جلسه بزرگان برای پایان بحران کردان

مسیح علی‌نژاد

مجلس اصولگرای هشتم به دولت اصولگرای نهم، مهلت هفت‌روزه داد تا وزیر کشور را پس از ماجرای پر کش و قوس مدرک جعلی از کار برکنار کند.

وقتی این روزها صحن مجلس لحظه‌ای آرام نیست و مدام صدای اعتراض نمایندگان بلند است‌، شاید یادآوری دگرباره جمله معروف جنتی چندان بی‌راه نباشد؛ آنگاه که می‌گفت: «وقتی پیچ رادیو را باز می‌کنیم، دیگر تنمان از مذاکرات مجلس شورای اسلامی نمی‌لرزد.»

اساساً آقای جنتی در کسوت دبیر شورای نگهبان، جملات تاریخی و به یاد ماندنی بسیار گفته‌اند. اما این یکی را هنوز خیلی‌ها به خاطر دارند که ابراز رضایت‌مندی دبیر شورای نگهبان از مهر پایان زدن بر مجلس اصلاحات پس از رد صلاحیت‌های گسترده و تشکیل مجلس اصولگرا، با ادله لرزیدن تن ایشان از شنیدن مذاکرات مجلس بوده است.

درست می‌گفت. در ایام اصلاحات، هر بار تریبونی از مجلس در اختیار نمایندگان اصلاح‌طلب قرار می‌گرفت، اعتراضی عظیم به نهادهایی که قانون را آن‌گونه که باید حریم نگاه نمی‌داشتند، صورت می‌گرفت.

بارها از همان مجلس به قوه قضاییه، شورای نگهبان، صدا و سیما، بازداشت‌ها‌، برخوردها و دستگیری اعتراض می‌شد؛ بارها رییس مجلس اصلاحات از تصمیمات قوه قضاییه پریشان می‌شد و صدای اعتراضش اوج می‌گرفت‌.

در ماجرای حکم اعدام آقاجری، بازداشت لقمانیان، نماینده همدان در مجلس، احضار و دستگیری دانشجویان و روزنامه‌نگاران، حداقل چند نماینده حامی دانشجویان را به زمین می‌نشاند و نشان اعتراضشان چند روزی در صحن علنی مجلس هویدا بود.

هر بار که پیچ رادیو باز می‌شد بی‌شک نطق و تذکر اعتراضی به نهادهای اجرایی بسیار بود و صدا و سیما نیز با اضافه تفسیری بر آن در پوشش اخبار اختلافات مجلس سنگ تمام می‌گذاشت.

حتی رییس مجلس و رییس‌جمهور نیز چندین بار نامه به ریاست سازمان صدا و سیما نوشتند و از تفسیر و تحریف سخنان خود گلایه و شکوه کردند؛ اما مهم تصویری بود که از مجلس اصلاحات و دولت همفکر به نمایش گذاشته شد.

در میان مخاطبان عام صدا و سیما تصویری که از اصلاح‌طلبان به جا مانده‌، صداهای اعضای شورای شهر اول تهران‌، اعتراض و فریاد‌های نمایندگان مجلس ششم و در مجموع تصویری سرشار از «هیاهو» و «جنجال» است که به جای پرداختن به معیشت مردم، درگیر بگو مگوهای سیاسی شده‌اند.

علی کردان و محمود احمدی‌نژاد

این همانی بود که آقای جنتی نیز مستدل کرد تا بگوید با حذف اصلاح‌طلبان و در عصر اصولگرایان دیگر تریبونی از جمع اصولگرایان تن نمی‌لرزاند.

یعنی این سال‌ها وقتی آقای جنتی پای رادیو می‌نشیند خیال و خاطرش آرام است؟ یا حداقل این روزها خاطرش هیچ پریشان نمی‌شود از تنزل اختلافاتی که دیگر به جای اعتراض به نحوه اجرای قانون در سطوح بالا به عدم اجرای قانون در کسب مدرک تحصیلی اعتراض می‌شود؟

اگر تلویزیون به مدد اصولگرایان می‌آید و هیچ خبری از اختلاف بزرگ این روزهای مجلس و دولت نمی‌دهد، اما هنوز وقتی دست آقای جنتی و دیگران به سمت پیچ رادیوی مجلس برود، مستقیم و بی‌مهرورزی تلویزیون، می‌توان شنید چه فریادها که برای مدرک دکترای آقای کردان در صحن علنی مجلس بلند است‌.

همان مدرکی که ابتدا کردان رسانه‌ها را تهدید به شکایت علیه آنان برای جعلی خواندنش کرد و سپس خود ناگزیر به جعلی بودن مدرک خود می‌شود و این بار سازنده این مدرک جعلی را تهدید به شکایت کرده است.

اساساً وظیفه مجلس، جز نظارت بر عملکرد دستگاه‌های اجرایی نیست و دیگر گذشته عصر توافق‌های پشت پرده. حتی نسبیت و خویشاوندی فکری هم قادر به چشم‌پوشی از خطای یاران نیست.

شاید مجلس اصولگرا بتواند بر برخورد با دگراندیشان و دانشجویان و زنان و روزنامه‌نگاران چشم ببندد، شاید مجلس اصولگرا در برابر نحوه رد صلاحیت داوطلبان انتخابات در شورای نگهبان چشم ببندد، اما چشم بستن بر مدرک دکترای کردان برای مجلس همسو نیز سنگین بود و تریبون‌ها برای اعتراض یکی پس از دیگری گشوده شد.

پس اگر قرار است تنی بلرزد، وقت آن همین روزهاست. همین روزها که علاوه بر این اختلافات، رییس مجلس و رییس‌جمهور نیز پا از گلایه فراتر گذاشته‌اند و لاریجانی، احمدی‌نژاد را به قانونمند بودن فرا می‌خواند و احمدی‌نژاد، لاریجانی را به برداشتن سوزن‌های اضافه از سر راه دولت دعوت می‌کند.

در این سطور مختصر نمی‌توان همه اختلافات این سال‌های اصولگرایان را در مجلس و دولت رصد کرد و لیست نوشت؛ اما همین اختلاف اخیر، سنگین‌ترین اختلاف برای ملت است‌‌.

ماجرای کردان ماجرای ساده‌ای نیست‌. صدا و سیما هر چه قدر هم دلش رضا ندهد که گزارش و تحقیق رسمی مجلس و حتی اقرار خود آقای وزیر را مبنی بر جعلی بودن مدرک منتشر کند، اما روزنه‌های خبر بسیارند‌.

پیچ تلویزیون خودمان اگر باز شود و تصمیمی عاقلانه برای این بحران خودساخته را اعلام کند، بهتر از آن است که دست ملت این روزها برای رفتن به سوی پیچ رادیوهای خارجی باز شود تا مذاکرات مجلس خودشان را از گیرنده‌های غیرداخلی بشنوند‌.

فهم این‌که این روزها بر آقای کردان و رییس دولتش سخت می‌گذرد، چندان دشوار نیست. عرق شرمی اگر هست، روی پیشانی همه ملت می‌نشیند و تنها مختص یک جریان و یک گروه نیست‌.

بی‌شک پایکوبی چندانی برای رسوایی یک انسانی که خطا کرده، در نخواهد گرفت و آن‌گاه که تمام رسانه‌ها علیه یک فرد می‌شوند‌، چهره او مظلوم می‌نماید و راه جبران خطا بر او بسته خواهد ماند.

شاید تنها راه بازمانده این است که بزرگان جریان اصولگرا برای یک بار هم که شده گرد هم جمع شوند و فارغ از اختلافات این روزها، مدبرانه مهر پایان بر «سریال مدرک جعلی» بزنند و اجازه ندهند بیش از این ماجرا پیچیده و بغرنج شود‌.

راهکار اجرایی این است که قبل از بزرگ‌تر شدن این ماجرا، بزرگانی که از مجلس و دولت اصولگرا حمایت علنی و معنوی می‌کنند وارد میدان شوند و لاریجانی و احمدی‌نژاد را به یک جلسه مشترک فرا خوانند و این قصه را فصل پایانی بنویسند تا بار دیگر از سوی مقامات ارشد کشور بر بحران کردان، مهر پایان زده نشود.

باید کسی به این جمع آشفته بگوید قصه کردان را تمام کنید. پیچ رادیو که باز می‌شود، تن شما اگر نمی‌لرزد، تن ملتی می‌لرزد‌.

دیگر کش آمدن و طولانی شدن این ماجرا به نفع هیچ کس نیست؛ حتی آنان هم که از مچ‌گیری دولت احمدی‌نژاد خرسند می‌شوند، نفعی از بزرگ کردن ماجرای کردان نمی‌برند که آبروی رفته این «جعل» را همه ایرانیان با هم شریکند.

همانند همیشه که هواپیمایی سقوط می‌کند و خلبانی که مرده مقصر اعلام می‌شود، این بار هم به دنبال مقصر نامعلوم گشتن و اعلام شکایت از او نیز که مدرک تقلبی را به آقای وزیر داده، تداعی‌گر ماجرای تکراری هواپیماهای سقوط کرده و خلبان‌های همیشه مقصر است.

هواپیمای حامل «آبروی جمعی» به شدت در حال سقوط است و هر رسانه‌ای را که باز می‌کنیم چندین خبر از جعل مدرک می‌خوانیم؛ بی‌آنکه حتی یک خط از تدبیر بزرگان اصولگرا برای جلوگیری از این سقوط غم‌انگیز بخوانیم.

شاید هنوز برای یک جلسه اضطراری و نوشتن فصل پایانی رندانه و هنرمندانه بر این قصه کش‌دار کردان دیر نباشد.