تا سی سال بعدی شروع و بپایان نرسیده باید اقدامی اساسی کرد! لازم است تمام کسانی که با بیان، نوشته، اسلحه سرد وگرم و حضور دربه انجام رساندن نامبارک ارمغان سی سال پیش فعال بوده اند و ملت را برای زیر پا نهادن حرمت انسانی یاری داده اند به خود بیایند و با یک اقدام انسانی از گرده خود پوزش بخواهند!.
برای یک ملت با تاریخ کهن و در قرن بیست ویک و جمعیتی بالغ برهفتاد ملیون، نباید به این راضی باشد که یک خانم با شهامت در آن ایام ازشجاعت شاپور بختیار دفاع کرد و چند بانو و مردان دیکر بعد از سالهادربدری و فاجعه به خود آمده باشند و به کرده خود تاسف بخورند! لازم است ما در مقابل تاریخ و نسلهای آینده تا هنوز عمری مانده است پوزش بطلبیم!
باید تمام افرادی که در صف ملیون، دانشگاهیان، دانشجویان، دانش آموزان، مردان و زنان شهر نشین – مدرن، متدین و لائیک، سیاستمداران باصطلاح کارگشته گذشته ، قانونمداران و نماینده گان ارکانهای اجتماعی، آرتشیان، گروه های سیاسی چپ و راست و میانه و ...... با اقدامی که نشان بلوغ ما ایرانیان باشد با آوردن امضاء خود زیر یک ندامتنامه که سندی برای گذشت از گرده های سی سال پیش باشد راه گفتگوی آبرومندانه برای آینده ای بهتر را باز نمائیم!
با سپاس
علی

با درود به بشیرتاش و نبوی،روند حوادث سال 57 نشان میدهد که فروپاشی ارتش شاهنشاهی معلول دو عامل بسیار مهم بوده است:عامل اول رفتن شاه:زیرا با فرماندهی متمرکزی که تمامی تصمیمات را شاه اتخاذ کرده و ابلاغ میکرد و در حقیقت نماد پیوستگی و انسجام ارتش بود و رفتنش سبب ساز سردرگمی و ناهماهنگی در تصمیم گیری ها شد(جالب اینجاست دقیقا همین عامل باعث فروپاشی زودهنگام ارتش صدام ظرف 3 هفته در مقابل حمله آمریکا شد) و از سوی دیگر از سالها قبل با گزینش افسران چاپلوس و بی عرضه سبب ضعف بنیادی ارتش از نظر ستادی گردیده بود، عامل دوم: ریزش ناگزیر و مستمر بدنهء ارتش در طول چندماه سال 57 بود که باعث عدم اجرای فرامین و نیز نشت اخبار و اطلاعات ارتش به رهبران انقلاب میشد، و نهایتا با آمدن بختیار کارائی نیروهای نظامی رژیم سلطنتی به صفر رسید آنچنانکه اعلام همبستگی ارتش یا عدم اعلام آن در روز 22 بهمن چندان تغییری در فروپاشی نهائی رژیم گذشته نداشته است.

" بدبخت کسی که بخواهد مردم را زودتر از مدتی که بتوانند بفهمند ، تعلیم دهد." ( ویل دورانت ، تاریخ فلسفه)
حکومت پهلوی ، ایرانی را تحویل گرفت که قبل تر قاجاریه آن را اداره می کرد . حکومتی که(قاجاریه) تنها یاد آوردن بنیاد گذارش کافی است تا یک عده از دوستان به یاد آورند این خانه بروی چه فونداسیونی ایستاده است.
و چند صد سال قبل تر از آن، مغول حتی گربه را هم می کشت .
حکومت پهلوی تنها نیم قرن پس از قاجاریه ایران را به پیشرفته ترین کشور منطقه، و یکی از پیشرفته ترین کشورهای آسیا تبدیل کرد.
( جهت اطلاع کسانی که مخالف هستند : آمارها موجود هستند و آمارها ی مربوط به گذشته اساسا عینی هستند...همچنین دوستانی که معتقد هستند شاه یک "دیکتاتور" بود می توانند این دیکتاتور را با سایر رهبران کشورهای خاورمیانه یا با آزاد مردانی همچون پینوشه در آمریکای لاتین مقایسه کنند تا با مفهوم دیکتاتور و حکومت دیکتاتوری بهتر آشنا شوند.) اگر نگوییم که در دوره پهلوی طبقه متوسط در ایران شکل گرفت، می توان گفت که شرایط به وجود آمدنش در حال شکل گیری بود...در یک کشوری مجلس را به توپ می بندند... نیم قرن بعد در همان کشور حکومتی می آید که می خواهد نامزد برگزاری بازیهای المپیک شود ...همچنین در این کشور زنان می توانند وکیل شوند در امور مربوط دادگاه ها حضور یابند... بدبخت کسی که بخواهد مردم را زودتر از مدتی که بتوانند بفهمند ، تعلیم دهد.
با سپاس فراوان از شما.

به نظر من روشنفکران ایرانی هیچ پوزشی به هیچ کس بدهکار نیستند. آن ها در خواست سرنگونی حکومت خودکامه ی وقت حق داشتند. سراسر تاریخ همه ی ملت ها پر است از اشتباهات و دستاوردهای روشنفکران و مردم. حکومت دیکتاتوری شاه شایسته ی برپا ماندن نبود و من یکی هنوز هم از سرنگونی آن خوشحالم. اگر چه جوانی ام در جنگی بی معنا و انقلاب به اصطلاح «فرهنگی» و تحمل حکومتی ابله و وحشی گذشت، اما هنوز معتقدم نتایج انقلاب ایران مثبت بوده است. انقلاب فرانسه هم دوران ترور و وحشی گری داشت، و چه بسیار کسان که در میان هرج و مرج روبسپیری آرزوی حکومت بوربون ها را می کردند. اما آن چه از انقلاب فرانسه به جا ماند مفاهیمی چون برابری در مقابل قانون بود و جمهوری و حق رای.

انقلاب ایران برای نخستین بار صحبت در مورد دموکراسی، حقوق فردی، انتخابات و قانون را به میان عامه ی مردم آورده است، حتی اگر حکومت کنونی چنین چیزی را نخواهد. انقلاب ایران در عرض مدت کوتاهی نظام کهنه ی زمینداری که حکومت پهلوی سال ها با آن کلنجار می رفت را برچید، و با کشیدن جاده بین روستاهاو شهرها، و با رساندن برق و آب تصفیه شده به روستاها و شهر های کوچک، و همین طور با بسط تحصیلات عالی در ابعادی بی سابقه طبقه ی متوسط شهری بزرگی را به وجود آورده است. این طبقه ی متوسط شهری قابلیت ایجاد تغییراتی را دارد که هیچ حکومتی حتی به زور سرنیزه نیز قادر به انجام آن تغییرات نخواهد بود، و هیچ حکومتی نخواهد توانست از آن تغییرات جلوگیری کند. برای اولین بار در تاریخ ایران به نظر می رسد که گروه بزرگی از ایرانیان به جدیت خواستار جدایی دین از سیاست اند، و برای اولین بار در تاریخ ایران گروهی که خود را «علمای دین» می نامیدند و نفوذ گسترده ای در عامه ی مردم داشتند این نفوذ و «قدسیت» خود را از دست داده اند. به دلیل این انقلاب ایرانیان از لحاظ سیاسی سال ها از مردم دیگر کشورهای منطقه ی خاورمیانه جلوترند. انقلاب ایران به بسط گفتگو در مورد ایده هایی در جامعه انجامیده است که هیچ گاه امکان نداشت بدون این انقلاب به موضوع بحث اکثریت جامعه بدل شوند.

بهار آزادی با اعدامهای شبانه در پشت بام مدرسه رفاه شروع شد. زندانیان سیاسی آزاد شده، جمعی حزب اللهی شده و همراه بازاریان کنترل زندانها و دادگاههای انقلاب را بعهده گرفتند. جمعی دیگر در قالب چریکها، توده ایها، طرفداران شریعتی و مجاهدین مقابل این دادگاهها با شعارهای اعدام باید گردد از دادگاههای انقلاب خواهان قاطعیت بیشتر می شدند. سه سالی طول نکشید تا همین دادگاهها قاطعیت انقلابی خودشان را در برابر این گروههای بازنده مسابقه آدم کشی نشان دادند و با کشتن ریز و درشت، با گناه و بیگناه درس عبرتی به نسلهای آینده این سرزمین دادند تا هیچوقت عقل و انصاف را قربانی کینه توزی، دروغگویی و بی خردی نکنند. سیل عظیم پناهندگان سیاسی این گروهها و جوانان فراری از جنگ و سربازی به کشورهای سوئد،آلمان، هلند و فرانسه شروع شد که تا بحال هم کم و بیش ادامه دارد.

همه از خارج برگشته های انقلابی دوباره به امریکا و اروپا بازگشتند. در صحنه نبرد با رژیم قرون وسطایی ملت ایران باقی ماند تا با از دست دادن آزادیهای فردی و اجتماعی در لوای قوانین اسلامی ثمرات این انقلاب شکوهمند را با گوشت و پوست خود حس کند.

سالگرد این انقلاب به برندگان و بازندگان این مسابقه آدم کشی ، جهل و نادانی مبارک باد.

با تصدیق آنچه که کامنت گذاری بنام پیام گفته است باید افزود که متاسفانه این دستاوردها با هزینه بسیار بسیار سنگینی حاصل شده است. مقایسه کنید مورد ترکیه را که طی این سی سال بدون اینکه مانند ایران بیش از 500 میلیارد دلار درآمدهای نفتی داشته باشد، به باشگاه کشورهای صنعتی وارد شده است جایگاهی که ایران ما میتوانست بسی زودتر از او و همرتبه کره جنوبی باشد(با عنایت به منابع خارق العاده زیرزمینی،وسعت،ترکیب جمعیت). سقوط سلطنت پهلوی که فساد مالی-سیاسی آن پیکر این سرزمین را به قانقاریای تاریخی دچار کرده بود میتوانست تخته پرش عظمت ایران باشد ولی افسوس ....

سی سال پیش روشنفکرنمایان آن روزگاران با دعوت از مردم ایران و با سر دادن شعار های مختلف (که همگی از انسانیت و تمامی ماحصل تمدن مدرن بشری بهره می بردند ) انقلابی را به راه انداختند که درست فردای آن روز قشر بزرگی از جامعه از انجام آن پشیمان شدند.

چرا که از فردای روی کار آمدن حکومت انقلابی سیلاب های خون، این واقعیت را به مردم ایران نشان داد که حکومت جدید چیزی جز خون نمی شناسد و پاسخ هر اعتراضی را بلا درنگ با گلوله و طناب اعدام می دهد.

بادرود
چه می شد اگر انقلاب نمی شد؟بر ما که نسل دریغیم علاوه بر نامهای دیگر که بر مانهادندچون نسل انقلاب ونسل دوم وسوم ونسل سوخته و دیگر نامها ..اما من این را بر آن دگران دوست تر می دارم. کودکی اگر در جنگ گذشت وآژیر لالاییمان شددر عوض آوازهای شبانه مادری, دریغ بود.نوجوانی در صف گذشت چه در مدرسه با ترکه ناظم ومراسم شعار دهی پیش از شروع کلاس های با نیمکت های چوبی سه وچهارنفره چه در بیرون در صف نان و گوشت و نفت ودیگر صفها که گمانم نه آن صف بود که وعده اش می دادند به آن با نام صف توحیدی بی طبقگان .دریغمان بود در آن روز سرد پاییزی که بهارتهران رابه دشنه کین سینه دراندندو اصلاحاتش راطناب به گردن اعدام انقلابی نمودند, در جوانی.نسل چو منی دریغا گوی اینها همه بود وهست در فرصت های از دست رفته در فرار نخبگانش در بی هویت شدن مردمانش در عقب گردش به قرون خالی تاریخ.دریغ به آرزوی از دست رفته اش ودر خیانتی که به امیدش ر فت. آری دریغا گوی اینها همه هستیم در نبود آزادی تا زنده ایم.

جناب پیام عزیز، خواهشا سعی نکنید با مقایسه انقلاب های ایران و فرانسه در تطهیر این انقلاب تلاش کنید. آیا مردم ایران می بایستی چنین هزینه ی گزافی می پرداختند تا به موارد ذکر شده در آخر نظر شم، برسند؟!
چرا از نمونه ی انگلستان بحثی نمی کنید که حتی همین امروز هم وزنه ای تاثیرگزارتر از فرانسه در سطح بین المللی است؟!

استادی در دانشگاه داشتیم که می گفت اگه در صد سال گذشته خوب بنگریم چهار سیاستمدار خبره داشتیم 1- محمد علی فروغی که هیچکس به دانش این فرد و فعالیت هایش بی خبر نیست2- قوام السلطنه که آذربایجان را در بعد از جنگ جهانی با سیاستش دوباره به ایران برگرداند3-دکتر محمد مصدق رهبر ایران در دوران ملی شدن صنعت نفت و دکتر شاپور بختیار در زمانی که همه هیجانی به دنبال انقلاب بودند تشخیص داد که انقلاب می تواند دیکتاتوری تازه نفس را جایگزین دیکتاوری فرسوده کنه.
اما جناب آقای بشیرتاش و نبوی خواهشنمدم همچنان به این نوشته ها ادامه دهید تا از روزهای اولیه پیروزی انقلاب نیز مطلع شویم باتشکر

خدا رحمتت کنه بختیار!

ناراحت نباشین رفقا
کشور 37 سال دست پهلوی خونریز بود و الان 3 دهه است که متاسفانه!! دست شرافتمندانه.
می دونم که تحمل حکام پاکدست سخته ولی خوب دیگه چه می شه کرد...

آقای وحید خان، به نظرم از تاریخ انگلستان اطلاع درستی ندارید وگرنه چنین حرفی نمی زدید. جنگ داخلی انگلستان (۱۶۵۱-۱۶۴۲ میلادی) میان طرفداران پارلمان و سلطنت طلبان کمتر از انقلاب فرانسه قربانی نگرفت. به علاوه مبارزه برای تشکیل مجلس در انگلستان به سال ۱۲۱۵ (صد سال پیش از تولد حافظ شیراز) بر می گردد یعنی زمانی که منشور ماگنا کارتا قدرت پادشاه انگلستان را محدود کرد و شکلی از مجلس را به وجود آورد.
هیچ اندیشه ای بدون پرداخت هزینه در هیچ جامعه ای رشد نخواهد کرد. جا افتادن مفاهیمی چون دموکراسی و حقوق شهروندی به زمان احتیاج دارد و تحمل سختی. متاسفانه این جور چیزها را در بسته بندی های آماده نمی فروشند.

اقای پیام چه خوشحالی کوته بینانه و تحلیل ساده لوحانه ای دارید .هنر یک روشنفکر برای جامعه ندادن این هزینه هاست .اگر قرار باشد روشنفکران جامعه ای در حماقتی ژرف بسر ببرند که در این تاریخ نگار میبینیم و سی سال بعد جامعه ای را به صد سال عقب ببرند دیگر به چه کار میایند و تازه بجای عذرخواهی از اینچنین کاری افرادی مثل شما پیدا شوند و بگویند انها تقصیر کار نبودند در حالی که خودشان میدانند که بودند و انقلاب فرانسه هم هزینه داد خودتان به این حرف نمیخندید پس اگر به شما باشد بگذاریم این وحشیها سی سال دیگر هم باشند تا مردم ما چیزهای دیگری یاد بگیرند تا هزینه داده باشند و از لحاظ سیاسی ! در خاورمیانه پیشرو باشند و چند نسل دیگر هم لقب نسل سوخته را یدک بکشند

در جواب آخرین نظر پیام، وقتی بحث مقایسه انگلستان و فرانسه را به پیش کشیدم، منظورم در حقیقت مخالفت با خود مفهوم انقلاب و رادیکالیسم در جهت ترویج اندیشه و تفکر اصلاح طلبی بود. هر دو موردی که از تاریخ پادشاهی انگلستان ذکر نمودید تنها مراحلی از پایگیری مشروطیت در انگلستان بود و فکر میکنم نمی توان تلفات حاصله از یک جنگ داخلی را با تلفات ناشی از انقلاب فرانسه که فقط در یک دوره کوتاه هشت ماهه ی آن موسوم به "دوره ترور" نزدیک به 40000 نفر انسان به جرم ضدیت با انقلاب به تیغ گیوتین سپرده شدند، مقایسه نمود.
و اما در مورد کشورمان، مردم که در چهار یا پنج قرن پیش نمی زیستند که استدلال کنند نمی دانستیم سرانجام یک انقلاب چه خواهد شد و به هیچ وجه نیازی نبود از نو دست به آزمایش کردن بزنند چرا که تجربه انقلابهای گذشته خصوصا روسیه را به عینه پیش چشمانشان و تجربه فرانسه را نیز لااقل در کتب تاریخی مطالعه نموده بودند.

آقای احمد. من هیچ وقت نگفتم «بگذاریم این وحشیها سی سال دیگر هم باشند تا مردم ما چیزهای دیگری یاد بگیرند». اگر بخواهم با کلمات خودتان جوابتان را بدهم باید بگویم چه کسی بخواهد «بگذارد که این وحشیها سی سال دیگر هم باشند» و چه کسی نخواهد «بگذارد» مردم در انقلاب چیز یاد می گیرند و بسیاری چیزها تکرار نخواهد شد. همین که امروزه برای من و شما نوشته های روزنامه های انقلاب در برخی موارد ساده لوحانه و در برخی موارد دیگر موحش جلوه می کند نشان دهنده ی تجربه ای سیاسی و اجتماعی و درکی عمیق تر از اوضاع و احوال دور و برمان است. من هم مثل شما و آقای وحید دلم می خواست با خواندن چهار تا کتاب تاریخی در مورد انقلاب فرانسه و انگلستان همه به چنین ادراکی نائل شوند ولی افسوس که در واقعیت چنین نیست. نه کتاب خواندن تاثیری چنین جادویی دارد و نه کل عباس و مش غلام بلدند یا حاضرند چنین کتاب هایی را بخوانند. ما در کشوری زندگی می کنیم که سی سال پیش چشم به ماه دوخته بودند تا خمینی را ببینند، و امروز هم بعد از این همه تجربه بسیاری حرکت های اعتراضی شان هنوز در قالب لاطائلات مذهبی است (نمونه اش را اینجا ببینید).
حرف من این است که این انقلاب در کنار تمام نتایج منفی اش نتایجی مثبت هم داشته است که نمونه هایی از آن ها را پیشتر برشمردم. تجربه هایی عمیق به دست آمده که قابل پاک کردن از ذهن ها نیست، و مفاهیمی جای خود را باز کرده اند که بدون این انقلاب جایگیری آن ها در اذهان امکان پذیر نبود.

دوست عزیز پیام درست است است دمکراسی یک روند تاریخی است ویک شبه بوجود نمیاید اما شما اشتباهات گذشته ی روشنفکران را تطهیر میکنید. روشنفکری که جامعه را به درست اندیشی سوق ندهد اصلا روشنفکر نیست و میشد با کمی عقلانیت کسانی که شما تطهیرشان میکنید به بسیاری از مفاهیمی که مدنظر هستند رسید و این همه هزینه نداد و خوشحالی نکرد که اری ما هزینه میدهیم و لی امروز فهمیدیم که دین باید از سیاست جدا باشد یعنی همان که کوروش در 2500 سال پیش بدان رسیده بود.

آقای احمد، تطهیری در کار نیست. من که شخصا فکر نمی کنم عذرخواهی در اینجا اصلا معنا و مفهومی داشته باشد. ولی اگر بنا به پوزش خواهی است این ملت ایران است که باید برای بدرفتاری با روشنفکرانش و زندان و شکنجه و تبعید آن ها از ایشان عذرخواهی کند. کسانی که چماق به دست گرفتند و مخالفان «امام» و «اسلامشان» را در سال های ۱۳۵۸ تا ۱۳۶۲ کتک زدند، آنانی که شروع به آتش زدن کتابفروشی ها کردند، و آنانی که با تیغ موکت بری به فروشنده های روزنامه های سیاسی در خیابان ها حمله کردند روشنفکران نبودند. این ها توده ی مردم بودند که اکثریت جامعه را تشکیل می دادند و یکپارچه پشت سر خمینی ایستاده بودند و گروهی شان هنوز هم ایستاده اند. چپی ها اسمشان را گذاشته بودند «فالانژ» و ملی ها «رجاله» خطابشان می کردند، ولی واقعیت این بود که «فالانژ» و «رجاله» ای در کار نبود. اینها گروه کوچکی منفصل از ملت ایران نبودند. اکثریت جامعه ی مذهبی ایران به سرکوب اقلیت روشنفکر غیر مذهبی خود دست زده بود.

روشنفکر ستیزی ایرانیان شایسته ی تحقیق و پژوهش جدی است. عجیب است که از ناصرالدین شاه و محمد علیشاه گرفته (که از «منورالفکرها» نفرت داشتند) تا پهلوی دوم (که معروف است روشنفکران را «گًه تلکتوئل» می خواند) و آقای خمینی (که جملات ضد روشنفکرانه و ضد دانشگاهی اش مانند ندارد) همه و همه ضد روشنفکرند. انداختن همه ی گناه ها به گردن روشنفکران کار ساده ای است. امروزه از آن کس که سال ۵۸ کتابفروشی آتش می زد گرفته تا آن که در هلند پناهنده ی سیاسی است همه روشنفکران را مقصر می دانند. سوال من این است که آیا احمد شاملو و علی اصغر حاج سیدجوادی بودند که ایده های «رد صلاحیت»، «مجلس خبرگان» ، «ولایت فقیه»، و «قانون قصاص» راپیشنهاد کردند یا کسانی چون خمینی با پشتیبانی یکپارچه ی ملت؟ چه کسانی با شهامت در آن دوران در مقابل این ایده ها ایستادند و مقاله نوشتند و زندان رفتند؟ چماق به دستان را روشنفکران سازمان دادند یا روشنفکرستیزانی چون هادی غفاری و «زهرا خانم»؟

در این دویست سال اخیر هر ایده ی نو و هر نهاد مدرنی که به ایران وارد شده است ثمره ی تلاش گروهی از همین روشنفکران ایرانی است. اینجا جای آن نیست که من همه ی آنها را فهرست کنم. جای تردید نیست که اشتباهاتی هم کرده اند. اما پیشنهاد می کنم که این قدر مطلق گرایانه به قضاوتشان ننشینید و شباهت زبان روشنفکرستیز خود را با زبان روشنفکرستیز روزنامه ی کیهان در یابید.

به نظر من روشنفکران ایرانی هیچ پوزشی به هیچ کس بدهکار نیستند
دوست عزیز پیام این نظر شماست که در بالا در مورد معذرت خواهی گفته اید. انتقاد من از شما شادی بیجا و بیگناه نشان دادن روشنفکران ان دوره بود .انقلاب ثمره ی یک روز یا دو روز نیست وقطعا جامعه ای که شریعتی و پیمان دارد و جبهه ی ملیش خمینی را خورشید از غرب به شرق امده مینامد ملتش دیگر جای خود دارد از یاد نبریم که این امثال بنی صدر و یزدی وبازرگان و... بودند که خمینی را به حکومت رساندند ودر رسانه ها و درنگاه مردم قدیسی بی همتا جلوه دادند و جملات ازاد منشانه در دهانش گذاشتند و به مردم تحویل دادندایا اینها بی تقصیرند . و این غفاری بود که در همین روزنگار به صراحت از واقعیات پرده برداشت ان هم قبل از انقلاب.نه این ملت نیستند که مقصرند بلکه این صاحبان اندیشه ی دیروزند که بار اصلی این گناه را بر دوش دارند و مردمی که جبهه ی ملیش خمینی راخورشید مینامد چرا باید او را در ماه جستجو نکند.شما بدون در نظر گرفتن کهکهشان حماقتی که روشنفکرانش به ان تزریق کردند مقصر اصلی جلوه میدهید.در ضمن حساب روشنفکران دوره مشروطه و رضا شاهی با تاریک اندیشان دوره محمدرضا شاه یکی نیست همچنان که امثال فروغی و کسروی با امثال شریعتی برابر نیستند.

شما با روزنامه ی کیهان یک اشتراک غیر قابل انکار دارید و ان هم خوشحالی از این انقلاب است

«شما با روزنامه ی کیهان یک اشتراک غیر قابل انکار دارید و ان هم خوشحالی از این انقلاب است»
کمی زمان لازم است، دوست عزیز. مفاهیم برآمده از این انقلاب روزنامه ی کیهان را هم سرنگون خواهد کرد.
اگر همچون کیهان باور داشته باشید که این ملت برای اسلام قیام کردند شاید حرفتان درست باشد. اما از نظر من آن چه انقلاب عظیم ایران را به وجود آورد خواست سرنگونی قدرت مطلقه بود. چنین چیزی هیچ وقت روزنامه ی کیهان و رژیم ولایت فقیه را خوشحال نخواهد کرد.

به نظر میرسد نظر من گرفتار تیغ سانسور شد با درک محدودیتها اقای پیام شما باز با مطلق نگری روشنفکران دوره ی مشروطه ورضاشاهی را با دوره ی پهلوی دوم یکی دانستهاید نه حساب امثال کسروی وفروغی با امثال شریعتی وپیمان جداست کسروی و فروغی حتی نماد واقع نگری و فرهنگ مداری هستند از یاد نبریم که این جبهه ی ملی است که اقای خمینی را خورشید مینامد و این اقای بنی صدر است که مشاور مطبوعاتی ایشان است و این اقای نوری علا که ایشان را تجلی ملی مینامد ایا با این تفاسیر مردم نباید به دنبال ایشان در ماه باشند نه تمام تقصیرات را بیهوده به گردن مردم نیندازید و باز روشنفکران دوره ی پهلوی را بیهوده از کار کرده نرهانید

آقای احمد،
من به اشاره ی شما به «تفاوت» روشنفکران مشروطه و دوران رضا شاه با روشنفکران دوران پهلوی دوم جواب ندادم به این دلیل که سخن به درازا می کشید و ربط مستقیمی هم با موضوع انقلاب نداشت ولی حالا که مشخصا به آن اشاره می کنید سعی می کنم کوتاه به آن جواب دهم.
منظور شما از این که این ها دو گونه روشنفکرند و «یکی نیستند» چیست؟ چطور است که به نظر شما روشنفکران در دوران مشروطه و پهلوی اول آگاه بودند ولی تا به پهلوی دوم رسیدیم به یکباره احمق شدند؟
حقیقت این است که در مورد «یکی نبودن» آن ها اشتباه می کنید. مگر میرزا ملکم خان نبود که برای حرکت دادن توده های مردم علیه ناصرالدین شاه پس از واقعه ی تنباکو از میرزای شیرازی و «عموم علمای اسلام» «استدعا» می کرد که بیایند و رهبری ملت ایران را به عهده گیرند؟ مگر میرزا آقا خان نوری نبود که در استانبول به مجمع «اتحاد اسلام» پیوسته بود و سعی داشت «علمای اسلام» را در نجف بر علیه قاجار بشوراند؟ مگر طالبوف و حاج سیاح نبودند که قلبا معتقد بودند که حقوق بشر و دمکراسی دقیقا همان است که «شریعت اسلام» سال ها پیش گفته است؟ بسیاری از این روشنفکران به سخن خود قلبا اعتقاد داشتند. آن چند نفری که چندان معتقد نبودند مگر به دلیلی جز به حرکت در آوردن توده های مردم علیه دیکتاتوری چنین خزعبلاتی را به هم می بافتند؟ و مگر همراهی روشنفکران غیر مذهبی ایران با خمینی دلیلی جز این داشت؟
مثال کسروی و فروغی را آورده اید که واقعا «قیاس مع الفارق» است. این دو در دورانی زندگی می کردند که برای نخستین بار (حد اقل در ده سال اول رضا شاهی پیش از آن که قدرت کاملا دیوانه اش کند) بسیاری از روشنفکران لائیک بخشی از حاکمیت بودند و قدرت را در دست داشتند و برای اجرای ایده هایشان احتیاجی به مجیزگویی «علمای نجف» نداشتند. ولی حتی این ها را هم به طور مطلق «نماد واقع نگری و فرهنگ مداری» دانستن خطاست. مگر کسروی نبود که مراسم کتابسوزان را در ایران ابداع کرد و حافظ و سعدی و مولانا را سوزاند؟ مگر کسروی نبود که در میانه ی قرن بیستم به دین سازی روی آورد؟ من برای فروغی احترام زیادی قائلم، ولی مگر همین فروغی نبود که آن چنان ذوب در ولایت بود که سال ها پیش از تلالو هاله ی نور گرد احمدی نژاد به رضا شاه پس از تاجگذاری گفت که در اطراف او هاله ی نور دیده است!؟

اگر آقای نبوی و بشیرتاش یک روزشمار انقلاب مشروطه و دوران رضاشاه را هم تهیه کنند خواهید دید که تاریخ روشنفکران هر دوره پر است از چنین اشتباهاتی. روشنفکران نه قدیس اند نه سوپرمن، علم غیب هم ندارند. مثل همه اشتباه می کنند، میاموزند، و تغییر می کنند. همان طور که پیش تر گفتم باید افکار و اعمالشان را در پس زمینه ی زمانی شان گذاشت و درک کرد. نمی گویم که باید افکار و اعمالشان را الزاما تایید کرد، می گویم «درک» کرد. در این باره بسیار می توان گفت ولی فکر می کنم جایش اینجا نیست و مقاله ای جداگانه می طلبد.

ببخشید. در نظر قبلی میرزا آقا خان کرمانی را به اشتباه میرزا آقا خان نوری نوشتم. تصحیحش می کنم.

تلاش شما دوست عزیز برای تطهیر روشنفکران کاملا مشخص است اینکه روشنفکران انسان عادی هستند و اشتباه میکنند کاملا درست است اما نه ان اشتباهاتی که ما میبینیم مثلا خمینی که بیاید دیگر کسی دروغ نمیگوید این اشتباه را نمیشود به هیچ وجه پذیرفت و امثال این گفته ها که متاسفانه زیادند با انسان قلمداد کردن قابل رفع نیستند نبود زمان نگری یعنی نگاه به اینده و درک امروز و شیدایی عوامانه اشتباهی است که به اصطلاح روشنفکران ما داشتند در مورد اقای کسروی و کتابسوزان ایشان جای بحث اینجا نیست ولی اقای کسروی یکی از خردگراترین اندیشمندانی است که ما در تاریخمان داشته ایم.

سخن کوتاه ، .... جنایتکار وحشی نوکر وجاسوس انتلیجنت سرویس انگلیس بود.
.... فاسد اسلامی توسط انگلیس طراحی و بوسیله آمریکا به مرحله اجرا در آورده شد و بوسیله عوامل نفوذی انگلیس وآمریکا در تمامی ارگانهای رژیم شاهنشاهی ونیز با چراغ سبز نشان دادن انگلیس وآمریکا
برای تغییرات در ایران عوامل روسیه (حزب توده وکمونیست کارگری) و چینی(کمونیست دهقانی و آلبانی)و تعدادی از احزاب وسارمانها
که مرکزیت آنها سر نخ انگلیسی آمریکایی روسی چینی فرانسوی واسراییلی وحکومتهای مرتجع عرب راداشته ودارند مانند
نهضت آزادی (انگلیسی)جبهه ملی(انگلیسی)
حزب مردم(انگلیسی)راه علی شریعتی (انگلیسی) فداییان اسلام(انگلیسی)
مافیای آخوندی(انگلیسی)سازمان مارکسیت اسلامی مجاهدین خلق(انگلیسی)سازمان
کمونیستی فداییان خلق(انگلیسی وآمریکایی وچینی)و...بر علیه رژیم شاه واردصحنه گردانیده شدندو...

دوست عزیز
کسی مانده که به او تهمت جاسوسی و مزدوری نزده باشید؟
لطفا جای کامنت و محل دادن فحش و زدن اتهام را اشتباه نگیرید
ابراهیم نبوی