وبلاگ «خدا بیامرز» به روایت «بلوچ»

«. . . بر تارک همۀ پستهای او «سلام علیکم» نشسته که انگار امضای طنز گونۀ او نه بر پا که بر پیشانی نوشته‌هاست. خود او «سلام» را شاعرانه‌ترين واژه دنيا در همه مکان‌ها و همه زمان‌ها می‌داند. به عقیدۀ او «سلام» بهانه‌ای است برای يک شروع عاشقانه، يک تفاهم و يک دل سير گريستن.
در همان پست‌های اولیه خواننده متوجه می‌شود که این طناز با احساس از «ام ـ اس» رنج می‌برد. اما تلاش خستگی ناپذیر و امید و انرژی فوق‌العاده نویسنده کاری می‌کند که آدم نمی‌تواند تحسینش نکند.
اما براستی او چرا اسم وبلاگش را «خدا بیامرز» گذاشته؟ آیا تجربۀ شخصی او و ملاقاتی که با مرگ داشته، یا باز با نگاه طنز خود، برای از رو بردن بیماری خود پیشاپیش بر سر در خانۀ خود فاتحۀ خود را نوشته؟ به نظر من که وبلاگش را خوانده‌ام می تواند هر دوی اینها باشد.
حسن که این چنین در چشمهای مرگ و دلتنگی و افسردگی نگاه می‌کند و بی‌پروا خودش را «خدا بیامرز» خطاب می‌کند با اینکه بلد است آبشارها را در یک‌سوم بخواباندا گاهی ترجیح می‌دهد آهسته توپِ واژه را در زمین شما قل دهد. . .»
[بخشی از معرفی عبدالقادر بلوچ از وبلاگ خدا بیامرز]

معرفی وبلاگ «خدا بیامرز» را از [اینجا] بشنوید!
برنامۀ پیشین را هم از [اینجا]

وبلاگ خدا بیامرز را در در [اینجا] بخوانید!

باز هم «وبلاگ» و «ام ـ اس» در [اینجا]