با سلام خدمت خانم پارسی پور
در فارسی برای اتوبیوگرافی "خودزندگی نامه" به کار برده می شود.

Dear Ms Parsipour,

First and foremost, I should like to convey my heartfelt greetings to you and thank you for your heavenly programmes.

Secondly, in your present programme you wonder about the proper Persian word for "autobiography". According to a compilation by Persian Academy, the following are the Persian equivalents of this word:

“Sargozasht-e khod, Sargozasht-e man, Sharh-e hal-e man, Zendegi-nameh-ye man, Zendegi-nameh-ye khod nevesht“

I believe that in the case at hand, “Zendegi-nameh-ye khod nevesht” is the most appropriate word. I have just checked and Ahmad Kasravi seems not to have suggested any word representing autobiography in either “Vazheh-nameh” or “Zaban-e pak” – I may have erred in my search, so that others should not hesitate to search these two works more carefully.

For details, I refer you and the interested readers to the following documents:

http://www.persianacademy.ir/UserFiles/Image/Word01/l0101.pdf

http://www.persianacademy.ir/UserFiles/Image/Word01/v0701.pdf

The following page of Persian Academy provides links to other dictionary entries, arranged in the styles of Persian-English and English-Persian dictionaries.

http://persianacademy.ir/fa/wordspdf.aspx

The following is the address of the Website of Persian Academy (Farhangestan-e Zaban va Adab-e Farsi):

http://persianacademy.ir/

The very dedicated might also like to visit the Website of Zaban-e Farsi:

http://persianlanguage.ir/

Lastly, your discussion of "Khesht-e Khakestar", reminded me of the poem "Jahannam" by Malek-o-Shshoaray-e Bahar. Those friends who love Bahar and his poetry, may be interested to know that the extant family of Malek-o-Shshoara has recently established an excellent website dedicated to him. The address of this website is as follows:

http://www.bahar.fr/

Amongst other things, this website makes a collection of the poems of Bahar available which the interested can download free of charge.

Yours sincerely,

BF.

با اجازه دوستی که در باره سرعت توجه داده بودند،
خانم پارسی پور: برای نشان دادنِ توهینی که شما به واژه ی روشنفکر میکنید، بعنوان یک مخاطب غیر روشنفکر از شما میخواهم تنها یک دلیل ارائه دهید که چرا باید از همجنس و هموطن شما بودن خجل نباشم؟
چند هفته پیش، از طریق همین رادیو از ما خواستید که این مسجد را بحال خود بگذاریم. فراموش کردید؟ توضیح لازم نیست؟ مثل اینکه گفتگو بجایی نمیرسد و آب از سر شما گذشته! اما شاید هنوز راهی برای رفع توهین شما به مخاطب باشد.
مصرانه خواهان جواب به سئوالات زیر هستم:
1- شما بعنوان روشنفکر قرآن را خوانده اید؟ تفاوت گفته های این آخوند با تصویر جنهم در قرآن در چیست؟
2- منابع تحقیقیِ خود را در باره ی 1400 سال پیشِ صحرای عربستان (زمان پیدایش اسلام) اعلام کنید. این منابع باید نشان دهند که اصحاب پیامبر کشاورز بودند و مورد تجاوز مهاجمان قرار میگرفتند. آخوندِ مربوطه از همین اسلام میگوید.
3- با دلیل علمی نشان دهید که آیات مربوطه در قرآن در جهان صنعتی امروز بی مصرف اند.
منتظر جواب شما
مخاطب

با سپاسگزارى از آقا يا خانم BF كه نهايت لطف را در زمينه معرفى واژه نامه هاى پارسى به اينجانب كرده بودند، به اطلاع شخصى كه بدون نام امضاء كرده و ناسزا گفته اند مى رسانم كه اصحاب پيامبر كشاورز نبودند، چرا كه عربستان به دليل بى آبى نمى تواند كشاورز باشد. بلكه اصحاب پيامبر به جامعه هائى يورش بردند كه كشاورز بودند. البته من شك ندارم كه در دين اسلام ارزش هاى والائى نهفته است و اساسا در اين مقاله هيچگونه بحثى از اسلام نيست، بلكه ما از آخوندى صحبت مى كنيم كه مردم را از جهنم مى ترساند. جهنم و مفاهيم مربوط به جهنم به زمانى بسيار ماقبل اسلام بازمى گردد و بايد رد پاى آن را در سومر باستان جست. آخوندها هم گرچه امروز ادعاى مسلمانى دارند اما همتاهاى باستانى ترى دارند كه از جهنم هم حرف مى زده اند، همانند موبدان و يا كاهن ها و كاهنه هاى سومرى و ايلامى. در اينجا مقصورد من همين مردمان هستند. يعنى كسانى كه از زمان ها بسيار پيشين با ترساندن مردم مى كوشيدند جلوى غارت كشتزارها را بگيرند.
شخصيت بدون نام بهتر است بدانند كه نظام مادر تبارى نظم كشاورزى را بوجود آورد. مادر سالار كه در مقايسه با شكارچيان ضعيف تر بود مى كوشيد تا با ايجاد رعب و وحشت روانى جامعه را اداره كند. يكى از تبعات جنين رعب و وحشتى جهنم بسيار ترسناك و پر از زوحشتى بود كه نمونه اش را در بالا مى بينيم. ما بعد نظام مادر تبار در جهت همين حفظ زمين هاى كشاورزى كشتارهاى ترسناكى هم انجام مى داد كه يكى از آنها قربانى كردن مردى جوان روى زمين هاى كشاورزى بود تا بارورى انها را حفظ كند. يعنى آخوندهاى آن دوره و زمانه فقط حرف نمى زند از جهنم بلكه جهنم را گاهى نمايش هم مى دادند. يكى از دلايل سقوط نظام مادر تبار همين قربانى انسانى ست.
در اين مورد در آينده بازهم صحبت خواهم كرد.

دوست خوب من، «مخاطب»، به گمانم اشاره شما به من است که درباره "سرعت در نظردهی" در جایی دیگر حرفهای "نسبتاً سریعی" زده بودم!

:)

در اینمورد هم فکر کنم شما و خانم پارسی پور هر دو اندکی دچار شتابزدگی یا همان سرعت در نظردهی (مورد خانم پارسی پور) و قضاوت (مورد نظردهی شما) شده باشید، به همین دلیل هم سعی می کنم با "سرعت هر چه بیشتر!" به این مطلب بپردازم شاید (اگر درست فهمیده باشم) شبهاتی که ظاهراً در اینجا به وجود آمده برطرف شود:
(البته به هر دو نفر شما حق میدهم اگر بگویید "به این یارو چه ربطی دارد؟" که خود جای صحبتهای زیادی خواهد داشت!)

بگذریم، اما قبل از هر چیز، نتوانستم بفهمم خانم پارسی پور کی و کجا به "واژه روشنفکر توهین" کرده اند و شما را از "هموطن و همجنس بودن" با خود خجالت زده کرده اند؟ که به هرحال زیاد مهم نیست چون اینهایی که در زیر خواهم گفت مهم تر است: (و اصلاً به منهم مربوط نیست چون هنوز بیشتر "چپ جهان وطن میانه رو" هستم تا یک "وطن پرست افراطی" مثل جرج بوش!)

1. امیدوارم اشتباه نکنم و اگر اشتباه است، خانم پارسی پور لطف کرده اینجانب را تصحیح فرمایند: منظور ایشان از مقایسه شکارچیان و سرقتهایشان از ماحصل زحمات کشاورزان باید مربوط به دورانهای بسیار اولیه پیدایش کشاورزی باشد و نه فقط دوران صدر اسلام اما در اینجا خیلی کلی به آن پرداخته اند و فراموش کرده اند که اشاره ای به جزئیات نظرشان هم بکنند.

از آن گذشته، این آخوند محترم در آن قصه خاص، همچون سایر آخوندهای محترم در ایران، یک ایرانی است و تذکاراتش تماماً به زبان شیرین فارسی (مگر آنوقتی که آیه ای از قرآن کریم را به عربی بخوانند) و فی الواقع ایشان به وقت سخنرانی، حتماً (ولو ناخودآگاهانه) بیشتر موقعیت ایران و ایرانی را در نظر می آورند و مناسب شنونده ایرانی و روستایی خود صحبت میکنند حتی اگر مثالها از اعراب و غیر ایرانیها باشد.

2. اعراب در بسیاری از نقاط (حتی در حاشیه های باریک و کم وسعت اما مستعد شبه جزیره عربستان) از قدیم الایام کشاورزی کرده و هنوز هم میکنند. مثالهای دیگر: خوزستان و بسیاری از نقاط جنوب و میانه جنوبی ایران (نخلستانها و سایر محصولات کشاورزی) مصر (البته مصریها هم مانند ما ایرانیان اصالتاً از اعراب نیستند) سوریه، یمن، مراکش، لبنان، اردن، عراق، لیبی، و چندین جای دیگر که شاید کشاورزی خیلی پیشرفته ای بخصوص در حال حاضر نداشته باشند اما به هر حال دارند.

3. بنا بر روایت ذکر شده در کتاب تورات، این جوان (دست و دلباز) گله دار (یا همان نوع نسبتاً پیشرفته شکارچی) نیست که برادرش را از حسادت بر نظر مساعد خداوند بر وی میکشد، بلکه برادر کشاورز (و بخیل!) است که این جنایت زشت را مرتکب میشود! (و تا به امروز هم فرهنگ محدود، واقعیت گریز، خرافی و مذهبی نمای مبتنی بر "گناه-آگاهی / guilt-conscious" را از طریق عموزاده تاجر و مسافر و مهاجر خود به همگان تحمیل و حقنه میکند و احتمالاً شاید بخواهیم به اتفاق خانم پارسی پور نتیجه بگیریم که بعداً برادران گله دار انتقام خود را از برادران کشاورز با حمله به ایشان و دزدی محصولشان گرفته اند، ولی آنهم جای بحث بسیاری دارد.)

دزدان روستایی، احتمالاً گروه سومی (یا چهارمی) هستند که معمولاً هم از گله میدزدند و هم از محصول چرا که در بیشتر نواحی غیر شهری، معمولاً کشاورزی و دامداری در کنار هم در جریان هستند. به این گروه دزد هم معمولاً "راهزن" و "متجاوز" و امثال آن اطلاق میشود که نه به گله داری مشغولند و نه به کشاورزی و نه حتی الزاماً به شکار چون تا وقتی که به دزدی مشغولند نیازی به هیچکدام از آن کارهای طاقت فرسا ندارند.

بنا بر بعضی از نظرات جامعه شناسانه، نوع اندکی باوجدان این گروه، در بسیاری از جوامع، به استخدام برادران کشاورز و گله دار درآمده و نقش محافظ و "کلانتر محل" و سلحشور و به اصطلاح پلیس یا حامی ضعفا را در برابر بقیه دزدان به عهده گرفته است (مثال: بعضی از سامورایی ها در ژاپن قدیم یا بعضی از پهلوانان باستانی خودمان در ایران) که تا امروز هم این سنت وجود داشته و تعدادی از افراد رسمی پلیس در خیلی جاها (آمریکا، ایران،...) از میان دزدان "توبه کرده" انتخاب میشوند.

درست که احتمالاً اصحاب پیامبر (ص) بیشتر از تجار و والیان معبد (بتخانه کعبه) و مانند آن بوده اند که مجبور هم به انجام کارهای سختی مثل کشاورزی یا گله داری نداشته اند، اما خود پیامبر (ص) مدتی به شبانی (گله داری) اشتغال داشته اند. در مورد حضرت علی (ص) که از اصحاب و قوم پیامبر (ص) نیز بوده اند مثالهای زیادی مربوط به حفر قنات یا غرص نهال درخت نخل و غیره ذکر شده است. منابع این اخبار حتی اگر ساختگی یا اغراق آمیز هم باشند، به هر حال حکایت و اشارت بر وجود و اهمیت کشاورزی و گله داری در میان اعراب قدیم دارند. (اصلاً اگر دقت کنیم، اعراب منصوب به "بدوی" یا Bedoin گروه خاصی از اعراب صحرا نشین و بیابانگرد و راهزن بودند که باقی اقوام عرب یا یهود و غیره نیز از دست وحشیگری و رذالتهای ایشان در خطر بوده و تا همین دورانهای نه چندان قدیم در قرن بیستم هم هنوز مشکل آفرین بوده یا هستند.)

در مورد "3-" که شما خواسته اید خانم پارسی پور "با دلایل علمی نشان دهند که آیات مربوطه در قرآن در جهان صنعتی امروز بی مصرف اند" باید اعتراف کنم حتی اگر با سرعت کم هم بخواهم نظری بدهم حتماً در دست اندازهای بسیاری خواهم افتاد (بخصوص اگر این نظر دهی در خیابانها یا جاده ها و بیابانهای ایران و سایر کشورهای اسلامی انجام شود که بیشتر رانندگان با سرعت غیر مجاز میرانند!) اما میتوانم همچنان روده درازی کرده و یکی دو مورد را خاطرنشان کنم:

جهان امروز، به ویژه در غرب، یک جهان "فرا صنعتی" محسوب میشود و دوران صنعتی، حتی در بسیاری از کشورهای رو به رشد (که اصلاً قبل از آنکه شروع شود به واقع بی نتیجه ماند!) از نیمه دوم قرن بیستم تقریباً به کلی به سر آمد.

امروزه، بنا بر نظریات معتبر بعضی از خبرگان امور اجتماعی و تاریخی، ما در دوران فراصنعتی و ماوراء مدرن زندگی میکنیم که اگر اشتباه نکنم حتی از دوران "ارتباطات" نیز گذر کرده و تقریباً در ابتدای اوج دوره "اطلاعات" هستیم (که مهمترین ابزار آن هم کامپیوتر و عرصه عرضه شدن آنهم "اینترنت" است یا "می باشد" بسته به این که کدام فعل را در چنین جمله مطنطن و پر طمطراقی ترجیح بدهیم به کار ببندیم و از این حرفها...) ؛-)

البته، صنعت هنوز از پایه های قوی دوران حاضر به حساب میآید ولی حداقل صنعت کامپیوتر نیاز چندانی به صنایع خیلی سنگین (که مورد نیاز رشته های دیگر فعالیت انسانی همچون ساخت اتومبیل و هواپیما و جنگ افزارهای بزرگ است) ندارد. (خود صنایع سنگین هم امروزه در ابعاد کوچکتر و حتی "نیمه خانگی" قابل دستیابی است.)

امیدوارم با این افاضه معلوماتی که در اینجا شد، توانسته باشم در جهت حرفهای «مخاطب» و خانم پارسی پور عزیز حرکت مفیدی کرده باشیده بوده باشم! :))

با احترام،

هر که هستید از توضیحات کم سرعت شما بسیار متشکرم. گویا باید از خانم پارسی پور هم برای خالی کردن «معلومات»شان متشکر باشم که فرصتی برای به حرف آوردن شما فراهم کردند. خجلت من بی ربط به کامنت های قبلی ام در همین جا نیست. در هر حال برای خودم هم مهم نیست. در مورد پر سرعتی ذهنی هم عرض کنم که بهر چه ارتباط مستقیم داشته باشد ( که از دلیل اساسی اش من بی اطلاع ام) بی ارتباط با حساسیت های فردی نیست. یعنی رفتار خانم پارسی پور را توهینی به زنانگی می فهمم و به روشنفکری در کل. خالی از حتی ظرافتِ متعارف زنانه و پرگویی و به هم بافتن آسمان و ریسمان به هم بدون ارائه ی یک مدرک معتبر. و با هر قدم حساسیت ام بیشتر می شود. در همین جا مسأله جدید ایجاد شد. چرا خانم پارسی پور به جای برخورد مستقیم به رابطه ی اسلام، قرآن، جهنم، آخوند، به سومر می پردازد؟ و این شهید نماییِ و فغان از توهین شدگی چه سرپوش جالبی است!
عجیب است که برانگیخته می شوم؟

با احترام، به ویژه به دوستان مذهبی و مسلمان، در متن نظردهی خود در بالا (احتمالاً به دلیل خیلی تند و سریع رفتن!) در مورد حضرت علی (ع) اشتباهاً از (ص) استفاده کردم که فقط اختصاص به حضرت محمد (ص) دارد. با عرض معذرت امیدوارم که دوستان ببخشند.
متشکر،

خانم محترم، «مخاطب بدون نام» عزیز، درست است که رادیو زمانه یک "تریبون آزاد" است که هر کس در آن تقریباً هر چه دل تنگش خواست بگوید، اما،

1. آزادی به معنای هرج و مرج و گستاخی و بی ادبی نیست!

2. شما به دلایلی که اصلاً به من مربوط نیست (ولی اگر لازم باشد به آنها بپردازم مسلماً حرفهایی برای گفتن خواهم داشت) برخورد خاصمانه ای نه تنها با خانم پارسی پور یا من و احیاناً دیگران که از همه مهمتر (یا بدتر) با شخص خودتان دارید!

من معتقدم افراد تا حداقلی از معلومات عمومی در مورد موضوعات علمی و تاریخی و فرهنگی و غیره را کسب نکرده باشند بهتر است یا در این موارد اظهار عقیده نکنند، یا حداقل نسبت به اظهار عقیده دیگران (حتی اگر غلط هم باشد) حالت تهاجمی نداشته باشند. (و شما در اینجا متاسفانه دارید همین کار را میکنید!)

در توضیح و جواب خانم پارسی پور، اشاره به دورانهای قدیم تر از دوران اسلامی و روشهای خرافی و غیرانسانی رایج میان مردم لازم بود تا حرفهایشان (حداقل برای شما و امثال شما) واضح تر شود وگرنه ایشان اینکار را نمیکردند؛ اما شما خانم «مخاطب» عزیز، ظاهراً علاقه به جبهه گیری و جنگ و مبارزطلبی دارید، آنهم بی جهت، و آنهم در مورد و با کسی (خانم پارسی پور) که علیرغم همه ضعفهایی که در منطق گفتاری یا رفتاری و نحوه ارائه مطالب خود دارند، حداقل یک حسن در کارشان وجود دارد و آن هم اینکه سر جنگ با کسی ندارند. (البته مطمئن هستم اگر قرار بود ایشان "مقابله به مثل" کنند، حداقل در برابر فردی "بی منطق و ناراحت" مثل شما کم نمیآوردند!)

اگر مسلمان (و احیاناً از نوع افراطی و متعصب آن) هستید (که بعید به نظر میرسد چون حداقل در مسلمانهای روشنفکر و درست و حسابی، من بیشتر اوقات شاهد برخوردهای ملایم و مسالمت آمیز بوده ام تا غیر آن) و حرفهایی که خانم پارسی پور (آنهم به نقل قول از فردی دیگر) در اینجا آورده اند به شما "بر خورده" است، پس کمی بیشتر در تاریخ اسلامی و قرآن و مسائل مذهبی دقت کنید: یکی از دلایل برتری مذاهب مردسالارانه و تک-خدایی (که تا حدی مذهب زرتشتی و مسیحی و بیشتر از همه مذاهب ابراهیم، موسی و محمد را شامل میشود) بر مذاهب چندین-خدایی پیش از خود، آن است که این مذاهب (همانطور که خانم پارسی پور هم اشاره کرده اند) مذاهبی بودند که به خاطر عصیان و انقلاب آدمهایی بوجود آمدند که از خرافات و موهوم پرستی مردمان دوران خود به ستوه آمدند و "بت شکن" شدند و نظام دیگری را بوجود آوردند که مبتنی بر علم و انسانیت و خداپرستی بود (و امیدوارم که هنوز همینطور باشد! البته این را هم بگویم که قربانی انسان و ابتذالهای دیگری که مذاهب تک-خدا بر آنها شوریدند، مربوط به دوران حظیظ کیفی و احیاناً کمی نظام مادرسالاری است که آن خود بحث دیگری است و گرنه تمدنهای بشری قبل از مادرسالار یا پدرسالار شدن اصلاً به نحوه دیگری زندگی میکردند و اصلاً نه تک-خدایی بودند و نه چندین-خدایی!)

(ظاهراً، اگر درست فهمیده باشم، موضعگیری شما "بر علیه" خانم پارسی پور به دلیل آن است که فرضاً اگر افرادی آثار ایشان را دوست دارند و احیاناً به نوعی "دنباله روی" ایشان و افکار ایشان هستند، این برای شما و امثال شما، به مثابه نوعی "زنگ خطر" است که مبادا این "هوادران در منجلاب ذلت و گناه و تباهی و کُفر و... بغلطند و خدای ناکرده دنیا به آخر برسد و بشریت نابود شود..." اگر چنین است، حتماً شما از مشکلات روانی خاصی در رنج هستید و اگر هم غیر از این است، که به قول خارجیها cool down buddy و بگذارید اگر هم عده ای در اشتباه هستند خود به آن واقف شده و از آن بیرون آیند! بعد از فوت، جسد هیچکس را در قبر کس دیگر نخواهند گذاشت و در آن دنیا هم گناهان مرا به حساب شما نخواهند نوشت!)

حال این که برای شما "عجیب است که برانگیخته" می شوید، فکر کنم بهتر است خود راه حلی برای آن پیدا کنید چون آنجنان که از وجنات شما بر می آید، حتی معدود روانشناسهای درست و حسابی غیر رادیویی هم نخواهند توانست کاری برای شما انجام دهند. (البته این فقط یک عقیده است، و در اظهار آن من دارم از روشی مشابه با روش بی منطق، کم تجربه و خصمانه خود شما استفاده میکنم!)

والسلام!

دوست ناشناس گرامی
باشد! من که تصور بی عیبی از خودم ندارم. ولی گیرم که حتا برخورد تهاجمی داشته باشم، مثل یک احمق حاضر نیستم ادعاهای توخالیِ ایشان را از "کیان" زن از طرفی و در همان حال چشم پوشیِ فرصت طلبانه شان از خفت زن در اسلام را تحمل کنم. پاسخ ندادن ایشان هم لزوما بدلیل تحمل نیست. چطور یک زن سالار میتواند ازتکلیف قرآن به مردان مبنی بر مزرعه دانستن زن و بمیل خود از جلو و عقب و هر وقت اراده کردند مورد بهره برداری جنسی قرار دادن او دفاع کند؟
اگر ایشان که مبلغ صیغه هستند، با بوق و کرنا معترض مردان مترقیِ همگام با زن برای رسیدن به حقوق انسانی نبودند، اگر در اسلامِ زن ستیز بدنبال "کرامتی" که معلوم نیست چیست سر ما کلاه نمیگذاشتند. شاید میشد با آرامش به حل مشکلات با ایشان رسید. تا بحال سیلی زن ستیزی را بصورت مردان در خیابان و خانه نواخته و بدون مدرک تبدیل جامعه زن سالار به مردسالار را مسئول فجایع کنونی به خورد خلقُ الله داده اند.
مگر زنی که در تظاهرات زنان، آنان و همگامان مردشان را با " نوازش اسلامی" دستگیر میکند غیر از این "تاریخ پردازی" بی در و پیکر چه میکند؟ تنها تفاوت جایگاه و وسیله ی عمل است. یکی با چماق و در خیابان و به اسم عامی و این یکی در رادیو زمانه و بنام "روشنفکر"، "نویسنده"، "سخنور". تازه این فقط در باره زن و اسلام است. در باره ترجیح تکخدائی به چندخدائی هم توضیح ندادند.
باضافه تا کنون سئوالات زیادی مطرح کردم که بی پاسخ ماند و هر بار که پاسخی داده شد، همراه توبیخ من بعنوانِ ناسزا گو.
البته همانطور که قبلا متذکر شدم، حضور ایشان برای من مغتنم است. ورزش و خستگی در کردن.
اما اگر شوخی میفرمائید که امریست جداگانه.

"مخاطب" عزیز،

لطفاً مروری بفرمائید و خودتان قضاوت کنید:

"زن سالار" (کی؟ خانم پارسی پور؟)

"تکلیف قرآن به مردان مبنی بر مزرعه دانستن زن" (پس واضع یا واضعین قرآن، هر که بوده یا بوده اند از وجود چیزی به نام "مزرعه" مطلع بوده اند! قابل توجه شما، خانم پارسی پور، و تقریباً کلیه اهل دانش جهان که اعراب را به کلی عاری از فرهنگ کشاورزی میدانند!)

"مبلغ صیغه هستند" (چه کس یا کسانی: خانم پارسی پور؟ لطفاً reference دقیق بدهید.)

"با بوق و کرنا معترض مردان مترقیِ همگام با زن برای رسیدن به حقوق انسانی" (شخصاً در نثر و کلام و منطق خانم پارسی پور ایرادات فنی و محتوایی نسبتاً زیادی میبینم و انتقادات خاصی هم به کار ایشان دارم اما ایشان کی و کجا "با بوق و کرنا" آن کرده اند که شما در اینجا به آن اشاره میفرمائید؟ reference لطفاً!)

"در اسلامِ زن ستیز بدنبال "کرامتی" که معلوم نیست چیست سر ما کلاه نمیگذاشتند شاید میشد با آرامش به حل مشکلات با ایشان رسید" (اگر شما نتوانید "با آرامش" با خانم پارسی پور یا هر کس دیگر بر سر اینگونه مسائل کنار بیائید، پس تکلیف متعصبین ناآرام و خشن به طور کامل روشن است و حرکاتشان قابل توجیه تر از رفتارهای "عکس العملی" من و شما!)

"تظاهرات زنان یکی با چماق و در خیابان و به اسم عامی و این یکی در رادیو زمانه و بنام "روشنفکر"، "نویسنده"، "سخنور"" (پس بدین ترتیب میتوانیم نتیجه بگیریم که خانم پارسی پور «حقوق بگیر» و کارگزار مراجع خاصی در ایران هستند؟)

"زن و اسلام" (یا "اسلام و زن" - فرقش چیست؟ اسلام با مردان هم چیزی بهتر از زنان رفتار نمی کند و چرا شما فکر میکنید که به مردان، حتی از نوع اسلامی افراطی آن، در این لحظه بیشتر از زنان خوش میگذرد؟)

"ترجیح تکخدائی به چندخدائی" (1. reference لطفاً! 2. مثلاً اگر ایشان چندخدایی را به تکخدایی ترجیح میدادند، آنوقت شما با ایشان صلح میکردید؟ و احیاناً دوتاییتان با هم برعلیه آنانکه اصلاً به هیچگونه خدایی اعتقاد ندارند میتاختید و "حد واجب شرعی" اجرا میکردید؟)

"سئوالات زیادی مطرح کردم که بی پاسخ ماند و هر بار که پاسخی داده شد، همراه توبیخ من بعنوانِ ناسزا گو" (کلمه جالبی است: "توبیخ" - یعنی شما واقعاً "ناسزا" نگفتید و ایشان هم دقیقاً عمل توبیخ را انجام دادند؟ عطف به نوع بکارگیری کلمات که شما دارید، آیا شما کارمند دولت نیستید؟)

"حضور ایشان برای من مغتنم است." (پس چرا اینقدر به ایشان و همچنین خودتان و سایرین می پرید؟)

"اما اگر شوخی میفرمائید که امریست جداگانه." (چرا شوخی؟ و چرا شوخی نه، اگر به موقع و سنجیده باشد و اندکی هم شده خوشی و آرامش ایجاد کند؟)

با احترام،

خانم محترم!
به جاى سخن گويى از طرف طبقه ashraaf كه خودتان را به زور به آنها montasab مي كنيد.كمى تحقيق كنيد.
من مخالف گروه اكثريت هستم،ولى بر خلاف نظر شما طرفداران انديشه چپ در ايران و به ويژهِ بنياد گذران آن اكثرا از خانواده هاى تحصيل كرده و با اصل و نسَب و داراى tamakon مالى بودند.
براى مثال فرخ نگهدار رهبر همين سازمان اكثريت كه شما به آن اشاره كرديد.
نمى دانم كه اين كار شما از روى غرض است اى از بى اطلاعى.
البته اگر اين نظر را حذف نكنيد!

kheili mamnoon ke nazare bedoone gharaze man ra chap kardid!!!

دوست خوب، مزدک گرامی،

چه خوب که یک نفر در چنین جایی به این مطلب اشاره کرد که پایه گزاران چپ در ایران (و همچنین بیشتر جاهای دنیا) کمتر از طبقات محروم جامعه بوده اند. (احتمالاً به دلیلی قابل مقایسه با این واقعیت که طبقات مرفه جوامع هم بیشتر به دست افراد محروم که انگیزش بیشتری برای پولدار شدن دارند به وجود میایند.)

متاسفانه (یا خوشبختانه؟) همان طبقات محروم هم ترتیب چپیها را دادند: مادر انقلاب ابتدا فرزندان خود را میخورد. چه موجود کریهی!

با سپاس،