دوستی که «تا» نداره!

گفت: دوست‌یم؟
گفتم: دوستِ دوست.
گفت: تا کجا؟
گفتم: دوستی که «تا» نداره.

این نوشتار شاید که سردستی نوشته شده و ساخت و پرداختی دقیق و پخته ندارد، ولی در گوهر خود از حس و حال و صمیمیتی صادقانه و پاک برخوردار است که در نهایت به دل می‌نشیند. شاید چون از دل برآمده است. بشنوید شاید به دل شما هم نشست.

«شوکولات» نوشتۀ «زری نعیمی» را در [اینجا بشنوید]
برنامۀ وبلاگخوانی پیشین را هم در [اینجا]