این بچه در آینده خیلی فرز و زبر و زرنگ می‌شه! میگی نه، صبر کن ببین!
راستی، این آقاهه چقدر شبیه آقایان کاریکاتورهای اخوی‌ـه!
خسته نباشید...

کارهای این مجموعه خیلی عالی هستند. به تدریج احساس می کنم که کاریکاتورها به سمتِ تصویر کردنِ احساساتِ ادیپی خیلی شدید و عمیق کشیده می شوند: پدر، قوی و عضلانی، کاملا بر زندگی پسرک مسلط است و هیچ اثری از مهربانی و قابل دست یابی بودن در او نیست...

و اما یک سوال بی ربط: آیا مردانه/پسرانه بودن این کاریکاتورها تا به این جا، دلیل خاصی دارد یا این که صرفا پیش آمده؟
-----------------------------
عمدی نبوده

یعنی شخصیت مثل توپ فوتبال میشه که هر کس سعی کنه شوتش کنه به دروازه حریف که امتیاز بگیره؟ یعنی این بچه بزرگ بشه هم نمیتونه یک جا سامون بگیره حکایت یه نسله نه؟ شایدم خیلی بیشتر ..؟ چون آهوی گمگشته به هر گوشه دوان است تا دام در آغوش نگيردنگران است !؟
کاش حداقل گل بشه دل باباه خوش بشه

"بازي كردن با كودكان" بسيارمتفاوت است با "به بازي گرفتن كودكان".

اردنگی هم همینطور!

حافظ کجا و حسین کجا؟ حسین خودِ خداست، همه زندگیست. زن و فرزند و خواهر و مادر، دوستی و رفاقت به فدایش!!!
بیچاره حافظ. خوب شد مُرد وحلال زاده گی در دنیای "مدرن"ِ وبلاگستان را تجربه نکرد.
یک حرام زاده تشبیهی

حالا فهميدم چرا اينقدر شخصيت توپی داری!