آن روزهای به یاد ماندنی

این بار از یک ترانه محلی روسی خواهم گفت و از این که چگونه در طول یک قرن به یک ترانه جهانی تبدیل شد. ترانه «روزگار خوب آن روزها بود» (Those were the days) یا به روسی «دالینایو دلینای»

این ترانه سال ۱۹۱۷ به عنوان یک ترانه محبوب انقلابی بین مردم روس شهرت زیاد پیدا کرد. این ترانه را آهنگ‌ساز در آن زمان معروف روس بوریس ایوانوویچ فامین از حالت معصومانه و محلی خود در آورد و به آن معنای سیاسی داد.

متأسفانه از آن نسخه در بایگانی موسیقی روسیه در این زمان وجود ندارد. هر چند در نوشته‌ها و تحقیق‌های موسیقی آن سال روسیه، از آن بسیار نام برده شده است.

این ترانه تا جایی سیاسی و محبوب بود که سال‌های بعد از انقلاب کارگری روسیه، به آن اجازه پخش از رادیو و تلویزیون کشور نمی‌دادند و با این صورت این ترانه به تدریج در حال رفتن از یادها بود.

مری هاپکین

اما سال ۱۹۲۶ این ترانه را خواننده معروف آن سال‌ها تمره سیریتیلا با تغییر معنا اجرا کرد.

معنای اصل ترانه، شکایت از دستان ظالمی بود که بدون هیچ تردید، جوانان و پسران وطن را به راه مرگ و جنگ می فرستاد.

اما تاماره آن را با معنای «آن روزهای خوب و آن راه‌های طولانی که خوب و بی‌غرض و ماندگار» اجرا کرد؛ و این ترانه دوباره عمر تازه گرفت.

در سال‌هایی که تک‌نوازی با گیتار در روسیه گل کرده بود، جوانان، گیتاری در دست در گوشه و کنار شهر این ترانه را اجرا می‌کردند و همیشه آهنگ اعتراض و شکایت از روزگار بود.

همین طور مهاجران روس در تمام کافه‌های روشنفکران اروپا و آمریکا این ترانه را اجرا می‌کردند و بین مردم اروپا این ترانه به عنوان سرود روشنفکران روس شناخته شده بود که از روزگار دوران شوروی شکایت داشتند و از دوران پادشاهی به عنوان دورانی خوب حرف می‌زدند.

این ترانه به زبان‌های فرانسوی، ژاپنی و ایتالیایی نیز سروده شده است.

سال ۱۹۶۸ با کمک و پیشنهاد پل مک‌کارتنی، معروف‌ترین آهنگ‌ساز و خواننده زمان خود، این ترانه با معنای جوان‌پسندانه به انگلیسی برگردانده شد. هر چند قبل از مک‌کارتنی نیز ترجمه‌های دیگری از این ترانه وجود داشت.

مک‌کارتنی این ترانه را در اختیار خواننده جوان اهل ولز، مری هاپکین گذاشت که مری هاپکین آن را در مسابقه ترانه‌های «Opportunity Knocks» سال ۱۹۶۸ اجرا کرد.

مری هاپکین و پل مک‌کارتنی

این ترانه در اجرای مری هاپکین به یک ترانه محبوب آن سال‌ها تبدیل شد. سالی که جوانان اروپا دست به دست هم داده بودند تا از زیر جامعه کهن و پدرسالارانه خود را آزاد کنند.

در این جنبش سهم جوانان روس را که در دوران شوروی آن سال، آزادی بیان و آزادی انتخاب نداشتند، همین ترانه اجرا کرد. به اصطلاح خود جوانان آن سال‌های روس «جوانان آن پشت دیوارهای آهنین» هوای آن‌ها را نیز داشتنند.

به خصوص مک‌کارتنی و گروه محبوب بیتلز که بارها تلاش داشتند آن سال‌ها سفری هنری به روسی داشته باشند؛ اما بارها این سفرشان لغو یا عقب‌اندازی شده بود.

ترانه «داراگای دلیننایو» با عنوان «Thoose were the days» جهانی شد.

هر چند کم کسانی می‌دانند که این ترانه در اصل یک ترانه قدیمی و محلی روسی بوده و در دوران‌های مختلف سیاسی این کشور با معناهای گوناگون سروده شده است.

اما امروز آن را بار دیگر با شیوه جدید شنیدند. وقتی سال ۱۹۹۵ سالی جوانان اروپا روحیه مبارزانه خود را دیگر از دست داده بودند و اتحاد شوری نیز قدرت خود را از دست داده بود، این ترانه برای دفعه پنجم به میدان آمد؛ این دفعه در اجرای شگی در مجموعه ترانه‌های «Intoxication»