وهم

زن با تشويشي عجيب از خواب بيدار شد؛ عصر يك روز زمستاني بود و انگار تمام گرفتگي و تاريكي هوا، روي دل او سنگيني مي كرد. همانطور روي تختخواب ماند و به سقف اتاق خيره شد.
درِ حمام باز شد و مرد از حمام بيرون آمد. با خوشرويي گفت: به به! سلام، بالاخره بيدار شدي؟ بابا تو كه همه اش خوابي!

زن به زور لبخندي زد و گفت: سلام، كِي اومدي؟

- ده دقيقه ي پيش، قبل از اينكه برم دوش بگيرم.

مرد حوله به دست جلوي آینه ايستاد و شروع كرد به خشك كردن موهايش. زن با صدايي گرفته گفت: يه چيزي بگم قبول مي كني؟

مرد بي آنكه رويش را برگرداند گفت: هوم؟

- دلم براي برادرم تنگ شده.

- مرد با تعجب برگشت و گفت: چي؟

- مي شه امشب بريم پيشش؟

- پيش كي؟

- برادرم.

مرد با تعجب برگشت و به زن خيره شد؛ دستهايش از حركت ايستاد و حوله بالای سرش ثابت ماند.

- كي؟

زن با كلافگي گفت: اي بابا، مگه گوشات سنگين شده؟ گفتم برادرم!

مرد با خنده گفت: برادرت؟ خواب ديدي؟

مرد به سمت آينه برگشت و دوباره مشغول خشك كردن موهايش شد.

زن با صدايي كه از بي حوصلگي به عصبانيت تغيير حالت مي داد گفت: بريم؟

مرد در حالي كه لباس مي پوشيد جواب داد: ببينم، داري شوخي مي كني يا جدي مي گي؟

زن با قهر گفت: اَه... خوب بگو نمي خوام ببرمت. اصلاً خودم تنها مي رم.

- كجا؟

- خونه ي برادرم!

مرد به زن خيره شد. سعي كرد نشانه اي از شوخي در لحن و رفتار او پيدا كند و چون پيدا نكرد، روي لبه ي تخت، كنار زن نشست و گفت: عزيزم، من نمي فهمم داري راجع به چي حرف مي زني. فكر می كنم خواب ديدي.

زن با بغض فرياد زد: يعني چي؟ نمي بيني كه الان اصلاً حوصله ي شوخي ندارم؟

مرد سعي كرد آرامش خود را حفظ كند. گفت: ولي تو برادر نداري!

- من برادر ندارم؟

مرد بهت زده گفت: عزيزم، يك كمي آروم باش و حواست رو جمع كن.

زن عصباني گفت: ولي اين چه ربطي به برادرم داره؟

مرد موهاي زن را نوازش كردو سعي كرد با آرامش او را به قبول واقعيت راضي كند. گفت: مي دونم عزيزم، تو حق داري؛ من اين مدت توي كارم خيلي زياده روي كردم و تو رو بيش از حد تنها گذاشتم. تنهايي باعث شده زياد فكر كني و خيالاتي بشي. مي فهمم كه خسته اي و خيلي بهت فشار اومده...

زن هق هق كنان گفت: چرند نگو.

مرد با كلافگي سرش را تكان داد، نفس عميقي كشيد و گفت: خيالاتي شدي عزيزم، تو برادر نداري!

زن در سكوت و ناباوري به مرد خيره شدو به فكر فرو رفت. بعد از چند لحظه در حالي كه اشك از چشمانش سرازير شده بود گفت: واقعاً؟

- آره عزيزم.

- يعني همه اش خواب بود؟

مرد خيالش راحت شد، با احساس آسودگي خم شد، زن را بوسيد و گفت: آره، خواب ديدي.

زن با حسرت گفت: اما خواب خيلي خوبي بود. باور كرده بودم كه برادر دارم، بهترين برادر دنيا... من عاشقانه دوستش داشتم...

- خوب، ديگه تموم شد، حالا پاشو. يادت هست كه شب مهمون داريم؟

- مهمون؟

- آره، پدر و مادرم...

زن ناگهان روي تخت نشست و هراسان گفت: آخ، نه!

مرد گفت: اشكالي نداره، وقت داريم. تا تو آماده بشي من هم يه چرت مي خوابم. خيلي خسته ام.

مرد خميازه ي پر سر و صدايي كشيد و به زن كه داشت جوراب هاي رنگ پايش را مي پوشيد سلام كرد.

زن گفت: سلام، قرار بود فقط يه چرت بخوابي!

مرد گفت: تو آماده اي؟

زن در حاليكه لنگه ي دوم جورابش را بالا مي كشيد گفت: آره، تو هم پاشو. الان مي رسن.

- كيا؟

- حواست كجاست؟ پدر و مادرت براي شام ميان!

مرد روي تخت نيم خيز شد و گفت: مگه قرار نبود بريم خونه ي برادرت؟

زن جلوي آينه ايستاد و پوزخند زنان پرسيد: برادرم؟

مرد كلافه پرسيد: مگه خودت نگفتي دلت براي برادرت تنگ شده؟ مگه نخواستي امشب بريم خونش؟

زن دستي به موهايش كشيد و بي تفاوت گفت: من برادر ندارم، تو هم همين حالا پا مي شي.

مرد با احتياط پرسيد؟ چيزي شده؟ يعني... مشكلي پيش اومده؟

- چطور مگه؟

- با برادرت اختلافي پيدا كردي؟ اگه چيزي شده به من بگو.

زن پتو را از روي مرد كنار زد و گفت: الان وقت مسخره بازي نيست، پاشو الان مي رسن.

مرد با تعجب به زن نگاه كرد و گفت: منظورت چيه؟

زن با عصبانيت گفت: منظورم اينه كه مي خوام تخت رو مرتب كنم.

مرد از جايش بلند شد و گفت: ولي منتظره، زشته!

زن فرياد زد: كي؟

مرد بلند تر فرياد زد: برادرت!

- من كه برادر ندارم! خواب ديدي؟

- خواب چيه؟ بهت مي گم بايد بريم خونه ي برادرت!

- كدوم برادر؟ من نمي فهمم ...