردن نیست. این تصویر تاکید میکند که دنیای اطراف ما به دست خود ما ترسیم میشود.
مدتی بود از خدا گلایه داشتم که خدایا چرا اجتماع ما را رها کرده ای ؟ مگر تو خدای «جامعه» نیستی؟. داشتم به این باور میرسیدم که خدا فقط «خدای افراد» است نه «خدای اجتماعات» . من بارها و بارها در زندگی شخصی ام خدا را با چشم عقل دیده ام. اما هرگز حضور او را در جامعه ندیده بودم. داستانهایی در کتب مذهبی بود که حضور خدا را در جامعه نشان میداد اما من آنها را تجربه نکرده بودم و شاید برخی از این مطالب را بتوان در زمره تحریفات کتب مذهبی و حتی خود قرآن دانست.
مدتی تحقیق کردم تا بالاخره جوابهای خود را در نوشته های دکتر سروش یافتم.
این تصویر مانا یکی از مقالات چندین صفحه ای دکتر سروش را در یک کادر چند سانتی خلاصه کرده است.
به کسانی که کارهای مانا را درک میکنند و عمق هنر او را در میابند توصیه میکنم به سایت دکتر سروش هم مراجعه کنند . من مانا را در «هنر» همسنگ دکتر سروش در «فلسفه» میدانم. و مطمئنم کسانی که در سطحی قرار دارند که از کارهای مانا لذت فراوان ببرند از نظرات دکتر سروش نیز به همان میزان لذت خواهند برد.
این کار مانا در زمره کارهایی است که حرف فلسفی در خود دارد. وقایع نگاری نیست. انتقاد نیست. پیشنهاد هم نیست. یک حقیقت است. یک باور است. که اگر به درستی آنرا دریابیم ، تاثر عمیقی بر اندیشه ، گفتار و  نهایتأ کردار ما خواهد داشت.
درود بر اندیشه مانا

اِنّ اللهَ لا یُغَیّر ما بِقوم حَتی یُغَیِروا ما بِاَنفُسِهِم
همانا خداوند آنچه بر جامعه میرود را عوض نمیکند مگر آنکه خودشان آنچه بر آنان میرود را تغییر دهند.

خواهش از کامنت گذاران...
از کامنت گذارانی که فقط به :
- زیبا بودن کار
- تعریف از مانا نیستانی
- درست بودن مطلب بدون توضیح علت آن
- و مواردی از این قبیل
که برای خواننده کامنتها حاوی اطلاعات مفید نیست خواهش میکنیم بجای این روش بیایند و ...
- تفسیر خود را از تصویر بنویسند.
- کشفیات و یافته های لذتبخش خود را از تصویر بنویسند.
- نکات ابهام را یادآوری کنند
- خلاصه یه چیزی بنویسند که خواندنش برای مردم مفید باشد و نه فقط صرف وقت !
با تشکر قلبی و قبلی .

من دو برداشت از این طرح مانا دارم: یک: آنچه که از آسمان بر ما نازل گشته بسان چکمه ی سنگین و نظامی است که تهدید آمیز بر بالای سرمان ایستاده. چکمه، نظامی است. سمبل زور و اطاعت کورکورانه. ولی ما به آن رنگ و جلا می دهیم. در زیر آن آسمانی زیبا تصور می کنیم که سرپناه ماست، با خورشیدی تابان که به زندگی مان نور و گرمی می بخشد. چرا؟ برای فرار از این تهدید مدام؟ و یا ناتوان از مقابله با آن، پس لااقل دیدنش را قابل تحمل کنیم؟
دو: جای آسمان و سرپناه مان را چکمه ای عظیم و ترسناک گرفته که هر آن ممکن است بر سرمان فرود آید. ناتوان از مقابله و کنار زدنش، آسمان خودمان را به آن زیبائی که در تصور داشتیم در زیرش نقش می زنیم ...

دوستی در کامنت ها از اقای سروش نام برد من به وب سایت ایشان رفتم و توانستم یک سخنرانی را گوش دهم و لذت ببرم.نامه اقای سروش به خامنه ای واقعا خواندنی است.

اگر هر کس کامنت میگذاره اسم واقعی خودش را در انتها بنویسه من متشکر او میشوم.

یکی از کامنت گذاران با نام (ایرانی)دو نظر داده است که خیلی جالب است فقط اگر اسم واقعی خودش را بنویسد بهتر است.متشکر

be nazaram be tedade adama nazarhaye motafaveti mitune vjud dashte bashe dar morede in tasvir ..ama bitafavot nist be fazate emruz iran ...mardomi ke shadid tu fesharand ama say mikonan zendegiro baraye khodeshun ziba konan ... 

امید به آزادی:من زندانیم ،ایرانییم ،آفتاب را،آسمان هم ابر را دوست دارم ازخشونت بیزارم .

به نظر من این وضعیت گروهی از مردم ایران رو نشون میده که از ناامیدی به پوچی رسیده اند.
کاش در کنارش گروه دیگر رو نشون میداد که چگونه به چشمهای مرگ زل میزنند و اون رو شرمنده میکنندتا آزادی زنده بمونه.

یک هفته پس زمینه کامپیوترم بود كه یادم نره برای چی زنده ام

20

دشمن ات را دوست بدار!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!ولی چگونه؟