رادیو زمانه

تاریخ انتشار مطلب: ۲۱ مرداد ۱۳۸۸

در کوچه باغ‌های عیون

شهزاده سمرقندی
shahzoda@radiozamaneh.com

عزیزه ابراهیم (‌Aziza Brahim‌) در کمپ پناهندگان در الجزایر به دنیا آمده است. پدر و مادر عزیزه متولد عیون (‌El Aaiun‌) قسمت اسپانیایی زبان صحرای شمالی‌‌اند اما مادر او در سال ۱۹۷۵ بعد از اشغال مراکشی‌‌ها (Moroccans) کشور خود را ترک کردند.

Download it Here!

عزیزه بعد از تحصیل هفت ساله در کوبا که از سن ۱۱ سالگی شروع کرده بود، خوانندگی را به عنوان شغل خود انتخاب کرد.

اولین آلبوم عزیزه ابراهیم در کمپ پناهندگان الجزایر منتشر شده است و همین‌طور در چند مجموعه‌ی گروهی هنرمندان صحرا، ترانه‌های او را نیز جا داده‌اند.

در یکی از گفت و گوهای خود با فری میوز می‌گوید: بسیاری از خوانندگان در صحرا دچار خودسانسوری‌اند یا ترانه‌هایشان را با شیوه‌ای می‌خوانند که مراکشی‌‌هایی که در خاک آن‌ها حکم‌فرمایند به عمق معنای ترانه‌هایشان پی نبرند.


عزیزه ابراهیم

کاری که خود عزیزه در ترانه‌هایش زیاد انجام می‌دهد. هرچند ترانه‌های عزیزه در کشور خود او شنیده نمی‌شود و حتا ممنوع است چون به زبان حسنیه می‌سراید، که فهمیدن آن برای مراکشی‌ها دشوار است.

ترانه «سرزمین صلح» بسیار شنیدنی است که عزیزه آن را به یاد روزگاری سروده که برایش پر از آرزو و خیال است.

او در این ترانه از زادگاه پدر و مادر خود، عیون در صحرای شمالی می‌گوید که عزیزه آن را هیچ‌وقت ندیده مگر در خواب‌ها و داستان‌هایی که از پدر و مادرش شنیده است.

ترجمه لفضی این ترانه این‌گونه است:

در تاریکی شب عیون
در کوچه باغ‌های عیون
آرزوهای شیرین من می‌روید
و رشد می‌کند
در کوچه باغ‌های عیون

این ترانه را عزیزه سال ۲۰۰۷ هم‌زمان با آخرین شورش مردم خود در صحرای غربی در آن سوی دیوارها سروده است.

ترانه‌های عزیزه بعد از این مصاحبه با سازمان حمایت از ترانه و خوانندگان ممنوع و یا سانسور شده، شناخته شد.

او در سفرهای هنری خود تجربه همکاری و همخوانی با دیگر خوانندگان را کسب کرد و ماه ژانویه امسال، اولین آلبوم خود را با کیفیت خوب ضبط کرد و به صورت رایگان در دسترس همه گذاشت.

در عین حال، عزیزه ابراهیم وبلاگ می‌نویسد و ترانه‌های خود را منتشر می‌کند که می‌توانید با کارهای او آشنا شوید. عزیزه در سال‌های اخیر، فعالیت خود را در آمیختن سبک مردمی با موسیقی جاز لاتینی سپری می‌کند.

Share/Save/Bookmark

نظرهای خوانندگان

با درود شهزاه خانم گرامی مطالب شما خوب است شما بعنوان تکه ای از تن ایران سعی کنید از تاجیکستان و سمرقند و بخارا بنویسید و به فرزندان تاجیک که حالا دیگران ایرانی اش مینامند آگاهی بدهید تا فرزندان این دو سرزمین از یکدیگر فاصله نگیرند ما فارسی زبانان باید راهگشایی کنیم تا نسل های آینده اگر شرایط چون امروز نبود یکدیگر را چون اهوان گم کرده مادر بیابند نه اینکه چون میلیونها نفر فارسی زبان در چین یتیم زبانی شوند همینگونه دارد بر سر تاجیک های سمرقند و بخارا می آید متاسفانه بعد از فروپاشی اتحادیه زوری و فرهنگ و قوم کش روسها امید ما با تغییر نکردن خط حداقل تاجیکستان به یاس تبدیل شد و من هر چه تلاش میکنم نمیتوانم چیزی از آنجا بیابم که آگاهی مرا بیشتر کند غیر از هنرمندان آوازه خوان که هر از گاهی با چشمی اشک آلود به آوازهایشان گوش میکنم تو گویی که تاجیکستان همانجایی نیست که حافظ سمرقند و بخارایش را برای اثبات صداقت خود میبخشد یعنی ارزشمند ترین چیزی که او در آنروزگاران داشته همین دو شهر بوده با دانشش با هنرش با رسمش با چیزهای گرانبهای دیگرش ولی حالا من راستی چه میدانم حتی این سمرقند و بخارا کجاست؟ دولت ایران که گرفتار خویشان عرب خود است و راه مرا بسته است تاجیک ها هم گرچه راه را نبسته اند ولی هر گاه سری به خاک حافظ بزنند هزار ویک کوله بار بر دوششان میگذارند که مبادا دو باره بجواهند باز گردند شما میتوانید از هر چیزی از دیار خود که بیشک دیار ما نیز هست بنویسید ما مینوانیم در مورد چه گوارا حتی بیشتر از تاجیکستان مطلب بیابیم مطالبی را که هم وطنان ما نوشته اند همانهایی که استالین فرهنگ کش و همان که جغرافیای طبیعی ملت ها را خط کشی کرد تا قوم کشی هایش کامل شود همانهایی که به میهمانی دایی یوسف رفتند تا در آغوششان بگیرد ولی سر از سیبیری و زندانهای مخوف در آوردند ومردند و معدوی نیز حالا چاپلوس دشمن سابقشان یعنی امپریالیست ها هستند. ما را با آن دیار آشنا کنید پل بسازید پیوند بزنید دست دراز کنید بدانید همانگونه که بچه های تاجیک عاشق ایرانند ما نیز عاشق آنهاییم با آنان میگرییم و با آنها میخندیم از جایی دیگر ننویسید که چراغی که به خانه رواست به مسجد حرام است موفق باشید

-- دارا ، Feb 5, 2009 در ساعت 03:29 PM

کوچه باغ های عیون ترجمه درستی نیست چون عیون اصلا باغ ندارد تعداد انگشت شمار درختان خیبان مکه در آنجاهزینه زیادی در بر دارد. العیون را با نیشابور اشتباه گرفته اید.کوچه باغ در تمام کشورهای عربی بی معنی است همانطور که جویبار و آبشار بی معنی است. حتی در شهر قاهره باران نمی بارد. چه برسد به صحرا.العیون البته هوای مناسبی دارد.

-- parsi ، Aug 12, 2009 در ساعت 03:29 PM