تاریخ انتشار: ۷ بهمن ۱۳۸۶ • چاپ کنید    
نگاهی به جوایز جشنواره ساندنس

آینه‌های زندگی: سینمای مستقل و پرشور

ساعتی پیش مراسم اختتامیه جشنواره امسال فیلم ساندنس با اعلام جوایز توسط هیئت داوران به پایان رسید. موضوعات دو فیلم آمریکایی که جوایز اصلی این جشنواره را کسب کردند مهاجران در آمریکا و طوفان کاترینا بود.


رابرت رد فورد و رابرت دنیرو در جشنواره امسال

جایزه بزرگ هیئت داوران برای فیلم داستانی به «رودخانه یخ زده» ساخته کورتنی هانت تعلق گرفت که درباره همکاری یک مادر مجرد با یک قاچاقچی خیابانی برای قاچاق مهاجران غیرقانونی به ایالت متحده است و آنها را ناچار می کنند برای ورود به آمریکا از روی یک رودخانه یخ زده عبور کنند. این فیلم مستقل که ساخت آن چهار سال به طول انجامید، اولین فیلم بلند هانت است.

جایزه بزرگ هیئت داوران در بخش فیلم‌های مستند به فیلم «مصیبت آب» ساخته تیا لیسین و کارل دیل تعلق گرفت که در باره تاثیرات طوفان کاترینا در نیواورلئان بر زندگی و نگرش‌های مردم است که منجر به آوارگی و پناهندگی بسیاری از مردم ایالت نیوارولئان در کشور خودشان شده است. تیا لیسین در هنگام دریافت جایزه گفت: «این فیلم در باره بقا و امید است.»

جایزه تماشاگران در بخش سینمای داستانی جهان به «کاپیتان ابوراعد» از اردن، ساخته امین متلکا تعلق گرفت که اولین فیلم اردنی است که در نیم قرن گذشته در یک جشنواره جهانی به نمایش در می‌آید. این فیلم در باره یک دربان فرودگاه است که کودکان فقیر همسایه او را خلبان هواپیما تصور می‌کنند.


کورتنی هانت در هنگام دریافت جایزه برای «رودخانه یخ زده»

جایزه بهترین کارگردانی مستند به نانت برشتین برای فیلم «نوجوان آمریکایی» در باره زندگی چهار دانش آموز دبیرستانی در ایالت ایندیانا، تعلق گرفت.

همچنین جایزه بهترین کارگردانی داستانی به فیلم «فاجعه» ساخته لانس هامر تعلق گرفت.

فیلم «دهکده احمق‌ها» ساخته نینو کیرتادزه، جایزه بهترین کارگردانی مستند در بخش بین‌المللی را دریافت کرد که در باره رشد تمایلات راست گرایانه در روسیه است.

جایزه بهترین کارگردانی فیلم داستانی در بخش بین المللی نیز به فیلم «پری دریایی» به روسیه و کارگردانش آنا ملیکیان رسید. این فیلم در باره دختربچه‌ای است که تصور می‌کند قدرتی خارق‌العاده برای برآورده کردن آرزوها دارد.


شارون استون برای افتتاحیه نمایش فیلمش «سالی که آشنا شدیم» در جشنواره حضور یافت.

فیلم «رومان پولانسکی: تحت تعقیب و مشتاق» که درباره جنجال سی سال گذشته پرونده جنایی علیه این کارگردان در آمریکا برای تجاوز به یک دختر نوجوان است، برنده جایزه بهترین تدوین در بخش مستند شد. پولانسکی از آن زمان آمریکا را ترک کرده و نتوانسته است از بیم تعقیب قضایی وارد این کشور شود.

جایزه بهترین فیلم مستند بین المللی به «مردی روی سیم» ساخته جیمز مارش تعلق گرفت که درباره یک رقاص بندباز فرانسوی به نام فلیپ پتیت است که بر روی سیمی بین برج‌های دوقلوی منهدم شده نیویورک رقصید و کارش بزهکاری هنری قرن نام گرفت.

جایزه بهترین فیلم داستانی بین‌المللی به ینس جانسون برای «پادشاه پینگ پنگ» از سوئد درباره رقابت پر تنش یک پسر نوجوان با برادرش در قهرمانی پینگ پنگ، تعلق گرفت.


امین متلکا اولین جایزه بین‌المللی سینمای اردن را از تماشاگران جشنوراه ساندنس گرفت.

هیئت داوران نوزده نفره جشنواره ساندنس متشکل بود از: بخش فیلم‌های داستانی: ماریا گی هاردن (بازیگر)، ماری هارون (کارگردان و فیلمنامه نویس)، دیگو لونا (کارگردان)، ساندرا اوه (بازیگر)، کوئینتین تارانتینو (کارگردان، فیلمنامه‌نویس، تهیه‌کننده و بازیگر).

در بخش فیلم‌های مستند: میشیل بیرد (تهیه کننده مستقل)، هایدی اوینگ (تهیه کننده مستقل)، ایوجین جرکی (کارگردان سازنده فیلم‌هایی چون «محاکمه هنری کسینجر» و «چرا می‌جنگیم؟»)، استون اوکازاکی (کارگردان فیلم‌هایی چون «روزهای انتظار» که برنده اسکار شد)، آنی ساندبرگ (کارگردان فیلم‌هایی چون «شیطان سوار بر اسب می‌آید» درباره فاجعه دارفور)

در بخش سینمای داستانی جهان: شونجی ایوایی (کارگردان)، لوسریکا مارتل (روزنامه‌نگار مستندساز، ژان شوئت (کارگردان)

در بخش سینمای مستند جهان: امیر بارلف (کارگردان)، لنا پاسانن (تهیه‌کننده)، ایلدا سانتیاگو (مدیر اجرایی جشنواره دئو ریو)

در بخش فیلم کوتاه: جان بلوم (کارگردان)، ملونیز دیاز (بازیگر) و جیسون ریت من (کارگردان فیلم‌هایی چون «از شما برای سیگار کشیدن متشکریم»)


لیزا جکسون کارگردان «دهشتناک‌ترین سکوت: تجاوز در کنگو» در هنگام دریافت جایزه

جایزه ویژه هیئت داوران در بخش داستانی به فیلم «پلک‌های آبی» از مکزیک در باره سفر مکاشفه وار یک دختر ساخته ارنستو کونتراس و در بخش مستند به «دهشتناک‌ترین سکوت: تجاوز در کنگو» تعلق گرفت. در این فیلم لیزا جکسون به زندگی بازماندگان تجاوزهای گروهی در این کشور بحران زده می‌پردازد.

جشنواره ساندنس، بزرگ‌ترین جشنواره فیلم‌های مستقل در آمریکا است که در سال ۱۹۷۸توسط رابرت رد فورد پایه‌گذاری شد، اما از سال ۱۹۹۱تحت همین عنوان شناخته شده است.

بسیاری از فیلمسازان مستقل چون تارانتینو، جارموش، رودریگز، سودربرگ، آندرسون و بسیاری از فیلم‌های مشهور داستانی و مستند در این جشنواره به شهرت رسیده‌اند.


لیزا جکسون پشت صحنه فیلمی درباره قربانیان تجاوز گروهی در کنگو

رابرت ردفورد نام این جشنواره را از فیلم مشهور خود «بوچ کسیدی و ساندنس کید» گرفته است، فیلمی ساخته جورج ری هیل در ۱۹۶۹که وی نقش ساندنس کید را در آن بازی می‌کرد و برنده چهار جایزه اسکار شد.

فیلم‌های شرکت کننده در این جشنواره به‌ویژه در بخش فیلم‌های مستند از شانس بسیاری برای یافتن پخش کننده و یا خریدار برخوردار می‌شوند و جوایز این جشنواره در بخش مستند در تعیین نامزدهای اسکار موثر است، امسال نیز دو فیلم مستند نامزد اسکار برندگان سال قبل جشنواره ساندنس بوده‌اند.


مطلب مرتبط:

کسی برای گرفتن جوایز گلدن گلوب نیامد

نظرهای خوانندگان

اميدوارم جشنواره فيلم فجر را هم با همين دقت و وسعت گزارش کنيد.البته آنها چيزي پرداخت نخواهند کرد.

-- ناظري ، Jan 27, 2008 در ساعت 04:55 PM

به نظر شما جشنواره فیلم فجر چقدر اهمیت دارد؟ جشنواره ای از فیلم های تکه پاره شده و فیلم های بی سر و ته سفارشی و یا فیلمفارسی های نوین، بعدش هم معمولا جشنواره ها به روزنامه نگاران چیزی پرداخت نمی کنند بلکه رسانه ها حقوق ثابت یا حق التحریر می دهند به روزنامه نگارانشان، شبه جشنواره فجر البته تا آنجا که من می دانم در چرب کردن سبیل برخی ید اهتمام ورزیده در نتیجه لابد فکر کرده اید بقیه جشنواره های مهم جهانی هم همین طور هستند. تقصیری ندارید البته شاعر می فرماید فلانی همه را به کیش خویش پندارد...

-- سینمایی نویس ، Jan 28, 2008 در ساعت 04:55 PM

aghaye Nazeri, hatman too jashnvare Fajr ham in chehreha miran o ma khabar nadarim, ba hozore sardar saffare Harandi dige hamoon 4 ta film saze mashhoore khodemoon ham bikhiale jashnavare shodan. dar zemn vase khabar tahie kardan kasi be kasi pool nemidedar donyaye azad. na holand Irane na RAdio zamaneh , Keyhan!

-- همایون ، Jan 29, 2008 در ساعت 04:55 PM

آقای عزيز، جشنواره فجر! کدام فجر؟! اين جشنواره نه تنها هيچ جايگاهی در ميآن جشنوارهای بين المللی ندارد، بلکه امروزه روز ارزش ملّی آن نيز زير سؤال است. در زمانی که مردم در ايران با فقر دست و پنجه نرم ميکنند، يک مشت آدم اسم خود را سينما گر گذاشته اند، و در ميان اداهای روشن فکرانه اشان صحبت از ظلمی که به نما های نزديک و تراولينگ های فيلمشان رفته است ميکنند.

-- شرر ، Jan 29, 2008 در ساعت 04:55 PM

نظر بدهید

(نظر شما پس از تایید دبیر وب‌سایت منتشر می‌شود.)


(نشانی ایمیل‌تان نزد ما مانده، منتشر نمی‌شود)