نظریه وجود دارد که گمانه زنی میکند آپادانا توسط اسیران یونانی ساخته شده چون هخامنشیان به فن صیقل دادن سنگ آشنا نبودند.

داریوش کبیر بعد از پیروزی بر یونانیان عده زیادی اسیر را با خود به ایران آورد و شرط آزادی آنها را ساختن بنائی شبیه به آنچه که او در یونان دیده بود گذاشت.

یکی از استدلالها این است که در هیچ کجای دیگر ایران بناهائی با سنگهای صیقل داده شده یافت نمیشود.

آقای روحانی عزیز
با تشکر از شما از اینکه اطلاعاتی را برای استفاده همگان مطرح کرده اید
به نظرم رسید بگویم مادامی که ما اینها را به دید تحلیلی بررسی نکنیم ارزش واقعی آن برای ما و زمان ما معلوم نخواهد شد. همه بررسی کنندگان تاریخ هنر می دانند که پریکلس معبد پارتنون از آنرو بر روی خرابه های معبد پیشین ساخت که بخواهد موقعیت برتر خودش را در مقابل متحدینش بصورت عظمت بخشیدن به آتنا -خدای جنگ و خرد- و کسی که به اعتقاد یونانیان، آنها را در برابر ایرانیان پیروز کرده، ثابت نماید. درواقع معبد پارتنون یادواره پیروزی یوناینان است بر ایرانیان. آنچه که می توان گفت این است که هنر بکار رفته در معبد پارتنون کاملا یونانی و بر اساس فلسفه ای است که آنها طی تاریخ به آنها رسیده بودند. فلسفه ای که ریشه در "هیومنیزم" (انسانگرایی)، ایدالیزم" (کمالگرایی) و "ریزن" (خردگرایی) دارد. با توجه به اینکه میزان و معیار را هم خود قرار می دادند معلوم است که یونانیان این معبد را از انرو ساخته بودند که بخواهند برتری خود را بر بقیه متحدینش اثبات نمایند. اما هنر ایرانیان در آن وهله تاریخی (و حتا بعدها) نشان دهنده یک نمایش آگاهانه از برایند مجموعه فرهنگهای تحت تسلط آنها بوده است و اینکه آن را بصورت آشکار از آن خود کرده اند. پشت این طرز تفکر هیچ فلسفه ای نیست جز فلسفه ای که موضع ایران را بعنوان یک ابرقدرت حفظ کند . به این خاطر است که در هنر ایرانی "فرد" و "فردیت" جایی ندارد و جز پادشاه که بر اساس باورهای بین النهرینی محور همه عالم محسوب می شود، هیچ کس نقش ارزنده ای ندارد. فلسفه ای که به فلسفه "ولایت سلطانی" یا "ولایت فقیه" خیلی نزدیک است و تعجب ندارد که ما در همه تاریخ مان هرگز نتوانسته ایم جز این فلسفه بیندیشیم و عمل کنیم. شاید به نظر برسد بعد از این خرابی عظیم که با "انقلاب اسلامی" و "جمهوری اسلامی" بوجود آمد ما بتوانیم به این مسئله بپردازیم و اینها را بی طرفانه نقد کنیم.

با سپاس از آقای روحانی. لطفا در این زمینه با استادان تاریخ باستان و باستانشناسی گفت و گویی داشته باشید و نظر و دیدگاه ایشان را نیز مطرح کنید.

جالب بود. منتظر ادامه هستم

داریوش در کدام جنگ بر یونانیان پیروز شد و اسیران بسیار به ایران آورد؟

با سلام و تشکر
پيکره ها و حجاری های تخت جمشيد بيشتر تحت تاثير هنر اشوری ها و مجسمه سازی انهاست. مثلا طرز نشان دادن افراد, مجسمه های دروازه تخت جمشيد(دو مجسمه بزرگ انسان بالدار با بدن گاو) و علامت فروهر و البته سر درها هم مصری می باشد.
ستون های تخت جمشيد و سر ستون های بی نظير ان کاملا و صد به صد جديد و هنر هخامنشی خالص است و هيچ ربطی به هيچ جا ندارد.
شکل مقبرها(چليپا) هم جديد و هنر خالص هخامنشی می باشد.

در مورد کامنت آقای حسین میرمبینی باید بگم که این مقاله را هم اگر با دقت بخوانید قصدش تحلیل و مقایسه این دو تا نقش برجسته مشهور در ایران و یونان است. این که شما نوشته اید هنر یونانی بر مبنای انسان گرایی بوده، تعبیر درستی نیست. انسان گرایی با آن تعبیری که شما مطرح کرده اید در دوران رنسانس و روشنگری ظهور کرد. در ضمن شما از کجا آنقدر مطمئن هستید که یونانی در هنر و معماری خود تحت تاثیر هیچ فرهنگ و تمدن دیگری نبوده اند؟ اصلا مگر می شود حوزه های تمدنی از همدیگر تاثیر نگیرند. هم ایرانی ها و هم یونانی ها از فرهنگ های پیرامون خودشان تاثیر گرفته اند.

سلام
در ایران باستان نه سرزمینی به نام پارس وجود داشت و نه قومی به نام پارس و نه کورش خون آشرافی داشت هخامنشیان هم جز اشغالگران ایران هستند ، و تماهی این تاریخی که طول دوهزار و پانصد گذشته به خورد مردم ایران داده اند، جعل کامل می باشد و امیدوارم روزی برسد که ملت ایران هم به حقایق تاریخ خودشان آگاهی پیدا کنند.
ضمنا هخامنشیان هرگز نمی توانند خودشان با تمدنهای بین النهرین ، چین ، هند ، یونان ...... مقایسه کنند ، چون حرفی برای گفتن ندارند .

آقا محمود،
خیلی جالبه تا مطلبی در مورد تاریخ ایران باستان منتشر می شود، افرادی مثل شما، تحت تاثیر مطالب جنجالی و غیر علمی و سطحی افرادی همچون پورپیرار جمع می شوند و بدون خواندن اصل مطلب فقط به فحاشی می پردازند. زیباترین و البته خنده دار ترین بخش حرف شما، آقا محمود، انجاست که نوشته اید در تاریخ قومی به نام پارس وجود نداشته است.
آقا محمود، شما می توانید نژاد پرست باشید و از فارس ها بیزار، اشکالی ندارد، اما نمی توانید منکر وجود آنها شوید.
از این مقاله که به صورت علمی و با لحنی کاملا بی طرف نوشته شده است می توان نکات تاریخی فراوانی آموخت. سپاس از رادیو زمانه.

سلام ، خانم یا آقای بدون نام ؛کاش مثل اجدادت بی نام و نشان نبودی و حداقل یه اسم مستعار و همچنین جنسیی برای خودت انتخاب میکردی.
بنده و تمام قوم های ایرانی غیر پارس هرگز در سدد انکار قوم پارس نیستند ، بلکه این قوم را بعنوان اشغاگران ایران واقعی می دانند.
تمامی هنرهای باستانی ایران اگر هم وجود داشته ؟ را غارت و به اسم قوم پارس جعل کردند حتی کتبیه های موجود در موزه های جهان احتیاج به بررسیدن دارند .
کاش شما یه هنر پارسی را از زمان تشکیل سلسله کورش کبیر ! تا ظهور اسلام در ایران را به همگان معرفی کنید ، لطفا

آقای محمود،
اینکه شما می‌گویی به این می‌ماند که مردمانی بوده‌اند که پارسی سخن میگفته‌اند با گویش‌های گوناگون که به یکباره‌ از میان رفته‌اند اما زبان آنان با گویش‌های گوناگون برجای مانده‌است! چگونه؟

آقای روحانی عزیز،
امیدوارم با شرح و بسط خیلی بیشتر به موضوع بپردازید و مقایسه این دو بنای تاریخی را در بستر مقایسه کلی تمدن شرقی-ایرانی و غربی-یونانی مطرح کنید. پارتنون را مثلا بدون در نظر گرفتن خودآگاهی، فردگرایی، آزادیخواهی و نگاه عمدتا اینجهانی انسان یونانی که قرین با پیدایش فلسفه و تاتر و سایر هنرها در یونان است نمی توان درک کرد. هرچند یونان جامعه ای مبتنی بر برده داری بود ولی برای آزادمردان فضای آزاد برای خلاقیت و ابداع کاملا فراهم بود. در شرق هیچگاه چنین نبوده است و هرچه خلاقیت هم بوجود آمده در چارچوب سفارشهای دولتی یا مذهبی بوده است. مگر در شعر که چون خالق آن به وسیله ای جز یک قلم و کاغذ نیاز نداشته، توانسته است تا حدودی آزادانه خلق اثر نماید.

محمود جان اگر پارس ها اشغال گر بودن، از کجا اومده بودن؟ میشه لطفا بگین پارس ها کجا بودن که بعد اومدن ایران رو اشغال کردن؟

من فکر میکردم فقط "محمود" احمدی نژاد هذیان می گوید. اما "محمود" اینجا هم .........

در پاسخ همايون عزيز: ضمن اينكه علاقه ي شما را براي بازكردن همه ي ابعاد اين تحليل ستايش ميكنم،‌ تقسيم بندي امروزي شما از مقوله ي شرق و غرب را در اين بحث نمي پسندم. اگرچه "غرب" امروز خود را وارث تمدن و فرهنگ يوناني مي داند اما يونان آن روزگار جز آنكه در مغرب ايران زمين واقع شده بود، نسبت ديگري با "غرب" نداشت. تفكيك تمدن ها و فرهنگ ها به دو قطب مخالف شرق-غرب يك اشتباه فاحش در علوم انساني بود كه خوشبختانه ادوارد سعيد در كتاب معروف خود "اورينتاليسم" خطاها و ابهامات موجود در اين تقسيم بندي را زير سوال برد. بنابراين امروز در بحث علوم انساني هرگونه كلي گويي زير عنوان هاي كاذب "شرق" يا "غرب" پرمخاطره محسوب شده و بحث موردنظر را از دقت مي اندازد./ با سپاس هميشگي از بيژن عزيز