صداهای تازه از تبعیدگاه قدیمی خلاف‌کارهای انگلیسی

سهند صاحب دیوانی
با همکاری علیرضا

این‌بار به کشوری می‌رویم که تا حالا خیلی کم به آنجا رفته‌ایم. این کشور استرالیا است. قاره‌ای که زمانی تبعیدگاه و زندان خلاف‌کارهای خطرناک انگلیس بود.

البته معلوم است که پیش از تبعید این خلاف‌کارها به قاره استرالیا، مردم دیگری آنجا زندگی می‌کردند. این مردم همان Aborigines (اَب اُریجینی‌ها) یعنی ساکنان بومی استرالیا هستند که دو درصد مردم این قاره را تشکیل می‌دهند.

با اینکه بیشتر تولیدات فرهنگی استرالیا دست سفیدهای آنجا است؛ ولی ما به احترام بومی‌های این کشور برنامه امروز را با آهنگ کانگورو از این مردم شروع می‌کنیم.

هنوز وضع سیاه‌های بومی استرالیا خیلی خراب است. سن متوسط اَب اُریجینی‌ها ۱۷ سال کمتر از سفیدها است. این‌طور که معلوم است دولت استرالیا تصمیم دارد یک کارهایی برای این مردم بکند. از اولین قدم‌های دولت، معذرت خواهی از اَب اُریجینی‌ها در فوریه امسال بود.

پاپ هم که در این چند روزه از استرالیا دیدن می‌کرد این معذرت خواهی را کار خوبی دانست.

فقر و بدبختی همه چیزهایی نیست که راجع به این مردم می‌شود گفت. با این‌که بیرون از استرالیا حرف زیادی از اُریجینی‌های موفق نیست، ولی در میان این مردم هنرمندهای خوبی هم هستند که در کارشان پیشرفت‌های زیادی داشتند. مثل خانم روبی هانتر که همراه با شوهرش، آرچیو بورش توانسته کارهای جالبی ارائه کند.

گروه والوبیربند، یکی دیگر از گروه‌های بومی استرالیا بود که یک نوازنده سفید پوست با آن همراهی می کرد. رهبر این گروه جورج بوراباندا سال پیش فوت کرد.

موسیقی‌ای که استرالیا را معروف کرده؛ موسیقی پاپ آن کشور است. به‌خصوص در دهه ۸۰ چند گروه از این کشور خیلی در دنیا گل کردند.

خیلی از مردم استرالیا در جواب این سوال که اهل کجایی می‌گویند اهل دان آندریم. آهنگ معروف دان آندر که ترجمه ان می‌شود آن پایین مایین‌ها ۲۵ سال پیش ساخته شده و به قدری معروف است که خیلی‌ها می‌گویند این آهنگ می‌تواند جای سرود ملی استرالیا را بگیرد.

آخرین آهنگ امروز ما آهنگی است به نام سکه نقره‌ای از انگوس و جولیا یک زوج جوان که همراه با شنیدن آن با شما هم تا هفته آینده خداحافظی می‌کنم.