من هم افتخار می کنم که ایشان ایرانی هستند و تا این مرحله از شهرت پیش رفته اند اما متاسفانه دورغ های زیادی در نوشته های ایشان هست که من را به عنوان ایرانی ناراحت می کند هرچند خارجی های بدبخت که با ایران آشنا نیستند روح شان هم از آنها باخبر نیست. من منکر واقعیت های موجود در کتاب های ایشان نیستم. به خصوص آن ماجرای کلیدهای پلاستیکی در دوران جنگ که خود من دانش آموز بودم صددر صد دروغه. بلکه این موضوع در حد یک روایت بود که می گفت : "شهادت کلید در بهشت است" . خیلی خوشحال می شوم اگر سندی، عکس معتبری با نام عکاسش، فیلمی از آن کلید ها وجود دارد کسی در اینترنت بگذارد تا من هم ببینم. رفتن به جهبه و جنگ در آن ایام که ما زندگی می کردیم نیازی به این چیزها نداشت. فقظ کمی تبلیغ لازم بود که آقایان هم خوب آن را بلد بودند . برای آب و تاب دادن به نوشته و کتاب این بی انصافی است که اگر به آن دروغ اضافه کنیم. آنهم در عصر انفجار اطلاعات که چیزی مخفی نمی ماند. واقعیت را نباید فدای جذابیت ایجاد کردن برای فروش بهتر به بهای دروغ گویی کردو امیدوارم ایشان بالاخره روزی به اشتباه و دروغ های موجود در کتاب ها ی خود اذعان کنند.

با سلام من با تمام نوشته شما موافق هستم. من واقعا" خودم، خانواده ام و آدمهای دور و برم در ایران را در کتابهای ایشان میبینم و دوباره می شناسم. خوشحالم که بالاخره هنرمندی از ایران سرگذشت طبقه متوسط ایران را موضوع کتابهایش کرده آنهم به این زیبائی.
من متا،سفانه با خیلی از فیلمها و کتابهای ایرانی هرگز نتونستم به همین دلیل ارتباطی برقرار کنم. ولی نوشته ها و تصاویر ایشان خودشان بدون هیچ زحمتی به دلم مینشینند و تاءثیر میگذارند.
ومن با افتخار آنها را به آشنایان اروپایی معرفی میکنم. یکی از موارد نادری که ما در مورد کشورمان میتونیم به خارجیها و یا بچه های بزرگ شده مان در خارج از کشور نشان بدیم همین کتابها و فیلم خانم ساتراپی عزیز است. آخه تا چقدر فقط باید فقر و بدبختیهای ایران را به دیگران نشان داد و معرفی کرد.
ایران چهره های دیگری هم دارد که بسیار دوست داشتنی هم هست. و خانم ساتراپی این قسمت ایران را در کتابهایش به دنیا معرفی میکنه. من به نوبه خودم ازش تشکر میکنم و بهش خیلی احترام میگذارم

از کلمه - کتاب مصور - به عنوان معادل فارسی comic book ستفاده می شود

براوو مرجان و مرسی از تو شهرنوش عزیز. به نظر من یک نویسنده ایرانی هم داریم با همین صمیمیت و سادگی و قدرت شخصیت پردازی: زویا پیرزاد. موافق نیستی؟

man moge jang dar iran boodam, shakhsan kesiro nadide boodam ke kelide beheshto be gardanesh avizoon karde bood(shayad ham baad az avizoon kardane kelide behesht mostagim be behesht vared shodeand va ma motasefane natoonestim ba kelid bebinameshoon. vali man dar tajrobe khodam yek nomuneh digar daram ke daste kami az oon kelid nadare. gaziye inore : amooye man arteshi bood, migoft ma arteshiha chand ta asbe sefid rang dashtim va roo har yeki az in asbha yek arteshi ba lebase sefid savar mishodand. in asbhara hamrah ba savareshoon ba kamyoonhaye arteshi be khatte mogadame jebhe mibordim va oonja piyade mikardim. in kar ra dar manateghi ke basij mostagar bood mikardeand. farmandehane basij ham be basijiha tabligh mikardeand ke emame zaman roo oon asbe sefid farmandehe ma ast o dare khodesh hamle ra shoroo mikone. amooye man migoft ke in asbhaye sefid rang ra ma bayad bad az inke dide shode boodand foraan savar bar kamiyoonha mikardim ta mabada lo berand. in yek nemoone az oon karhaye kelid-manand ke man barash shahed daram.

این فیلم الان توی سینماهای آمریکا در حال اکرانه.

خانم پارسی پور
1- ناصر علی خان عموی پدر مرجان ساترپی بوده نه عموی خودش.
2- دختری که ناصر علی خان عاشق اش بوده اسمش ایران بوده نه ایرنه. .
3- اسم کتاب هم خوراک مرغالو نبوده این غذا اسمش هست خورش آلو با مرغ.
4- به جای تعریف و تمجید بهتر نبود یک نقد جدی می نوشتید. کتابی که شما به عنوان شاهکار معرفی کرده اید در مقایسه با کتاب پرسپولیس خانم ساتراپی یک شکست به حساب می آید که برخلاف کتاب پرسپولیس نتوانست اقبال مخاطبان غیر فارسی زبان را جذب کند.

زبان فارسي خانم شهرنوش پارسي پور يا از اول اشکال داشته و يا اقامت طولاني در خارج از کشور به آن صدمه زده است. من چند نمونه ذکر ميکنم وبه قول عوام :تو خواه از سخنم پند گير و خواه ملال. 1) تور را نمي دوزند،تور را ميبافند اما آنچه را که شما تور دوزي گفته ايد در فارسي «قلاب دوزي» يا «مليله دوزي» ميگويند.2) comic تنها به معناي خنده دار نيست ، اينگونه آثار را که ميتواند پليسي يا عاشقانه يا تاريخي وياحتي داستان هايي براي کودکان باشد،داستان مصور ميگويند.3) اسم خانم ساتراپي «مرجان» است ونه مرجانه و حرف e در آخر کلمه Marjane صداي H نميدهد. 4) آنچه را که شما «مرغالو » تلفظ ميکنيد و نه مرغ -آلو ،همان آلو مرغ است يا روشن تر بگويم خورش آلو باگوشت مرغ است که در بسياري از شهر هاي ايران آنرا مثل «طاس کباب» مصرف ميکنند. 5) اصطلاح يک سوزن به خودت بزن يک جوالدوز به ديگران بهيچ وجه بخانم ساتراپي نمي چسبد واين نگاه «آل احمدي» يک نويسنده سابقه دار به يک نويسنده جوان است.درست بر عکس عقيده شما خانم ساتراپي جوالدوز را به خودش وخانواده اش ميزند وسوزن را به پاسدار و آخوند و اوباشي که مزاحمش مي شوند

Mr. Poya, video "kelid" dar internet hast! Jostejoo kon mibinish!R

خانم ساتراپی با نقد غیرمنصافانه آبروی ایرانی ها رو برده. ببینم اگه ایشون اینقدر به ایران و ایرانی متلک نمی گفت آیا بازهم مورد مقبول آقایان اروپایی قرار می گرفت؟ من توهم توطئه ای ندارم اما این مرجان ساتراپی منصف نیست.

سرکار خانم پارسی پور
بهتر نیست شما قبل از اینکه به نقد کاری بپردازید اول در مورد آن مطالعه کنید. صرف نوشتن چند کتاب از هیچ کسی منتقد نساخته

کتاب پرسپولیس فقط برای این موفق است که ایران را مطابق تخیل غربی ها نشان داده. درست مثل موفقیت فیلمهای هالیوودی دیگر که از شرق یک کاریکاتور می سازند. حالا کار ساتراپی هم در فرم و هم در محتوا یک کاریکاتور از تاریخ یران است. از اینجور هنرها و ادبیات کاریکاتوری درباره شرق زیاد هست و کار ساتراپی نه اولین آنهاست و نه آخرین.

من از دیدن فیلم پرسپولیس لذت بردم چون کاملا یاداور بهترین دوران زندگی من بود که به مزخرفترین حالت ممکن تبدیل شد، بخاطر دولت ایران و فرهنگ مردم ایران و هنوز هم آثارش باقی است، هم در من و هم در بیشتر دختر ها و پسر های همسنم و یا نسل Marjane Satrapi.

neveshtane matni dar tamjid ya tosife yek honarmand kamelan beja, vali behtar an ast kassi benevisad ke etelaate kafi az honar ham dashte bashad, chera migooiid ketabi be shekle comic strip dar gozashte dar iran vojood nashte ya marsoom nabood.albate ghast mooshekafi nist, talash dar virayesh ast. 

آقا یا خانم R،
اگر هست لطفا لینک آن را برای من ارسال یا آدرس آن را بگویید تا خود ببینم. من 5-6 ساله که پیداش نکرده ام. البته فیلم مستند نه ساختگی!

پرسپولیس حرف همه دخترهای هم نسل ماست که می خواهد در جامعه مثل ایران خودشان باشد و با این فرهنگ مبارزه کنند. این اثر یک روایت تاریخی نیست..

جناب رضا حداد،
بدون شك زويا پيرزاد يكى از بهترين نويسندگان معاصر ايران است، اما دقت بفرمائيد كه اين برنامه وقف مرجان ساتراپى ست و بنابراين گفتگو از زويا پيرزاد بى معنا. در آينده در باره او برنامه تهيه خواهم كرد.
بدنيست توجه كنيم كه در حال حاضر برطبق آمار يكى از دوستان متجاوز از سيصد و پنجاه زن نويسنده در ايران و خارج از كشور مشغول به كار هستند. علاوه بر اين كه ما مردان نويسنده بسيار خوب هم داريم كه شمارشان چندين برابر اين زنان است.
علت اين كه من گفته ام مرجانه و ايرنه املاى انگليسى اين نام ها بوده كه در زبان فرانسه براى آن كه حرف آخر تلفظ بشود يك e
به آخر اسم ها اضافه شده. اين املا در زبان انگليسى باقى مانده و اين توهم را ايجاد مى كند كه نام مرجان مرجانه و نام ايران ايرنه است.
ما در بين خودمان به اين خوراك مرغ آلو مى گوئيم. براى من روشن نبود كه در نقاط ديگر ايران به اين غذا چه مى گويند.
مرغ آلو يكى از بهترين كتاب هاى مرجان ساتراپى ست و به نظر من از پرس پوليس بهتر است. در نتيجه به خودم اجازه دادم در باره آن برنامه اى درست كنم.

کتاب پرسپوليس بسيار با احساس و خواندني است ولي فيلم پرسپوليس بقول شاهرخ گلستان منتقد بي بي سي که سال گذشته در فستيوال کان آنرا ديد يک شاهکار است و فصل تازه اي در دنياي انيميشن باز ميکند.کمي صبرکنيد جند روزي به مراسم جوايز اسکار بيشتر نمانده است

بهتره اول خانم پارسي پور و نوشته هاي سانسور نشده ي ايشون رو مطالعه کنیم و بعد دست به اينگونه ايرادهاي به دور از انصاف بزنیم. البته تعداد زياد نظرات، گوياي جايگاه والاي استاد نزد خوانندگان واقعي ايراني هست.

انیمیشن "پرسپولیس" داستان تلخ زندگی ما دختر پسرای ایرونیه که توی جامعه ی امروز ایران و تحت فشارهای فرهنگی و مذهبی و سنتی و داخلی و خارجی و ... داریم له می شیم و سعی می کنیم از میون گرد و غباری که جلوی حقایق رو گرفته ردپایی از آزادیا و هویت از دست رفتمون پیدا کنیم."مرجان ساتراپی" نویسنده ی این انیمیشنه که تنها دختر خانواده‌ای اهل‌فكر و ماركسیست بود،که كودكی و نوجوانی‌اش را در تهران گذرانده است. نه ساله است كه انقلاب می‌شود. سال‌هایی از جنگ و بمب‌باران‌ها را در تهران بوده است. چهارده ساله است که به وین می‌رود و در هیجده سالگی با کوله‌باری از غم‌ها و مشکلات غربت به ایران بازمی‌گردد و .... . این نویسنده با نحوه ی زندگی در ایران و محدودیت های اون به خوبی آشناست و می دونه وضعیت جوونا تو ایران چه جوریه. می دونه چرا جوونای ایروونی از جمله بهترین دوستای من از ایران رفتن و هنوزم دارن می رن.اون تو این انیمیشن به خوبی نشون داده که شادی کردن در ایران مساوی ریسک کردنه. به خوبی نشون داده که چطور خیلی از افکار و عقاید رو از بچگی طوری تو کله ی ما فرو کردن که عوض کردنش تقریبا غیر ممکنه. و چطور مردم ما هنوز دارن بخاطر بعضی وابستگیا و عقاید دینیشون مورد سو استفاده ی بعضی افراد قرار می گیرن و با این بهانه ها آزادیشون ازشون سلب میشه و با دیدن این فیلم خواهیم فهمید که چرا به ما نسل سوخته میگن.
کارگردانی خوب و بیان ساده ی این انیمیشن فضای اون رو بسیار ملموس کرده بطوریکه احساس می کنیم انگار بعضی صحنه هاش رو از روی زندگی خودمون ساختن.مثلا صحنه هایی مثل گیر دادن کمیته ایها به مرجان یا خرید نوار از دست فروشان هراسان از ماموران رو اکثر ما خودمون تجربه کردیم.بهرحال سیر منطقی و پیوسته ی انیمیشن بخوبی نشون میده که ما به چه نیتی - چگونه و از کجا به اینجایی که الان هستیم رسیدیم.مسیری که ما هم مثل همه ی انقلابها باید طی کنیم تا به جامعه ی آرمانی و دموکراتیکی که آرزوش رو داریم برسیم.این بهای سنگینیست که برای آرزوی بزرگمان می پردازیم.